En bastan konuyla alakali olarak soru basligini cevaplamak icin uye oldum. Esimle 6 sene once tanistik 3. Senemize girdik evliyiz ve millet olarak cok farkliyiz, ta en bastan bir suru sorunlarimiz vardi.
Siddetli iletisimsizlik varmis kayin aileyle aramizda. Ben sonradan farkina vardim. Herkes sinirini, ne yapmasi gerektigini, nasil ve nerede durmasi gerektigini siz belli etmezseniz bilemez. Acik olmak muhakkak her konu icin gecerli. Ne istediginizi, size nasil davranilmasi gerektigini net bir sekilde soylediginizde hicbir sorun kalmayacaktir.
Ben nasil cozdum sorunlarimi? En bastan kv esime benle alakali sikayetlerini soylerdi, esimde bana boyle boyle dedi derdi. Sonra yuzune dedim ki bana soyleyecegini direkt soyle esime degil yuzume soyle. Inatlasiyorduk, klasik her kv gelin arasinda olan seyler... Ben ne istediysem yuzune soyleyince o da benim yuzume soylemeye basladi. Sonra baktim ki aslinda hicte kotu niyetli biri degilmis.
Sadece iletisimsizligimiz vardi. Acik ve samimi olunca, araya belli bir samimiyet girdi. Ben ona, o bana derken bir baktim ki anne kiz gibi olduk. Benim sansim kv kizi yok. Iki oglan kardesler, kv bekar. Ogullarina duskun ama cok hakli olarak duskun, asirilasmadigi icin bu beni rahatsiz etmiyor. Sinirlarimiza saygi duyuyoruz. O benimkine, ben onunkine.
Birbirimizi tanimaya, saygi duymaya, davranislarimiza alismaya basladik. Ben fevri biriyim, kv daha sakin. Bazi konularda ben daha sakin, o fevri. Dengeliyoruz. Bundan da esim col mutlu. Seytanin kulagina kursun evliligimizin ilk 4,5 ayi sıkıntilarimiz vardi ama hepsi gecti (masallah diyeyim...) en bastan es ailesiyle, her biriyle inatlasmayip, anlamaya calisarak, davranislarini cozerek yaklasmak lazim. Konuyla alakasizda olabilir yeniyim ama umarim anlatabilmisimdir