Eşimle sorunlarımız bitmiyor çok çaresizim

En baştan tamamiyle yanlış bir ilişki... Bu evliliğe neden çocuk yaptın diyeceğim ama yaşın çok küçük, ona veriyorum uzatmadan yoksa çok şey söylerdim. Ayrılmaktan başka çaren yok ki. Devam edip eziyet mi çekeceksin? Boşanırsan da umarım maddi anlamda zorlanmazsın tek dileğim bu.
 
Toksik ilişki klasik.

İstemeseniz isterse tehdit etsin, iftira atıyor der yollardınız.

Eşiniz de adam olsa kaçarak evlenmezdi sizinle gelir telli duvaklı gelin çıkarırdı. Gerçi adam olsa tehdit de etmezdi de neyse

Bir de hamile kalmışsınız aferin 👏 Bu toksik ilişki çocuksuz olmazdı bravo.

Yani herif başından ne mal olduğunu çok belli etmiş ne bekliyordunuz ki.

Şimdi yapacağınız tek şey baba evine dönmek. Kocanız asla asla değişmeyecek.
 
Merhaba iyi günler Ben 21 yaşındayım eşimle çalışırken tanıştık kendisini 4 senedir tanıyorum kaçarak evlendik 2 buçuk yıllık evliyim 1 yaşında da oğlum var bile isteye kaçmadım ayrılmak istedim sevmeme rağmen unutmak istedim küfür etmesinden ayrılıp ayrılıp barışmasından yorulmuştum o sefer o beni bırakmadı aramızda geçen özel bişeyle beni tehdit etti aileme söylediğini söyleyerek kapıma geldi ben de bu korkuyla evlilik kaçma düşünmeden gittim onunla gittiğimiz yerde bana anlattı artık her şey için geç olmuştu telefonum zaten ondaydı çoktan annemlere mesaj atmıştı bile işte eve geldik ailesiyle 2 sene yaşadık çok kavgalar olaylar oldu eşim ilk günden beri en ufak bi kavgada bana küfretti vurdu ama ailemde olmak üzere herkes beni hatalı gördü laflarına cevap verme dayak yeme dediler 3-4 kez evden kaçtım yine buldu ailem beni eşime verdiler herşeye rağmen yine seviyorum bu sevgi mi alışkanlık mı onu da bilmiyorum belki düzelir dedim devam ettim derken hamile olduğumu öğrendim aldırmayı düşündüm ama kıyamadım eşim hamileyken de bana bi ayrıcalık tanımadı yani anlayamıyorum sevgiliyken benim için ölüp biten çocuğa ne oldu bilmiyorum kavga sebebimiz hiç bi zaman benim yaptığım bişeyden çıkmadı hep gezmeleri eve geç gelmeleri eve gelmemeleri ve bana burdayım diyip başka yerde çıkması bekar gibi takılması sorundu benim için çünkü ben onun için herşeyimi feda ettim ailesi sorun yapmasın diye kapandım neyse bebeğimiz doğdu bana hastanede bile ilgi göstermedi gitti geldi bebekle ilgilendi sevmeye gelen herhangi biri gibi aradan 4-5 ay geçti sürekli evin yakınındaki bi kafeye gitmeye başladı ses etmedim artık bişeyler olduğunun farkındaydım bana hiç ilgi göstermiyordu bebeğin yüzüne bakmıyordu sonra bi gün ben bu konuyu açınca ayrılmak istediğini söyledi büyük kavga ettik ailesi duydu evden çıktı gitti gelmedi o gün ortak kullandığımız hesabı kapatmıştı yeni hesap açıp başka kızları eklemişti kız arkadaş olarak birilerini edinmişti beni engellemişti her yerden ailesiyle de konuşmuyordu çok değişik birine dönüştü kararı çok kesindi 3-5 ay böyle devam etti oğlum 9 aylık olmuştu ben hala annemlerde kalıyordum en son baktım sonu yok gittim ailesinin evinden tüm eşyalarımı aldım bunu düuyunca pişman olup annemi aramış tekrar inandım aptal gibi ve herşeyi unutup barıştım şimdi 6 ay olucak ayrı evdeyiz her şey daha da kötü yine her kavgada sinirlenince aileme küfrediyor beni dövüyor ertesi gün hiçbişey olmamış gibi gelip şaka yapıyor gülüyor öpüyor oğlum elimde de de olsa yine de bana vuruyor hiç umursamıyor bundan 1 ay önce burnumu kırıldı yolunan saçlarım vücudumdaki morluklar cebesi anlattıklarımın çok çok daha fazlası var ne yaparım ne ederim bilmiyorum çocuk olmasaydı bi saniye kalmaz ayrılırdım ama yapamıyorum destek olan kimsem yok ailem ablalarım ayrılmama asla destek olmuyorlar herkes çekiyoe zamanla düzelir diyorlar herşeyi bilmelerine rağmen umursamıyorlar dışarıya mutlu görünmekten çok yoruldum kendimi çok değersiz ve kötü hissediyorum ne yapacağımı bilmiyorum
İlk zorlukları anlarım. Tehdit, şantaj, şiddet, yaşınızın küçüklüğü. Ama artık çocuğunuzun olması ve asla değişmeyeceğini görmenizle birlikte darp raporu alıp şikayet etmeniz olmalıydı. Sizin artık çocuğunuzu düşünmeniz ve eş gibi görünen yabani ile birlikte büyütmemeniz için uğraşmanız lazım. Kadın sığınma evine gidin. Dediğim gibi önce darp raporu alın. Bu döngü böyle sonsuza kadar gitmez. Allah korusun sizi öldürebilecek potansiyelde biri bunu mu bekliyorsunuz? Zorlukları kimse çekmez anlayamaz elbette yargılamıyorum yanlış anlamayın. Ama sürekli kabullenmekte bir çözüm değildir.
 
