selam kızlar
buraya yakın bir arkadaşımın tavsiyesiyle geldim.
biraz inceledim. gerçekten çok sıcak bir ortam olduğunu gördüm.
anlatacağım olay hakkında, yorumlarınıza çok ihtiyacım var. ne yapacağımı bilemiyorum. işin içinden de çıkamıyorum. üstelik derdimi kimseye anlatamıyorum da.
kızlar, bundan 1.5 sene önce bi çocuktan hoşladım. benim hiç uzun süreli flört deneyimim olmadı. sadece 1-2 kişiyle en azla bir iki gün öyle görüştüm. ama tanışma amaçlıydı. hiç kanım ısınmadı, devam ettirmedim ben de.
neyse işte bu 1.5 sene önceki çocuktan etkilendim. o bursa'da oturuyordu ben istanbuldayım. yaklaşık 3-4 ay çok güzel bir ilişkimiz oldu. onun ilk kız arkadaşıydım. benimse işte dediğim gibi daha önce duygusal yakınlaşmam olmuştu ama flörtüm olmamıştı. bu çocuk da benim için ilk flörtümdü.
ve ilk hatamdı, ne yazık ki..
benden neredeyse 2 yaş küçüktü. onunla evlenme hayalleri kuruyorduk. okulu bırakmak istiyordu. benim okulum bitmişti. okulu bırakıp evlenim diyorduk. ailelere söyledik. ve onlara çocukca geldi. sonra ben de düşündüm ve çocukca olduğunu anladım.
erkek arkadaşımın işi yoktu. okulu bırakırsa mesleği de olmayacaktı. askere de gitmemişti. nasıl evlenecektik yani?
neyse bu fikirden vazgeçtik.
ilişkimizi internet ve telefon üzerinden yürütüyorduk. ama 3-4 ayda belki en az 10 kere de yüzyüze görüşmüştük, istanbula geliyordu bursadan ayda bir kez ya da iki ayda bir kez.
zamanla ona olan sevgim azaldı.
bana kızmayın.
aşk nasıl birden başlarsa, bence birden de bitebiliyor. gözüme çocuk gibi görünmeye başladı. beni çok sıkmaya başladı. her şeyime karşıyordu. voleybol oynuyorum, oynamama kızıyordu. internette ya da okulda erkek arkadaşlarımla konuşmama kızıyordu. her şeyime karşıyordu bunalmaya başlamıştım.
ama onu yüzüstü bırakmak da istemiyordum. çünkü evlenme niyetiyle başlamıştık ilişkiye.
ona da söyledim, soğuduğumu. ama buna inanmak istmedi. naz-kapris yaptığımı düşündü. ayrılmak istemedi benden.
zaten 2 büyük hata yapmıştım.
onunla çıkarken sinema beni öpmüştü. ve bu öpücük baya uzun bi öpücüktü.
sonra onunla telefonda konuşurken de hayallere dalıp, çok afedersiniz, utanarak söylüyorum, resmen telefonda ilişkiye girmiştik. neredeyse haftanın 4-5 günü telefonda ilişkiye giriyorduk. istanbula gelince de yine fırsatı bulunca öpüşüyorduk.
bunlar çok ama çok utanıyorum. şuan ağlamak üzereyim nerdeyse. bunları ailem duysa, ne olur bilmiyorum. annem hep der, "çok tembelsin ev işi yemek yapmıyorsun, tek meziyetin temiz bir kız olman. işte sadece bu özelliğin iyi."
ama oysaki ben artık kirlenmiş gibi hissediyordum kendimi. hala da öyle hissediyorum.
yanlış anlamayın, biz onunla yatmadık bile. ama telefonda çok ileri gittik, hem de çok.
neyse 3-4 ayın sonunda bu yaşadıklarımız yüzünden kendi kendime devam ettirme kararı aldım. "büşra, boş ver. hem kendin hem onun için devam ettir. hem öpüştün, hem telefonda çok ileri gittin. hem de hayaller kurdunuz, hem de onun ilk sevgililisin. sevmeye zorla kendini." dedim..
