Merhabalar, uzun zamandır sessiz bir okuyucu olarak forumu takip ediyorum. Ama dün beni çok üzen bir durum yaşayınca buraya yazmaya karar verdim. 1 senelik evliyim, iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünden geçen yaz mezun oldum. Hem düğünümüz hem mezuniyetim pandemi sebebi ile istediğimiz gibi olamadı. Eşimle çok severek evlendik hala da çok seviyorum onu, beni asla üzüp kıran inciten bir yapısı yoktur. Yoğun çalışmasına rağmen üzerime titrer. Gelelim sorunuma. Ben mezun olduktan sonra iş bulamadım, başvurduğum yerler dönmedi, girmeye en yaklaştığım işte ise tesettürlü olduğumdan dolayı beni işe alamayacakları söylendi( ben buna şok oldum ) daha sonra ben de kendi işimi evden yapmaya başladım. Bu konuda da güzel bir ivme yakaladım, başvurduğum tüm işlerden elde edeceğim kadar kazancı evden çalışarak elde edebiliyordum. Sistemimi oturttum, hem eve bakıyor hem home office çalışıyor, yemek,ütü, çamaşır aklınıza ne gelirse yetişiyordum. Bol vaktim olduğundan değil her saniyeyi verimli geçirmek zorunda olduğumu hissettiğimden böyleydi yoksa kendimi işe yaramaz ve işsiz hissediyordum. Küçüklüğümden beri mutfağa meraklı olduğumdan güzel yemekler yaparak dinleniyordum bu benim hobimde öğrenciyken de günde 8 saat bilgisayar başında çalışsam da eşim eve geldiğinde sofrada 4 çeşit yemek her gün buluyordu. Ve geçen gün yemek yapmayı çok sevdiğim için şakasına dedim ki masterchefe mi başvursam, o da dedi ki ama olmaz sen ev hanımısın. Ben ise şaşırdım ben evden çalışıyorum ama dedim ev hanımı değilim ki, bilgisayar ve telefon başında saatler veriyorum. Evi derleyip topluyor ve yemek yapıyorum diye mesleki kimliğimden vaz mı geçmiş oldum şimdi? Söyledikten sonra hemen pişman oldu. Yani evde öğrendin yemek yapmayı profesyonel şef değilsin manasında söyledim dedi ama kayış bende kopmuştu. işsizlik işe yaramazlık hisleri içimi kemirmeye başladı boşuna okudum evde yemek yapıp çamaşır katlıyorum babam beni boşuna okutmuş diye ağlamaya başladım ve tüm gece uyumadım. Çok parlak bir öğrencilik hayatım oldu, güzel de bir mesleğim var ben de evden çalışmaya çok meraklı değilim ama bulamadım iş gerçekten de bulamadım. Evde oturup boş durmadım çalıştım iyi paralar kazandım ama içimde aşamadığın bir eziklik duygusu var. İnsanlar beni çalışıyor olarak görmüyor diye üzülüyorum. Evlendi evde oturuyor gözü ile bakılıyor diye üzülüyorum. Kendimi yetememiş, diplomasını boşa almış geleceği hiç parlak olmayan bir kadın gibi hissediyorum . Bu arada eşimin güzel bir işi var, benim çalışmama gerek yok ekonomik bir sıkıntımız yok çok şükür ben sadece mesleki açıdan yetersiz hissetmemek için bu şekilde çalışmayı seçtim. Ama kötü hissediyorum evde boş kaldığım bir saatlik vaktim olsa kendimi suçlu hissediyorum. İnsanlar bana yemek yapıyorum, ev işi yapıyorum diye evde ufak tefek iş yapıyormuşum sanki üç kuruş beş kuruş gibi,gerçek bir iş değilmiş öylesine oyalanıyormuşum bu durumu kendim seçmişim gibi laflar ediyorlar. Halbuki bulamadım ve üzgünüm. Çok kötü hissediyorum. Ben çalışan bir kadın mıyım yoksa okuyup ev hanımı olmuş bir kadın mıyım aklımı bu çok kurcalıyor.. okuyan herkese teşekkürler