Hayatım boyunca hep sinirli biri oldum çok öfkelendiğim de oldu ama hiç bir şeyleri kırmadım dökmedim. Kendini kontrol edemiyor beyefendi, öfke kontrolü tedavisi gerekli. Empati yapıp öfke patlaması dersek bir sonraki öfke hanımefendinin yüzüne de patlayabilirBir yuvadan bahsediyoruz. ilk kavga olduğu söylenmiş. Ve eşi kavga etmek istemediğini söylemiş ve anlık bir refleks ile sehpayı fırlatmış yapmaması gerekir ama zaman zaman hepimiz öfke patlamaları yaşarız. Empati yapalım ben burada çok fazla şiddet eğilimi olduğunu düşünmüyorum. Ve çift arasında sevgi bağı olduğunu hissediyorum. Bir yuvanın gidişatı söz konusu ve bence konu sahibine gaz vermek değil, düzeltici yönde tavsiye de bulunmamız gerekiyor.
Bende hayatım boyunca hep sinirli, anında reaksiyon veren biriydim. Çocukluğumda böyleydi, ergenliğim gençliğim şuan 38 yaşındayım eskisine nazaran duruldum fakat tek bildiğim. Öfke küsmek, bağırmak ya da gülmek gibi kontrollü bir kavram değil. Öfke beyinde gerçekleşen bir sinir hastalığı burada hem fikiriz. Fakat adamın karşısında ki insan eşi ve adam sinirleniyor kavga etmek istemediğini söylüyor ve tatlı dille konuşsalar çözüleceğini söylüyor. Dolayısıyla bu olayda şiddete eğilim söz konusu değil. Ve size şunu söylim öfkemi kontrol edemediğim de tanıdığım ya da tanımadığım herhangi birine zarar vermemek için bazen telefonumdan oldum, bazen arabamdan oldum. Ama kimseye psikolojik veya fiziksel zarar vermedim. Günümüz dünyasında erkeklerin zararlı bireyler olduğunu bende farkındayım. Ama bu olayda yaşanan şey tehlike arz eden bir durum değil, karşılıklı yapılan hatalar sonucu meydana gelmiş bir durum üstelik. Konu sahibinin hormanel olarak duygularını yönetemediği için fazla tepki verdiği ve sür git dediğini düşünüyorum. Adam çocuk yaşta şiddet görmüş olsa, madde bağımlısı olsa ya da bilindik bir zihinsel rahatsızlığı olsa evet bu durum bir şeylerin başlangıcı diyebiliriz. Ama alkollü olmasına rağmen eşiyle tartışmanın verdiği üzüntü ile yanlış ama bilinçsizce yaptığı bir reaksiyon sehpayı fırlatması.Hayatım boyunca hep sinirli biri oldum çok öfkelendiğim de oldu ama hiç bir şeyleri kırmadım dökmedim. Kendini kontrol edemiyor beyefendi, öfke kontrolü tedavisi gerekli. Empati yapıp öfke patlaması dersek bir sonraki öfke hanımefendinin yüzüne de patlayabilir
Kadın kavga etmek istemediğini söylüyor, adam öyle kendine hakim değil ki kavga etmek için kalkıp eve geliyor. Konuyu tekrar okuyun. Ayrıca siz de tedavi görmelisiniz öfkeyle kendinizi kaybedip telefonunuzu parçalıyorsanız başka bir şey diyemeyeceğimBende hayatım boyunca hep sinirli, anında reaksiyon veren biriydim. Çocukluğumda böyleydi, ergenliğim gençliğim şuan 38 yaşındayım eskisine nazaran duruldum fakat tek bildiğim. Öfke küsmek, bağırmak ya da gülmek gibi kontrollü bir kavram değil. Öfke beyinde gerçekleşen bir sinir hastalığı burada hem fikiriz. Fakat adamın karşısında ki insan eşi ve adam sinirleniyor kavga etmek istemediğini söylüyor ve tatlı dille konuşsalar çözüleceğini söylüyor. Dolayısıyla bu olayda şiddete eğilim söz konusu değil. Ve size şunu söylim öfkemi kontrol edemediğim de tanıdığım ya da tanımadığım herhangi birine zarar vermemek için bazen telefonumdan oldum, bazen arabamdan oldum. Ama kimseye psikolojik veya fiziksel zarar vermedim. Günümüz dünyasında erkeklerin zararlı bireyler olduğunu bende farkındayım. Ama bu olayda yaşanan şey tehlike arz eden bir durum değil, karşılıklı yapılan hatalar sonucu meydana gelmiş bir durum üstelik. Konu sahibinin hormanel olarak duygularını yönetemediği için fazla tepki verdiği ve sür git dediğini düşünüyorum. Adam çocuk yaşta şiddet görmüş olsa, madde bağımlısı olsa ya da bilindik bir zihinsel rahatsızlığı olsa evet bu durum bir şeylerin başlangıcı diyebiliriz. Ama alkollü olmasına rağmen eşiyle tartışmanın verdiği üzüntü ile yanlış ama bilinçsizce yaptığı bir reaksiyon sehpayı fırlatması.