böylece 3 ay daha sabrettim kızlar. sevmeye çalıştım olmadı. çocuk gibiydi. ondan daha olgundum. benden daha cahildi. buna rağmen benden daha kibirli davranıyorduç
bu 3 ayda yine nefsime uydum bu yakınlaşmayı devam ettirdim ne yazık ki.
ama bu süre zarfında ona hep söyledim. sana olan sevgimden şüpheleniyorum. kendimi seni sevmeye zorluyorum dedim. inanmadı. kendinde kusur aradı. beni serbest bıraktı. ama böyle yapması bile onu sevmeme yetmedi.
ya olmayınca olmuyor. sevgim tükendi. ben de insanım. sevgim bitti, kendimi tekrar sevmeye zorladım ama sonunda yine olmadı. eskisi gibi sevemedim.
ama artık daha fazla dayanamadım 3 ayın sonunda söyledim artık. ayrılalım dedim. istanbula gelicem bekle dedi. geldi. çiçek de almış. hiç çiçek almazdı. çiçek almasına rağmen sevemedim. ama yine acıyıp kendimi motive ettim. ama baktım yine olmuyor. ayrılalım dedim. yüzüne de söyledim yani. olmaz hayır dedi.
"o kadar hayaller kurduk. yakınlaştık. beni nasıl bırakırsın?" dedi. "bu yakınlamamızı abin baban duysa çevreniz duysa ne olur?" dedi.
şok oldum. tehdit ediyordu beni resmen. o kadar korktum ki anlatamam.
nefret ettim ondan.
ben de ona bir oyun oynadım.
"tamam iyi madem, haklısın." dedim. bir sevgili gibi ayrıldık. hatta beni evimin kapısına kadar bıraktı ayrılırken. bursaya döndü.
bursa'ya döndükten bi süre sonra. "yüz yüze ayrılamadık beni tehdit ettin ama şimdi ayrılıyorum senden." dedim. sinirlendi. yine bir sürü laflar söyledi. yine tehdite devam etti. bırakamazsın beni dedi.
bıraktım.
bu çocukla internette baya ortak arkadaşımız var. ve ortak arkadaşlarımız, bu çocuktan ayrılınca bana soğuk davranmaya başladılar.
bu çocuk abimle de tanışıyor, hatta arada konuşuyorlar. ama abimin bu çocukla aramdaki yakınlık derecesini "sevgilioldular, ayrıldılar, büşranın eline bile dokunmamıştır." gibi biliyor.
bu çocuktan ayrıldıktan 6 ay sonra başka bir çocukla ilişkiye başladım. internette herkesin görebileceği bir yere, beraber olduğumuzu ima eden bir yazı yazdı erkek arkadaşım.
işte eski erkek arkadaşım da bunu gördü. bana hemen mail attı:
"onun altına yattın mı, onunla da telefon da seviştin mi, yoksa benleyken de bu çocukla beni aldattın mı? bunlardan pek sevgili abinin haberi var mı?"
dedi.
bunları diyince, o kadar korktum ki anlatamam. bunları söyleyen biriyle nasıl sevgili oldum, kendimden nefret ettim.
benimle böyle konuşmamasını söyledim. sevgili olup olmadığımızı söylemedim. çünkü söyleseydim, gidip ona yaşadıklarımızı anlatacaktı.
o kadar ağır laflar söyledi ki. kötü bişey yapmaması ve bana acıması için psikolojim bozuldu senden sonra gibi laflar ettim. biraz sakinleşti. sanki ben ondan ayrılmak istemiyormuşum da ailem istemiş ve ben öyle ayrılımışım gibi oldu. o bunu teselli etti.
ona gerçeği söyledim anlamadı, ben de böyle bi yalan uydurdum. kaldı ki, ailem de hiç istmezdi bu çocuğu biliyorum.
