- 24 Mart 2017
- 197
- 192
- 23
- Konu Sahibi Hsngln0815
- #1
Hepinize merhaba kizlar.
25 yaşındayım 3.5 yıllık evliyim 2.5 yaşında bir evlâdım var. Şuan 37 haftalikta gebeyim. Eşimle güzel giden bir evliliğimiz var. Ancak maddi yetersizliklerden dolayı geçim zorluğu yaşadık, borçlarımız bizi zorlayınca evimizi kapatmak zorunda kaldık. Eşim işyerinde yatılı olarak kalmaya başladı. Bende bütün düzenimi bozup bir süreliğine ailemin yanına yerleştim, böyle karar aldık.. çünkü artık öyle bir duruma gelmistikki aylardır cebimde 5 lira 10 lira ile ay sonunu getiriyordum. Bunları gurur işte bilmesinler diye aileme yansıtmadım. Böyle anlatınca herşey normal ancak ben çok zorlaniyorum ağır bir bunalım geciriyorum. Bir süre iyi bir süre kötü oluyorum. Kimse ile paylasmadigim için, atamıyorum içinden bunları. Yaşadığımız yer çok küçük bir köy yeri. Kimse ile görüşüp etmeyiz burada böyle şeyler yok herkes kendi halinde. Pencereden bak sadece dümdüz arazi. Maddi sıkıntılarımda var. Ailem ile iyiyiz ancak süt liman değil herşey babamın şuan borçları olsa dahi iki evi var birinde şuan kendi oturuyor diğeri kirada. Ileride kirada ki evini satmayı düşünüyor. Sattığı ev ile rahat iki daire alabilir ama planlarında ben yokum, yani tek evlat olmama rağmen ve ev almak eşim ve ben için hayal olmasına rağmen kendine iki ev alıp bizi oturtrma niyeti yok( ben bize alinsin demiyorum haddime degil zaten. kendine alır biz otururuz kira veririz cüzzi bir mebla da olsa.). Kendileri yapsınlar derdinde. Iyi de nasıl? Gecinemedigimizden evimi bozdum mecbur kalıp iki çocuk ile baba evine döndüm geçicide olsa bir odaya 2 yavru ile sığınmak çok zor. Babam beni sever evladıyım ama önceliği değilimdir tek olmama rağmen el bebek gül bebek büyümedim hep baskı ile büyüdüm çocuk yerine hiç koymadı beni ortaokulda birseyden kızıp 3 ay konusmamisligi vardır bunun gibi niceleri.. Çocukluğumu iyi hatırlamam. Ayrıca bundan evlatlarım olmadan 3 yıl once güzel bir işyerinde asgari ücrete de olsa iyi bir şekilde çalışıyordum uzun suredir. Evli ve 2 çocuklu hayata alışmak da zor oldu benim için. Işten çıkmak benim tercihimdi evladımi kendim yetiştirmek istiyordum O zamanlar durumumuz iyiydi. O kadar karisigim ki kafam allak bullak sinirlerim çok bozuk bunalımdayım.. aklıma gelenler bunlar soru sorabilirsiniz karışık yazdım sanırım.
Sizden istediğim bana biraz güç toplamam için yardımcı olurmusunuz geçici bir süreç biliyorum ama inanın çok zorlaniyorum .
25 yaşındayım 3.5 yıllık evliyim 2.5 yaşında bir evlâdım var. Şuan 37 haftalikta gebeyim. Eşimle güzel giden bir evliliğimiz var. Ancak maddi yetersizliklerden dolayı geçim zorluğu yaşadık, borçlarımız bizi zorlayınca evimizi kapatmak zorunda kaldık. Eşim işyerinde yatılı olarak kalmaya başladı. Bende bütün düzenimi bozup bir süreliğine ailemin yanına yerleştim, böyle karar aldık.. çünkü artık öyle bir duruma gelmistikki aylardır cebimde 5 lira 10 lira ile ay sonunu getiriyordum. Bunları gurur işte bilmesinler diye aileme yansıtmadım. Böyle anlatınca herşey normal ancak ben çok zorlaniyorum ağır bir bunalım geciriyorum. Bir süre iyi bir süre kötü oluyorum. Kimse ile paylasmadigim için, atamıyorum içinden bunları. Yaşadığımız yer çok küçük bir köy yeri. Kimse ile görüşüp etmeyiz burada böyle şeyler yok herkes kendi halinde. Pencereden bak sadece dümdüz arazi. Maddi sıkıntılarımda var. Ailem ile iyiyiz ancak süt liman değil herşey babamın şuan borçları olsa dahi iki evi var birinde şuan kendi oturuyor diğeri kirada. Ileride kirada ki evini satmayı düşünüyor. Sattığı ev ile rahat iki daire alabilir ama planlarında ben yokum, yani tek evlat olmama rağmen ve ev almak eşim ve ben için hayal olmasına rağmen kendine iki ev alıp bizi oturtrma niyeti yok( ben bize alinsin demiyorum haddime degil zaten. kendine alır biz otururuz kira veririz cüzzi bir mebla da olsa.). Kendileri yapsınlar derdinde. Iyi de nasıl? Gecinemedigimizden evimi bozdum mecbur kalıp iki çocuk ile baba evine döndüm geçicide olsa bir odaya 2 yavru ile sığınmak çok zor. Babam beni sever evladıyım ama önceliği değilimdir tek olmama rağmen el bebek gül bebek büyümedim hep baskı ile büyüdüm çocuk yerine hiç koymadı beni ortaokulda birseyden kızıp 3 ay konusmamisligi vardır bunun gibi niceleri.. Çocukluğumu iyi hatırlamam. Ayrıca bundan evlatlarım olmadan 3 yıl once güzel bir işyerinde asgari ücrete de olsa iyi bir şekilde çalışıyordum uzun suredir. Evli ve 2 çocuklu hayata alışmak da zor oldu benim için. Işten çıkmak benim tercihimdi evladımi kendim yetiştirmek istiyordum O zamanlar durumumuz iyiydi. O kadar karisigim ki kafam allak bullak sinirlerim çok bozuk bunalımdayım.. aklıma gelenler bunlar soru sorabilirsiniz karışık yazdım sanırım.
Sizden istediğim bana biraz güç toplamam için yardımcı olurmusunuz geçici bir süreç biliyorum ama inanın çok zorlaniyorum .
