• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlendikten sonra....

İlginç bir konu. Ülkemizde iyi aile de büyüyen insan sayısı çok az. O yüzden ailesinden şikayet edene çok rastladım ama sizin gibisini ilk defa görüyorum. Ailenize de söyleyin de bari ne olduğunuzu görsünler. Sıkıntılı bir arkadaşım vardı. Ben çalışmak istiyorum ama ailem iş bulamıyor diyip duruyordu. Sizde de onun kolaycılığı var. Ne diyeyim Allah evladında hayırlısını versin.
 
kızına iş yaptırmadığı işin suçlanan aile de gördük sayenizde. Yeminle evlat sahibi olmaktan soğutma konusu olmuş. Eşinize de Allah sabır versin hamile kalamayışınızı bile adamın ailesine yüklemişsiniz evde çenenizle çektirdiklerinizi tahmin edemiyorum
Ay sırf çenesini çekmesinler diye tamam tamam diye geçiştirmişler kesinlikle
 
Sizin bir şey yapasınız yokmuş, boşuna kimseyi suçlamayın. Belli bir yaştan sonraki her şey sizin sorumluluğunuz.

Ben de hiç iş yapmadım evde. Üniversiteye gidiyordum, annem misafir için çay demleyecekken "ay sen bırak çilek koysun" demişlerdi de boş boş bakmıştım anneme. Çay demlemeyi bile bilmiyordum.
Üniversitedeyken yazın çalışmak istedim, ne gerek var sen öğrencisin deyip izin vermediler.
Siz okuyun, her şeyi biz yaparız kafasındaydılar hep.
Kardeşim de aynı şekilde büyüdü.
Ama vakti gelip mezun olduğumuzda girdik birer işe, çalıştık. Oturup kimsenin bize iş bulmasını ya da bizi geçindirmesini falan beklemedik, aman incilerimiz dökülür demedik.

Sizin durumunuzun nasıl yetiştirildiğinizle bir alakası yok bence.
Canınız istememiş yapmamışsınız. Şimdi yaş 34 olup hayatınızdan memnun değilken kendiniz yerine başkalarını suçlamak daha kolay geliyor.
Hala geç değil, isteseniz bir şeyleri değiştirebilirsiniz ama ona da uğraşasınız yok gibi.
 
sadece bi ay mı mücadele ettin...çok çabuk pes etmişsin....

20 yaşımdan 32 yaşıma kadar her kpps de yüksek puan her sınavda yüksek yazım ama mülakatta elenme ile karşı karşıya iken bile pes etmedim arada 2 çocuk doğurup büyüttüm ve 32 yaşında memur oldum. Eşim yurt dışında 2 çocuğa tek başıma bakıyorum tek başıma ayak üstündeyim kimseye değil kendine güven bi silkelen kendine gel
Helal olsun teşekkür ederim herkese tek tek.
 
Sizin bir şey yapasınız yokmuş, boşuna kimseyi suçlamayın. Belli bir yaştan sonraki her şey sizin sorumluluğunuz.

Ben de hiç iş yapmadım evde. Üniversiteye gidiyordum, annem misafir için çay demleyecekken "ay sen bırak çilek koysun" demişlerdi de boş boş bakmıştım anneme. Çay demlemeyi bile bilmiyordum.
Üniversitedeyken yazın çalışmak istedim, ne gerek var sen öğrencisin deyip izin vermediler.
Siz okuyun, her şeyi biz yaparız kafasındaydılar hep.
Kardeşim de aynı şekilde büyüdü.
Ama vakti gelip mezun olduğumuzda girdik birer işe, çalıştık. Oturup kimsenin bize iş bulmasını ya da bizi geçindirmesini falan beklemedik, aman incilerimiz dökülür demedik.

