Arkadaşlar merhaba Ben 7 yıllık evliyim eşim le memleketimden 4 saat uzaklıkta bir şehirde oturuyorum. Kendi ailem memleketin köyünde eşimin ailesi de şehirde ama aslen doğulu biz egeliyiz. Asıl sorun şu ki evlendikten sonra eşimle gül gibi anlaşıyorduk... Sadece tek sıkıntım şehirde arkadaşım yok sıkılıyordum. Bir de iş ararken destek kimse olmadı...
Asıl soruna gelelim eşimin ailesi bize 2 sokak öteden ev alıp bütün kışı şu anda yaşadığımız şehirde yaşamaya başladılar.... O günden sonra ne evimin ne iş bulamam
Sonra kıyaslamam ve sürekli başkalarıyla övmesi falan... Sırf beni eleştiriyor eşimle aramız bozuldu yıllarca....
Sonra kendi aileme gelince gelinden şikayet ediyorlar telefonda ondan sonra hiç bir şey yokmuş gibi akşamına yüz yüze oturup bir de yemek yiyorlar...
İnsanların ikinyüzlülüpü yüzünden ben gül gibi eşimle kavga ettim. Masum melek kalpli eşimi aptal ailesi yüzünden kalbini kırdım....
Madem eleştirdiğiniz beğenmediğiniz arkasından küfür ve beddua ettiğiniz kişilerin evinde sofrasında ne işiniz var....
Ben kaynanam beni eleştirdiğin de mesafe koyuyorum. Aramıyorum hep bir mesafem var sadece eşimin hatrına katlanıyorum...
Benim bir tavrım var duruşum var ama ne kaynanaları bir duruşu yok beni eleştirip kırıldığımı söylediğim halde 2 gün sonra evine çağırabiliyor artık....
Ben eskiden kaynanam dan şikayet ettiğim de gerçekten ciddiydim üzülüyordum ve bu soruna çözüm bulamadığum için anlatıyordum..... Onlar yüzünden ben stres den cocuğum bile olmadı....
Kendi ailem de bana hiç sorumluluk vermediği için işim olmadı... İş arayacağım onu bile başkasından bekledim kendim aradığımda bile yanımda biri istedim meğer beni öz güvensiz hissettiren ailem miş. Hayatımda çok büyük bir darbe yedim hem kendi ailemden hem de eşimin ailesinden....
Meğersem kendilerine bağımlı kalayım diye sürekli beni yönetmeye çalışmışlar....
Evlenmeden önce bana hiç iş yaptırmadılar. Evlendikten sonra da zorlanıyorum dediğim de sus deyip beni bastırdıkar. Meğersem onların tek düşündükleri şey yanındaki kişiler miş biri uzağa gitti mi umurlarında falan değil.
Benim kendi ayaklarım üstünde durmamışım. Yıllardır tüp bebek tedavisi görüyorum uzaktayım ya umurlarında değil sadece yanındaki kişiler umurunda gözüyle gördüğü umurunda tabi benciller miş.... Meğer bu hayatta kimsenin lafını ciddiye almamak ve sadece kendine güvenmek gerekiyormuş iki ailede bizim mutsuz etti. Şimdi siz olsanız ne yapardınız. Bu iki aileyi bu hayatta yaşamama izin vermediler....
Asıl soruna gelelim eşimin ailesi bize 2 sokak öteden ev alıp bütün kışı şu anda yaşadığımız şehirde yaşamaya başladılar.... O günden sonra ne evimin ne iş bulamam
Sonra kıyaslamam ve sürekli başkalarıyla övmesi falan... Sırf beni eleştiriyor eşimle aramız bozuldu yıllarca....
Sonra kendi aileme gelince gelinden şikayet ediyorlar telefonda ondan sonra hiç bir şey yokmuş gibi akşamına yüz yüze oturup bir de yemek yiyorlar...
İnsanların ikinyüzlülüpü yüzünden ben gül gibi eşimle kavga ettim. Masum melek kalpli eşimi aptal ailesi yüzünden kalbini kırdım....
Madem eleştirdiğiniz beğenmediğiniz arkasından küfür ve beddua ettiğiniz kişilerin evinde sofrasında ne işiniz var....
Ben kaynanam beni eleştirdiğin de mesafe koyuyorum. Aramıyorum hep bir mesafem var sadece eşimin hatrına katlanıyorum...
Benim bir tavrım var duruşum var ama ne kaynanaları bir duruşu yok beni eleştirip kırıldığımı söylediğim halde 2 gün sonra evine çağırabiliyor artık....
Ben eskiden kaynanam dan şikayet ettiğim de gerçekten ciddiydim üzülüyordum ve bu soruna çözüm bulamadığum için anlatıyordum..... Onlar yüzünden ben stres den cocuğum bile olmadı....
Kendi ailem de bana hiç sorumluluk vermediği için işim olmadı... İş arayacağım onu bile başkasından bekledim kendim aradığımda bile yanımda biri istedim meğer beni öz güvensiz hissettiren ailem miş. Hayatımda çok büyük bir darbe yedim hem kendi ailemden hem de eşimin ailesinden....
Meğersem kendilerine bağımlı kalayım diye sürekli beni yönetmeye çalışmışlar....
Evlenmeden önce bana hiç iş yaptırmadılar. Evlendikten sonra da zorlanıyorum dediğim de sus deyip beni bastırdıkar. Meğersem onların tek düşündükleri şey yanındaki kişiler miş biri uzağa gitti mi umurlarında falan değil.
Benim kendi ayaklarım üstünde durmamışım. Yıllardır tüp bebek tedavisi görüyorum uzaktayım ya umurlarında değil sadece yanındaki kişiler umurunda gözüyle gördüğü umurunda tabi benciller miş.... Meğer bu hayatta kimsenin lafını ciddiye almamak ve sadece kendine güvenmek gerekiyormuş iki ailede bizim mutsuz etti. Şimdi siz olsanız ne yapardınız. Bu iki aileyi bu hayatta yaşamama izin vermediler....