Merhaba okuyan ve yorumlayan herkese şimdiden teşekkür ederim. 2 ay önce yakın arkadaşlığımı bitirdim. Arkadaşlığımız 4 yıl sürdü. Ortak arkadaşlar sayesinde bir yerde tesadüfen tanıştık ve çok hızlı samimi olduk. O ilk zaman ortamımızda çok sevenim vardı. Onun isevenide vardı sevmeyenide. Hatta diğer bir yakın arkadaşım onunla arkadaş olmamam için beni uyardı nedenini anlamamıştım zaten dinlememiştim bile. ( sonra onlada uzaklaştık) Arkadaşlığımızın ilk zamanlarında her şey çok güzeldi. Kendisine güveniyordum. Çok şey paylaşıyorduk. Git gide benim arkadaşlarımlada tanıştı yakın oldu. Sonra git gide ben arkadaşsız kalmaya başladım. Örneğin bir anda bazı insanlar benden soğuyordu, uzaklaşıyordu, bazısıyla dostken bir anda nerden ateşlendiğini fark edemediğim kavgaların içinde buluyordum kendimi hatta düşman oluyorlardı. bu olaylar çok hızlı gerçekleşiyordu. Sonra beni sevmeyen insanlar bir araya gelip kendi arkadaş gruplarını kurdular. Zaman geçtikçe fark ettimki benim sayemde tanıştığı diğer insanlarlada yakın olmuş. O insanlarlada bi şekilde aram bozuldu. Benide çok dolduruşa getirdiği için o insanlardan uzak kaldım. Olayların içinde sürekli bu yakın arkadaşım vardı ama hep izleyici gibi gözüktü. Şuana kadar yazdığım şeylere arkadaşlığımız boyunca ihtimal verdim ama kafamda kuruyorumdur diye düşündüm çünkü beni sevmeyen insanlar çoğaldıkça o da benim yanımdaydı ve benle birlikte onlara karşı cephe aldı. ( veya öyleymiş gibi yaptı bilemiyorum ) Ben arkadaşlığımız boyunca çok fedakar davrandım iyi ve kötü gününde hep yanında oldum. O da aynı şekilde oldu. Ama benim yaptığım kadar değil tabi. Ben onun doğum günü için didinirken o ise benim doğum günüm gelince ailesini vb. şeyleri bahane ediyordu, ekiyordu. Kıyafetlerimi izinsiz alıp duruyordu story’sinde görünce fark ediyordum aldığını. Sürekli naz, trip, bencillik vb. şeyler yapıyordu. Bi keresinde sevgili yaptı ve benle görüşmeyi bile azalttı. Olabildiğince alttan aldım. Sürekli bana herkesi çekiştirip laf getirip dedikodu yapıyordu özellikle sevmediğim/beni sevmeyen insanlar hakkında. olabilecek olaylar hakkında teoriler tahminler üretiyordu. Sürekli herkese karşı bir dolap çevirme huyu vardı ama görmezden geliyorduk cidden huyu bu olduğu ve alıştığımız için. Bu durumlar beni olumsuz etkiliyordu. mutlaka hakkımdada konuşulduğuna bana kötülük yapılacağına dair bir şeyler söylüyordu. Geriliyordum. Sürekli ne kadar yalnız ve arkadaşsız kaldığımdan bahsediyordu. Başka arkadaşlarım var çok şükür yalnızda değilim arkadaşsızda ama o öyle bir algı yaratma çabasındaydı resmen. Daha bir çok detay var yazamadığım ama beni en çok şaşırtan ise bana gelip okulunda yaptıklarını anlatması ( bir arkadaş grubuna dahil olup herkesi birbirinden soğutup kendisiyle yakın etmesi ve şimdi o grubun, o olmadan birbirleri ile buluşamayacak kadar dağılması)
Ben son zamanlarda sabrım tükendiği ve yorulduğum için alttan almamaya ve yaptıklarınıda umursamamaya başladım. Durduk yere kavga çıkardığındada her yerden engelleyip sonra engelimi açıp konuşmak için bahane yaratıyordu, kendisi barışmak istiyordu bende yine kıyamıyordum. Ayrıca bu bana kötülediği, beni sevmeyen o insanlarla görüşmeye başladığından şüpheleniyordum iyice bu süreçte. Bardağı taşıran son damla ise şu oldu. Yemek yapmıştım evimde, üç kişiydik ve herkese eşit şekilde yemeği paylaştırdım, kendi tabağıma daha fazla koyduğumu düşündü. Ee bize ne kaldı? Dedi. Kendi hakkım olanı aldım isterseniz koyarım size kendi tabağımdan diyip mutfaktan salona geçtim. Diğer arkadaşım mutfağa geçtiğinde “ yemeğin %90’ını kendine aldı” dedi. Zaten burama kadar gelmişti dayanamayıp mutfağa seslendim,
e: Ne diyorsun sen ya?
