Nasıl yazacağım bilmiyorum gecenin bu saatinde öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi.. evliyim ve 2 çocuğum var. Eşimle evliliğimizi anlatmak istiyorum öncelikle. Eşim beni seviyordu ben sevmiyordum ilk zamanlar yani sevgili olduğumuz zamanlardan bahsediyorum. Sevgililik uzun sürmedi bi ara görüştük olmadı 2-3 ay kadardı ben istemedim çünkü başka birini seviyordum aklım onda kalmıştı ya da yeni birini kabul edemiyordum sürekli bişeyleri gözüme batıyordu saçından tenine hareketlerinden falan hep onunla mı karşılaştırıyordum bilmiyorum böyle bir süreçti. Aileler de biliyordu görüştüğümüzü o çok ciddiydi evlilik istiyordu ben de evlilik adına görüştüm ama olmadı hiç bişey hissedemedim. Bitti. 2-3 ay sürmüştü dediğim gibi telefon ile çünkü ayrı 2 şehirde yaşıyorduk çalışıyorduk. 2 defa yüzyüze görüşmüştük sadece.Sonraki sene ailesi bizimkilere falan söylemişti istediklerini ben istemedim öyle kaldı. O süre zarfında ben de 2 kişi ile görüştüm evlilik adına olmadı yani uzun sürmedi biri ile 1 ay konuştum tabi daha çok tlf ile yüzyüze 1 kere görüştük. O sene her şekilde onunla ilgili bişeyler duyuyordum onun müziklerini dinliyordum bana yolladığı müzikleri falan derken ben ona yazdım bu sefer msj attım yani. Görüştük 8-9 ay görüştük evlendik sonrasında. Çok iyiydi herşey yani benim için herşeyi yapıyordu ben de aşık oldum yani ona,şu an 5 yıllık evliyiz 2 çocuğumuz var ama hiç birbirimize saygı duymuyoruz bi ara iyiydik ben alttan almaya başladım çünkü stresten midesi falan kötü olmuştu dr iyi değil stres diyince öyle 1-2 ayımız cicim ayları gibi geçti sonrasında yine berbat olduk çocuklarımıza bağırıyoruz falan yani ben de bağırıyorum artık ayrı uyuyoruz çocuklarımız birbirini uyandırıyor diye biri bebek çünkü. 1 aydan fazladır ilişki falan da yok saygı sevgi yok artık sanki son raddedyiz gibi. Ben de alttan almıyorum bence bu sıkıntılı sürece girmemize yol açtı. Ben ev işleri yemek vs iyi değildim hiç sesini çıkarmıyordu eskiden şimdi ise en ufak bişeyde bağırıyor yani bıkmış ben de hak veriyorum bu konuda ama artık azarlar gibi ben de o da konuşuyoruz o daha sert tabi. Eskiden onun yanında kendimi güçlü hissederdim değerli hissederdim ailesinin yanında da. Şimdi ailesi sanki eskisi gibi bana değer vermiyor onlar da öyle. Yani biz kıskanılan çifttik ailede şimdi ise eltim ile eşi bizim eski halimiz gibiler bizden önce evlenmelerine rağmen çok kıskanç eltim hep eşimi örnek gösterirdi kocasına. Nazar mı bilmiyorum artık herşey aklıma geliyor. Çaresiz kaldım çok uzun yazdım içimi dökmek istedim tartışmak beni yoruyor artık. Bir çift terapisine gidelim demiştim bir ara tabi istemedi kaldı öyle zaten artık doğru düzgün bişey konuşamıyoruz. Bu durumda olan var mı bir yol gösterecek ya da dertleşecek çok uzun yazdım belki okumazsınız bile ama böyle yazmak bile beni rahatlattı.