Siz de öfkeli biri olduğunuzu söylemişsiniz. Peki çok fazlaca sinirlenince ne yapıyorsunuz? Mesela karşınızdakine bağırıp çağırıyor musunuz? Bu da psikolojik şiddet çünkü o yüzden soruyorum.Siz de tedavi görmelisiniz öfkeyle kendinizi kaybedip telefonunuzu parçalıyorsanız başka bir şey diyemeyeceğim
Ergenliğimde falan bağırıyordum. Şimdi sinirlensem de kendimi kontrol edip sakince konusuyorum. En son ne zaman kime sesimi yükselttiğimi hatırlamıyorum. Ama bu noktada kişi kendini, öfke sorunu oldugunu bilip iyileşmeye çalışmalı. Hele ki bu konuda adam yaptıklarından zerre pişman da değil daha da eve gelme diyor özür dilemek yerine. Anlık öfke krizi olsa, mesela öfkeyle sesinizi yükseltseniz, hemen farkeder özür dilersiniz. Ben gerçekten bu beyefendininkini anlık bir kendini kaybetme olarak görmüyorum. Ve insanın anlık kendini kaybetmesinin bile bir ölçüsü olur. Muhtemelen beyefendi önce bağırmayla başlamıştır şiddetine ve sonra sehpa kırma boyutu olmuştur, yarın ne olacak? Bi sabit öfke noktası da yok bunu görmemiz gerekiyorSiz de öfkeli biri olduğunuzu söylemişsiniz. Peki çok fazlaca sinirlenince ne yapıyorsunuz? Mesela karşınızdakine bağırıp çağırıyor musunuz? Bu da psikolojik şiddet çünkü o yüzden soruyorum.
Aslında okudunuz mu bilmiyorum ertesi gün mesaj atıp özür dilemiş hatalı olduğunu söylemiş. Konu sahibi de konuyu düzgünce konuşacaktı ne yaptılar bilmiyorum. Adam haklı demiyorum zaten o apayrı konu, bana göre haklı haksız yoktur hiçbir kavgada. Adam tedavi olmalı ve bu konu düzgünce konuşulmalı ama sırf bir sehpa kırdı diye boşan demek bilemiyorum çok doğru gelmiyor bana. Kestirip atmaktansa tedavi ya da konuşma yoluna gidilebilir diye düşünüyorum. Çünkü aksi halde 'burnundan getirmek' eylemi de şiddet oluyor.Ergenliğimde falan bağırıyordum. Şimdi sinirlensem de kendimi kontrol edip sakince konusuyorum. En son ne zaman kime sesimi yükselttiğimi hatırlamıyorum. Ama bu noktada kişi kendini, öfke sorunu oldugunu bilip iyileşmeye çalışmalı. Hele ki bu konuda adam yaptıklarından zerre pişman da değil daha da eve gelme diyor özür dilemek yerine. Anlık öfke krizi olsa, mesela öfkeyle sesinizi yükseltseniz, hemen farkeder özür dilersiniz. Ben gerçekten bu beyefendininkini anlık bir kendini kaybetme olarak görmüyorum. Ve insanın anlık kendini kaybetmesinin bile bir ölçüsü olur. Muhtemelen beyefendi önce bağırmayla başlamıştır şiddetine ve sonra sehpa kırma boyutu olmuştur, yarın ne olacak? Bi sabit öfke noktası da yok bunu görmemiz gerekiyor
Ben direkt boşan demedim aslında ama bu öfkenin normal olmadıgına dikkat etmesi gerektiği konusunda uyarmak istedim. Ve eve gelme demek vs bunlar bana çok radikal geliyor. Bu kadın elbet evine dönecek ama eşi cidden pişman olmadan dönerse bir dahaki kavgada adam yine rahat rahat beğenmiyosan git diyebilecek, nasılsa dönüyor diye düşünecek. O evden çıktıysa burnunu sürtmeden dönmemesi gerektiğini düşünüyorum. Ve eşinin psikolojik destek alması gerektiğini de.Aslında okudunuz mu bilmiyorum ertesi gün mesaj atıp özür dilemiş hatalı olduğunu söylemiş. Konu sahibi de konuyu düzgünce konuşacaktı ne yaptılar bilmiyorum. Adam haklı demiyorum zaten o apayrı konu, bana göre haklı haksız yoktur hiçbir kavgada. Adam tedavi olmalı ve bu konu düzgünce konuşulmalı ama sırf bir sehpa kırdı diye boşan demek bilemiyorum çok doğru gelmiyor bana. Kestirip atmaktansa tedavi ya da konuşma yoluna gidilebilir diye düşünüyorum. Çünkü aksi halde 'burnundan getirmek' eylemi de şiddet oluyor.
