Olanları kabullenip eski eşi hayatınızdan tamamen çıkarın. Gerekirse başka yere taşının. Ortak hiçbir şey ve irtibat kalmasın. Eltinin ve eşinin paylaşımlarını görmemen lazım. Engelle, sil ne yaparsan yap işte.Herkese merhaba, ilk defa konu açıyorum buraya gerçekten konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var. Eşimle 1 yıl önce anlaşmalı olarak boşandık. 6 yıllık evliydik. Sorunlar ise güvensizlik, aynı evde soğuk savaşlar, gittikçe azalan sevgi, paylaşım azlığı, eşimin maddi olarak kendini toplamasıyla ve bana kötü davranmaya başlamasıyla bir anda davayı açtım ve boşandık. Maddi olarak eşimin evlilik içinde kazandığı meblağdan hiçbirşey talep etmedim yalnızca kirada olan evde oturmaya devam edeceğimi eşyaları bırakmasını söyledim o kadar. Çalışıyorum kendi yağımda kavruluyorum diyelim. Boşandıktan sonra eşimin ara ara mesajları görüşme talepleri oldu sürekli ben uzak durmaya çalıştım hep ama keşke yapmasaydım bir şans verebilirmiyim diye düşündüm birlikte kısa bir tatil yaptık. Aramızda sevgi hala var bir şekilde koparmıyoruzda. Bu görüşmede malesef korunmama rağmen gebe kaldım. Psikolojim alt üst oldu ben istemiyorum dedim eşim istiyordu ama sanki sırf çocuk için tekrar evlilik olur gibi tavırları vardı. Sanki çocuk doğduktan sonra anlaşamasak ailesine vs çocuk için evlendim zaten demekti amacı yoksa öyle bir niyeti yokmuş gibi davranıyordu. O kadar kötü zamanlar geçirdim ki anne olmayı çok istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum güvenemiyorum çocuğun geleceğinden kendi psikolojimden korkar oldum ve sanırım stresten bebeği kaybettim. Hastanede tek başıma ve sonrasında yaşadıklarım değersizlik duygusu tarif edilir gibi değil kendimi çok çaresiz savunmasız hissettim. Bugün 1 ay oldu bebeği kaybedeli bu süreçte eski eşimle tekrar soğukluk girdi aramıza ve ben görüşmeyi bıraktım. Bugün eltim doğum yapmış eşim çok mutlu paylaşımlar yapıyor hiç beni düşünmeden ne hissederim bilmeden. Bu benim 2. bebek kaybım ben elimden geldiğince kimseyi kırmamaya çalıştım evlilik boyunca ve sonrasında asla maddiyat vs için tatsızlık yaratmadım ama ben neden böyle sınanıyorum ağlamaktan helak oldum. Eltim benim tam tersim herkesin yüzüne gülüp arkasından yapmadığını bırakmayan yalaka bir tip ben hep mesafeli ama saygılı dik duruşlu dedikodu vs yapmayan olan taraf. Pasifmiyim enayimiyim gururlu olucam diye kıymetim mi olmadı ben niye böyle yapayalnız kaldım anlamıyorum
Kaybiniz için çok üzüldüm. Olanda da olmayanda da hayır vardır. Sizi gerçekten sevseydi bu süreçlerde yalnız bırakmazdı. Kendinizi kimseyle kıyaslamayın .Herkese merhaba, ilk defa konu açıyorum buraya gerçekten konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var. Eşimle 1 yıl önce anlaşmalı olarak boşandık. 