Merhaba iyi günler Ben 21 yaşındayım eşimle çalışırken tanıştık kendisini 4 senedir tanıyorum kaçarak evlendik 2 buçuk yıllık evliyim 1 yaşında da oğlum var bile isteye kaçmadım ayrılmak istedim sevmeme rağmen unutmak istedim küfür etmesinden ayrılıp ayrılıp barışmasından yorulmuştum o sefer o beni bırakmadı aramızda geçen özel bişeyle beni tehdit etti aileme söylediğini söyleyerek kapıma geldi ben de bu korkuyla evlilik kaçma düşünmeden gittim onunla gittiğimiz yerde bana anlattı artık her şey için geç olmuştu telefonum zaten ondaydı çoktan annemlere mesaj atmıştı bile işte eve geldik ailesiyle 2 sene yaşadık çok kavgalar olaylar oldu eşim ilk günden beri en ufak bi kavgada bana küfretti vurdu ama ailemde olmak üzere herkes beni hatalı gördü laflarına cevap verme dayak yeme dediler 3-4 kez evden kaçtım yine buldu ailem beni eşime verdiler herşeye rağmen yine seviyorum bu sevgi mi alışkanlık mı onu da bilmiyorum belki düzelir dedim devam ettim derken hamile olduğumu öğrendim aldırmayı düşündüm ama kıyamadım eşim hamileyken de bana bi ayrıcalık tanımadı yani anlayamıyorum sevgiliyken benim için ölüp biten çocuğa ne oldu bilmiyorum kavga sebebimiz hiç bi zaman benim yaptığım bişeyden çıkmadı hep gezmeleri eve geç gelmeleri eve gelmemeleri ve bana burdayım diyip başka yerde çıkması bekar gibi takılması sorundu benim için çünkü ben onun için herşeyimi feda ettim ailesi sorun yapmasın diye kapandım neyse bebeğimiz doğdu bana hastanede bile ilgi göstermedi gitti geldi bebekle ilgilendi sevmeye gelen herhangi biri gibi aradan 4-5 ay geçti sürekli evin yakınındaki bi kafeye gitmeye başladı ses etmedim artık bişeyler olduğunun farkındaydım bana hiç ilgi göstermiyordu bebeğin yüzüne bakmıyordu sonra bi gün ben bu konuyu açınca ayrılmak istediğini söyledi büyük kavga ettik ailesi duydu evden çıktı gitti gelmedi o gün ortak kullandığımız hesabı kapatmıştı yeni hesap açıp başka kızları eklemişti kız arkadaş olarak birilerini edinmişti beni engellemişti her yerden ailesiyle de konuşmuyordu çok değişik birine dönüştü kararı çok kesindi 3-5 ay böyle devam etti oğlum 9 aylık olmuştu ben hala annemlerde kalıyordum en son baktım sonu yok gittim ailesinin evinden tüm eşyalarımı aldım bunu düuyunca pişman olup annemi aramış tekrar inandım aptal gibi ve herşeyi unutup barıştım şimdi 6 ay olucak ayrı evdeyiz her şey daha da kötü yine her kavgada sinirlenince aileme küfrediyor beni dövüyor ertesi gün hiçbişey olmamış gibi gelip şaka yapıyor gülüyor öpüyor oğlum elimde de de olsa yine de bana vuruyor hiç umursamıyor bundan 1 ay önce burnumu kırıldı yolunan saçlarım vücudumdaki morluklar cebesi anlattıklarımın çok çok daha fazlası var ne yaparım ne ederim bilmiyorum çocuk olmasaydı bi saniye kalmaz ayrılırdım ama yapamıyorum destek olan kimsem yok ailem ablalarım ayrılmama asla destek olmuyorlar herkes çekiyoe zamanla düzelir diyorlar herşeyi bilmelerine rağmen umursamıyorlar dışarıya mutlu görünmekten çok yoruldum kendimi çok değersiz ve kötü hissediyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Boşan.
Size bi anlam ifade etmedi degil mi?
Bu yazınızı bi iç dökme olarak okuyorum ve geçmiş olsun diyorum umarım sayfadan derdinize bi çare bulacağınız gibi bi beklentiniz yoktur .Siz hangi yolları denediniz ki ?..
Dua edin demekten başka bir sey yok sanırım size söylenebilecek.
 
