Soğuk bir eş.Fikirlerinize ihtiyacım var

degisikbirisi .!.:

Merhaba herkese.Bir konuda farklı fikirlere ihtiyacım var..

Ben yaklasık 1 senelik evliyim.4 aylık hamileyim yaşım 32 eşim de aynı..

İkimiz de calısıyoruz mesleklerimiz de aynı,işyerlerimiz farklı..

Eşim iyi bir insan,cok dürüst,merhametli,düşünceli ve fadakar..

Kendine almaz bana alır ,benim olmasa da olur der o yönünü hep severim,takdir ederim.Ben ailemden uzakta olduğum icin sen mutlu ol der..Saygılı bir eş hem bana hem ailesine..

Ailesi de cok iyi insanlar,cana yakınlar ben de seviyorum onları..

Fakat sorun eşimin fiziksel temas kurmaması.Şöyle anlatıyım,ben elini tutmadan elimi tutmaz,ben sarılmadan sarılmaz,öpmeden öpmez..Ara ara söylüyorum keşke sen de yapsan falan diye..Hatta bazen söylüyorum beni sevmiyor musun acaba?Fiziksel temas kurmuyorsun,insan sevdiği kişiye dokunmak ister,cekim olur diyorum..Sevmek dokunmakla olmuyor mıç mıçla olmuyor diyor.Ama kadınım sonucta bunlara da ihtiyac duyuyorum..

Cinsel anlamda da normaldi her sey..Gebelikten önce hafta 3 gün düzenli iliski olurdu..
Gebelikten sonra haftada bire düştü,fakat bunu sorun etmiyorum.Hamileyim diye böyle olmustur diyorum bilmiyorum bu da normal mi?

Yani nişanlılıktw da böyleydi,hep söylerdim yakınlık,temas,ilgi bunlarw ihtiyacım var diye..İlgi bağımlısı değilim ama ne biliyim sevdiğim insan sonucta onun da arada icinden gelsin,sarılsın öpsün isterim..

Ne yaptıysam asamadık bu sorunu..Ben yaptığımda gidip öptüğümde,sarıldığımda hosuna gidiyor,karsılık da veriyor.Ama bazen deniyorum iki gün üc gün dokunmuyorum fiziksel temasımız sıfır oluyor..

Yani bunlar normal mi acaba? Bazı insanlar sevgisini fiziksel olarak ifade edemez mi?Yoksa farklı bir sorun mu var?İnsanın aklına her sey geliyor artık sonuçta yeni bir evlilik ne biliyim..

Her zaman savunması sevmek dokunmakla olmuyor,herkes farklı ifade eder diyor..Ben dokunmakla öpmekle değil,seni kendimden cok düşünmekle sana yaptığım fedakarlıklarla gösteririm diyor..

Yetiştiği kültürel cevre,coğrafya benimle bambaşka,bastırılarak büyümüşler.Bizler gibi acık sekilde yetişmemişler bunları da düsünüyorum..Yetişme,tarzı kültür farkı vs diye..

Bir ara iliski terapisine de gittik benim de onun da adaptasyon süreci icin,evliliğe..Devam etmek istemedi klasik erkekler:)

Psikiyatrist de söyledi kültür ve yetisme farklının etkisi var ama cabalamalısın diye..

Görüntü olarak beni beğendiğini de biliyorum,ama ne biliyim üzüyor yani hic bir yakınlık görememek,Sarılıp sarmalanmamak(40 yılda bir de olsa)

Bu yüzden evlilik bitirmeye değer mi diyorum?Cünkü kötü alışkanlığı yok,saygısızlığı yok,bencilliği yok.Tek bir eksik var o da bu uzaklık..


Fikirlerinizi bekliyorumm.Bu normal mi,anormal mi?Eşi böyle olan var mı?

Bu arada tanıdım tanıyalı hep böyleydi..Sonradan değişmedi..

Genişletmek için tıkla...

degisikbirisi .!.:

Merhaba herkese.Bir konuda farklı fikirlere ihtiyacım var..

Ben yaklasık 1 senelik evliyim.4 aylık hamileyim yaşım 32 eşim de aynı..

İkimiz de calısıyoruz mesleklerimiz de aynı,işyerlerimiz farklı..

Eşim iyi bir insan,cok dürüst,merhametli,düşünceli ve fadakar..

Kendine almaz bana alır ,benim olmasa da olur der o yönünü hep severim,takdir ederim.Ben ailemden uzakta olduğum icin sen mutlu ol der..Saygılı bir eş hem bana hem ailesine..

Ailesi de cok iyi insanlar,cana yakınlar ben de seviyorum onları..

Fakat sorun eşimin fiziksel temas kurmaması.Şöyle anlatıyım,ben elini tutmadan elimi tutmaz,ben sarılmadan sarılmaz,öpmeden öpmez..Ara ara söylüyorum keşke sen de yapsan falan diye..Hatta bazen söylüyorum beni sevmiyor musun acaba?Fiziksel temas kurmuyorsun,insan sevdiği kişiye dokunmak ister,cekim olur diyorum..Sevmek dokunmakla olmuyor mıç mıçla olmuyor diyor.Ama kadınım sonucta bunlara da ihtiyac duyuyorum..

