Evlenmeye Karar Veremiyorum.

Evet arkadaşlar hikayeme en başından başlıyorum.. Lütfen bana yardımcı olun yol gösterin..
25 yaşımdayım öğretmenim ve 7 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşımla aynı memleketliyiz. Oda üniversite mezunu ve 25 yaşında.


Tam 13 yıl önce daha 6. sınıftayken bir çocuğa aşık olmuştum 3 yılın sonunda ona açılmıştım. Zaten çok küçüktük ve aramızda bir şeylerin olması imkansızdı. Ama ona hissettiğim duyguları kimseye hissedemedim. Erkek arkadaşıma bile... Tamam erkek arkadaşımı seviyorum tabii ki ama onda tattığım duyguları çok özlüyorum ve hiç yaşayamıyorum. O çocuğun aklıma gelmediği bir gün dahi yok sürekli faceden kontrol ediyorum. Neler yapıyo diye. Sevgilisi var ve yakında nişanlanıcaklar. Tamam eskisi gibi güçlü duygular hissetmiyorum ama o benim sürekli aklımda ve ne yaparsam yapayım onu aklımdan ve kalbimden uzaklaştıramıyorum. Erkek arkadaşım olmasına rağmen olmuyor sanki her kimle evlenirsem evleneyim o benim aklımda kalacak gibi.

Sevgilimle ise ilişkimize çok erken başladık evet ama kader işte.. İnanın bende bu kadar uzun süreli bir ilişki istemezdim. Gerçekten tükenmiş hissediyorum kendimi.

Konuma gelirsek arkadaşlar; sevgilimle küçük yerde yaşamalar ve ayrı yerlerde üniversite okumalar nedeniyle hep ayrı kaldık. Yani uzun yıllardır birlikte olsak bile birlikte çok fazla vakit geçiremedik. İlişkimizde bunların çok eksikliği oldu ama hep kendimizi evlenince acısını çıkartırız diye avuttuk. Çıkmaya başladığımızdan beri, o ilk görüşte aşkın tutkusu olmasa bile, heycanlanıyor ve onu sevdiğimi hissediyordum. Ve sanki kaderim oymuş gibi, neler yaşasak bile çok büyük olaylar geçirsek bile yine birbirimize dönüyorduk. Aynı zamanda, ondan ayrı kaldığım hiç bir süre zarfında da hiç kimseden etkilenmedim. Yani şu kişiyle beraber olsaydım keşke dediğim hiç kimse olmadı.

Ama ne olduysa geçen yıl, askere gittikten sonra oldu. İnanılmaz bir şekilde soğudum. Nedensiz bir şekilde. Bu arada erkek arkadaşım kişilik ve özellikleri bakımından mükemmel bir erkektir. Ailesi de öyle. Hep bekledim bir yanlış yapmasını ve ayrılmamı haklı gösterecek bir şey olmasını. Ama hiç bir şey yapmadı ve bende cesaret edip ayrılmadım çünkü seviyordum ama tam emin değildim. Pişman olurum diyede öyle radikal bir karar alamadım. Geçen ay bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Söz yapmak için ailemden haber bekliyorlar şuan...


Asıl sorunum bu işte. Yanındayken çok mutluyum. Geleceğe yönelik hayaller kurduğumda hep yanımda onu hayal ediyorum. Onunla çıkacağımız tatilleri düşlüyorum. Düğünümüzü hayal ediyorum. Ama bir an geliyor ki sevip sevmediğime emin olamıyorum. Hatta evlenmeyi düşündükçe içime sıkıntılar geliyor. Bunca yıl bana yakışıklı gelen adam yakışıklı gelmemeye başladı ve kilosu işi o su bu su her şeyi gözüme batmaya ve kafama takılmaya başladı. Sürekli çocukken aşık olduğum çocuğu düşünüyorum. Ama şuna eminim ki gerçekten tanışmış olsaydık onu sevmezdim ona takılı kalmam sadece dış görünüşüyle alakalı..



Arkadaşlar lütfen bana yardım edin. Her şeyi anlatmaya çalıştım. Çok büyük bir çıkmazdayım. Yıllardır bu günlerin gelmesini hayal ederken şimdi resmen kaçıyorum. Ama evlenme korkusundan mı kaynaklı lütfen bana yol gösterin sizde de böyle bir durum oldu mu?