Çocuk olmasaydı bir dakika durmazdım falan diyerek kendinizi boşuna doldurmayın.
Çocuk yokken de ayrılmamışsınız. Hatta evlenmişsiniz.
Şimdi o keşkelerin anlamı yok. Öyle hatalısınız ki ama saymanın faydası yok.
Aileniz arkanızda olacaksa gidin.
Olmayacaksa sizi yine eşinize teslim edeceklerse başka yol düşünün.
Devlete sığının. Bilemiyorum kurumların derneklerin şartlarını. Ama adım atın yani.
Yaşadığınız hayat, hayat değil.

O kocanız da............
Canı istemiş sizi zorla alıkoymuş, şantajla evlenmiş.
Sonra gönlü geçmiş eve gelmez olmuş, istememiş.
Sonra yine istemiş.
Oh ne ala memleket. Şeref yoksunu.
Bir insan, bir diğer insana bunu yapamaz! Buna hakkı olamaz. Silkelenin kendinize gelin.
 
Bu aileler nasıl bir kafa yaşıyor anlamak mümkün değil. Kız kardeşim boşanma raddesine geldi sürekli eleştiri hergun huzursuzluk yüzünden babamla gittik topladık aldık geldik hergun böyle hayat çekilmez ilk boşanan sen olmayacaksn dedi üstelik babam hacı dindar bir aileyiz. Hani çoğu kesime göre modern olmayan ailelerden. Kardeşim dayak yiyecek burnu kırılacak o evi onun başına yıkardk. Yazıklar olsun sizin ailenize olseniz kıymete binersniz ozaman. Ölmeyince insan suç oluyor bu ne iş ya. Eşinize Allah hak ettiğini
Verirde başınızdan def olur inşaallah. Sizi anlıyorum yarglamcam yaş 21 19 yaşında evlilik 21 yaşında peşinde 9 aylık bebek aileden destek yok nereye nasıl gidersin çok zor boşa akıl vermicem Allah yardımcın olsun
 
Bir çocukla ayrılmak, iki çocukla ayrılmaktan daha kolaydır kardeş, bir yolunu bulup ayrilmaya bak. Çok küçüksün ailen sana sahip çıksın.
 