Cinsel anlamda da normaldi her sey..Gebelikten önce hafta 3 gün düzenli iliski olurdu..
Gebelikten sonra haftada bire düştü,fakat bunu sorun etmiyorum.Hamileyim diye böyle olmustur diyorum bilmiyorum bu da normal mi?

Yani nişanlılıktw da böyleydi,hep söylerdim yakınlık,temas,ilgi bunlarw ihtiyacım var diye..İlgi bağımlısı değilim ama ne biliyim sevdiğim insan sonucta onun da arada icinden gelsin,sarılsın öpsün isterim..

Ne yaptıysam asamadık bu sorunu..Ben yaptığımda gidip öptüğümde,sarıldığımda hosuna gidiyor,karsılık da veriyor.Ama bazen deniyorum iki gün üc gün dokunmuyorum fiziksel temasımız sıfır oluyor..

Yani bunlar normal mi acaba? Bazı insanlar sevgisini fiziksel olarak ifade edemez mi?Yoksa farklı bir sorun mu var?İnsanın aklına her sey geliyor artık sonuçta yeni bir evlilik ne biliyim..

Her zaman savunması sevmek dokunmakla olmuyor,herkes farklı ifade eder diyor..Ben dokunmakla öpmekle değil,seni kendimden cok düşünmekle sana yaptığım fedakarlıklarla gösteririm diyor..

Yetiştiği kültürel cevre,coğrafya benimle bambaşka,bastırılarak büyümüşler.Bizler gibi acık sekilde yetişmemişler bunları da düsünüyorum..Yetişme,tarzı kültür farkı vs diye..

Bir ara iliski terapisine de gittik benim de onun da adaptasyon süreci icin,evliliğe..Devam etmek istemedi klasik erkekler:)

Psikiyatrist de söyledi kültür ve yetisme farklının etkisi var ama cabalamalısın diye..

Görüntü olarak beni beğendiğini de biliyorum,ama ne biliyim üzüyor yani hic bir yakınlık görememek,Sarılıp sarmalanmamak(40 yılda bir de olsa)

Bu yüzden evlilik bitirmeye değer mi diyorum?Cünkü kötü alışkanlığı yok,saygısızlığı yok,bencilliği yok.Tek bir eksik var o da bu uzaklık..


Fikirlerinizi bekliyorumm.Bu normal mi,anormal mi?Eşi böyle olan var mı?

Bu arada tanıdım tanıyalı hep böyleydi..Sonradan değişmedi..

Genişletmek için tıkla...

degisikbirisi .!.:

Merhaba herkese.Bir konuda farklı fikirlere ihtiyacım var..

Ben yaklasık 1 senelik evliyim.4 aylık hamileyim yaşım 32 eşim de aynı..

İkimiz de calısıyoruz mesleklerimiz de aynı,işyerlerimiz farklı..

Eşim iyi bir insan,cok dürüst,merhametli,düşünceli ve fadakar..

Kendine almaz bana alır ,benim olmasa da olur der o yönünü hep severim,takdir ederim.Ben ailemden uzakta olduğum icin sen mutlu ol der..Saygılı bir eş hem bana hem ailesine..

Ailesi de cok iyi insanlar,cana yakınlar ben de seviyorum onları..

Fakat sorun eşimin fiziksel temas kurmaması.Şöyle anlatıyım,ben elini tutmadan elimi tutmaz,ben sarılmadan sarılmaz,öpmeden öpmez..Ara ara söylüyorum keşke sen de yapsan falan diye..Hatta bazen söylüyorum beni sevmiyor musun acaba?Fiziksel temas kurmuyorsun,insan sevdiği kişiye dokunmak ister,cekim olur diyorum..Sevmek dokunmakla olmuyor mıç mıçla olmuyor diyor.Ama kadınım sonucta bunlara da ihtiyac duyuyorum..

Cinsel anlamda da normaldi her sey..Gebelikten önce hafta 3 gün düzenli iliski olurdu..
Gebelikten sonra haftada bire düştü,fakat bunu sorun etmiyorum.Hamileyim diye böyle olmustur diyorum bilmiyorum bu da normal mi?

Yani nişanlılıktw da böyleydi,hep söylerdim yakınlık,temas,ilgi bunlarw ihtiyacım var diye..İlgi bağımlısı değilim ama ne biliyim sevdiğim insan sonucta onun da arada icinden gelsin,sarılsın öpsün isterim..

Ne yaptıysam asamadık bu sorunu..Ben yaptığımda gidip öptüğümde,sarıldığımda hosuna gidiyor,karsılık da veriyor.Ama bazen deniyorum iki gün üc gün dokunmuyorum fiziksel temasımız sıfır oluyor..

Yani bunlar normal mi acaba? Bazı insanlar sevgisini fiziksel olarak ifade edemez mi?Yoksa farklı bir sorun mu var?İnsanın aklına her sey geliyor artık sonuçta yeni bir evlilik ne biliyim..

