Evden ayrildim...

Daha önce ev tuttum çıkacağım yakında inşallah diyen sendin değil mi?

Ben evden zorla çıkmadım ama o fırsat ellerine geçemesin diye ne gerekiyorsa yaptım. Evde olsam bana da izin vermezlerdi. Polisi aramak da inan aklıma gelmezdi, helal olsun sana beeee

Hayırlı olsun, güle güle otur evinde. Hiç üzüme haksız insanın ahı falan tutmaz. Ayağının altında cennet olan insanlar bu modelden değiller. Yerinde olsam aramam, kurtulduğuma şükrederim.
 
Mesajınız için çok teşekkür ederim ❤
 
Evet o benil

Annem gençliğinde babasını polise şikayet etmiş. Benim aklıma ordan geldi polisi aramak
 
cesaretinden dolayi seni tebrik ederim. destekliyorum bu hareketini. erkeklere karşı kendini koru pişman olacağın bir şey yapma. Ben biraz eski yeni kafa karışımıyım kimseye kullandırma kendini.
 
Bence bir süre arama. Zamana bırak. Şu anda ararsan bak işte pişman oldu gittiğine bizsiz bişey yapamadı diye düşünüp ellerini üstünüzden çekmezler baskı devam eder.Ayrı evde olsan dahi sürekli birarada olursunuz. Ama bir süre arama onlarsız yapabildiğini görsünler ve kabullensinler.Bence onlar arayana kadar sen arama. Beddua kısmına gelince beddua haklıysan tutar.
 
İşinizi kesinlikle bırakmayın, kendi paranızı kazanıp kendi hayatınızı kurun, ana baba da olsa kimseye bağlı - muhtaç olmayın bence. Bir sürü ülkede insan 18 yaşına gelince evden ayrılır, bu illa olması gerekir demiyorum ama bizde de sağlıklı sınırlar hiç yok. Özellikle kadınlar birey olarak yetişip gelişemiyor, kendini bulamıyor. Aileniz de size faydası olacak bir aile ise önce kızsalar da bir süre sonra anlayacaktır, yok anlamıyorlarsa hayır gelmes zaten onlardan, bedduaları tutacak bir analık babalık yoktur ortada çünkü dayanamıyor olmalılar evlatlarına. Siz yanlış bir şey yapmıyorsunuz, anlamıyor olmaları kendilenden.
 
Anne babanız haklı değil ki bedduaları tutsun. Koskoca 26 yaşına gelmiş kızlarına bir oda , bir kişisel alan verememişler,şimdi ne bedduaları tutsun? Rahat olun.


Yıllar önce aynısını eşime yapmışlar. Eve kira vereceksin,içki içmeyeceksin,erken geleceksin,bizim istediğimiz kızla evleneceksin demişler. Eşim o durumdayken evden ayrılmış,hatta sokağa atmışlar koca adamı. Aradan geçen yıllar içerisinde ara ara eşim yeniden şans verdi birkaç kere. Hiç birinde ilişkileri düzelmedi,şu anda da konuşmuyorlar. Eşimin tam tersine işleri rast gitmeye başladı o günlerden sonra
 
Yani ailenizi de anlamak zor. Benim yanımda durmak istemeyen insanı evlat bile olsa tutmaya çalışmam. Beni istemeyeni ben hiç istemem yani. Siz de belli ki rahat yaşamak istemişsiniz. Bıraksalardı gidip bir görseydiniz o hayatı. Yalnız yaşamak sizde bastıramadığınız bir heves olabilir umarım hevesiniz geçince pişman olmazsınız çünkü polis falan biraz abartı olmuş
 
Çocuklarını uzuvları gibi gören ebeveynler... Kadın olduğunuz için evden gidebilmenizin tek şartının evlenmek olması çok acı. Aynı şeyleri yaşadım. Ankara'da oturuyorduk. İstanbul'da iş buldum. Üni'den arkadaşımla ev falan bakıyoruz birlikte kalırız diye. Babam izin vermedi. Üstüme yürüdü. Evlenmeden bu evden çıkamazsın dedi. Dayak yedim üstüne. Erkek olsam problem olmazdı ama kadınım ya kötü yola düşme muamelesi gördüm. Dayanamadım o dönem sevgilimi arayıp kendim evlenme teklifi yaptım. Durumu da anlattım tabiki. Tamam dedi. Evlendik 1 ay içinde. Gel gelelim sonrasına. İş yeri evli istemedi. Çocuk yaparsınız, izinlerle falan uğraşamam dedi. İş bulamadım uzun süre. Mezun olur olmaz evlenmiş oldum babam yüzünden. Ben beddua falan etmedim hiç kendisine yanlış anlaşılmasın. Geç olsa da bir yerde çalışmaya başladım. Bu süreçte ben çok mutsuzken babam evden telli duvaklı çıktım diye çok mutluydu. Benim isteklerimin bir önemi yoktu çünkü. Yani neyse ana babayı mutlu edip ah almamak da hayatı değiştiren bir şey değil. Evlilik yapmadan evden gitseydim keşke diyorum hala. Çalışıyorsanız, evini tutar rahat rahat yaşarsınız. Boşverin ahı falan
 
Haksız, eziyet eden anne babanın ahı tutmaz , ayrıca anne baba ahı diye bisey olduğunu da sanmıyorum tamamen toplum zorbalığı...
 
