- 9 Şubat 2010
- 18.064
- 40.540
-
- Konu Sahibi zincirlerinden kurtul
- #21
Daha önce ev tuttum çıkacağım yakında inşallah diyen sendin değil mi?Merhaba arkadaslar,
Ben 1 hafta önce aile evinden ayrildim. Ama öyle normal bir ayrilik değil. Bir kaç aydır aileme ayri eve çıkmak istediğimi söylüyorum (çalışıyorum, 26 yaşındayım). Evde kişisel bir alanım yok, sürekli kavga gürültü, annem sürekli küfür eden, bizim üzerimizde kontrol sahibi olmayı seven biri...
1 hafta önce evde kayış koptu ve kavga ettik. "bu evden gitmek istiyorum" dedim, annem ve babam iyice delirdi ben böyle deyince. Gitmek istiyosan evlen dediler. Bunu duyunca ben delirdim. O zaman defol git, bir daha da bu eve gelme dediler. Bende eşyalarımı falan hazırlamaya başladım. Bu seferde sen nereye gidiyon diye baģırdılar, birbirimize girecektik, hatta bana tokat attılar. En sonunda "işe gitmiyorsun, arabayıda elinden aliyoruz, evde otur temizlik yap" dediler. Ben bunu duyunca kan beynime sıçradı. Polisi aradım, durumu anlattım. Polise eve geldi, ve ben eşyalarımı alıp gittim. Bir haftadır konuşmuyoruz.
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...
içimi dökmek istedim... Ve aile evinden zorla gitmiş olanlar varda aranızda, lütfen tecrübenizi benimle paylaşın. Hayatınız kötü anlamda tepe taklak oldu mu?
Mesajınız için çok teşekkür ederim ❤Sen kötü bişey yapmadın ki tutsun. Kendi ayakları üzerinde kendi hayatını devam ettirmeye çalışan cesur bi kadının adımı bu. Bu ah alma durumu; hırsızlık, esc'luk, adam öldürme, anne babana hastayken bakmama vs için geçerli. Onlara ne zararın var? İletişim kurmaya çalış. Güvende olduğunu bilsinler. Zaten zamanla kabullenecekler.
Evet o benilDaha önce ev tuttum çıkacağım yakında inşallah diyen sendin değil mi?
Ben evden zorla çıkmadım ama o fırsat ellerine geçemesin diye ne gerekiyorsa yaptım. Evde olsam bana da izin vermezlerdi. Polisi aramak da inan aklıma gelmezdi, helal olsun sana beeee
Hayırlı olsun, güle güle otur evinde. Hiç üzüme haksız insanın ahı falan tutmaz. Ayağının altında cennet olan insanlar bu modelden değiller. Yerinde olsam aramam, kurtulduğuma şükrederim.
Bence bir süre arama. Zamana bırak. Şu anda ararsan bak işte pişman oldu gittiğine bizsiz bişey yapamadı diye düşünüp ellerini üstünüzden çekmezler baskı devam eder.Ayrı evde olsan dahi sürekli birarada olursunuz. Ama bir süre arama onlarsız yapabildiğini görsünler ve kabullensinler.Bence onlar arayana kadar sen arama. Beddua kısmına gelince beddua haklıysan tutar.Merhaba arkadaslar,
Ben 1 hafta önce aile evinden ayrildim. Ama öyle normal bir ayrilik değil. Bir kaç aydır aileme ayri eve çıkmak istediğimi söylüyorum (çalışıyorum, 26 yaşındayım). Evde kişisel bir alanım yok, sürekli kavga gürültü, annem sürekli küfür eden, bizim üzerimizde kontrol sahibi olmayı seven biri...
1 hafta önce evde kayış koptu ve kavga ettik. "bu evden gitmek istiyorum" dedim, annem ve babam iyice delirdi ben böyle deyince. Gitmek istiyosan evlen dediler. Bunu duyunca ben delirdim. O zaman defol git, bir daha da bu eve gelme dediler. Bende eşyalarımı falan hazırlamaya başladım. Bu seferde sen nereye gidiyon diye baģırdılar, birbirimize girecektik, hatta bana tokat attılar. En sonunda "işe gitmiyorsun, arabayıda elinden aliyoruz, evde otur temizlik yap" dediler. Ben bunu duyunca kan beynime sıçradı. Polisi aradım, durumu anlattım. Polise eve geldi, ve ben eşyalarımı alıp gittim. Bir haftadır konuşmuyoruz.
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...
içimi dökmek istedim... Ve aile evinden zorla gitmiş olanlar varda aranızda, lütfen tecrübenizi benimle paylaşın. Hayatınız kötü anlamda tepe taklak oldu mu?