Bir insanın hayatı nasıl karartılır işte eşiniz size bunu yapmış. Gerçekten öfkeliyim ona size bunu yapmasa belki okuyup eğitiminize devam edip bambaşka bir insan olacakken bu sizi artık neyle site( tehdit ederek emellerine alet eden sonra paşamız sıkılınca atan sonra geri alan ahlaksız dünyadaki şeytandır gözümde. Bu site (kadınlarkulubu) açıkcası bazı avukatlar savcıların radarında olmalı. Gizliden gizliye takip edilmeli ve bu gibi ciddi sorunlarda müdahale edilmeli. Açıkcası bir insana şiddet nedir hangi çağda yaşıyoruz. Aldatmalar, psikolojik şiddetler. Tehdit ve şantajla evlenmek zorlamak adam kaçırmak zaten başlı başına bir suç unsuru. Devletin yetkili birimleri hakimleri savcıları avukatlae dernekler sivil toplum kuruluşları burda açıkcası yardım çığlıklarına arka çıkmalı. Kimse sahipsiz olmamalı
 
Çocuğuna ailen baksın çalış..market olur typ olur..para gelince kimse niye boşandın demez . bunu çekmeye asla değmez çünkü değişmez ömründen gidecek.sen dik dur ki karşındakiler de ona göre hizalansin.Kadinlar hele anneyse çok güçlü olmalı..söylemesi kolay diyeceksin ama bir başla ;inan yaşadığın cehennemden daha zor değil.
 
zaten adamın seni tehtit ederek evlenmeye çalışamasından ileride bu sorunların olacagı belliymiş, yaşın evlilik çocuk için çok genç, üzüldüm resmen cocukken cocugunuz olmuş. keşke aile yapınız bu kadar kötü olmasaydı da o tehtitlere cevap verebilip bu pislikle evlenmeseymişsiniz. bu adam düzelmez düzelcek bir yanı da yok ve belli ki şuan da da seni aldatıyor umarım yine affetmezsin. madem yapmışsın bir hata ve affedince de ne oldugunu görmüşsün, ailene ayrılacagını söyle eğer seni kabul etmezlerse onlarla da iletişimi kesecegini söyle bu adam bugün burnunu yarın kolunu bacagını öbürüsü gün de seni öldürür allah korusun ama belli olacagını kaç kurtar kendini
 
Canım okurken hem sana hem bebeğine çok üzüldüm. Eşin tam bir narsist. Ve sen bu ilişki durumunu en başından böyle yaşayarak kabullenmişsin. Kendine öncelikle dürüst ol. Sevgiliyken aynı şeyleri yaşadın, çocuk öncesi yaşadın, çocuktan sonra yaşadın. Ailenin evine gittin daha doğrusu gitmek zorunda bırakıldın sonra yine eşine döndün.. Şiddet hakaret düzenli olarak en başından varmış hayatınızda. Dediğim gibi önce neden bunu en başından reva gördün kendine dönüp bir bakman gerekiyor. Ve anlattıklarına göre eşin düzelmez.
Nasıl bir yol izlersin bilemem ama önce bir kendine sorman gerek neden tüm bunları kurtulma şansı olduğu zaman dahi kabul edip devam ettin.
Narsist falan değil manyağın, karaktersizin teki sadece. Her şeye narsist her şeye narsist aaa yani. Antisosyal deseniz yine anlarım sonuçta ciddi şiddet var. Ama onu da demeyin, uzmanlara bırakın bu adlandırmaları. Ve evet, haklısınız, hayatıyla ve tercihleri ile yüzleşip adami bırakması gerekli konu sahibinin. Belli bedelli ödemekten kaçarken kendini daha büyük sorunların içine atmış. Örn: Ailem seviştiğimi öğrenmesin diye evleneyim demiş yani aile ile sorun yaşamayı tercih edip evlenmeyebilir ama kaçıp evlenmiş. Sonuç: Şiddet görülen ve aldatılan bir evlilik yani daha büyük bir bedel ödemiş. Şimdi de evliliğe mecbur sanıyor kendini ama mecbur değil, sadece artık bir şeyleri göze alması lazım.
 
