Istermiyim degil ki bu is, doguma gelecek. Yani bu o kadar dogal birseymis gibi geliyor ki bana.
Istermiyim diye hic düsünmedim cünkü zaten otomatik olarak doguma girecegini biliyorum. Öyle düsünüyorum. Nasil benim dogumda olmam normalse onun da öyle yani diye düsünüyorum.
Simdi hamileyim insallah yine yanimda olur. Ilk dogumum sezeryan oldu, giydirdiler onu basimda kaldi. Tabi perde cektiler araya. Onsuz nasil olurdu bilmiyorum. Bilincim acikti, konusa konusa bir dogum gerceklesti. Onun yanimda bana caktirmamaya calismasi ama benden cok daha endiseli olmasi. Ameliyatta oldugum icin bebegimiz dogdugunda babasina verdiler sicakligini almasi icin. Dogumu ben yaptim fakat bebege asik olan esim oldu. Onu ilk gördügü anda, perdenin arkasindan gösterdikleri ilk an, ilk aglama. Benden cok o hatirlar. Dogum stresinden birsey aklimda kalmadi.
Baba mümkünse yani mecburi bir uzakligi yoksa, izin alabiliyorsa tabiki de dogumda olmali.
Tabi bunlar benim nacizane düsüncelerim.
Herkes farkli düsünebilir.
Doğru. Haklısınız. Doğuma mecbur gelecek. Ben acı çekerken onun başka bir yerde olması kabul edilemez bir durum? Ama doğuma girme konusuna gelince, o konuda biraz karasızım...