Çocuklarını uzuvları gibi gören ebeveynler... Kadın olduğunuz için evden gidebilmenizin tek şartının evlenmek olması çok acı. Aynı şeyleri yaşadım. Ankara'da oturuyorduk. İstanbul'da iş buldum. Üni'den arkadaşımla ev falan bakıyoruz birlikte kalırız diye. Babam izin vermedi. Üstüme yürüdü. Evlenmeden bu evden çıkamazsın dedi. Dayak yedim üstüne. Erkek olsam problem olmazdı ama kadınım ya kötü yola düşme muamelesi gördüm. Dayanamadım o dönem sevgilimi arayıp kendim evlenme teklifi yaptım. Durumu da anlattım tabiki. Tamam dedi. Evlendik 1 ay içinde. Gel gelelim sonrasına. İş yeri evli istemedi. Çocuk yaparsınız, izinlerle falan uğraşamam dedi. İş bulamadım uzun süre. Mezun olur olmaz evlenmiş oldum babam yüzünden. Ben beddua falan etmedim hiç kendisine yanlış anlaşılmasın. Geç olsa da bir yerde çalışmaya başladım. Bu süreçte ben çok mutsuzken babam evden telli duvaklı çıktım diye çok mutluydu. Benim isteklerimin bir önemi yoktu çünkü. Yani neyse ana babayı mutlu edip ah almamak da hayatı değiştiren bir şey değil. Evlilik yapmadan evden gitseydim keşke diyorum hala. Çalışıyorsanız, evini tutar rahat rahat yaşarsınız. Boşverin ahı falanMerhaba arkadaslar,
Ben 1 hafta önce aile evinden ayrildim. Ama öyle normal bir ayrilik değil. Bir kaç aydır aileme ayri eve çıkmak istediğimi söylüyorum (çalışıyorum, 26 yaşındayım). Evde kişisel bir alanım yok, sürekli kavga gürültü, annem sürekli küfür eden, bizim üzerimizde kontrol sahibi olmayı seven biri...
1 hafta önce evde kayış koptu ve kavga ettik. "bu evden gitmek istiyorum" dedim, annem ve babam iyice delirdi ben böyle deyince. Gitmek istiyosan evlen dediler. Bunu duyunca ben delirdim. O zaman defol git, bir daha da bu eve gelme dediler. Bende eşyalarımı falan hazırlamaya başladım. Bu seferde sen nereye gidiyon diye baģırdılar, birbirimize girecektik, hatta bana tokat attılar. En sonunda "işe gitmiyorsun, arabayıda elinden aliyoruz, evde otur temizlik yap" dediler. Ben bunu duyunca kan beynime sıçradı. Polisi aradım, durumu anlattım. Polise eve geldi, ve ben eşyalarımı alıp gittim. Bir haftadır konuşmuyoruz.
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...
içimi dökmek istedim... Ve aile evinden zorla gitmiş olanlar varda aranızda, lütfen tecrübenizi benimle paylaşın. Hayatınız kötü anlamda tepe taklak oldu mu?
Haksız, eziyet eden anne babanın ahı tutmaz , ayrıca anne baba ahı diye bisey olduğunu da sanmıyorum tamamen toplum zorbalığı...Merhaba arkadaslar,
Ben 1 hafta önce aile evinden ayrildim. Ama öyle normal bir ayrilik değil. Bir kaç aydır aileme ayri eve çıkmak istediğimi söylüyorum (çalışıyorum, 26 yaşındayım). Evde kişisel bir alanım yok, sürekli kavga gürültü, annem sürekli küfür eden, bizim üzerimizde kontrol sahibi olmayı seven biri...
1 hafta önce evde kayış koptu ve kavga ettik. "bu evden gitmek istiyorum" dedim, annem ve babam iyice delirdi ben böyle deyince. Gitmek istiyosan evlen dediler. Bunu duyunca ben delirdim. O zaman defol git, bir daha da bu eve gelme dediler. Bende eşyalarımı falan hazırlamaya başladım. Bu seferde sen nereye gidiyon diye baģırdılar, birbirimize girecektik, hatta bana tokat attılar. En sonunda "işe gitmiyorsun, arabayıda elinden aliyoruz, evde otur temizlik yap" dediler. Ben bunu duyunca kan beynime sıçradı. Polisi aradım, durumu anlattım. Polise eve geldi, ve ben eşyalarımı alıp gittim. Bir haftadır konuşmuyoruz.
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...
içimi dökmek istedim... Ve aile evinden zorla gitmiş olanlar varda aranızda, lütfen tecrübenizi benimle paylaşın. Hayatınız kötü anlamda tepe taklak oldu mu?
