Merhaba arkadaşlar
Size şuan da yaşamak ta olduğum ve içinden çıkamadığım durumumu paylaşmak istiyorum. Ben 1 buçuk yıllık evliyim. 27 yaşındayım. Eşimle birbirimizi severek evlendik. İkimiz de öğretmeniz ve ailelerimizden uzak doğu görevi yapmaktayız. Ve ikimizde birbirimizden hoşlandık tanıştık ve hepimiz gibi çook mutlu bir evlilik hayâli ile 1 yıl flört edip, yarım dönem nişanlı kaldıktan sonra hemen evlenmeye, yuvamızı kurmaya karar verdik. Buraya kadar herşey güzel. Çok mutluyduk. Nişanlı olduğumuz kısa zaman diliminde ufak sorunlarla kendini göstermeye başladı ve evliliğimiz boyunca bu sorunlar daha da büyüdü ve devam etti. Kültür farkımız vardı bir kere özellikle aileler arasında küçük anlaşmazlıklar oldu (adetlerimiz,gelenek göreneklerimiz) ama bu surecte her iki taraf ikimizi üzmemek için alttan almak zorunda kaldı idare ettiler. Tabi ufak kalp kırıklıklari da cabasi.. Babam başımızda değildi (vefat etmisti) Herseyi yıllarca annem göğusledi calisti bizim icin cabaladı. Hiçbir zaman hakkını ödeyemem. Nişan hazırlıklarına başlamıştık nişan kız tarafına ait tabi dısarda koktely tarzı güzel bir nişan düzenlendi.Hersey dört dörtlüktü sanki babam da basımızdaydı.. ama ben gene esim veya ailesinden de biraz olsa destek beklerdim.. Biraz tutucu ve kuralli bir aile ve adetlere pek düşkün değillerdi. benim ailem gelenekselci olmasa da bazı adetlerimizi yerine getirmeyi seven bir aile. Kız istemede bile ufak tefek anlasmazliklar oldu ama aşıldı bisekilde.neyse ki nişan öyle böyle oldu. Daha sonra eşim askerden döndükten sonra araba almak istiyordu o aralar. 3 ay sonra da düğünümüz olacaktı zaten. Döndü ve bir araba aldı. Ama kendi aralarında konuşup arabayı kayinpeder üzerine yapmış. Benim fikrim sorulmadan. Daha sonra eşim bu arabanın kredi borcunu benim de ödememi istedi. Yani sadece ikimiz ödeyecektik. Ben pek sıcak bakmadım bu duruma ama istemeyerek yardimci olrum dedim. Ailemle de paylastım ama onların bu durum hiç hosuna gitmedi. Esimle buyuzden ufak tartışmalarımız oldu. Ama ağzımızın tadı daha da bozulmasın ben destekliceğimi söyledim ve kapattım.tabi ailelerin arası bu yüzden iyice kopmaya basladı. Ailemin de bu durum hosuna gitmese de benim icin yapıcı olmaktan vazgecmediler hic bir zaman. Esimin ailesi bu sefer düğünü ertelemek istedi birbirinizi daha iyi tanıyın ondan sonra evlenin falan. Bastan güvensizlik yaratılmıştı ki.. Yapıcı olmak yerine yıkıcı davrandıklarını düşündüm hep. Neyse kapattik bisekilde konuyu evlendik. Düğün de gelinliğim dikilsin bana özel olsun istemistim ama kiralandı gelinliğin sonradan durması bile gereksiz görüldü. gene anlayıslı olup üstelemedim. Ama ailemin bu durumda icine sinmedi hep. Annem benim onların gozunde daha degerli olmamı, ailesinin üstüme titremesini isterdi. Hep der 'ben okutmus eline meslegini almis kiz veriyorum' diye ama mutlulugum icin hep sessiz kaldilar. Evlendikten sonra cicim aylarimız çok uzun sürmedi. Ve tartısmalar basladi her yeni evli cift gibi . Tartısmalarimızın temelinde hep maddi konular yer aldi. Esim mantik arar herseyde gezmeyi çok sevmez, tutumludur. Sürekli birikim yapmayı, cok planlı gitmeyi mal mülk sahibi olmayı, parayla surekli hesap yapmayi sever. Aman cok harcamayalim aman masraf olmasın. Cok gezmeyelim. Ben ise duygusalım cocuk ruhluyum esime gore daha rahatim bazen deli dolu yasamayi severim. Ama esim takmis bikere sürekli birikim de birikim..yeni evliyiz bizim dolu dolu yasamamiz lazim bir yazın balayı yaptık gezdik okadar. Görev yaptığımız yer zaten gelismemis, kücük çikamıyosun hicbiryere. Günler gectikce cok sıkılmaya bunalmaya basladım. bir yandan benim maasım araba kredisinin borcunu kapatmak icin bir hesapta birikiyor tek maasla