6 yıllık evliydik. Sorunlar ise güvensizlik, aynı evde soğuk savaşlar, gittikçe azalan sevgi, paylaşım azlığı, eşimin maddi olarak kendini toplamasıyla ve bana kötü davranmaya başlamasıyla bir anda davayı açtım ve boşandık. Maddi olarak eşimin evlilik içinde kazandığı meblağdan hiçbirşey talep etmedim yalnızca kirada olan evde oturmaya devam edeceğimi eşyaları bırakmasını söyledim o kadar. Çalışıyorum kendi yağımda kavruluyorum diyelim. Boşandıktan sonra eşimin ara ara mesajları görüşme talepleri oldu sürekli ben uzak durmaya çalıştım hep ama keşke yapmasaydım bir şans verebilirmiyim diye düşündüm birlikte kısa bir tatil yaptık. Aramızda sevgi hala var bir şekilde koparmıyoruzda. Bu görüşmede malesef korunmama rağmen gebe kaldım. Psikolojim alt üst oldu ben istemiyorum dedim eşim istiyordu ama sanki sırf çocuk için tekrar evlilik olur gibi tavırları vardı. Sanki çocuk doğduktan sonra anlaşamasak ailesine vs çocuk için evlendim zaten demekti amacı yoksa öyle bir niyeti yokmuş gibi davranıyordu. O kadar kötü zamanlar geçirdim ki anne olmayı çok istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum güvenemiyorum çocuğun geleceğinden kendi psikolojimden korkar oldum ve sanırım stresten bebeği kaybettim. Hastanede tek başıma ve sonrasında yaşadıklarım değersizlik duygusu tarif edilir gibi değil kendimi çok çaresiz savunmasız hissettim. Bugün 1 ay oldu bebeği kaybedeli bu süreçte eski eşimle tekrar soğukluk girdi aramıza ve ben görüşmeyi bıraktım. Bugün eltim doğum yapmış eşim çok mutlu paylaşımlar yapıyor hiç beni düşünmeden ne hissederim bilmeden. Bu benim 2. bebek kaybım ben elimden geldiğince kimseyi kırmamaya çalıştım evlilik boyunca ve sonrasında asla maddiyat vs için tatsızlık yaratmadım ama ben neden böyle sınanıyorum ağlamaktan helak oldum. Eltim benim tam tersim herkesin yüzüne gülüp arkasından yapmadığını bırakmayan yalaka bir tip ben hep mesafeli ama saygılı dik duruşlu dedikodu vs yapmayan olan taraf. Pasifmiyim enayimiyim gururlu olucam diye kıymetim mi olmadı ben niye böyle yapayalnız kaldım anlamıyorum
başınız sağolsun. mutlu olmuyorsanız uzak durun.Herkese merhaba, ilk defa konu açıyorum buraya gerçekten konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var. Eşimle 1 yıl önce anlaşmalı olarak boşandık. 6 yıllık evliydik. Sorunlar ise güvensizlik, aynı evde soğuk savaşlar, gittikçe azalan sevgi, paylaşım azlığı, eşimin maddi olarak kendini toplamasıyla ve bana kötü davranmaya başlamasıyla bir anda davayı açtım ve boşandık. Maddi olarak eşimin evlilik içinde kazandığı meblağdan hiçbirşey talep etmedim yalnızca kirada olan evde oturmaya devam edeceğimi eşyaları bırakmasını söyledim o kadar. Çalışıyorum kendi yağımda kavruluyorum diyelim. Boşandıktan sonra eşimin ara ara mesajları görüşme talepleri oldu sürekli ben uzak durmaya çalıştım hep ama keşke yapmasaydım bir şans verebilirmiyim diye düşündüm birlikte kısa bir tatil yaptık. Aramızda sevgi hala var bir şekilde koparmıyoruzda. Bu görüşmede malesef korunmama rağmen gebe kaldım. Psikolojim alt üst oldu ben istemiyorum dedim eşim istiyordu ama sanki sırf çocuk için tekrar evlilik olur gibi tavırları vardı. Sanki çocuk doğduktan sonra anlaşamasak ailesine vs çocuk için evlendim zaten demekti amacı yoksa öyle bir niyeti yokmuş gibi davranıyordu. O kadar kötü zamanlar geçirdim ki anne olmayı çok istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum güvenemiyorum çocuğun