Her zaman savunması sevmek dokunmakla olmuyor,herkes farklı ifade eder diyor..Ben dokunmakla öpmekle değil,seni kendimden cok düşünmekle sana yaptığım fedakarlıklarla gösteririm diyor..

Yetiştiği kültürel cevre,coğrafya benimle bambaşka,bastırılarak büyümüşler.Bizler gibi acık sekilde yetişmemişler bunları da düsünüyorum..Yetişme,tarzı kültür farkı vs diye..

Bir ara iliski terapisine de gittik benim de onun da adaptasyon süreci icin,evliliğe..Devam etmek istemedi klasik erkekler:)

Psikiyatrist de söyledi kültür ve yetisme farklının etkisi var ama cabalamalısın diye..

Görüntü olarak beni beğendiğini de biliyorum,ama ne biliyim üzüyor yani hic bir yakınlık görememek,Sarılıp sarmalanmamak(40 yılda bir de olsa)

Bu yüzden evlilik bitirmeye değer mi diyorum?Cünkü kötü alışkanlığı yok,saygısızlığı yok,bencilliği yok.Tek bir eksik var o da bu uzaklık..


Fikirlerinizi bekliyorumm.Bu normal mi,anormal mi?Eşi böyle olan var mı?

Bu arada tanıdım tanıyalı hep böyleydi..Sonradan değişmedi..

Genişletmek için tıkla...

degisikbirisi .!.:

Merhaba herkese.Bir konuda farklı fikirlere ihtiyacım var..

Ben yaklasık 1 senelik evliyim.4 aylık hamileyim yaşım 32 eşim de aynı..

İkimiz de calısıyoruz mesleklerimiz de aynı,işyerlerimiz farklı..

Eşim iyi bir insan,cok dürüst,merhametli,düşünceli ve fadakar..

Kendine almaz bana alır ,benim olmasa da olur der o yönünü hep severim,takdir ederim.Ben ailemden uzakta olduğum icin sen mutlu ol der..Saygılı bir eş hem bana hem ailesine..

Ailesi de cok iyi insanlar,cana yakınlar ben de seviyorum onları..

Fakat sorun eşimin fiziksel temas kurmaması.Şöyle anlatıyım,ben elini tutmadan elimi tutmaz,ben sarılmadan sarılmaz,öpmeden öpmez..Ara ara söylüyorum keşke sen de yapsan falan diye..Hatta bazen söylüyorum beni sevmiyor musun acaba?Fiziksel temas kurmuyorsun,insan sevdiği kişiye dokunmak ister,cekim olur diyorum..Sevmek dokunmakla olmuyor mıç mıçla olmuyor diyor.Ama kadınım sonucta bunlara da ihtiyac duyuyorum..

Cinsel anlamda da normaldi her sey..Gebelikten önce hafta 3 gün düzenli iliski olurdu..
Gebelikten sonra haftada bire düştü,fakat bunu sorun etmiyorum.Hamileyim diye böyle olmustur diyorum bilmiyorum bu da normal mi?

Yani nişanlılıktw da böyleydi,hep söylerdim yakınlık,temas,ilgi bunlarw ihtiyacım var diye..İlgi bağımlısı değilim ama ne biliyim sevdiğim insan sonucta onun da arada icinden gelsin,sarılsın öpsün isterim..

Ne yaptıysam asamadık bu sorunu..Ben yaptığımda gidip öptüğümde,sarıldığımda hosuna gidiyor,karsılık da veriyor.Ama bazen deniyorum iki gün üc gün dokunmuyorum fiziksel temasımız sıfır oluyor..

Yani bunlar normal mi acaba? Bazı insanlar sevgisini fiziksel olarak ifade edemez mi?Yoksa farklı bir sorun mu var?İnsanın aklına her sey geliyor artık sonuçta yeni bir evlilik ne biliyim..

Her zaman savunması sevmek dokunmakla olmuyor,herkes farklı ifade eder diyor..Ben dokunmakla öpmekle değil,seni kendimden cok düşünmekle sana yaptığım fedakarlıklarla gösteririm diyor..

Yetiştiği kültürel cevre,coğrafya benimle bambaşka,bastırılarak büyümüşler.Bizler gibi acık sekilde yetişmemişler bunları da düsünüyorum..Yetişme,tarzı kültür farkı vs diye..

Bir ara iliski terapisine de gittik benim de onun da adaptasyon süreci icin,evliliğe..Devam etmek istemedi klasik erkekler:)

Psikiyatrist de söyledi kültür ve yetisme farklının etkisi var ama cabalamalısın diye..

Görüntü olarak beni beğendiğini de biliyorum,ama ne biliyim üzüyor yani hic bir yakınlık görememek,Sarılıp sarmalanmamak(40 yılda bir de olsa)

Bu yüzden evlilik bitirmeye değer mi diyorum?Cünkü kötü alışkanlığı yok,saygısızlığı yok,bencilliği yok.Tek bir eksik var o da bu uzaklık..


Fikirlerinizi bekliyorumm.Bu normal mi,anormal mi?Eşi böyle olan var mı?

Bu arada tanıdım tanıyalı hep böyleydi..Sonradan değişmedi..

Genişletmek için tıkla...