neyse
en sonunda, internete herkesin yine görebileceği bir yere yani facebookuna, (herkese hesabı açık) kızlar, kadınlar hakkında ileri iletiler yazıyordu. bana dokunacak laflardı bunlar. benim hafif kız olduğumu ima eden laflardı.
artık bıktım ve ona açık açık onunla olan tüm ilişkimin, ona olan duygularımı, tek başıma yaşadığım bunalımı anlatan bir mail attım.
bu yine öfkelendi.
erkek arkadaşımın ona attığım mailden haberi yok. ama erkek arkadaşıma, bu çocukla çıktığımdan ve öpüştümüzden haberi var. çok normal karşılıyor.ama ona telefonda ileri gittiğimizi söyleyemedim tabi. bu o kadar yüz kızartıcı ki.
ben muhafazakar mutasıp bir ailede büyüdüm. ailem bu yaşadıklarımı öğrenirse, bana bişey yapmazlar ama tahmin edebileceğinizden çok üzülür. o kadar pişmanım ki. içim yanıyor. keşke hiç başlamasaydım o ilişkiye. keşke hiç yaşamasaydık. ama oldu... geçmişi değiştiremem.
bu çocuk hala internette beni ima eden yazılar yazıyor. ortak arkadaşlarımız bana karşı soğudu.
hayır anlamıyorum, kendimi onun kölesi gibi yapsaydım, robot gibi ona itiaat edip, duygularımı önemsemeseydim, şimdi ben bir melektim.
hala bu çocuk beni unutmadı. ve bana huzur vermiyor. her an, aileme, çevreme yaşadıklarımızı anlatacakmış gibi geliyor.
arkadaşlar, yakında, televizyonda programda yaparsam, hakkımda konuşursa, benim kariyerim başlamadan bitecek.
ne olur yardım edin? hala bana tehditkar imalarda bulunuyor internette. ne yapmalıyım?
(biraz uzun oldu. özet istiyorsanız, onu da yazarım. yeter ki yardım edin. noluur)
buraya yakın bir arkadaşımın tavsiyesiyle geldim.
biraz inceledim. gerçekten çok sıcak bir ortam olduğunu gördüm.
anlatacağım olay hakkında, yorumlarınıza çok ihtiyacım var. ne yapacağımı bilemiyorum. işin içinden de çıkamıyorum. üstelik derdimi kimseye anlatamıyorum da.
kızlar, bundan 1.5 sene önce bi çocuktan hoşladım. benim hiç uzun süreli flört deneyimim olmadı. sadece 1-2 kişiyle en azla bir iki gün öyle görüştüm. ama tanışma amaçlıydı. hiç kanım ısınmadı, devam ettirmedim ben de.
neyse işte bu 1.5 sene önceki çocuktan etkilendim. o bursa'da oturuyordu ben istanbuldayım. yaklaşık 3-4 ay çok güzel bir ilişkimiz oldu. onun ilk kız arkadaşıydım. benimse işte dediğim gibi daha önce duygusal yakınlaşmam olmuştu ama flörtüm olmamıştı. bu çocuk da benim için ilk flörtümdü.
ve ilk hatamdı, ne yazık ki..
benden neredeyse 2 yaş küçüktü. onunla evlenme hayalleri kuruyorduk. okulu bırakmak istiyordu. benim okulum bitmişti. okulu bırakıp evlenim diyorduk. ailelere söyledik. ve onlara çocukca geldi. sonra ben de düşündüm ve çocukca olduğunu anladım.
erkek arkadaşımın işi yoktu. okulu bırakırsa mesleği de olmayacaktı. askere de gitmemişti. nasıl evlenecektik yani?
neyse bu fikirden vazgeçtik.
ilişkimizi internet ve telefon üzerinden yürütüyorduk. ama 3-4 ayda belki en az 10 kere de yüzyüze görüşmüştük, istanbula geliyordu bursadan ayda bir kez ya da iki ayda bir kez.
zamanla ona olan sevgim azaldı.