geleceğinden kendi psikolojimden korkar oldum ve sanırım stresten bebeği kaybettim. Hastanede tek başıma ve sonrasında yaşadıklarım değersizlik duygusu tarif edilir gibi değil kendimi çok çaresiz savunmasız hissettim. Bugün 1 ay oldu bebeği kaybedeli bu süreçte eski eşimle tekrar soğukluk girdi aramıza ve ben görüşmeyi bıraktım. Bugün eltim doğum yapmış eşim çok mutlu paylaşımlar yapıyor hiç beni düşünmeden ne hissederim bilmeden. Bu benim 2. bebek kaybım ben elimden geldiğince kimseyi kırmamaya çalıştım evlilik boyunca ve sonrasında asla maddiyat vs için tatsızlık yaratmadım ama ben neden böyle sınanıyorum ağlamaktan helak oldum. Eltim benim tam tersim herkesin yüzüne gülüp arkasından yapmadığını bırakmayan yalaka bir tip ben hep mesafeli ama saygılı dik duruşlu dedikodu vs yapmayan olan taraf. Pasifmiyim enayimiyim gururlu olucam diye kıymetim mi olmadı ben niye böyle yapayalnız kaldım anlamıyorum
evlenmeseniz , çocuğunuz olmayacak diyelim ne yapacaksınız ?Gebelik olmasaydı bu kadar sarsılmazdım eminim en azından bir şans verdim olmadı derdim ama zaten çok istediğim birşey ve böyle bir süreçte yaşamak travmaya sebep oldu bende. 36 yaşındayım tekrar evlenebilirmiyim çocuğum olur mu gibi değişik bir psikolojiye girdim
Hepinize çok teşekkür ederim söyledikleriniz ilaç gibi geldi gerçekten. Kendimi epey toparlamıştım aslında birçok konuda kendime yatırım yapıyorum bu da ders oldu demek ki neymiş olmayan birşeyi zorlamamak ve şans vermemek gerekiyor
Eşinden bir an önce kurtul tüm bağları kopar başka bir yere taşınma varsa taşın telefon numaranı falan değiş eski eşin kullanıyor seni elti olayında bende öyle durustum dedikodu etmem kimsenin arkasından konusmam kimseyi kullanmam ama ben kotu oldum o iyi yalan onda ,iftira onda, kullanan o ,herşeyi söyleyen lafını esirgemeyen o, kaynanamı sokağın diline düşürmüş pis diye ben kötüyüm ama 20 gün kaldı boşanma davama eşim o kadar terbiyesiz bir adamki 9 aydır ayrıyız diyorki boşanmadan bir kez daha yapalım midemi bulandırıyor . Tiksindim iyice ondan eşim yegenlerine yaptığını kendi kızına yapmadı böyle pislik birisi benim kızım benim için en özel ben kendime yapmam ona yaparım benimde yeğenim var ama onun yaptığını hiç yapmadım ben bilmiyorum valla allaha havale ediyorumHerkese merhaba, ilk defa konu açıyorum buraya gerçekten konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var. Eşimle 1 yıl önce anlaşmalı olarak boşandık. 6 yıllık evliydik. Sorunlar ise güvensizlik, aynı evde soğuk savaşlar, gittikçe azalan sevgi, paylaşım azlığı, eşimin maddi olarak kendini toplamasıyla ve bana kötü davranmaya başlamasıyla bir anda davayı açtım ve boşandık. Maddi olarak eşimin evlilik içinde kazandığı meblağdan hiçbirşey talep etmedim yalnızca kirada olan evde oturmaya devam edeceğimi eşyaları bırakmasını söyledim o kadar. Çalışıyorum kendi yağımda kavruluyorum diyelim. Boşandıktan sonra eşimin ara ara mesajları görüşme talepleri oldu sürekli ben uzak durmaya çalıştım hep ama keşke yapmasaydım bir şans verebilirmiyim diye düşündüm birlikte kısa bir tatil yaptık. Aramızda sevgi hala var bir