Bende evlat edinilmiş biriyim . 5 aylikken kurumdan almış ailem beni . Terk edilmişim . Lütfen ama lütfen bir bebeğe , çocuğa bakacak sabrınız yoksa oyuncak niyetine almayın . Annem hevesi gecince hayatı dar etti çünkü bana . Hatırlıyorum az çok çocukken sinir hastası biriydi , ben yaramazlık yapınca beni tehdit ederdi , akıllı ol laf dinle yoksa sana öyle şeyler derim ki insan içine çıkamazsın diye konuşurdu ama anlamazdim tabi. Neyse bir iki derken 16 yaşındayken sırf Malatya'ya türbe ziyaretine gitmek istiyorum dedim diye kıyameti kopardı , sen evlatlıksın , anan baban belli değil anan delinin teki tecavüz etmişler gibi gibi sıraladı. Ben ağlamaktan harap olmuş kendimi yagmurda dışarı attım. Bidaha eve dönmedim. Ara sıra gidiyodum eve otel niyetine . Kafelerde çalışmaya başladım , çoğu gece dönmedim. Bu süreçte çok kötü ortamlarda bulundum iyiki batmadım o batağa. Uyuşturucu alkol ne varsa artık. Annem hep tepeden bakti bana , iyi oldu öğrendiğin yola geldin dedi . Yoldan çıktığımı görmedi. Ne kadar acı cektigimi görmedi . Öfke nöbetleri geçirdim . Hayata nefretle baktım . Neden terk edildim diye sorguladım . Buldum biyolojik annemi , bakım evinde kalıyor yıllardır zihinsel ve görme engelli. Babamda kendi aleminde hiç görüşmedim. Benim annemin de yıllarca çocuğu olmamış ne hevesle almış , ama işte diyorum ya sonunu güzel bitiremedik. Ben ona yıllarca kızgınlık duydum elimde olmayarak . Akrabaları beni irdeledi hep hissediyordum yabancı olduğumu. Evde olmadığım zamanlar çocuk şubeye kayıp ihbarı yapiyolardı , 18 den küçüksün bişey olsa devlete hesap veririz derdi annem . Gerçekten de öyle oldu 18 den sonra tamamen salmıştı beni , evlendirdi arkasına bakmadı . Kaç kez şiddet gördüm. Neyse annemle sonumuz nasıl oldu biliyo musunuz . Yatağa bağımlı kaldı . Babam vefat etti. Ben baktım ama nasıl . Tıpkı onun yaptığı gibi . Yüzüne vurdum . Öfke nöbetleri geçirdim. Nefretimi kustum . Ölmesini diledim . Baktım olmuyor bakım evine verdim en azından orda iyi bakarlar diye . şimdi ben kötü bir insan miyim. Bilmiyorum. Nisan ayında kaybettim onu . Bakım evine verdikten 1 ay içinde vefat etti. Mezarına gidemedim , ağlayamadım. Üzüldüm ama kimseye belli etmedim . Ara ara babamla olan resimleri paylaşıp üzüntümü dışarı vuruyorum ama onunla ilgili hiç bir şey yok . Keşke böyle olmasaydı. Bazen beni çok severdi bazen siler atardı. Sevgiye aç kaldım dışarda aradım yanlış insanlarda . Terk edilmenin acısıyla başımı sokacak yer aradım kendime adeta . Bakamayacaksanız kimsenin günahına girmeyin . Devlet iyi kötü bakıyor zaten . Keşke almasalardı beni . Babamdan yana şikayetim yok nur içinde yatsın arkamda dağ gibi durdu aslan babam . 40 tane babaya degişmem .