- 7 Ocak 2016
- 10.307
- 49.653
- 598
Evlilik olayı kader olayı. Kaderinde varsa olur. Yoksa ne yapsan olmaz. Yaşım 30 olduğunda ben de kafaya takip çabaladım. Sonuç ? Yaş 44 ve hala olmadı ☺☺ karşıma bile çıkmadı. Bir başıma yaşıyorum. Gayet de yaşıyorum. Kader kısmet olayı. Kafana takma.
Bir şey merak ediyorum. Biriyle tanıştınız diyelim aşık oldunuz çok mutlusunuz beraber ama evlenmeniz için önünüzde 3 sene var. Ama hayat bu ya hiçbir şeyin de garantisi yok. Bekler miydiniz tekmeyi basar mıydınız?
Bence BAYA Bİ evlilik meraklısısınız
Evlilik olayı kader olayı. Kaderinde varsa olur. Yoksa ne yapsan olmaz. Yaşım 30 olduğunda ben de kafaya takip çabaladım. Sonuç ? Yaş 44 ve hala olmadı ☺☺ karşıma bile çıkmadı. Bir başıma yaşıyorum. Gayet de yaşıyorum. Kader kısmet olayı. Kafana takma.
Evlenen pisman,evlenmeyen pisman...Yaş olmuş 29 ve hala bekarım. Bunu yazınca şuan gülüyorum kendime ama ciddi manada sinirlerim laçka olmuş durumda artik.
Anne olmak istiyorum anneliği tatmak ve yaşımın ilerlemiş olmasi canımı sıkıyor artik.
Nerde taze anne olmuş bir hemcinsimi görsem ağlamakli oluyorum. Özeniyorum, kaderime küsüyorum.
Son yillardir hayatima giren ve boş yere zamanimi harcayan erkeklere ve buna izin vermeme öfkeleniyorum kiriliyorum.
Artik tanışma aşamalarını uzun tutmak istemiyorum. En son görüstügüm kişiyi de şutladim cünkü bana evlilikten beni istediğinden bahsetti ama icraat yok. ona yarım senemi verdim ben ya.. yani tanışma süresi olarak.
Boş konuşan erkeklere tahammulum de kalmadı artik.
Sirf yuva kurmak ve çocuk doğurmak adına da evlenmek için evlenmek istemiyorum.
Yani hem kendim karşimda ki insani gözlemliyor ve onun beni iyice tanıması için fırsat yaratiyorum. Ama sonuç sıfır herzaman ki gibi.
Sürekli hayal kırıklığına uğramak canımı sıkıyor. Evliliktenden de erkeklerden de soğuyorum resmen git gide nefret edesim geliyor.
Sürekli ayni döngünün içindeyim.
Biriyle tanışıyorum, olmuyor. Aylarim gitmiş enerjim tükenmiş oluyor ve evlilik fikrini rafa kaldırıyorum.
Tam mutluyum okey herkes evlenmek ve cocuk sahibi olmak zorunda değil diyorum.
Hop karşıma beğendiğim biri cikiyor ve bu kişi iyi bir eş adayı diyorum.. tekrar hayaller kuruyor bu sefer belki olur diyor.. yine umutlaniyorum.
Sonra aylar geçiyor tabi ne oluyor hiç
Yine bir sorun yine anlasamazlıklar.
Sürekli aynı saçmalıklar.
Bir yandan ailem ile yaşıyorum. Hadi evlendim evleneceğim derken kendi hayatimi kuramadim birtürlü.
Sinir oldum artik sinirlerim bozuldu resmen.
Kendimi biliyorum ve ayri eve ciksam kendi düzenimi kursam sanırım hic evlenmem.
Evlilik büyük bir sorumluluk ve keyfime düşkün bir insanimdir. Ama anne olmak ve yuva kurmak da hoş birsey. Kimse yalniz başına ölmek istemez bir dert ortağı hayat arkadaşi ister.. mutlu huzurlu minik bir ailem olsun isterim yani.
Olmazsa kendimi üzmem kabullenirim yinede. Bekarlığın da güzel yanlari var sonuçta. Ama sürekli olacakmış da sonra olmuyor durumlari maf etti beni.
Hani dondurma satıcıların şakalari vardır ya.. sana dondurmayi uzatir sonra hop geri ceker sonra tekrar uzatır uzanırsın alamazsın vermez .. önce gülersin ama bir zaman sonra canın sıkılır. Tam da bu durumdayim
Arada hırs yapıyorum... artik secici dahi olmayacağim önüme gelenle evleneceğim diyorum ama onuda olduramam cünkü yapıma ters..
Okuduğunuz icin tşk ederim. Sinirlerim bozuk icimi dökmek istedim.
