Merhabalar Kadınlar Kulübü'nün güzel kadınları.
Eski eşimden bahsecedeğim biraz. Şuan üzerimde inanılmaz bir baskı yaratıyor ve ben resmen kabuğumdan çıkıp her şeyi aleve vermek istiyorum...
Eski eşimle 2011 senesinde tanıştık 4 yıllık bir görüşme dönemimiz oldu. Bu süreçte affedersiniz ottan b*ktan sebeplerle ayrıldı. Ne zaman ben ayrıldım ilk kez o zaman hiç ayrılma isteği olmadı. 4 yılın sonunda ise evlendik ve 5 yıl evlilik sürecimizden şuan 3 yaşında bir kızımız oldu. Evlilik süreci ise şöyle ilerledi evet seviyor sevgisini hissettiriyor ancak çoğu zaman bencilce davranıyordu. Ailesi her daim ön planda oldu. Devamlı onlarla geçirilen vakitler, onların benimle yaşadığı sorunlardan bana baskı kurmaları haklı da olsam haksızda olsam eşimin her daim onların yanında olması. Evin giderlerine yetemedeği için iddia oynaması (kızımdan önce çalışıyordum yine iddia borcu sebebiyle işe girdim kızım 2 yaşındayken). Bunun yanında bana ve kızımıza yeterince vakit ayırmaması, konuşmama,gülmeme,giyinmeme,tavrıma edama her şeye müdahele edip bunları benim dışardan daha iyi gözükmem için bir iyilik olduğunu söylemesi. İyi günlerimiz hiç mi olmadı? Tabiki oldu fazlasıyla. Gülmekten karnımıza ağrılar girdiği, sabahlara kadar sohbetler ettiğimiz,birbirimize karşı olan sorumluluklarımızı sorunlarımızı çözmek için konuşmalarımız, tatillerimiz, gezmelerimiz, sürprizlerimiz. Ama bunlar eğer ben iyiysem oldu. Benim bir sorunum sıkıntım özellikle ailesiyle olduysa konu hep boşanmaya uzandı.Bir kez dava açtı annesi konustuğu için geri çekti. Son bir yıl özellikle çalışmaya başladığımda müthiş bir buhran geçirdi devamlı bir baskılama, kısıtlama, saçma sapan sebeplerden kavga çıkarma,hakaret bağrış çağrış... Velhasıl bu arkadaşın telefonunfa mj yakaladım bir kadınla. Kadın buna bitanemmmm sana neşet ertaş eşliğinde yolu çektim bilmem ne diyordu buda canım manım demiş. Bunu yakaladığımda bitip gitmişti çok pişman olmuştum falan demişti çok yalvarmıştı ve ben affetmiştim. 1 ay sonra farklı bir kavgadan boşanma davası açmıştı bende gidip boşanmıştım. Bunları daha önce de yazdım biliyorum önceki konularımı bilip okuyanlar ne olur hakkınızı helal edin.
Asıl mesele şu;
Son üç aydır devamlı barışmak istediğini söylüyor. Hatalı olduğunu her şeyi değiştireceğini ailesinden uzakta benim istediğim yerden ev tutacağını çocuğumuz için bunu yapmamız gerektiğini beni çok sevdiğini değerimi anladığını falan fıstık söylüyor. Hepsini tersledim bu konulara girmek istemediğimi ve bu konuda beni rahatsız etmemesini defalarca rica ettim. Dün ofise orkide yollamış sen ben ve kızımızla yeni bir sayfa açalım diye.
Sinirimden ağladım. ve uzun uzun yazdım benim onunla tekrar olmak istemediğimi çünkü onunlayken benliğimi yitirdiğimi,mutsuz olduğumu,ileriye yönelik planlarımın hiçbirinde yerinin olmadığını, günah çıkarmak için beni kullanmaması gerektiğini, zamanında gözü kara bir şekilde beni mahkeme salonuna götürüp ailesine otuz yaşımdan sonra bunu mu çekeceğim dediğini, kimseyi tek kalemde silmediğimi, evi satıp evden çıkarmak için devamlı taciz edişini , babasının gelip üzerime yürüyüp küfür ettiğini, kızımızın en sancılı döneminde o anları paylaştığımda çocuk unutur gider diye gaddarca konuştuğunu, en ihtiyaç duyduğum zamanda sırtını döndüğünü, şu hayatta sağ elimi sol elimle avuttuğumu tek başıma mücadele içinde olduğumu bile bile acıma duygusunu yitirmiş bir şekilde sakın kimseye ağlayıp zırlama dediğini hepsini ya her şeyi yazdım. Bunların farkındaymış ve pişmanmış izin verirsem düzeltecekmiş.
Hanımlar benim çevremde arkadaşlarımdan büyük baskı var barışmam için. Bana kızımın olduğunu ve kime nasıl güveneceğimi, onun için en doğrusunun eski eşimle barışmam gerektiğini baskılıyorlar ve ben derdimi anlatamıyorum. Yorgunum ya ben bu adamdan yorgunum içimde ona karşı öfke bile yok boğazımda düğüm düğüm kızımın hakkına mı giriyorum diyorum sonra diyorum ki ya ben ne olacağım?
Genç ve güzel bir kadınım çok şükür elim ekmek tutuyor tekrar üniversiteye yazıldım ve ilerisi için güzel hedeflerim var. Ben hayattan yaşamaktan nefes almaktan haz duyuyorum bu adamla boğuluyorum
Bu arada asıl eklemek istediğim çok utanıyorum ne olur yargılamayın.
İş yerinde firma partnerimiz olan bir çalışanla tanıştım iş vesilesiyle ama adam ara ara arıyor hal hatır soruyor derken hoşlandığını belli etti. O da boşanmış ve kızı var. Açıkçası ilgisi hoşuma gidiyor ama korkuyorum mesafeliyim. Bu yüzden de vicdan azabı çekiyorum hem eski eşe hemde kızıma. Kafam o kadar karışık ki çok yoruldum ve devamlı ağlamak istiyorum.