Evet bebeğim 4 aylık uykuları felan güzel çok şükür bazen onu kanguruya koyup dışarda yürüyorum bazen evde hiçbişe yapasım gelmiyor eskiden böyle değildim bi şarkı açar ayna karşısında dans eder eğlenirdim , evde spor aletleri var , yapardım . Ama bunalımda gibiyim . Eşim akşamları kahve yürüyüş yaptırıyor ormana gidiyoruz geziyoruz parkta sallanıyorum eşimle bişeyler yapıyoruz ama nedense toparlayamıyorum kendimi . Hastayım gibi hissediyorum kendimle yüzleştim terapilerde ailemin yaptıklarıyla felan ağır geçti sürecim . Eşim başta destek olmadı çok tatsızlıklar oldu onlar halloldu derken doğum çok travmatik oldu ücretsiz izne ayrıldım birden hayatımda ilk kez eve kapanmış oldum . Bi müzik açıp dans ermek iyi gelir biliyorum ama onu bile yapamıyorum . Her hafta bir travma çalışıyorum ve birkaç gün kötü rüyalar anksiyete atağı yaşıyorum . Geriye kalıyor 2-3 gün iyi sonra yine aynı çok yoruldum . İçimde sürekli korku kaygı var terliyorum sürekli 17 kilo verdim 3 ayda … içimde geçmeyen bi bunaltı var bu korkular kaygılar beni bir ev işi yaparken bile etkiliyor sanki sürekli biri beni eleştirecek sürekli bişeyleri kötü yapıyorum gibi hisler üzüntüler bu gidişle kanser olucam ölücem düşünceleri … çok kasvetli bi yerde oturuyorum iş hanları arasında ev yok insan yok apartmanda kimse kimseye selam vermiyor arabam yok ailem 1 saat özel araçla uzakta … ne bilirim ya arkadaşlarım gelen gidenim yok gün içinde bi eşim arıyor bir annem başka kimse beni aramaz sormaz . Bazen de eşim tarafından görümcem kaynanam o kadar . Kimsenin sevdiği insan olamadım hep yıllardır kaygı bozukluğu öfke onay çabası bir sürü arkadaşımla küstüm hayatımdan çıkardım anlaşamadım … ailemin onayını almak için . Her şey zincirleme gelişti . Kendimi iyi hissetmiyorum .