Bir hayır duanızı seve seve alırım
kesinlikle katılıyorum. 30 küsür yaşındaki adamın da daha bekleyelim, tanıyalım demesi bana çok saçma geliyor. haftada 1-2 kere görüştüğün birini cafede sinemada ne kadar tanıyabilirsin. 10 yılda bile tanıyamazsın. Bu konuda erkeklerin samimiyetine inanmıyorum. Biraz daha bekleyelim erken demeleri sen kenarda dur ben biraz bakınayım daha iyisi olmazsa seninle belki evlenirim demek oluyor.Kadınlar için yaş daha önemli. Erkeklerin 30 ları kadınların 20 leri gibi.Bir arkadaşım 6 yılını geçirdi yaşı da 30 u geçti hala evlilik yok. Ayrıldılar. Çok örneği var.Yaşın çok genç değilse kimsenin keyfini beklememek lazım.Tekmeyi basarım. Ki artik basıyorum da. Yazdığım gibi artik tanışmaları uzun tutmak istemiyorum.
Bu 6 aylık görüştüğüm kişiden önce 2 yıllık bir ilişkim vardi ve evlilik vaatleri ile oyalandırıldım veya kendisi emin olamadi bilemem.
Belirli bir yaştan sonra uzun ilişkiler insanin gözünü korkutuyor.
Birde bir insan kendini taniyor ve olgun ise ozaman karşisindaki insanı da daha kolay tanır diye düşünüyorum.
Bende isterdim güzel bir sevgililik dönemi yaşayım sorumsuzca ama yaşım buna müsait değil artik. Karşılıklı olarak güzel bir sevgililik evliliğin içerisinde de daha cocuk olmamışken yaşanabilir bence.
Zaten öyle öldüm bittim aşk durumlarim da yok. Ergen iken öyleydim. Yani kimseyi beklemem. Kimsenin aşkıyla nefes almiyorum.
İsteyen, belirli olgunluğu olan bir erkek bence tanışır görüşür ve kararını vermiş olur. Ve icraate gecmeye başlar.
Geri kalan saçmalıklara inanmiyorum artik.
Yanlış anlamazsanız birşey sormak isterim. Karşıma çıkmadı derken doğru kişi mi çıkmadı yoksa hiç mi kısmetiniz çıkmadı. Sanırım öğretmensiniz. Bizim toplumda çok rağbet gören bir kadın mesleğidir. Eminim çok isteyeniniz olmuştur.Evlilik olayı kader olayı. Kaderinde varsa olur. Yoksa ne yapsan olmaz. Yaşım 30 olduğunda ben de kafaya takip çabaladım. Sonuç ? Yaş 44 ve hala olmadı ☺☺ karşıma bile çıkmadı. Bir başıma yaşıyorum. Gayet de yaşıyorum. Kader kısmet olayı. Kafana takma.
Bana da artik öyle geliyor.
İnsanın elinde olan birşey değilmiş cidden.
Kendime iki üç yıl veriririm en fazla ama belirli bir yaş sonrasi cocuk da yapmak istemem.. ozaman zaten hiç evlenmeme gerek yok.
Yalniz yaşarım kafamı dinlerim sizin ve gibi erkek kahrı da çekmemiş olurum..daha iyi.
Arkadaşlarimin ve cevremde ki bebekleri de sevsem de yeter bana sanırım.
Yazdıklarınızın her noktası benim için de geçerli. Kendimi gördüm resmenYaş olmuş 29 ve hala bekarım. Bunu yazınca şuan gülüyorum kendime ama ciddi manada sinirlerim laçka olmuş durumda artik.
Anne olmak istiyorum anneliği tatmak ve yaşımın ilerlemiş olmasi canımı sıkıyor artik.
Nerde taze anne olmuş bir hemcinsimi görsem ağlamakli oluyorum. Özeniyorum, kaderime küsüyorum.
Son yillardir hayatima giren ve boş yere zamanimi harcayan erkeklere ve buna izin vermeme öfkeleniyorum kiriliyorum.
Artik tanışma aşamalarını uzun tutmak istemiyorum. En son görüstügüm kişiyi de şutladim cünkü bana evlilikten beni istediğinden bahsetti ama icraat yok. ona yarım senemi verdim ben ya.. yani tanışma süresi olarak.
Boş konuşan erkeklere tahammulum de kalmadı artik.
Sirf yuva kurmak ve çocuk doğurmak adına da evlenmek için evlenmek istemiyorum.
Yani hem kendim karşimda ki insani gözlemliyor ve onun beni iyice tanıması için fırsat yaratiyorum. Ama sonuç sıfır herzaman ki gibi.
Sürekli hayal kırıklığına uğramak canımı sıkıyor. Evliliktenden de erkeklerden de soğuyorum resmen git gide nefret edesim geliyor.
Sürekli ayni döngünün içindeyim.
Biriyle tanışıyorum, olmuyor. Aylarim gitmiş enerjim tükenmiş oluyor ve evlilik fikrini rafa kaldırıyorum.
Tam mutluyum okey herkes evlenmek ve cocuk sahibi olmak zorunda değil diyorum.