Size sadece öfke konusunda ne yaptığınızı sormak istemiştim, teşekkür ediyorum. Aslında yukarıda ek de yaptım da görmediniz muhtemelen. Yanlış anlamamanızı rica ediyorum.
Adınıza sevindim, çok boyutlu verimli bir konuşma olmuş. Umarım aynı şeyler tekrar yaşanmaz.Kızlar tekrar merhaba çok şey yazmışsınız şimdi vakit bulup okudum hepsini hepinize çok teşekkür ederim konumla ilgilendiğiniz için.
Dün akşam eşim eve geldiğinde konuştuk ben kendi yaptığım adına önce özür diledim fakat her ne olursa olsun onun yaptığının kabul edilebilir bir şey olmadığını dile getirdim. Çok şükür o da düşünmüş olacak ki bana hak verdi böyle bir şeyin tekrarlanmayacağına dair söz verdi. Ama ne olursa olsun lütfen evimizden bir daha gitmek isteme bunu alışkanlık haline getirme dedi sizler gibi. Sehpanın parçaları her yerdeydi onları da ben eve gelmeden toplamış süpürmüştü. Hamileyim biraz daha dikkatli davranmasını söyledim bebegimizden de özür diledi karnımla konuştu falan :) kapattık şimdilik mevzuyu inşallah bir daha böyle bir şey için konu açmam ilk ve son olur
Hepinize sonsuz teşekkür ederim
Yutamayacağin lokmayı , ağzına almamak lazım. Sizi görmek istemediğini yazmış işteÖncelikle günaydın herkese.
1 yıl 4 aylık evli, 4,5 aylık gebeyim. Yaklaşık 5-6 aydır da çalışmıyorum evdeyim. Eşimle aramız çok iyidir genel anlamda zaten uzun yıllar birliktelik sonucu evlendik. Gelelim dün yaşadığımız olaya. Dışarıda yemek yedik beraber hava çok güzeldi ben de sürekli evde olduğum için değişiklik oldu.
Neyse evimize geldik akşam saat 7 buçuk gibi arkadaşı aradı. (Bu arkadaşından hiç hoşlanmam kendisi de sevmediğimi bilir, adam hakkında bayağı kötü duyum aldık ama kendisinin çocukluk arkadaşı olduğu için vazgeçemiyor) Bir grubun konseri varmış bir kafede eşimi ona davet etti, ben de madem gitmek istiyorsun beni de götür ben de güzel bir ortam göreyim evde çok sıkılıyorum biliyorsun dedim. O da kafenin nasıl bir yer olduğunu neyle karşılaşacağımızı bilmediğini o yüzden beni götürmek istemediğini söyledi, ben de madem öyle sen de gitme bilmediğin yere dedim. Öyle böyle derken gitti. Aradan bir saat geçti görüntülü aradım inanın sırf kafeyi merakımdan. Gösterdi işte 'kahveye benziyor baksana önümüzde tabureler var biramizi böyle içiyoruz' falan dedi. Ortamı görünce aslında fena değilmiş keşke beni de götürseydin dedik yuzum düştü. Bencillik yaptığını söyledim. Bunun üzerine bekle eve geliyorum yazdı.