bana kızmayın.
aşk nasıl birden başlarsa, bence birden de bitebiliyor. gözüme çocuk gibi görünmeye başladı. beni çok sıkmaya başladı. her şeyime karşıyordu. voleybol oynuyorum, oynamama kızıyordu. internette ya da okulda erkek arkadaşlarımla konuşmama kızıyordu. her şeyime karşıyordu bunalmaya başlamıştım.
ama onu yüzüstü bırakmak da istemiyordum. çünkü evlenme niyetiyle başlamıştık ilişkiye.
ona da söyledim, soğuduğumu. ama buna inanmak istmedi. naz-kapris yaptığımı düşündü. ayrılmak istemedi benden.
zaten 2 büyük hata yapmıştım.
onunla çıkarken sinema beni öpmüştü. ve bu öpücük baya uzun bi öpücüktü.
sonra onunla telefonda konuşurken de hayallere dalıp, çok afedersiniz, utanarak söylüyorum, resmen telefonda ilişkiye girmiştik. neredeyse haftanın 4-5 günü telefonda ilişkiye giriyorduk. istanbula gelince de yine fırsatı bulunca öpüşüyorduk.
bunlar çok ama çok utanıyorum. şuan ağlamak üzereyim nerdeyse. bunları ailem duysa, ne olur bilmiyorum. annem hep der, "çok tembelsin ev işi yemek yapmıyorsun, tek meziyetin temiz bir kız olman. işte sadece bu özelliğin iyi."
ama oysaki ben artık kirlenmiş gibi hissediyordum kendimi. hala da öyle hissediyorum.
yanlış anlamayın, biz onunla yatmadık bile. ama telefonda çok ileri gittik, hem de çok.
neyse 3-4 ayın sonunda bu yaşadıklarımız yüzünden kendi kendime devam ettirme kararı aldım. "büşra, boş ver. hem kendin hem onun için devam ettir. hem öpüştün, hem telefonda çok ileri gittin. hem de hayaller kurdunuz, hem de onun ilk sevgililisin. sevmeye zorla kendini." dedim..
böylece 3 ay daha sabrettim kızlar. sevmeye çalıştım olmadı. çocuk gibiydi. ondan daha olgundum. benden daha cahildi. buna rağmen benden daha kibirli davranıyorduç
bu 3 ayda yine nefsime uydum bu yakınlaşmayı devam ettirdim ne yazık ki.
ama bu süre zarfında ona hep söyledim. sana olan sevgimden şüpheleniyorum. kendimi seni sevmeye zorluyorum dedim. inanmadı. kendinde kusur aradı. beni serbest bıraktı. ama böyle yapması bile onu sevmeme yetmedi.
ya olmayınca olmuyor. sevgim tükendi. ben de insanım. sevgim bitti, kendimi tekrar sevmeye zorladım ama sonunda yine olmadı. eskisi gibi sevemedim.
ama artık daha fazla dayanamadım 3 ayın sonunda söyledim artık. ayrılalım dedim. istanbula gelicem bekle dedi. geldi. çiçek de almış. hiç çiçek almazdı. çiçek almasına rağmen sevemedim. ama yine acıyıp kendimi motive ettim. ama baktım yine olmuyor. ayrılalım dedim. yüzüne de söyledim yani. olmaz hayır dedi.
"o kadar hayaller kurduk. yakınlaştık. beni nasıl bırakırsın?" dedi. "bu yakınlamamızı abin baban duysa çevreniz duysa ne olur?" dedi.
şok oldum. tehdit ediyordu beni resmen. o kadar korktum ki anlatamam.
nefret ettim ondan.
ben de ona bir oyun oynadım.