Sizin durumunuzun nasıl yetiştirildiğinizle bir alakası yok bence.
Canınız istememiş yapmamışsınız. Şimdi yaş 34 olup hayatınızdan memnun değilken kendiniz yerine başkalarını suçlamak daha kolay geliyor.
Hala geç değil, isteseniz bir şeyleri değiştirebilirsiniz ama ona da uğraşasınız yok gibi.
Zılgıtınız için teşekkür ederim
 
Ya bu devirde genelde anneler kızlarına pek iş yaptırmıyor zaten . Aman siz okuyun yeter diye . Bana da yaptırmadı , üniversitede öğrenci evine çıkana kadar hiç bir şey yapmadım , elimden de gelmezdi sonra mecbur kalınca yaptım . Evlendiğimde de başta zorlandım ama ona da alıştım bir süre sonra . Benim annem aşırı hamarat , elinden her iş gelen bir kadındır o yüzden bir işe başlarsam sabredemez kendi alır yapardı. Ben de ona senin yüzünden hamarat değilim diyorum ama şakasına . Gayet de memnunum iş yaptırmamasından şimdi yapıyorum sonuçta diyerek . İş bulamama konusu zaten apayrı. Kime ailesi destek oluyor iş konusunda ben hiç görmedim nerdeyse . Herkes savaşıyor bir şeyler için . Size herkesi suçlamak kolay gelmiş . Yoksa şimdi herkes sizin gibi büyütülüyor zaten. Kimseye de ailesi iş bulmuyor .
 
İlginç bir konu. Ülkemizde iyi aile de büyüyen insan sayısı çok az. O yüzden ailesinden şikayet edene çok rastladım ama sizin gibisini ilk defa görüyorum. Ailenize de söyleyin de bari ne olduğunuzu görsünler. Sıkıntılı bir arkadaşım vardı. Ben çalışmak istiyorum ama ailem iş bulamıyor diyip duruyordu. Sizde de onun kolaycılığı var. Ne diyeyim Allah evladında hayırlısını versin.
Yemin ederim şoklar içerisindeyim. Henüz anne olmadım ama ne kadar zormuş meğer evlat sahibi olmak. Suçladığı konuya bak. En nefret ettiğim insan tipi. Kaç yaşına gelmişsin annem süpürgeyi elimden aldığı için şuan da canım ev süpürmek istemiyor diyo kesin o zamanlar da iş yaptırıyorsunuz o yüzden atanamıyorum diyordu. Ama bence piskolojik destek almanız lazım hiç iyi görmedim
 
Yemin ederim şoklar içerisindeyim. Henüz anne olmadım ama ne kadar zormuş meğer evlat sahibi olmak. Suçladığı konuya bak. En nefret ettiğim insan tipi. Kaç yaşına gelmişsin annem süpürgeyi elimden aldığı için şuan da canım ev süpürmek istemiyor diyo kesin o zamanlar da iş yaptırıyorsunuz o yüzden atanamıyorum diyordu. Ama bence piskolojik destek almanız lazım hiç iyi görmedim
Alıyorum zaten 7 aydır devam ediyorum...
 
Hayalleriniz biraz fazla başkalarına bağlı sekilde, kaç memur kendi memleketinde ,kaç kişinin çocuğuna ailesi bakıyor , kaç kişi aynı memleketten evli . Bu saydıklarınizin o kadar düşük olasılık, memur olarak atanıp gitmediniz mi o kısmı anlamadım ?
Maalesef çok kere mülakatlarda elendim ama pes etmedim şimdi de anaokulu öğretmenliği için çaba gösteriyorum..
 
