kıyamet koptu dun gece evde...
saat 12 gibi geldi... sizin beklediginiz gibi degil,ayni surat ayni tavirlar...yatagini serdi hemen salona..
bu sefer dayanamadim,gittim salona "konusabilir myz?" dedim;;;
her zamanki huyu iste,"uzun surecek mi? cok yorgunum" dedi... ben de "ne kadar surecegini bilemem ama konusmamiz gerek artik" dedim.yarin konusurz diyince,duramadim...artik sabrim tasmisti..."benim de canim yarin konusmak istemeyebilir" dedim. "sen bilirsin,sorun yok"dedi..inanilmaz rahat davraniyordu ve bu beni cilgina cevirmek icin yeterli bir sebepti...
yatak odama gectim...duramiyorum ama burnumdan soluyorum...gittim tekrar salona.."senin keyfini beklemeyecegim,simdi konusacagiz" dedim. bu dondu arkasini,umrunda degil...!!"eger hemen dogrulmazsan su surahiyle suyu tependen asagi dokecegim" dedim... BIR GUZEL DAYAK YEDIM ARKADASLAR,tekme tokat hem de... suanda her yerim agriyor...ama inadim tuttu bir kere konusacagim...heryerimden kanlar gelse bile konusacak,iste o kadar!! (kafayi siyirdim artik napiym)
ne demedi ki "ben bosanma davasi acmayacagim,boyle memnunum halimden,git sen ac" (nafaka tazminat vermeyecek ya) delirdim,delirdikce delirdim...kufurler havada ucusuyo... ben de seni rahatsiz ederim,giderim baskasiyla olurum ,mecburen acarsin filan gibi sacmaliyorum,artik dengeyi kaybettim...o anda ne dedi biliyor musnz? git istersen karsi dairede yap,rahatsiz olmam dedi!!!
uzatmayacagim...kiyamet koptu ve ben sessiz kalamadim.cok isterdim kalmayi ama beceremedim. bu kadar dayanabildim iste ve bu ADAM BENI SEVMIYOR bunu anladim artik...