Eve geldi dedi ki şu an çok kavga edesim var ama bana bulaşma ben de konuşalım böyle olmaz diye ısrar ettim sesini yükseltti. Bana düzgün bir iki çift söz söylesen kavgaya gerek kalmaz dedim. Sen misin bunu diyen. Ben senin üzerine titriyorum sen nasıl bir insansın sana bana bulaşma dedim bayağı bir yükseldi ve yerdeki zigon sehpayı yere çaktı paramparca oldu. Ben korkudan ağladım tabiki ve hemen anneme gitmek istediğimi söyledim. (Burda yanlış mı yaptım bilmiyorum inanın) Bir üst noktası bana zarar vermek olabilir diye korktum açıkçası. Taksiye bindik beni anneme bıraktı taksideyken mesaj yazdı 'bizim bizden başka kimsemiz varmış demek...' diye. Şimdi beni görmek istemediğini eve de bir süre gitmememi söylüyor nasıl davranmalıyım ilk defa başıma böyle birşey geldi lütfen yardımcı olun.
Uzun olduysa özür dilerim şimdiden fikir verecek olan hanımlara teşekkür ederim
Nasıl bu kadar kendinizden emin konuşuyorsunuz? Bu adam bir öfke anında kadına zarar verse, yaralasa, allah korusun öldürse vicdan azabı çekmeyecek misiniz? Tanımadığınız bir insana kefil oluyorsunuz şu an resmen.Bende hayatım boyunca hep sinirli, anında reaksiyon veren biriydim. Çocukluğumda böyleydi, ergenliğim gençliğim şuan 38 yaşındayım eskisine nazaran duruldum fakat tek bildiğim. Öfke küsmek, bağırmak ya da gülmek gibi kontrollü bir kavram değil. Öfke beyinde gerçekleşen bir sinir hastalığı burada hem fikiriz. Fakat adamın karşısında ki insan eşi ve adam sinirleniyor kavga etmek istemediğini söylüyor ve tatlı dille konuşsalar çözüleceğini söylüyor. Dolayısıyla bu olayda şiddete eğilim söz konusu değil. Ve size şunu söylim öfkemi kontrol edemediğim de tanıdığım ya da tanımadığım herhangi birine zarar vermemek için bazen telefonumdan oldum, bazen arabamdan oldum. Ama kimseye psikolojik veya fiziksel zarar vermedim. Günümüz dünyasında erkeklerin zararlı bireyler olduğunu bende farkındayım. Ama bu olayda yaşanan şey tehlike arz eden bir durum değil, karşılıklı yapılan hatalar sonucu meydana gelmiş bir durum üstelik. Konu sahibinin hormanel olarak duygularını yönetemediği için fazla tepki verdiği ve sür git dediğini düşünüyorum. Adam çocuk yaşta şiddet görmüş olsa, madde bağımlısı olsa ya da bilindik bir zihinsel rahatsızlığı olsa evet bu durum bir şeylerin başlangıcı diyebiliriz. Ama alkollü olmasına rağmen eşiyle tartışmanın verdiği üzüntü ile yanlış ama bilinçsizce yaptığı bir reaksiyon sehpayı fırlatması.
Siz tanımadığınız bir insan için neden bu kadar önyargılısınız? Söz konusu bir yuva ve ortada bir bebek var bilmem farkında mısınız! İşte böyle bebek sahiplerine verilen yersiz tavsiyeler sonucu anne babası ayrılmış bu dünyaya gelen evlatlarımız yüzünden toplum bu şekilde. İnsanlar empati yapmadığı için birbirine saygı duymadığı ve tahammül edemediği için bugün kadın erkek, anne-çocuk, arkadaşlık, iş dünyası her alanda sağlıklı iletişim kurabilen bir birey yok. Böyle eften püften sorunlar için kimseye yuvasını yıkması yönünde yıkıcı konuşmanızı doğru bulmuyorum.Nasıl bu kadar kendinizden emin konuşuyorsunuz? Bu adam bir öfke anında kadına zarar verse, yaralasa, allah korusun öldürse vicdan azabı çekmeyecek misiniz? Tanımadığınız bir insana kefil oluyorsunuz şu an resmen.
Adamın normalde çok da büyük tepkiler veren biri olduğunu düşünmüyorum ben. Konu sahibinin ailesini bile idare etmiş yıllarca maddi manevi.Nasıl bu kadar kendinizden emin konuşuyorsunuz? Bu adam bir öfke anında kadına zarar verse, yaralasa, allah korusun öldürse vicdan azabı çekmeyecek misiniz? Tanımadığınız bir insana kefil oluyorsunuz şu an resmen.
