Eşimle ilerimi göremiyorum, korkuyorum :(

starsea

Üye
Kayıtlı Üye
25 Mayıs 2017
60
40
Merhaba arkadaşlar
Size şuan da yaşamak ta olduğum ve içinden çıkamadığım durumumu paylaşmak istiyorum. Ben 1 buçuk yıllık evliyim. 27 yaşındayım. Eşimle birbirimizi severek evlendik. İkimiz de öğretmeniz ve ailelerimizden uzak doğu görevi yapmaktayız. Ve ikimizde birbirimizden hoşlandık tanıştık ve hepimiz gibi çook mutlu bir evlilik hayâli ile 1 yıl flört edip, yarım dönem nişanlı kaldıktan sonra hemen evlenmeye, yuvamızı kurmaya karar verdik. Buraya kadar herşey güzel. Çok mutluyduk. Nişanlı olduğumuz kısa zaman diliminde ufak sorunlarla kendini göstermeye başladı ve evliliğimiz boyunca bu sorunlar daha da büyüdü ve devam etti. Kültür farkımız vardı bir kere özellikle aileler arasında küçük anlaşmazlıklar oldu (adetlerimiz,gelenek göreneklerimiz) ama bu surecte her iki taraf ikimizi üzmemek için alttan almak zorunda kaldı idare ettiler. Tabi ufak kalp kırıklıklari da cabasi.. Babam başımızda değildi (vefat etmisti) Herseyi yıllarca annem göğusledi calisti bizim icin cabaladı. Hiçbir zaman hakkını ödeyemem. Nişan hazırlıklarına başlamıştık nişan kız tarafına ait tabi dısarda koktely tarzı güzel bir nişan düzenlendi.Hersey dört dörtlüktü sanki babam da basımızdaydı.. ama ben gene esim veya ailesinden de biraz olsa destek beklerdim.. Biraz tutucu ve kuralli bir aile ve adetlere pek düşkün değillerdi. benim ailem gelenekselci olmasa da bazı adetlerimizi yerine getirmeyi seven bir aile. Kız istemede bile ufak tefek anlasmazliklar oldu ama aşıldı bisekilde.neyse ki nişan öyle böyle oldu. Daha sonra eşim askerden döndükten sonra araba almak istiyordu o aralar. 3 ay sonra da düğünümüz olacaktı zaten. Döndü ve bir araba aldı. Ama kendi aralarında konuşup arabayı kayinpeder üzerine yapmış. Benim fikrim sorulmadan. Daha sonra eşim bu arabanın kredi borcunu benim de ödememi istedi. Yani sadece ikimiz ödeyecektik. Ben pek sıcak bakmadım bu duruma ama istemeyerek yardimci olrum dedim. Ailemle de paylastım ama onların bu durum hiç hosuna gitmedi. Esimle buyuzden ufak tartışmalarımız oldu. Ama ağzımızın tadı daha da bozulmasın ben destekliceğimi söyledim ve kapattım.tabi ailelerin arası bu yüzden iyice kopmaya basladı. Ailemin de bu durum hosuna gitmese de benim icin yapıcı olmaktan vazgecmediler hic bir zaman. Esimin ailesi bu sefer düğünü ertelemek istedi birbirinizi daha iyi tanıyın ondan sonra evlenin falan. Bastan güvensizlik yaratılmıştı ki.. Yapıcı olmak yerine yıkıcı davrandıklarını düşündüm hep. Neyse kapattik bisekilde konuyu evlendik. Düğün de gelinliğim dikilsin bana özel olsun istemistim ama kiralandı gelinliğin sonradan durması bile gereksiz görüldü. gene anlayıslı olup üstelemedim. Ama ailemin bu durumda icine sinmedi hep. Annem benim onların gozunde daha degerli olmamı, ailesinin üstüme titremesini isterdi. Hep der 'ben okutmus eline meslegini almis kiz veriyorum' diye ama mutlulugum icin hep sessiz kaldilar. Evlendikten sonra cicim aylarimız çok uzun sürmedi. Ve tartısmalar basladi her yeni evli cift gibi . Tartısmalarimızın temelinde hep maddi konular yer aldi. Esim mantik arar herseyde gezmeyi çok sevmez, tutumludur. Sürekli birikim yapmayı, cok planlı gitmeyi mal mülk sahibi olmayı, parayla surekli hesap yapmayi sever. Aman cok harcamayalim aman masraf olmasın. Cok gezmeyelim. Ben ise duygusalım cocuk ruhluyum esime gore daha rahatim bazen deli dolu yasamayi severim. Ama esim takmis bikere sürekli birikim de birikim..yeni evliyiz bizim dolu dolu yasamamiz lazim bir yazın balayı yaptık gezdik okadar. Görev yaptığımız yer zaten gelismemis, kücük çikamıyosun hicbiryere. Günler gectikce cok sıkılmaya bunalmaya basladım. bir yandan benim maasım araba kredisinin borcunu kapatmak icin bir hesapta birikiyor tek maasla geciniyoruz (bir kere o arabanın kredi borcu kapanacak Allahın emri.) bir yandan buradaki yasam kosulları bunaltır bu yüzden sessizce odaya gecip ağlayarak kendimi rahatlatmaya calıstım. Esim benim bu halimi gorse de nafile. Bir arada yemek yemeye çıkarız. Ayda bir kez il e gider alisveris merkezine gideriz iste o bizim gezmemiz. bu yüzden bizim en iyi yaptigimiz sey birbirimize sarmak oldu. Hep tartıştık. Esim bağırıp haketmedigim kotu hakaretler etmeye baslar, esyalar kirıp döker her tartısmanin ortasinda bosanmak istiyorum senden der bavulunu toplayip gitmeye kalkarailesine beni şikayet eder yani kisaca canimi yakmak ister. Ben karsisinda saskinlık ve caresizce kalir ne yapacagimi bilemem, savunurum kendimi bana bu şekilde davranamazsın diye ağlarim. Ne oldu da biz bu hale gelebildik? Ikimizde birbirimizi severek evlendik. Bu muydu evlilik hayalimiz? Cok sabit fikirli ve takintili olsa da aslinda içi dışı birdir, evine de sadiktir. Siniri hemen gecti mi gelir öper gönül almasını bilir. Ama sinirlenince gözü hicbiseyi gormez. Kalp kirilinca da is isten gecer iste.. En son tartismamiz artik tahammül edilemez oldu. Neredeyse evde kirilmadik bardak tabak birakmadi. Bu durum beni kahreder oldu mutsuz biri haline geldim. Elim ayagim titrer oldu dayanamiyordum aileme gitmek istedim biran. Annemi aramak zorunda kaldim hemen gelmemi istedi zaten. Eve gidip hazirlancakken esim gitmemi istemedi eli ayagi dolandi sasirdi ilk defa boyle gitme davranisinda bulundugum icin. Gitmemden yana olmadi suratini asti özur diledi. Maksat esimin biraz aklinin basina gelmesiydi. Keske burnunu sürtseydim diyorum icimden hep. Ama gitmedim iste. 3 gun konusmadik hatasini anlasin diye küs davrandim mesafe koymak istedim biraz. