Öncelikle onlar gelince yatak odasını kitleyip anahtarı kaldırın. Bu bayağı rahatlatır.
İkincisi ben çok yatak odası takıntılı bir insan değilim. Devamlı girip çıkılmaz ama girildiğinde de aşırı rahatsız olmam.
Benim eşimin ailesi de çok yakın oturuyor. Çatkapı bizde fazlasıyla mevcut. İlk evlendiğim senelerde, evde dağınık olurdu. Çocuk küçüktü, yetiştiremiyordum. Geldikleri zaman bir utanarak açıklama yapıyordum, kusura bakmayın filan diye. Onlar da küçümseyen bakışlar atıyordu. Eşimle bu konuda kavga edip, hiçbir yere varamıyorduk. Kendisi kalabalık ailede yetişmiş olduğu için, benim rahatsızlığımı kesinlikle anlamıyordu.
Sonra ben iş konusunda kendimi geliştirdim ama daha çok tolerans geliştirdim. Kendime güvenim geldi. Ailesine üstüm değil, dengim gibi davranmaya başladım.
Ev mi dağınık, çat kapı gelen her şeye hazırlıklı olmalı. Hayatta umrumda olmuyor. Onlar gelince, İster topluyorum, ister oturup çay içiyorum.
Benim rahatlığımı görünce, ağızlarını dahi açamıyorlar. Böylece eşime yansıtmıyorum. Tartışma olmuyor.
Onlar gelince eliniz ayağınız karışmasın, dağınıksa umrunuzda dahi olmasın. İsterlerse laf desinler arkanızdan, hiç mühim değil.
Siz onların bakışlarını umursamazsanız, hiçbir önemi kalmıyor.