Haklısınız valla anne babası evli olan tüm çocuklar aşşırı mutlu ve sağlıklıİşte böyle bebek sahiplerine verilen yersiz tavsiyeler sonucu anne babası ayrılmış bu dünyaya gelen evlatlarımız yüzünden toplum bu şekilde.
Adamı bilemem, genel olarak konuşuyorum.Adamın normalde çok da büyük tepkiler veren biri olduğunu düşünmüyorum ben. Konu sahibinin ailesini bile idare etmiş yıllarca maddi manevi.
Eşimle çok kavga ederiz. Annemlerde dibimde oturuyor. Bir kez bile gitmedim kavga sonrası onlara. Çünkü gidersem iş ciddiye biner. İkimiz de biliyoruz.Öncelikle günaydın herkese.
1 yıl 4 aylık evli, 4,5 aylık gebeyim. Yaklaşık 5-6 aydır da çalışmıyorum evdeyim. Eşimle aramız çok iyidir genel anlamda zaten uzun yıllar birliktelik sonucu evlendik. Gelelim dün yaşadığımız olaya. Dışarıda yemek yedik beraber hava çok güzeldi ben de sürekli evde olduğum için değişiklik oldu.
Neyse evimize geldik akşam saat 7 buçuk gibi arkadaşı aradı. (Bu arkadaşından hiç hoşlanmam kendisi de sevmediğimi bilir, adam hakkında bayağı kötü duyum aldık ama kendisinin çocukluk arkadaşı olduğu için vazgeçemiyor) Bir grubun konseri varmış bir kafede eşimi ona davet etti, ben de madem gitmek istiyorsun beni de götür ben de güzel bir ortam göreyim evde çok sıkılıyorum biliyorsun dedim. O da kafenin nasıl bir yer olduğunu neyle karşılaşacağımızı bilmediğini o yüzden beni götürmek istemediğini söyledi, ben de madem öyle sen de gitme bilmediğin yere dedim. Öyle böyle derken gitti. Aradan bir saat geçti görüntülü aradım inanın sırf kafeyi merakımdan. Gösterdi işte 'kahveye benziyor baksana önümüzde tabureler var biramizi böyle içiyoruz' falan dedi. Ortamı görünce aslında fena değilmiş keşke beni de götürseydin dedik yuzum düştü. Bencillik yaptığını söyledim. Bunun üzerine bekle eve geliyorum yazdı.
Eve geldi dedi ki şu an çok kavga edesim var ama bana bulaşma ben de konuşalım böyle olmaz diye ısrar ettim sesini yükseltti. Bana düzgün bir iki çift söz söylesen kavgaya gerek kalmaz dedim. Sen misin bunu diyen. Ben senin üzerine titriyorum sen nasıl bir insansın sana bana bulaşma dedim bayağı bir yükseldi ve yerdeki zigon sehpayı yere çaktı paramparca oldu. Ben korkudan ağladım tabiki ve hemen anneme gitmek istediğimi söyledim. (Burda yanlış mı yaptım bilmiyorum inanın) Bir üst noktası bana zarar vermek olabilir diye korktum açıkçası. Taksiye bindik beni anneme bıraktı taksideyken mesaj yazdı 'bizim bizden başka kimsemiz varmış demek...' diye. Şimdi beni görmek istemediğini eve de bir süre gitmememi söylüyor nasıl davranmalıyım ilk defa başıma böyle birşey geldi lütfen yardımcı olun.
Uzun olduysa özür dilerim şimdiden fikir verecek olan hanımlara teşekkür ederim
Siz tanımadığınız bir insan için neden bu kadar önyargılısınız? Söz konusu bir yuva ve ortada bir bebek var bilmem farkında mısınız! İşte böyle bebek sahiplerine verilen yersiz tavsiyeler sonucu anne babası ayrılmış bu dünyaya gelen evlatlarımız yüzünden toplum bu şekilde. İnsanlar empati yapmadığı için birbirine saygı duymadığı ve tahammül edemediği için bugün kadın erkek, anne-çocuk, arkadaşlık, iş dünyası her alanda sağlıklı iletişim kurabilen bir birey yok. Böyle eften püften sorunlar için kimseye yuvasını yıkması yönünde yıkıcı konuşmanızı doğru bulmuyorum.