öfff bırak şunu düşür yakandan bak dalgana ya 21 yaşındasın çektiğin eziyete bk, çocuk varsa da var annenler bakar sen çalışırsın birkç seneye de canın isterse yine evlenirsin bi erkek yani hepi topu rezil domuz bi de karı kız eklemiş şunla bi eyi yoluna sokmaya çalışma s... et gitsin
 
Yaşın çok küçük yaşadıkların büyük şeyler 😔Ne desem bilemedim.Bir daha şiddet olursa polis çağır ve devlete sığın.Ayaga kalkmak zorundasin.Adam resmen seni, evliliği oyuncağı yapmıs.Ailen sonunun ne olmasını istiyor anlamadımmm🤨
Sonunda ya eşimin beni bırakıp asla istememesi yada ölmem bi yerimin kurulması falan
 
Çok değişti diyorsunuz, önceden çok mu iyi aklı selim makul mantıklı doğru düzgün bir insan mıydı ki sonradan değişti ?
Hayır sizi tehdit edip zorlayan biriymiş. Değişmemiş, bütün karakteri kısacık bir zaman dilimi içinde ortaya dökülmüş sadece.
Onca şeye rağmen barışmışsınız, belki de başka çare, çıkış yolu bulamadınız kendinize, bu sebeple barıştınız.
Fakat artık kendinize bu kadar değersiz miyim ben diye sorun. Hayattan ne istiyorum, 3 sene sonra hayatıma hangi güzellikleri sokmuş olmak istiyorum, kendim için neler yapmış olmak istiyorum diye sorun ve bu doğrultuda ilerleyin.
Eğer gücüm olsaydı bi saniye durmazdım şimdi duruyorsam oğlum olduğu için o olmasaydı kaçar giderdim asla dönmezdim yani yorum atan kişiler benim iyiliğimi düşünüyor evet biliyorum ama öyle ayrıl devlete sığın demekle yapmak aynı olmuyor kadın sığınma evleri bi leke gibi insana yapışıp kalıyor konfor yok çocuk için psikoloji zaten zerresi yok
 
Seni asla yadirgamiyorum neden soyle neden boyle diye. Cunku bunlardan bitanesini dahi yasamayan anlayamaz. Ama soyle dusun cocum var dye katlanilan sey nereye kadar surebilir? O cocuk da zaten psikolojosi bozuk buyuyor. Hem cocugun psikolojisi bozulmasin dye ugrasmak hem esini idare etmek cooook zor. Cesaretin varsa bosan derim. Ha bosanmayi destekleyen birisi degilim fakat siddet var psikolojok siddet de var. Var da var yani duzelmez. O yuzden kadesten biyerlerden yardim iste derim
Defalarca sayısız konuşmaya kalktım her türlü yola başvurdum artık benimle sorun konuşmak istemediğini anı yaşa uzatma diyor bana
 
Dısarıya niye mutlu görünüyorsun. Her gittiğin yerde anlat ağla zırla. Kimse destek olmuyor de. Bide savcılıga suç duyurusu felan. Ama bu adam öldürür seni ben sana diyim
Dava bile açtık birbirimize 6-7 ay önce ayrılmak istediğinde tartışmıştık devlet her ikimizi de suçlu buldu yediğim dayak da işittiğim laflar da önceki aldığım darp raporları da öylece kaldı öyle devletin sahip çıktığı falan yok kadına eğer öyle olsaydı haberlerde izliyoruz ölen kadınların hepsi ya şikayetçi yada uzaklaştırma almışlar katillerine ama sonları da ölüm oldu
 
böyle konulara ne yazacağımı bilemiyorum hiç. yaşı çok küçük bir anne çok küçük bir bebek maddi manevi destek yok. bu ülke koşullarında önerilebilecek bir şey gelmiyor aklıma açıkçası. sadece şiddet görürsen bir daha polis çağır belki gözü korkar. bir de çaresiz olduğunu çok hissettirme daha çok üstüne gelir. ama lütfen bir daha hamile olduğunu öğrenecek şekilde tedbirsiz davranma. bu evliliğe bir günahsızı daha bulaştırma. belediyenin meslek edindirme kurslarına falan katılıp bi meslek edin. zamanını boşa harcama kendi kendini de güçlendir be zamanı gelince bu pisliği çıkar hayatından
Şuanda üniversiteye hazırlanıyorum açıktan okumama izin veriyor sadece çalışma ma izin vermiyor onu da bi şekilde ikna edicem
 
X