Üniversite yıllarımda yalnız yaşamıştįmYani ailenizi de anlamak zor. Benim yanımda durmak istemeyen insanı evlat bile olsa tutmaya çalışmam. Beni istemeyeni ben hiç istemem yani. Siz de belli ki rahat yaşamak istemişsiniz. Bıraksalardı gidip bir görseydiniz o hayatı. Yalnız yaşamak sizde bastıramadığınız bir heves olabilir umarım hevesiniz geçince pişman olmazsınız çünkü polis falan biraz abartı olmuş
Benim böyle bir tecrübem var. Annemle babam ben çok küçükken ayrılmışlardı 3 kardeştik. ben ortancaydım. Annem çok üstüme gelirdi. Büyük büyük diye karışamıyorum küçük de çok küçük , 'sen benim zavallımsın 'derdi . Ölümüne döverdi babama sinirinden. Sonra ikinci evliliğini yaptı ve ben yurtta kalmaya başladım. Yurt bitene kadar annem tekrar boşandı. Bende kendime ev tutmuştum ama annem kardeşimle kalıyordu zorlandığını görünce herşeyi bırakıp yanına taşındım. 2 yıl oturduk sadece ben çalıştım. Ama sinir hastasıydı. Anlaşamamaya başladık ve o yaşımda yine şiddete başvurmaya kalkınca dedem ninem teyzelerim ve dayılarıma başvurdum hiçbiri destek vermeyince, birgün tartışınca çarptım kapıyı çıktım kız başıma. tekrar evimi tuttum gayet de düzenli bir hayatım oldu. Annem pişman oldu dayılar teyzeler ninem annemle uğraşmak zorunda kalınca anladılar durumun ciddiyetini. Bende ilk yıl heryerden engelledim. kardeşim benim canımdır ama onunla bile sınırlı iletişim kurdum. Depresyona girdim, bir haftada 2 saat uyku uyudum dışarıdan çok duygusuz görünürdüm ama işten eve girince Ahmet kaya Günaydın annecim günaydın babacım şarkısı dinler tüm sevgiliye yazılan sitemleri şarkıları annemle babama ithaf eder dertlenirdim. Ama kararlıydım. Biryerden sonra da güçlendim.Merhaba arkadaslar,
Ben 1 hafta önce aile evinden ayrildim. Ama öyle normal bir ayrilik değil. Bir kaç aydır aileme ayri eve çıkmak istediğimi söylüyorum (çalışıyorum, 26 yaşındayım). Evde kişisel bir alanım yok, sürekli kavga gürültü, annem sürekli küfür eden, bizim üzerimizde kontrol sahibi olmayı seven biri...
1 hafta önce evde kayış koptu ve kavga ettik. "bu evden gitmek istiyorum" dedim, annem ve babam iyice delirdi ben böyle deyince. Gitmek istiyosan evlen dediler. Bunu duyunca ben delirdim. O zaman defol git, bir daha da bu eve gelme dediler. Bende eşyalarımı falan hazırlamaya başladım. Bu seferde sen nereye gidiyon diye baģırdılar, birbirimize girecektik, hatta bana tokat attılar. En sonunda "işe gitmiyorsun, arabayıda elinden aliyoruz, evde otur temizlik yap" dediler. Ben bunu duyunca kan beynime sıçradı. Polisi aradım, durumu anlattım. Polise eve geldi, ve ben eşyalarımı alıp gittim. Bir haftadır konuşmuyoruz.
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...
içimi dökmek istedim... Ve aile evinden zorla gitmiş olanlar varda aranızda, lütfen tecrübenizi benimle paylaşın. Hayatınız kötü anlamda tepe taklak oldu mu?
Boşver yaa çocuk ahı ne olacak. Ana baba olanadır o ah..sen bak kendi yolunaMerhaba arkadaslar,
Ben 1 hafta önce aile evinden ayrildim. Ama öyle normal bir ayrilik değil. Bir kaç aydır aileme ayri eve çıkmak istediğimi söylüyorum (çalışıyorum, 26 yaşındayım). Evde kişisel bir alanım yok, sürekli kavga gürültü, annem sürekli küfür eden, bizim üzerimizde kontrol sahibi olmayı seven biri...
1 hafta önce evde kayış koptu ve kavga ettik. "bu evden gitmek istiyorum" dedim, annem ve babam iyice delirdi ben böyle deyince. Gitmek istiyosan evlen dediler. Bunu duyunca ben delirdim. O zaman defol git, bir daha da bu eve gelme dediler. Bende eşyalarımı falan hazırlamaya başladım. Bu seferde sen nereye gidiyon diye baģırdılar, birbirimize girecektik, hatta bana tokat attılar. En sonunda "işe gitmiyorsun, arabayıda elinden aliyoruz, evde otur temizlik yap" dediler. Ben bunu duyunca kan beynime sıçradı. Polisi aradım, durumu anlattım. Polise eve geldi, ve ben eşyalarımı alıp gittim. Bir haftadır konuşmuyoruz.
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...
içimi dökmek istedim... Ve aile evinden zorla gitmiş olanlar varda aranızda, lütfen tecrübenizi benimle paylaşın. Hayatınız kötü anlamda tepe taklak oldu mu?
Ama icimde bir korku var. Anne baba ahı diyorlar ya hani, anne'nin ve baban'ın bedduası tutar diyorlar... Korkuyorum bundan sonra ki işlerim ters gider diye...