Merhaba Gülçin, kimse seni anlamamış ama ben seni çok iyi anlıyorum aile insanın benliğini yıkar özgüvenini paramparça eder manipüle eder sen şöylesin sen böylesin senden bir şey olmaz gibi konuşurlar, sen de kendini öyle zannetmeye başlarsın. Güçsüz aptal çirkin kendi kendine bir şey yapamayacak biri gibi. Bunların hepsini ben de yaşadım üniversiteye gittiğimde yağmur yağdığında bir şemsiye bile alamayacak kadar cesaretsiz özgüvensiz biriydim ama benim şansım bunu ailemin ağzından kaçırması oldu. “Biz olmasak sen bir hiçsin, ben ölsem sen bir gün yaşayamazsın, senin yaptığın yemek yenmez temizlediğini yeri tekrar temizlemek gerekir” gibi cümleler kuruldu. Sonra ayağa kalkıp siz hayırdır ya haşa Allah mısınız ben sizsiz yaşayamayayım dedim. O gün bugündür her işimi kendim yaparım birinden asla yardım kabul etmem yapılacak bir şey varsa yaparım illa ki bi şekilde beceririm. Taşınılacaksa nakliyeciyi ben ayarlarım eşyaları bile yüklerim her gün evimi temizlerim yemeğimi yaparım 2 günlük lohusayken bile kimseden yardım istemedim sanki 20 çocuk büyütmüş gibi baktım bebeğime. Ama dediğim gibi bizimkiler ağzından kaçırdı. İnsanlar yaşamadıkları şeyi bilemezler hayatın boyunca kafana çekiçle vurulduysa maalesef benlik duygun gelişemez. Ben kimim diye bile soramazsın. Şöyle yap böyle yap şuraya gidemezsin bu okulu okuyamazsın. Benim en büyük hayalim sağlık meslek lisesi okumak ve hemşire olmaktı annem karşıma gelip sen kendini hademelere elletirsin kendini koruyamazsın dedi hemşire olamadım. Bi süre bi şey olamadım zaten. Sonra benliğimi gücümü 22-23 yaşımda ancak bulabildim ilk girdiğim işte çalıştım tuvalet bile temizledim her şeyi öğrendim ihtiyacım yoktu ama yine de kendimi bulma yolculuğum o şekilde başladı. Diyorlar ya hiç mi bi şey yapamadın yok bilmem ne kusura bakmayın biz narsist ebeveynlerle toksik ailelerde yetişmiş insanlarız özür dileriz bunun için kusura bakmayın ailemizi seçememek de bizim ayıbımız olsun.
Bacım ne iş olursa ilk girdiğin yerde çalış kendini tanımaya vakit ayır ben kimim sorusunu sorup sürekli cevap ara. Kendini sev, inanıyorum sevilmeyecek biri değilsindir ki sevilmeyecek insanlar bile kendilerine bayılıyorlar
 
Merhaba Gülçin, kimse seni anlamamış ama ben seni çok iyi anlıyorum aile insanın benliğini yıkar özgüvenini paramparça eder manipüle eder sen şöylesin sen böylesin senden bir şey olmaz gibi konuşurlar, sen de kendini öyle zannetmeye başlarsın. Güçsüz aptal çirkin kendi kendine bir şey yapamayacak biri gibi. Bunların hepsini ben de yaşadım üniversiteye gittiğimde yağmur yağdığında bir şemsiye bile alamayacak kadar cesaretsiz özgüvensiz biriydim ama benim şansım bunu ailemin ağzından kaçırması oldu. “Biz olmasak sen bir hiçsin, ben ölsem sen bir gün yaşayamazsın, senin yaptığın yemek yenmez temizlediğini yeri tekrar temizlemek gerekir” gibi cümleler kuruldu. Sonra ayağa kalkıp siz hayırdır ya haşa Allah mısınız ben sizsiz yaşayamayayım dedim. O gün bugündür her işimi kendim yaparım birinden asla yardım kabul etmem yapılacak bir şey varsa yaparım illa ki bi şekilde beceririm. Taşınılacaksa nakliyeciyi ben ayarlarım eşyaları bile yüklerim her gün evimi temizlerim yemeğimi yaparım 2 günlük lohusayken bile kimseden yardım istemedim sanki 20 çocuk büyütmüş gibi baktım bebeğime. Ama dediğim gibi bizimkiler ağzından kaçırdı. İnsanlar yaşamadıkları şeyi bilemezler hayatın boyunca kafana çekiçle vurulduysa maalesef benlik duygun gelişemez. Ben kimim diye bile soramazsın. Şöyle yap böyle yap şuraya gidemezsin bu okulu okuyamazsın. Benim en büyük hayalim sağlık meslek lisesi okumak ve hemşire olmaktı annem karşıma gelip sen kendini hademelere elletirsin kendini koruyamazsın dedi hemşire olamadım. Bi süre bi şey olamadım zaten. Sonra benliğimi gücümü 22-23 yaşımda ancak bulabildim ilk girdiğim işte çalıştım tuvalet bile temizledim her şeyi öğrendim ihtiyacım yoktu ama yine de kendimi bulma yolculuğum o şekilde başladı. Diyorlar ya hiç mi bi şey yapamadın yok bilmem ne kusura bakmayın biz narsist ebeveynlerle toksik ailelerde yetişmiş insanlarız özür dileriz bunun için kusura bakmayın ailemizi seçememek de bizim ayıbımız olsun.
Bacım ne iş olursa ilk girdiğin yerde çalış kendini tanımaya vakit ayır ben kimim sorusunu sorup sürekli cevap ara. Kendini sev, inanıyorum sevilmeyecek biri değilsindir ki sevilmeyecek insanlar bile kendilerine bayılıyorlar
Allah razı olsun senden şu anda o kadar ihtiyacım olan bir destek di ki öncelikle Allah ne muradın varsa versin. Çok doğru söyledin ama dediğin gibi yapıcam. Çok özür dileriz narsist ebeveynlerle yetiştiğim için özür dilerim...
 
