Haftada 3 gün çalışan, iki küçük çocuğu olan, part time ev hanımı olan biri olarak yazayım.
Çalışmak istemeyen bir kadını küçümsemem ama geçerli bir mesleği olan bir insanın neden çalışmak istemediğini merak ederim. Çok yakın arkadaşlarımdan biri asla çalışmak istemiyor bi tarafıma zor geliyor yaa diyor ben de gülüp geçiyorum çünkü aza kanaat eden kendisi ve bu şekilde mutlu. Ben olamam mesela. Ben kocamın kazanıp getirdiğinden bana reva göreceği miktarla mutlu olamam. Yaz-kış tatile gitmezsem, istediğim ayakkabıyı çantayı almazsam, çocuklarımı istediğim markalardan giydiremezsem, hadi bu haftasonu bi yerlere kaçalım planları yapamazsam, hepsini geçtim bir kafeye gittiğimde kahvenin yanında tatlının hesabını yaparsam mutlu olamam. Bu isteklerimi tam manasıyla karşıyalabilmem için benim de çalışmam gerekiyor, bir başkası bunları hiç çalışmadan pasif geliriyle de elde edebilir, bir başkası sadece eşinin çalışmasıyla, bir başkası için benim isteklerim lüks bile değildir bi tarafıyla güler, bir başkası için karı- koca çalışsa bile sağlanamayacak kadar lükstür… Hiç birini küçümsemem böyle bir haddim olduğunu hiç sanmıyorum ama sabah kocayı işe, çocukları okula gönderip sabah kuşağı programları ile güne başlayıp akşamüstü kuşağını izlerken bi yandan fasulye kıran bir insana özel bir saygı besleyemem, en fazla “seçimine” saygı duyarım.