Hop karşıma beğendiğim biri cikiyor ve bu kişi iyi bir eş adayı diyorum.. tekrar hayaller kuruyor bu sefer belki olur diyor.. yine umutlaniyorum.
Sonra aylar geçiyor tabi ne oluyor hiç
Yine bir sorun yine anlasamazlıklar.
Sürekli aynı saçmalıklar.
Bir yandan ailem ile yaşıyorum. Hadi evlendim evleneceğim derken kendi hayatimi kuramadim birtürlü.
Sinir oldum artik sinirlerim bozuldu resmen.
Kendimi biliyorum ve ayri eve ciksam kendi düzenimi kursam sanırım hic evlenmem.
Evlilik büyük bir sorumluluk ve keyfime düşkün bir insanimdir. Ama anne olmak ve yuva kurmak da hoş birsey. Kimse yalniz başına ölmek istemez bir dert ortağı hayat arkadaşi ister.. mutlu huzurlu minik bir ailem olsun isterim yani.
Olmazsa kendimi üzmem kabullenirim yinede. Bekarlığın da güzel yanlari var sonuçta. Ama sürekli olacakmış da sonra olmuyor durumlari maf etti beni.
Hani dondurma satıcıların şakalari vardır ya.. sana dondurmayi uzatir sonra hop geri ceker sonra tekrar uzatır uzanırsın alamazsın vermez .. önce gülersin ama bir zaman sonra canın sıkılır. Tam da bu durumdayim
Arada hırs yapıyorum... artik secici dahi olmayacağim önüme gelenle evleneceğim diyorum ama onuda olduramam cünkü yapıma ters..
Okuduğunuz icin tşk ederim. Sinirlerim bozuk icimi dökmek istedim.
Bir hayır duanızı seve seve alırım
Sırf çocuk sahibi olmak için evlenmek istiyorsanız hiç evlenmeyin bence zaten. Evliliği erkek kahrı çekmek olarak görüyorsanız çocuğunuz olunca ne değişiyor? Yine aynı erkeğin kahrını çekiyorsunuz. Sizden veya eşinizden kaynaklı bir sorunla çocuğunuz olmazsa boşanacak mısınız? Niyetiniz sadece anne olmaksa sperm bankasından hamile kalabilirsiniz. Doğurmak için anneliğin şart olduğunu düşünmüyorum evlat da edinebilirsiniz evli olmanıza gerek yok bunun için.
Kardes bu kadar adami nereden buluyorsunuz gercekten soruyorum yillardir bi tanevik bile adamla tanismadim birak evlenme hayali kurabileyim
Yani konunu sabote etmek istemem de herkesin derdi fatklinereden buluyosun da tanisiyosun soylersen gidip orada bekleyeyim bende✌
Bende gez toz diyenleri anlamıyorum.Anlamıyorum her gün neden böyle konular açılıyor
Evlenmeyen birçok insan var mutlu. Hem evlenince anne olacağınızın garantisi yok
Anlamıyorum bu evlilik merakı nedir. Kuzenim 33 yaşında bekar ama mutlu. Dünyayı geziyor spora gidiyor 3. Üniversiteyi okuyor çok mutlu
Ben 26 yaşındayım bekarım hiç evlilik gibi isteğim yok
Ablam 30 yaşında bekar ama sizin hissettiğinizi hissetmiyor
Anlamıyorum bu ülkede evlilik niye zorunlu gibi görünüyor
Gerçekten buraya evlenmedim diye konu açanları anlaman mümkün değil
Gezin okuyun spor yapın dolaşın yeni yerler keşfedin
Herşey evlilik değil
Ayrıca birçok insan var bekar.
imkanınız varsa kedi sahiplenin çok güzel bir şey gerçekten
1 sene yurtdışında kaldım orada hiç evlenmeyen birçok insan var ama kimse üzgünüm demedi
Anlamıyorum ülkemdeki bu evlilik isteğini
Erkekler değisik varlıklar. Hepimiz az çok kahırlarını cekiyoruz bence
Şaka bir yana bazilari cocuk gibi oluyor biraz..herneyse ben aslında o yorumu yazarken kendimi avutmaya calıştım sanirim.
Her erkek kötü değildir. Ama karşıma uygun biri cikmiyor. O konuda bahtsızım.
Bir yuva kurmak, anne babanın belli olmasi. Ve klasik aile olmak bambaşka birşey. Olacaksa bunu isterim.
Bana göre değil o tarz sperm bankasi konular.. cevremdeki arkadaşlarimin çocuklarina arada bakıcılık yaparim veya ailesiz kalmış cocuklara maddi manevi destek olurum daha iyi.
Benim isteğim klasik aile kurmak. Ama olmuyorsa olmuyor artik yapacak birşey yok..
Sorumun cevabi bu degilKarşıma kimse çıkmasaydi daha iyi olurdu diye düşünüyorum bende..
İnsan boş yere umutlaniyor ve yıpranıyor sonuçta.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?