Cevap vermeye tenezzül etmemiştim halbuki size.KudrAlobar size özel hayatınızda başarılar diliyorum :)
Ben de aynı sorundan çok fazla tartışıyorum ve bu durumdan çok sıkıldım arkadaş çevresi hep bekâr ve her onların ortamına gidip geldiginde bekâr kafasına giriyor aklını karıştıyorlar ben gitmesini bile istemezken o haftanın bir kaç günü gitmek istiyor arkadaşları da gıcık bir seviyede ısrarcılar illa arıyorlar üst üste ve saat gep 20.00-21.00 civarı oluyor kalkıp 2 saat diye gidiyor gece 12 bucuk 1 i buluyor gelmesi bahanesi de bırakmadılar oluyor hep ben avm market vs bir yere gidelim diyince işten gelmis yorgun oluyor gündüz kendin git diyor dün akşam da rahatsızdım karın ağrım mide ağrım vardı hatta hastaneye götür diyebilirim dedim tam o sıralarda aradılar yine ve hastalığımı umursamadan çıktı gitti geldiğinde yüzüm asıktı ve surat yapma alış böyle gitmelerime diye yükseldi hatta ellerimi falan tuttu üzerime yürüdü çileden çıkarma diye sonrada yarın çık git dedi ben 10 aylık evliyim 7 yıllık ilişkim ve bunları yaşıyacagim hiç aklıma gelmezdi severek evlenmiştim üstelik gurbetteyim ailem akrabam arkadaşım kimsem yok burada öyle bunaldım öyle büyük hayal kırıklığına uğradım ki kalkıp memleketime ailemin yanına gitmek istiyorum gururum kırılıyor ama babam kanser hastası en ufak bir şeyden durumu etkilenir diye korkup ne gidebiliyorum ne bir şey yansıtabiliyorum... Kusura bakmayın uzun olduÖncelikle günaydın herkese.
1 yıl 4 aylık evli, 4,5 aylık gebeyim. Yaklaşık 5-6 aydır da çalışmıyorum evdeyim. Eşimle aramız çok iyidir genel anlamda zaten uzun yıllar birliktelik sonucu evlendik. Gelelim dün yaşadığımız olaya. Dışarıda yemek yedik beraber hava çok güzeldi ben de sürekli evde olduğum için değişiklik oldu.
Neyse evimize geldik akşam saat 7 buçuk gibi arkadaşı aradı. (Bu arkadaşından hiç hoşlanmam kendisi de sevmediğimi bilir, adam hakkında bayağı kötü duyum aldık ama kendisinin çocukluk arkadaşı olduğu için vazgeçemiyor) Bir grubun konseri varmış bir kafede eşimi ona davet etti, ben de madem gitmek istiyorsun beni de götür ben de güzel bir ortam göreyim evde çok sıkılıyorum biliyorsun dedim. O da kafenin nasıl bir yer olduğunu neyle karşılaşacağımızı bilmediğini o yüzden beni götürmek istemediğini söyledi, ben de madem öyle sen de gitme bilmediğin yere dedim. Öyle böyle derken gitti. Aradan bir saat geçti görüntülü aradım inanın sırf kafeyi merakımdan. Gösterdi işte 'kahveye benziyor baksana önümüzde tabureler var biramizi böyle içiyoruz' falan dedi. Ortamı görünce aslında fena değilmiş keşke beni de götürseydin dedik yuzum düştü. Bencillik yaptığını söyledim. Bunun üzerine bekle eve geliyorum yazdı.
Eve geldi dedi ki şu an çok kavga edesim var ama bana bulaşma ben de konuşalım böyle olmaz diye ısrar ettim sesini yükseltti. Bana düzgün bir iki çift söz söylesen kavgaya gerek kalmaz dedim. Sen misin bunu diyen. Ben senin üzerine titriyorum sen nasıl bir insansın sana bana bulaşma dedim bayağı bir yükseldi ve yerdeki zigon sehpayı yere çaktı paramparca oldu. Ben korkudan ağladım tabiki ve hemen anneme gitmek istediğimi söyledim. (Burda yanlış mı yaptım bilmiyorum inanın) Bir üst noktası bana zarar vermek olabilir diye korktum açıkçası. Taksiye bindik beni anneme bıraktı taksideyken mesaj yazdı 'bizim bizden başka kimsemiz varmış demek...' diye. Şimdi beni görmek istemediğini eve de bir süre gitmememi söylüyor nasıl davranmalıyım ilk defa başıma böyle birşey geldi lütfen yardımcı olun.
Uzun olduysa özür dilerim şimdiden fikir verecek olan hanımlara teşekkür ederim