Aynısını yaşadım.
Evlilik fobisi vardı bende de.
Çevremde gördüğüm sonu kötü biten evlilikler, yaş küçükken hiçbir şey düşünmeden başlanan uzun soluklu ilişki, seviyor muyum kaygısı gibi bir çok şey aklımı kurcalıyordu.
1 senedir evliyim.
Evliliğin ilk aylarında hep 'ben nasıl yaptım bu hatayı' diyerek kavga gürültü geçti.
Şimdi ise her şey düzene oturdu ve o masadan dönseymişim hayatım kararırmış diyorum.
Kısaca evliliği gözümde büyüttüğümü, öcü yaptığımı anladım.
Görücü usulü ile insanlar evlenip birbirlerini sevebiliyorken, ben zaten hayatımın yarısını geçirdiğim, avucumun içi gibi bildiğim adamla niye tereddüt etmişim, neyinden korkmuşum bunun diyorum.
Muhtemelen siz de böyle diyeceksiniz.
O fiziki beğenme durumu bende de yok, eşimde bana karşı olduğuna da inanmıyorum.
Çünkü o kadar yıldır birlikteyiz ki güzel olanı da kötü olanı da kanıksadık, sıradan gelmeye başladık birbirimize.
Sadece şurada sıkıntı olabilir, başka erkekleri gördüğünüzde fiziken içinizde bir şeyler kıpırdıyorsa sorun vardır, bu yola çıkmayın.
Bende o da yok, dünyadaki tek erkek kocam, diğer tüm erkekler gözüme bile görünemiyorlar.
İyi düşünün, kendinizi tartın ve öyle karar verin derim.

Bende 4 yillik bi beraberligin sonunda evlendim bizde 4 yil cok vakit geciremeidl onun isi benim okulum sebebiyle ama nasibim oymus ki simdi 2 aylik evliyim . Simdi aklina gelen cocuk nisanlanacak diyorsun yani o bi hayat kurmus kendine bi kere onu bence kafandan tamamen at karsida da seni seven iyi huylu bi erkek varmis ve inan boyleleri d3 kolau bulunmuyo gerci erkeklere de cok guvendigini belli etmemek gerwkiyo bu lnu evlenince daha iyi anladim. Empati kur sevgilin bu durumda olsa sen bjnu bilsen ne yapardin nasil hissederdin kendini. Ha biz de erkekler gibi evlilik yaklastikca korkuuoruz bende ayni korkuyu yasadim nişanlanmadan 1 hafta once iice artmisti ama nisanlaninca hele de nikahdir dugundur filan gayet guzel gecti hic korku filan kalmadi bide evlilik teklif etmis kabul etmissin demekk li seviyosun yoksa bi teklifw evet demek kolay degil.

dpntt .!.:

Evet arkadaşlar hikayeme en başından başlıyorum.. Lütfen bana yardımcı olun yol gösterin..
25 yaşımdayım öğretmenim ve 7 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşımla aynı memleketliyiz. Oda üniversite mezunu ve 25 yaşında.


Tam 13 yıl önce daha 6. sınıftayken bir çocuğa aşık olmuştum 3 yılın sonunda ona açılmıştım. Zaten çok küçüktük ve aramızda bir şeylerin olması imkansızdı. Ama ona hissettiğim duyguları kimseye hissedemedim. Erkek arkadaşıma bile... Tamam erkek arkadaşımı seviyorum tabii ki ama onda tattığım duyguları çok özlüyorum ve hiç yaşayamıyorum. O çocuğun aklıma gelmediği bir gün dahi yok sürekli faceden kontrol ediyorum. Neler yapıyo diye. Sevgilisi var ve yakında nişanlanıcaklar. Tamam eskisi gibi güçlü duygular hissetmiyorum ama o benim sürekli aklımda ve ne yaparsam yapayım onu aklımdan ve kalbimden uzaklaştıramıyorum. Erkek arkadaşım olmasına rağmen olmuyor sanki her kimle evlenirsem evleneyim o benim aklımda kalacak gibi.

Sevgilimle ise ilişkimize çok erken başladık evet ama kader işte.. İnanın bende bu kadar uzun süreli bir ilişki istemezdim. Gerçekten tükenmiş hissediyorum kendimi.

Konuma gelirsek arkadaşlar; sevgilimle küçük yerde yaşamalar ve ayrı yerlerde üniversite okumalar nedeniyle hep ayrı kaldık. Yani uzun yıllardır birlikte olsak bile birlikte çok fazla vakit geçiremedik. İlişkimizde bunların çok eksikliği oldu ama hep kendimizi evlenince acısını çıkartırız diye avuttuk. Çıkmaya başladığımızdan beri, o ilk görüşte aşkın tutkusu olmasa bile, heycanlanıyor ve onu sevdiğimi hissediyordum. Ve sanki kaderim oymuş gibi, neler yaşasak bile çok büyük olaylar geçirsek bile yine birbirimize dönüyorduk. Aynı zamanda, ondan ayrı kaldığım hiç bir süre zarfında da hiç kimseden etkilenmedim. Yani şu kişiyle beraber olsaydım keşke dediğim hiç kimse olmadı.

Ama ne olduysa geçen yıl, askere gittikten sonra oldu. İnanılmaz bir şekilde soğudum. Nedensiz bir şekilde. Bu arada erkek arkadaşım kişilik ve özellikleri bakımından mükemmel bir erkektir. Ailesi de öyle. Hep bekledim bir yanlış yapmasını ve ayrılmamı haklı gösterecek bir şey olmasını. Ama hiç bir şey yapmadı ve bende cesaret edip ayrılmadım çünkü seviyordum ama tam emin değildim. Pişman olurum diyede öyle radikal bir karar alamadım. Geçen ay bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Söz yapmak için ailemden haber bekliyorlar şuan...


