Aslında misafir severim ama ... .
Arkadaşlar bana akıl verin, ne yapacağımı şaşırdım. Bazen bende bir anormallik olduğunu düşünüyorum, bu kadar mı her şey bir insana batar, sinir eder.
Daha dün arkadaşım çocuklarıyla bana geldi, oğlu 11 yaşında. Yoldan bardakta mısır almışlar, ben de aldım mutfağa masaya koydum, çocuklara sandalyeye buyur ettim, burda oturup yiyin dedim. Bi baktım, almış mısırı salonda masaya kurulmuş, masada örtü yok başlamış yemeye, masanın üzerine saçıldı mısırlar, mayonez ketçap karışımı oldu masanın üstü. Parmağıyla toplayıp elini yalamaya başladı, ben kıllandım tabi aldım tekrar mutfağa götürdüm, gel oğlum burda otur ye dedim.
Bu yetmezmiş gibi, eve girince baktım çocuğun ayağında çorap yok ve inanılmaz kokmaya başladı hemen ev. Çorapları terden ıslanmış diye annesi çıkarmış, leş gibi kokan çıplak ayaklarıyla evde dolaşmaya başladı. Koltuğa uzandı ayaklarını parmaklarının arası filan hep koltuğa, koltuk yastıklarına süründü. Inanın, gittikten sonra bile ev ayak kokuyordu : (
Bir kaç arkadaş daha var böyle, çocukları felaket. Masadan börekleri alıp evde koşarak yemeleri, masaya oturma medeniyeti yok. Evde dolaşarak, koltuğa yayılarak tabaksız çatalsız kek, börek yenir mi ya?Anneler de sağolsunlar, ne kadar rahatlar. Geçen yer sofrası hazırladım çocuklara, almış biri meyve suyunu eline yayılmış koltuğa, gittikten sonra görüyorum koltuk baştan aşağıya meyve suyu.
Ben kendi çocuğuma bile, ayakta gezerek yemek yedirtmem, masada yemeğini yer, şükrünü eder, kalkıp elini ağzını yıkar sonra dolaşır. Ama böyle anne ve çocuklara tahammul edemiyorum, nasıl başa çıkıcam bunlarla?
Evime misafir davet etmesem olmaz, davet edince de rezillik. Nasıl anlatıcam, aslında çocukları değil, anneleri terbiye etmek lazım.