x: Ne? ne demişim şimdi ben? (duymadığımı sandığı için rol kesiyordu ama bakışlarımdan hemen duyduğumu anladı)
e: Mutfaktayken söyledin söyleyeceğini bana neden ayrıyeyten arkamdan konuşuyorsun?
x: Öfff espride mi yapmıcaz yani sana?
e: Bu yaptığın hiç komik değil.
“Ayy öf tamamm” diyerek bi anda eşyalarını toplayıp gece vaktinde evi terk etti. O esnada telefona gömüldüm ve asla tek kelime etmedim kendimi haklı gördüğüm için. Diğer arkadaş durdurmaya çalıştı ama gitti. Sonra mesaj attı, nerede kalacaksın dön gel gibisinden diye, “e” kişisi benim için bitti, buldum kalcak yer ben merak etme dedi. O saatte gidebileceği tek yerde o bahsettiğim beni sevmeyen şahısların evi. Kendi evi çok uzakta ve gece ulaşım yok. Zaten küslüğümüzden 1 gün sonra bir baktım onlarla birlikte storyler atmış.
Gerçekten işin içinden çıkamıyorum. Arkadaşlığımız boyunca hep kötülüğümümü istedi, insanlarla aramı acaba gerçekten o mu bozdu, benimi paylaşamadı tek yakın arkadaşım o olsun mu istedi. Kimsedende herhangi bir duyum almadım. Veya onları daha kalabalık daha takılmalık gördüğü için çıkarına göre mi hareket etti. Şuan o kişilere beni çekiştiriyor mu ne yapıyor hiç bilemiyorum. Gerçi onlarlada baya görüşmeyi azalttı sanırım onlarda onu istemiyor son haftalarda hiç birlikte görmüyorum o olmadan geziyorlar. Sevgilimlede onunla arkadaşken tanışmıştım ve sevgilimde onla samimi olmuştu. O her yerden engelli bende. Sevgilimle aynı evde yaşıyoruz okuyacağımı bildiğinden Üniversite sınavımdan sonra sevgilime yazdı bana yazamadığı için. E’nin sınavı nasıl geçti dedi. sevgilimde çok iyi geçtiğini söylüyor dedi o da inşallah istediği gibi olur demiş, sevgilimde görüldü attı.
Sevgilimin fikrine göre;
küsmek için bahane yarattı ardından gidip onlarla barıştı. Tarafını onlardan yana seçmesi kendi çıkarı içindi. Daha iyi ortam var gezer tozar eğlenirim sandı ama o grup kendi aralarında daha yakın oldukları için uyum sağlayamadı yani aksine çıkarına ters düştü bunu yapması çünkü seni boş yere kaybetti ve o yüzden iletişime geçmeye calıstı...
Her neyse çok uzun oldu. Gerçek manada bir insanı hayatımdan çıkarttığımdada asla geri almam öyle bir yapım var. Ama maneviyatında gururdan önce gelmesi gerektiğine inanan biriyimdir. Şimdi doğum günü yaklaştı. En azından bi mesajla kutlayıp kutlamamakta kararsızım. Kendimi çiğnemiş olucam bunu yaparsam. Değer mi bilemiyorum. Kafam çok karışık. Sizinde yorumlarınızı bekliyorum.