"tamam iyi madem, haklısın." dedim. bir sevgili gibi ayrıldık. hatta beni evimin kapısına kadar bıraktı ayrılırken. bursaya döndü.
bursa'ya döndükten bi süre sonra. "yüz yüze ayrılamadık beni tehdit ettin ama şimdi ayrılıyorum senden." dedim. sinirlendi. yine bir sürü laflar söyledi. yine tehdite devam etti. bırakamazsın beni dedi.
bıraktım.
bu çocukla internette baya ortak arkadaşımız var. ve ortak arkadaşlarımız, bu çocuktan ayrılınca bana soğuk davranmaya başladılar.
bu çocuk abimle de tanışıyor, hatta arada konuşuyorlar. ama abimin bu çocukla aramdaki yakınlık derecesini "sevgilioldular, ayrıldılar, büşranın eline bile dokunmamıştır." gibi biliyor.
bu çocuktan ayrıldıktan 6 ay sonra başka bir çocukla ilişkiye başladım. internette herkesin görebileceği bir yere, beraber olduğumuzu ima eden bir yazı yazdı erkek arkadaşım.
işte eski erkek arkadaşım da bunu gördü. bana hemen mail attı:
"onun altına yattın mı, onunla da telefon da seviştin mi, yoksa benleyken de bu çocukla beni aldattın mı? bunlardan pek sevgili abinin haberi var mı?"
dedi.
bunları diyince, o kadar korktum ki anlatamam. bunları söyleyen biriyle nasıl sevgili oldum, kendimden nefret ettim.
benimle böyle konuşmamasını söyledim. sevgili olup olmadığımızı söylemedim. çünkü söyleseydim, gidip ona yaşadıklarımızı anlatacaktı.
o kadar ağır laflar söyledi ki. kötü bişey yapmaması ve bana acıması için psikolojim bozuldu senden sonra gibi laflar ettim. biraz sakinleşti. sanki ben ondan ayrılmak istemiyormuşum da ailem istemiş ve ben öyle ayrılımışım gibi oldu. o bunu teselli etti.
ona gerçeği söyledim anlamadı, ben de böyle bi yalan uydurdum. kaldı ki, ailem de hiç istmezdi bu çocuğu biliyorum.
neyse
en sonunda, internete herkesin yine görebileceği bir yere yani facebookuna, (herkese hesabı açık) kızlar, kadınlar hakkında ileri iletiler yazıyordu. bana dokunacak laflardı bunlar. benim hafif kız olduğumu ima eden laflardı.
artık bıktım ve ona açık açık onunla olan tüm ilişkimin, ona olan duygularımı, tek başıma yaşadığım bunalımı anlatan bir mail attım.
bu yine öfkelendi.
erkek arkadaşımın ona attığım mailden haberi yok. ama erkek arkadaşıma, bu çocukla çıktığımdan ve öpüştümüzden haberi var. çok normal karşılıyor.ama ona telefonda ileri gittiğimizi söyleyemedim tabi. bu o kadar yüz kızartıcı ki.
ben muhafazakar mutasıp bir ailede büyüdüm. ailem bu yaşadıklarımı öğrenirse, bana bişey yapmazlar ama tahmin edebileceğinizden çok üzülür. o kadar pişmanım ki. içim yanıyor. keşke hiç başlamasaydım o ilişkiye. keşke hiç yaşamasaydık. ama oldu... geçmişi değiştiremem.
bu çocuk hala internette beni ima eden yazılar yazıyor. ortak arkadaşlarımız bana karşı soğudu.
hayır anlamıyorum, kendimi onun kölesi gibi yapsaydım, robot gibi ona itiaat edip, duygularımı önemsemeseydim, şimdi ben bir melektim.
hala bu çocuk beni unutmadı. ve bana huzur vermiyor. her an, aileme, çevreme yaşadıklarımızı anlatacakmış gibi geliyor.
arkadaşlar, yakında, televizyonda programda yaparsam, hakkımda konuşursa, benim kariyerim başlamadan bitecek.
ne olur yardım edin? hala bana tehditkar imalarda bulunuyor internette. ne yapmalıyım?
(biraz uzun oldu. özet istiyorsanız, onu da yazarım. yeter ki yardım edin. noluur)