şekilde koparmıyoruzda. Bu görüşmede malesef korunmama rağmen gebe kaldım. Psikolojim alt üst oldu ben istemiyorum dedim eşim istiyordu ama sanki sırf çocuk için tekrar evlilik olur gibi tavırları vardı. Sanki çocuk doğduktan sonra anlaşamasak ailesine vs çocuk için evlendim zaten demekti amacı yoksa öyle bir niyeti yokmuş gibi davranıyordu. O kadar kötü zamanlar geçirdim ki anne olmayı çok istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum güvenemiyorum çocuğun geleceğinden kendi psikolojimden korkar oldum ve sanırım stresten bebeği kaybettim. Hastanede tek başıma ve sonrasında yaşadıklarım değersizlik duygusu tarif edilir gibi değil kendimi çok çaresiz savunmasız hissettim. Bugün 1 ay oldu bebeği kaybedeli bu süreçte eski eşimle tekrar soğukluk girdi aramıza ve ben görüşmeyi bıraktım. Bugün eltim doğum yapmış eşim çok mutlu paylaşımlar yapıyor hiç beni düşünmeden ne hissederim bilmeden. Bu benim 2. bebek kaybım ben elimden geldiğince kimseyi kırmamaya çalıştım evlilik boyunca ve sonrasında asla maddiyat vs için tatsızlık yaratmadım ama ben neden böyle sınanıyorum ağlamaktan helak oldum. Eltim benim tam tersim herkesin yüzüne gülüp arkasından yapmadığını bırakmayan yalaka bir tip ben hep mesafeli ama saygılı dik duruşlu dedikodu vs yapmayan olan taraf. Pasifmiyim enayimiyim gururlu olucam diye kıymetim mi olmadı ben niye böyle yapayalnız kaldım anlamıyorum
Elti vs ne kafa yoruyorsunuz.Herkese merhaba, ilk defa konu açıyorum buraya gerçekten konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var. Eşimle 1 yıl önce anlaşmalı olarak boşandık. 6 yıllık evliydik. Sorunlar ise güvensizlik, aynı evde soğuk savaşlar, gittikçe azalan sevgi, paylaşım azlığı, eşimin maddi olarak kendini toplamasıyla ve bana kötü davranmaya başlamasıyla bir anda davayı açtım ve boşandık. Maddi olarak eşimin evlilik içinde kazandığı meblağdan hiçbirşey talep etmedim yalnızca kirada olan evde oturmaya devam edeceğimi eşyaları bırakmasını söyledim o kadar. Çalışıyorum kendi yağımda kavruluyorum diyelim. Boşandıktan sonra eşimin ara ara mesajları görüşme talepleri oldu sürekli ben uzak durmaya çalıştım hep ama keşke yapmasaydım bir şans verebilirmiyim diye düşündüm birlikte kısa bir tatil yaptık. Aramızda sevgi hala var bir şekilde koparmıyoruzda. Bu görüşmede malesef korunmama rağmen gebe kaldım. Psikolojim alt üst oldu ben istemiyorum dedim eşim istiyordu ama sanki sırf çocuk için tekrar evlilik olur gibi tavırları vardı. Sanki çocuk doğduktan sonra anlaşamasak ailesine vs çocuk için evlendim zaten demekti amacı yoksa öyle bir niyeti yokmuş gibi davranıyordu. O kadar kötü zamanlar geçirdim ki anne olmayı çok istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum güvenemiyorum çocuğun geleceğinden kendi psikolojimden korkar oldum ve sanırım stresten bebeği kaybettim. Hastanede tek başıma ve sonrasında yaşadıklarım değersizlik duygusu tarif edilir gibi değil kendimi çok çaresiz savunmasız hissettim. Bugün 1 ay oldu bebeği kaybedeli bu süreçte eski eşimle tekrar soğukluk girdi aramıza ve ben görüşmeyi bıraktım. Bugün eltim doğum yapmış