Şuan kızı 8 yaşına gelmiş bir kalpten anneyim :) onaylanıp, sıra belli olduktan sonra beklemek çok zor bilirim :) ben beklerken öncelikle odasını hazırladım. yatağı beşiği, yorganı, yastığı (sonradan fark ettim ki yastığa gerek yokmuş :) ), battaniye, müsli örtü, dolap, halı, perde, duvarlar vs... hepsini bir anda yapmadım, zamana böldüm ki bana da oyalanma olsun. sonra onlar bitti mama sandalyesi, termos, biberon, ağız mendili, bebek mama setleri (tabak, kaşık, suluk, şu içine meyve konulan emzik şekilli filleler vardı onlardan), sonrasında puset, araba koltuğu, ana kucağı, hamak (hiç kullanmadım) vs. ondan sonra oyuncaklara geçtim :) uyku arkadaşları, dönence, çıngıraklar, bebekler, bul taklar - ahşap puzzler, diş kaşıyıcılar, ilk 2 yaş için envai oyuncak (itiraf ediyorum bir kısmıyla ben oynadım :) ) . ha telsiz seti benim elim ayağım oldu unutmadan söyleyeyim. ateş ölçer... sonra biberon aldım (başta daha sağlıklı diye düşünerek cam almıştım ama kırıklarını temizledikçe camdan vazgeçtim) çocuk doktoru araştırdım sonra mesela, hemen götürebileceğim yakın bölgede... ki kızım geldiği günün ertesi günü götürdüm, iyiki bakmışım yoksa ilk gün bildiğiniz Leyla gibi oluyorsunuz. ha bir de evlat edinmeyle ilgili masal kitapları, ki ülkemizde tekrar baskıları olmuyor. zaman içinde bulduğunuzu alın derim. sonra ıslak mendil, şampuan, krem, bornoz vs bakım/banyo kısmını aldım. kıyafet çok almamaya çalıştım aslında, çünkü biz 0/6 yaş demiştik. kurum o dönem yaşımız genç diye bebek sırasında daha hızlı ilerlediğimizi söylemişti. ama ben mesela 2-3 yaş elbiseler vs de almıştım. kızım için telefon geldiğinde mesai bitmek üzereydi ve ertesi sabah 9 da başka bir şehirde olmamız gerekiyordu. inanın kıyafetleri hazır vaziyette yıkalı ütülü gittim, çünkü sabaha kadar zaten uyuyamıyorsunuz
telefonu kapar kapamaz alışverişe gittim, telefonda kaç aylık olduğu ile ilgili bilgi verdiler ve kapar kapamaz hemen alışverişe gittim. saçma sapan alışveriş yaptım :) kızım 2 aylıktı, ben belki 20 tane ayaklı tulum almışım, çoğu giymeden küçüldü :) bez, ıslak mendil vs hepsini o gün aldım.
Bu arada evet anne bebek çantası da aldım. giderken içine tam takım kıyafet (bizden orada üstünü değiştirmemizi istemişlerdi), biberon ve termosta ılık su, mama, bez, ıslak mendil, emzik, çıngırak, mevsime uygun üstüne örtü (yaz ayı ve hava sıcaksa klimadan etkilenmesin diye müsli örtü veya kışsa battaniye vs)
Ve bu arada kızım 8 yaşında ve evlat edinildiğini hiç açıklamadım, çünkü ilk günden beri itibaren kalbimden nasıl doğduğu ile ilgili masallar anlattım. hep iyiki geldin, iyiki doğdun, iyi ki benim kızım oldun dedim. yılda 2 kez doğum günü kutluyorum; doğduğu gün ve kalbimizden doğduğu gün... yaş ilerledikçe bazen sorular zorladı beni... gerçek annem beni sevmemiş mi de bırakmış dedi mesela... gerçek annen benim dedim, çünkü seni doğuran annen anne olmaya hazıe değilmiş, ama sen doğduğunda seni öyle sevmiş ki, benim kızımın da ben yapamıyorum ama onu çok seven ve çok sevecek bir annesi olsun diye dilek tutmuş ve biz kavuşmuşuz dedim. hiç terkedilmiş gibi de hissetmedi, ama her zaman gerçek annesi olarak da beni gördü. ne olursa olsun sonuçta biz o doğuran annelerin yaşadıkları her neyse, onlar onları yaşıyor diye anneyiz... kötülemeden ama acındırmadan da öyle bir insanın varlığını kabul etmeleri önemli...
Kısım için şuan sabah kahvaltıda zeytin yedim demek kadar normal ben annemin kalbinden doğduç demek artık. ve bin şükür, iyi ki benim annemsin diyor :) ha bu arada evlat edinirken ki eşimle de ayrıldık. kızımın hala babası o ben ne kadar sevmesem de.
8 yaştan sevgi dolu selamlar yolluyoruz hepinize, inanın beklediğinize değecek ve şuan hayal kuruyorsunuz ya emin olun o hayalleri bile unutacak kadar büyük bir duygu yaşayacaksınız.
ve 44 yaşında boşanmış bir anne olarak diyorum ki, milyon kere dünyaya gelsem, sırf kızıma giden yol o diye, o boşandığım eşimle bile evlenirim :) ona giden yol ne ise tek nefesimi değiştirmem inanın. ha kızım geldikten sonrasında belki daha farkli olabilirdim ama kızımı yeter ki önce bir kucağıma alayım :)
hepinize sevgilerimizi yolluyoruz kzımla :)