Benim rahmetli annemde bize pek bir şey yaptırmazdı. Düzgün ve iyi yapamayacağımızı düşünürdü. Rahat ve sorumsuz büyümüş sayılırım hatta. Ve bu kadar rahat ve sorumsuz büyümeme rağmen sanki hiç öyle bir hayatım olmamış gibi yaşadığım zamanlarım var.

Oturup başkalarına bel bağlamadım ama, bana ailem sorumluluk vermedi ya da ben hiç zorluk görmedim demedim. İşlerimi hep kendi çabamla buldum. Herkes birinin vasıtasıyla iş bulmuyor. Yani sorumsuzda yaşasanız, pasifte yetiştirilseniz aslında her şey sizin elinizde.
 
Benim rahmetli annemde bize pek bir şey yaptırmazdı. Düzgün ve iyi yapamayacağımızı düşünürdü. Rahat ve sorumsuz büyümüş sayılırım hatta. Ve bu kadar rahat ve sorumsuz büyümeme rağmen sanki hiç öyle bir hayatım olmamış gibi yaşadığım zamanlarım var.

Oturup başkalarına bel bağlamadım ama, bana ailem sorumluluk vermedi ya da ben hiç zorluk görmedim demedim. İşlerimi hep kendi çabamla buldum. Herkes birinin vasıtasıyla iş bulmuyor. Yani sorumsuzda yaşasanız, pasifte yetiştirilseniz aslında her şey sizin elinizde.
Yerden ğöğe kadar haklısınız aslında çok büyük aptallık ettim. Aileme gider gelirim diye çalışmadım çok pişmanım. Şimdi de gelin için bana ilk fırsatta sırt çevrildi...
 
Üff nerden tutsan elinde kalıyor. Allah aşkına biraz kitap okuyun dil bilgisi ve anlatım bozukluklarınıza faydası olur. Yaşınız var ama zihinsel olarak yetişkin değilsiniz maalesef.
 
Üff nerden tutsan elinde kalıyor. Allah aşkına biraz kitap okuyun dil bilgisi ve anlatım bozukluklarınıza faydası olur. Yaşınız var ama zihinsel olarak yetişkin değilsiniz maalesef.
Eleştirinizde haklı olsanız bile usulubünğz hoş değil beni gömmeye çalışıyorsunuz. Zihinsel olarak yetişkin değilsiniz ne demek hoş değil bunda burda söyliyeyim.
İnsanları iyiliğini mi istiyorsunuz beni ezerek kendi egonuzu mu tatmin ediyorsunuz hangisi?
 
Back