eşim çok mutlu paylaşımlar yapıyor hiç beni düşünmeden ne hissederim bilmeden. Bu benim 2. bebek kaybım ben elimden geldiğince kimseyi kırmamaya çalıştım evlilik boyunca ve sonrasında asla maddiyat vs için tatsızlık yaratmadım ama ben neden böyle sınanıyorum ağlamaktan helak oldum. Eltim benim tam tersim herkesin yüzüne gülüp arkasından yapmadığını bırakmayan yalaka bir tip ben hep mesafeli ama saygılı dik duruşlu dedikodu vs yapmayan olan taraf. Pasifmiyim enayimiyim gururlu olucam diye kıymetim mi olmadı ben niye böyle yapayalnız kaldım anlamıyorum
Eltim?Herkese merhaba, ilk defa konu açıyorum buraya gerçekten konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var. Eşimle 1 yıl önce anlaşmalı olarak boşandık. 6 yıllık evliydik. Sorunlar ise güvensizlik, aynı evde soğuk savaşlar, gittikçe azalan sevgi, paylaşım azlığı, eşimin maddi olarak kendini toplamasıyla ve bana kötü davranmaya başlamasıyla bir anda davayı açtım ve boşandık. Maddi olarak eşimin evlilik içinde kazandığı meblağdan hiçbirşey talep etmedim yalnızca kirada olan evde oturmaya devam edeceğimi eşyaları bırakmasını söyledim o kadar. Çalışıyorum kendi yağımda kavruluyorum diyelim. Boşandıktan sonra eşimin ara ara mesajları görüşme talepleri oldu sürekli ben uzak durmaya çalıştım hep ama keşke yapmasaydım bir şans verebilirmiyim diye düşündüm birlikte kısa bir tatil yaptık. Aramızda sevgi hala var bir şekilde koparmıyoruzda. Bu görüşmede malesef korunmama rağmen gebe kaldım. Psikolojim alt üst oldu ben istemiyorum dedim eşim istiyordu ama sanki sırf çocuk için tekrar evlilik olur gibi tavırları vardı. Sanki çocuk doğduktan sonra anlaşamasak ailesine vs çocuk için evlendim zaten demekti amacı yoksa öyle bir niyeti yokmuş gibi davranıyordu. O kadar kötü zamanlar geçirdim ki anne olmayı çok istiyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum güvenemiyorum çocuğun geleceğinden kendi psikolojimden korkar oldum ve sanırım stresten bebeği kaybettim. Hastanede tek başıma ve sonrasında yaşadıklarım değersizlik duygusu tarif edilir gibi değil kendimi çok çaresiz savunmasız hissettim. Bugün 1 ay oldu bebeği kaybedeli bu süreçte eski eşimle tekrar soğukluk girdi aramıza ve ben görüşmeyi bıraktım. Bugün eltim doğum yapmış eşim çok mutlu paylaşımlar yapıyor hiç beni düşünmeden ne hissederim bilmeden. Bu benim 2. bebek kaybım ben elimden geldiğince kimseyi kırmamaya çalıştım evlilik boyunca ve sonrasında asla maddiyat vs için tatsızlık yaratmadım ama ben neden böyle sınanıyorum ağlamaktan helak oldum. Eltim benim tam tersim herkesin yüzüne gülüp arkasından yapmadığını bırakmayan yalaka bir tip ben hep mesafeli ama saygılı dik duruşlu dedikodu vs yapmayan olan taraf. Pasifmiyim enayimiyim gururlu olucam diye kıymetim mi olmadı ben niye böyle yapayalnız kaldım anlamıyorum
Bir konuda düzletme yapmak istiyorum gerçek isim soyism kullanmadım, hastanede yalnız olmamın sebebi de hastaneden kaynaklıydı bu süreçte destek oldu sürekli. Bu lütuf değil tabiki onu haklı göstermez ama yanlış anlaşılmışım düzeltmek istedim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?