Yani bu çok göreceli ama bence bahsettiğiniz hayatların içinde uzun yıllardır birlikte olanlarda bi alışmışlık durumu oluyor. He şimdiki erkekler çok mu farklı geçmişten? Bence değil sadece kadınlarımızın bazıları daha gururlu daha ayakları yere basan daha kendini bilen karakterlere evrildiler. Bu yüzden mutlu olmadıkları evlilikleri bitirmeye cesaret edebiliyorlar. Ekonomik özgürlükte büyük etken tabi. Kadın çalışma oranı çok fazla. Bence bu çok önemli.
Eşimi boşamayı düşündüğüm bunaldığım yıkıldığım bi kaç olay oldu ama sonra duygularımı kenara bırakıp mantıklı düşündüğümde tepkimin fazla olduğunu düşündüm şu an gülüyorum onlara. 3 yıllık evliyim 5 yıllıkta ilişkimiz var. Her ilişkinin çalkantısı oluyor. Her ilişkinin uyum sağlamaya çalıştığı dönemi oluyor. Önemli olan bu dönemlerde eşinle ne kadar çabaladığın. Aldatma şiddet vs bunlsrdan bağımsız. Eş olarak seçtiğiniz insan da bu konuda büyük bi rol sahibi. Size değer göstermeyen, ihtiyaçlarınızı önemsemeyen, varsa çocuklarınıza doğru şekilde davranmayan adam 5 yıl sonra düzelse nolur mesela? Bi dönem bunu yaptı siz o eziyeti çektiniz. Düzelmesine rağmen yaşananları sindiremeyip ayrılan kadınlarda var.
Mutluluktan beklentiniz de çok göreceli. Ben eşimin dün doğum günüydü dışarıdan geldim dükkans girerken elimde pastayla girince gözlerindeki parıltıya çok mutlu oldum mesela o da buna çok mutlu oldu biliyorum. Benim için mutluluk parada, eşyada ya da herhangi bir maddi değeri olan şeyde değil. He hayatımızı kolaylaştırıyor ondan bahsetmiyorum. Eşim sırf bizimle çocuğuyla yemek yemek için eve çıkıyor dükkanda da yiyebilir. Ama biliyor ki gün içinde bize ayırabileceği tek vakit bu. Asla es geçmiyor. Bu beni mutlu ediyor. Değerli hissettiriyor. Hediye görmedim, doğum günü kutlaması bilmez, önceden çok önemserdim ama şimdi ilk doğum gününü 27 yaşına girerken ben kutladım bu adamın. Düşünün. Ne gibi bi jest beklenir görmemiş. Sonra birbirimize uyum sağlamayı öğrendik, ben önemsememeyi o hatırlamayı öğrendi. Böyle böyle çabalarla mutlu olunur bi evlilikte bana göre.
Ama sizin duygusal hiçbir ihtiyacınızı gözetmeyen, bi öpücüğü çok gören, ekonomik olarak ihtiyaçlarınızı düşünmeyen eğer çalışmıyosanız, sizinle vakit geçirmek için alan yaratmayan, düşüncelerinizi rahatça konuşamadığınız bi insandan ne mutluluk bekleyebilirsiniz? Bence hatta eşinizle kavga da edebiliyor olmalısınız. Bi tarafta ipin ucu kaçınca boşanılıyor zaten.
Mükemmel hayatım var diyemem, ama memnunum var olandan. Olduğumuz noktada mutluyum. Bi gün bu memnuniyet azalırsa ve ben eşime olan duygularımı kaybedersem çekip gitmekten de çekinmem ama.