Asıl sorunum bu işte. Yanındayken çok mutluyum. Geleceğe yönelik hayaller kurduğumda hep yanımda onu hayal ediyorum. Onunla çıkacağımız tatilleri düşlüyorum. Düğünümüzü hayal ediyorum. Ama bir an geliyor ki sevip sevmediğime emin olamıyorum. Hatta evlenmeyi düşündükçe içime sıkıntılar geliyor. Bunca yıl bana yakışıklı gelen adam yakışıklı gelmemeye başladı ve kilosu işi o su bu su her şeyi gözüme batmaya ve kafama takılmaya başladı. Sürekli çocukken aşık olduğum çocuğu düşünüyorum. Ama şuna eminim ki gerçekten tanışmış olsaydık onu sevmezdim ona takılı kalmam sadece dış görünüşüyle alakalı..



Arkadaşlar lütfen bana yardım edin. Her şeyi anlatmaya çalıştım. Çok büyük bir çıkmazdayım. Yıllardır bu günlerin gelmesini hayal ederken şimdi resmen kaçıyorum. Ama evlenme korkusundan mı kaynaklı lütfen bana yol gösterin sizde de böyle bir durum oldu mu?

Genişletmek için tıkla...

Aa ayni ben bakin benmde 5 senelik iliskim oldu seviyordum acikcasi oyle saniyordum nisan konusu acilinca kacmalar ama dusununce cok guzel gbiydi.Evlilik bana cehennem gibi geliyordu once hayal edip snra tiksiniyordum sogumam da cok olmustu elimi bile tutturmuyordum... asla evlenmem evlenemem evlilik bana gore degil diye diye nisan asamasina da gelmistik. Sonra hic ayrilamadigim o insandan ayrildim nasil oldi blmiyorm ama ayrildimm... sonra 1 ay sonra esimle tanistm ve hemen nisanlandik yani demek istedigim şu... Gercekten belkide dogru insan o ama kalp dogruya yanlisa bakmiyor. Bu benim dusuncem seni yaniltmak istemem ama yapman gereken onla konuşman. Ve bu sorunlari anlatip bi yol bulman. Ayril diyemem ama eger bu soruyu sorabiliyrsan aşık degilsin demektir. Heleki soguduysab bilmiyormm...

yazılanlara katılıyorum ben şu an nişanlımdan ayrı bi hayat düşünemiyorum bu soruyu kendine sorabilmen bile sevginden emin olmadığını gösterir bende ayrıl diyemem ama evlilik konusunda acele etme derim

bence 6. sınıftayken o çocukla çıksaydın belkide bu şekilde olmazdı...takıntı olmuş resmen sende..duygunu bastıramamışsın...ben 6. sınıfa giderken çıkmak nedir onu bile bilmezdim

şuanki erkek arkadaşına haksızlık etme bence...ya tam anlamıyla emin ol duygularından yada ayrıl hemen..hem kendi zamanından hemde onun zamanından çalma...

bunca yıl birliktesin şuan yakışıklı gelmiyor diyorsun..herkes zamanla değişir sen hiç mi değişmedin..yanlış anlama erkek arkadaşını savunmuyorum ama yanlış bence yaptığın...

otur güzelce düşün..kararını ver ve o kararı uygula...

Sırf 7 yıldır berabersin diye kendini zorunlu hissetme. Biz de o kadar süre flört ettik ama aşık olmasaydım evlenmezdim.Ben senin evlilikten korktuğunu düşünmüyorum,evleneceğin kişiden emin değilsin sadece.Buna rağmen pişman olmamak için evlenirsen ve eşinden daha da soğursan aldatmaya yeltenirsin Allah korusun.
6.sınıftayken aşık olduğun ve hala unutamadığın kişiyi de unutmalısın. O aşk değil,hırs.

Dimyat'a pirince giderken evdeki bulgurdan olma derim....

Bence sız bu çocugu sevmıyorsanız bırakın daha fazla hayale kapılmasın. Ki benc sevmıyorsunuz Ben eşimi deliler gibi seviyorum ve hiç sevgilyken bıle ondan sogumak aklımın ucuna gelmedı

Bende evlenmeden önce bu soruları sormuştum kendime fakat yoldan dönmek nasib olmadı.şimdide diorum ki keşke evlenmeseydim... Sende ilerde keşke dememk için evlenme kardeş ...inanın evlilik hiç güzel bşy değil yani ben hiçbir güzelliğini görmedim .bir yıllık evlşyim tükendğimi hissediorum.kendi elimle kendimi öldürmüşüm ben haberim yok.annemi özlüyorum babamı özlüyorum.bu ev benim değil evime gitmek istiyorum..