geciniyoruz (bir kere o arabanın kredi borcu kapanacak Allahın emri.) bir yandan buradaki yasam kosulları bunaltır bu yüzden sessizce odaya gecip ağlayarak kendimi rahatlatmaya calıstım. Esim benim bu halimi gorse de nafile. Bir arada yemek yemeye çıkarız. Ayda bir kez il e gider alisveris merkezine gideriz iste o bizim gezmemiz. bu yüzden bizim en iyi yaptigimiz sey birbirimize sarmak oldu. Hep tartıştık. Esim bağırıp haketmedigim kotu hakaretler etmeye baslar, esyalar kirıp döker her tartısmanin ortasinda bosanmak istiyorum senden der bavulunu toplayip gitmeye kalkarailesine beni şikayet eder yani kisaca canimi yakmak ister. Ben karsisinda saskinlık ve caresizce kalir ne yapacagimi bilemem, savunurum kendimi bana bu şekilde davranamazsın diye ağlarim. Ne oldu da biz bu hale gelebildik? Ikimizde birbirimizi severek evlendik. Bu muydu evlilik hayalimiz? Cok sabit fikirli ve takintili olsa da aslinda içi dışı birdir, evine de sadiktir. Siniri hemen gecti mi gelir öper gönül almasını bilir. Ama sinirlenince gözü hicbiseyi gormez. Kalp kirilinca da is isten gecer iste.. En son tartismamiz artik tahammül edilemez oldu. Neredeyse evde kirilmadik bardak tabak birakmadi. Bu durum beni kahreder oldu mutsuz biri haline geldim. Elim ayagim titrer oldu dayanamiyordum aileme gitmek istedim biran. Annemi aramak zorunda kaldim hemen gelmemi istedi zaten. Eve gidip hazirlancakken esim gitmemi istemedi eli ayagi dolandi sasirdi ilk defa boyle gitme davranisinda bulundugum icin. Gitmemden yana olmadi suratini asti özur diledi. Maksat esimin biraz aklinin basina gelmesiydi. Keske burnunu sürtseydim diyorum icimden hep. Ama gitmedim iste. 3 gun konusmadik hatasini anlasin diye küs davrandim mesafe koymak istedim biraz. Ama esim benim ona karsi hemen canim cicim olmami istedi. Ya hep ya hic dedi. Dava acarim dedi.Robot degilim ki ben 1 yildir bu hareketleri tekrarla bosanmak istedigini soyle hakaretler et ben hep affedeyim. Ama affet affet bir yere kadar doldum. Okadar kirginim ki bildiginiz paramparcaydim. Elbet benim de hatalarim olmustur. Ama bir kere saygisizlik yapmadim. Evime baktim ona kadinlik gorevimi yaptim kisaca. Sadece ileriye donuk hayal kurmam mi cok soru sormam mi karisi olarak bazi seylerde kendine ceki duzen vermesi icin uyarmam mi gezmek istemem mi hata oldu?? Biraksinlarda hayal kurmamiza mani olmasinlar.. Artık inceldigi yerden kopsun dedim biraz oluruna biraktim. 3 gun mesafeden sonra esim konusmak istedi konustuk fln hadi bazi sorunlari hallettik (maddi seyler, guzel bir sekilde karısı olarak arabayi üstune almasini istedim bize ait olsun hersey istedim bu cok guvensizlik yaratmisti bende cunku) Ya duygular? Bir daha yapmicam diyor. Özur diliyor. Onun tekrar beni uzmeyecegine, beni birakip gitmeyecegine nasil güvenebilirim? Aileler buaralar gorusmek istemiyormus benimle ilgili onlara herseyi anlattigi icin sagolsun. Zaten ailesi bosanmamizdan yana gibi mutsuz olacagimizi dusunuyorlarmis.. Bilmiyorum ben de bu surecte gercekten bosanmak istedim. Cunku mutlu degilim. Saygımız gitti. Güvenimiz sarsildı. Ve ona olan sevgimi hissetmiyorum. Öfkemden kalbimi paramparca ettiginden belki..Yuva yikmak cok zor. Bir yandan evlilik hayallerim ne olacak? Sizce bosanmali miyim? Esimle ilerimi goremiyorum. Korkuyorum. Cunku cok zit karakterlerdeyiz. 25 gun gecti aradan bendeki kızgınlık kirginlık azda olsa icimde var ve esim kendine ceki düzen vermeye calissada hala ufakta olsa tartismalarimz devam ediyor. Bosanirsam bir daha muttlu olabilirniyim? Kafam cok karısık. Sanırim düsunmek icin zamana ihtiyacim var. sizlerin fikrini almak istedim. Kusura bakmayin yazım cook uzun oldu. Cok dolmusum. Umarım okursunuz.. Tesekkurler simdiden...