Merhaba arkadaşlar evliyim ve eski sevgilimle alakalı içimi dökmek istiyorum lütfen ön yargılı olanlar okumasın.
2010-2015 tarihlerinde lisenin son sınıfında en yakın sınıf arkadaşım ile duygusal yakınlaşmamız oldu ve sevgililik dönemimiz başladı lise de 4 yıl. Etti 9 yıl. Yediğimiz içtiğimiz güldüğümüz ağladığımız ayrı gitmiyordu. Karakterlerimiz de çok benzediği için çok iyi anlaşıyorduk. Yani belli bir müddet böyle gitti ikimiz de aşırı kıskanç olduğumuz için bir devir böylece kapanmış oldu. Ayrıldıktan sonra bir müddet bunu hissedemedim içimde kalan bu sevgiyi alışkanlığı. Bir yıl sonra evlendim. Karşılıklı saygı ve sevgiyle evlendik. İşimden ayrıldım eşimin işinin olduğu memlekete geldim. İş sebebiyle eşim sık sık yurt dışı seyahatlerine çıktı bu dönemde. Ben çalan bir şarkıda yediğim bi tatlı da sevdiğim bi manzarada sürekli eski sevgilimin özlemiyle karşı karşıya kalıyorum. Neden böyle oluyor anlamıyorum. Düşünmek istemiyorum. Olmuyor . Eşimle espri anlayışımız hiç uyuşmuyor. Beraber çok nadir gülüyoruz şakalaşıyoruz. Evlilikte bunlar şeker şerbet. Gülmesem olmaz ki. Ağladığımda teskin etmeyi bilmiyor. Aslında beni tanımaya da çalışmıyor. Sevdiğim meyveyi unutuyor mesela ya da kızdığım davranışları tekrar ediyor. Böyle anlarda hep içimden eski sevgilim çıkıyor. Valla engel olamıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Yalnız hissediyorum aklımda o katıla katıla güleceğimiz filmlere yalnız gülüyorum. Çok yoruluyorum. Çok. Ben evliliğimden mutluyum. Gerçekten. Onunla tekrar olmak gibi bi düşüncem yok hatta müthiş bi pişmanlık var keske arkadaş kalsaydık hala hayatımda olsaydı diye. Ben nasıl unutacağım ? Ya da nasıl bu düşünceleri en aza indirgeyebilirim bu özlem nasıl diner ? Ya da yok olur? Çok uzun yazdım galiba kusura bakmayın . Yanıt verem herkesten Allah razı olsun.
2010-2015 tarihlerinde lisenin son sınıfında en yakın sınıf arkadaşım ile duygusal yakınlaşmamız oldu ve sevgililik dönemimiz başladı lise de 4 yıl. Etti 9 yıl. Yediğimiz içtiğimiz güldüğümüz ağladığımız ayrı gitmiyordu. Karakterlerimiz de çok benzediği için çok iyi anlaşıyorduk. Yani belli bir müddet böyle gitti ikimiz de aşırı kıskanç olduğumuz için bir devir böylece kapanmış oldu. Ayrıldıktan sonra bir müddet bunu hissedemedim içimde kalan bu sevgiyi alışkanlığı. Bir yıl sonra evlendim. Karşılıklı saygı ve sevgiyle evlendik. İşimden ayrıldım eşimin işinin olduğu memlekete geldim. İş sebebiyle eşim sık sık yurt dışı seyahatlerine çıktı bu dönemde. Ben çalan bir şarkıda yediğim bi tatlı da sevdiğim bi manzarada sürekli eski sevgilimin özlemiyle karşı karşıya kalıyorum. Neden böyle oluyor anlamıyorum. Düşünmek istemiyorum. Olmuyor . Eşimle espri anlayışımız hiç uyuşmuyor. Beraber çok nadir gülüyoruz şakalaşıyoruz. Evlilikte bunlar şeker şerbet. Gülmesem olmaz ki. Ağladığımda teskin etmeyi bilmiyor. Aslında beni tanımaya da çalışmıyor. Sevdiğim meyveyi unutuyor mesela ya da kızdığım davranışları tekrar ediyor. Böyle anlarda hep içimden eski sevgilim çıkıyor. Valla engel olamıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Yalnız hissediyorum aklımda o katıla katıla güleceğimiz filmlere yalnız gülüyorum. Çok yoruluyorum. Çok. Ben evliliğimden mutluyum. Gerçekten. Onunla tekrar olmak gibi bi düşüncem yok hatta müthiş bi pişmanlık var keske arkadaş kalsaydık hala hayatımda olsaydı diye. Ben nasıl unutacağım ? Ya da nasıl bu düşünceleri en aza indirgeyebilirim bu özlem nasıl diner ? Ya da yok olur? Çok uzun yazdım galiba kusura bakmayın . Yanıt verem herkesten Allah razı olsun.
hiç sevgili olmasaydıkta hep arkadaş olarak kalsaydık demek istedim
Boşan eskisiyle evlen başka çözümü yok..olmadı onuda al onunla gülüşür bununda parasını yirsin