Ben sizi hatirladim, yurtdisinda yasiyordunuz vr uzun suredir ayri eve cikma fikriniz vardi. Keske bu sekilde olaylar cikmadan yavas yavas ikna etmeye calissaydiniz dicem ama aileniz ikna olmazdi diye de dusunuyorum. Hakkinizda hayirlisi olsun. Bi sure gorusmeyin, uzak kalmak her 2 taraf icin sancili gecse de sakinlesince gorusmek en sagliklisi olur. Maalesef bazi aileler kiz cocuklari ayri eve cikinca kotu yola dusecek diye endiseleniyolar ama cevremde calisip ayri eve cikan ve parmakla gosterilecek insanlar tanidim. Erkek arkasi da olur kime ne yani. Yapmak isteyem nne baba evinde erkek arkadasi olup gizliden herseyi yapmaz mi yapar.. Ben ailemle yasiyordum, Paris'te toplantim var diyip sevgilimle buludmaya gifiyodum. Bunu evlendikten sonra anneme de anlattim. Kandirilmasina bozuldu ama ne diyim kizim acikca soylesen sanki izin mi verecektik dedi :) Tabi basima kotu bisey gelmis olsa bunu bu rahatlikla asla anlatamazdim ve hatta vicdan azabi cekerdim. Ama anlamiyorum basimiza gelen kotu tecrubelerden neden vicdan azabi cekmek durumunda hissediyoruz.. bi evlat sahibiyim belirli yasa gelince ben ona ayri ev kurmak isterim, ihtiyac duydugu her zaman yaninda olacagimi soylerim. Kendi hayatini yasasin, iyi kotu tecrubeler biriktirsin. Bix ebeveynleri olarak kotu zamanlarinda destek oluruz zaten ama maalesef bizim aileler bu kafada olamamislar.
 
Valla çok iyi yapmışsın.

Ben çok sıradışı düşünüyorum.
Arkadaş kızını çok seven aman bilmemne olur diye üsteleyen aileler. Evde çok zorba, ağzı bozuk, bizim evimiz burası, aileniz bizim kurallarımız ve kavga eksik olmuyor.

Herşeyi bir kenara bırakın siz diyelim çok kötü bi evlatsınız.
İnsan evladını merak etmez aramaz sormaz mı?

O çok kuralları olan anne babalar aramaz ne oldu kızım vs diye.

Milet madde bağımlısı, ortaya düşmüş evlatları için çırpınır ama bu çok efendim biz böyleyiz diyenler tamamen balon.

Kendi ayakların üzerinde duracak maddiyatın varsa, kendini de olmadık insan ve ortamlardan koruyor isen sorun yok.

Ah öyle tutmaz merak etme. Evladında hakkı var ahı var merak etme.

Benim bir akrabam var babası çok beddua etmiş. Kadın simdi rahmetli olmuştur. İstanbul Yeşilköyde yaşıyordu. Kızı ultra bir hayat sunmuştu annesine ( x bi fabrikanın sahibinin eşi).
Öyle ahlar vahların tutması için karşıdakinin konusunda sonuna kadar haklı olması gerek.
 
Üniversite yıllarımda yalnız yaşamıştįm
 
Benim böyle bir tecrübem var. Annemle babam ben çok küçükken ayrılmışlardı 3 kardeştik. ben ortancaydım. Annem çok üstüme gelirdi. Büyük büyük diye karışamıyorum küçük de çok küçük , 'sen benim zavallımsın 'derdi . Ölümüne döverdi babama sinirinden. Sonra ikinci evliliğini yaptı ve ben yurtta kalmaya başladım. Yurt bitene kadar annem tekrar boşandı. Bende kendime ev tutmuştum ama annem kardeşimle kalıyordu zorlandığını görünce herşeyi bırakıp yanına taşındım. 2 yıl oturduk sadece ben çalıştım. Ama sinir hastasıydı. Anlaşamamaya başladık ve o yaşımda yine şiddete başvurmaya kalkınca dedem ninem teyzelerim ve dayılarıma başvurdum hiçbiri destek vermeyince, birgün tartışınca çarptım kapıyı çıktım kız başıma. tekrar evimi tuttum gayet de düzenli bir hayatım oldu. Annem pişman oldu dayılar teyzeler ninem annemle uğraşmak zorunda kalınca anladılar durumun ciddiyetini. Bende ilk yıl heryerden engelledim. kardeşim benim canımdır ama onunla bile sınırlı iletişim kurdum. Depresyona girdim, bir haftada 2 saat uyku uyudum dışarıdan çok duygusuz görünürdüm ama işten eve girince Ahmet kaya Günaydın annecim günaydın babacım şarkısı dinler tüm sevgiliye yazılan sitemleri şarkıları annemle babama ithaf eder dertlenirdim. Ama kararlıydım. Biryerden sonra da güçlendim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…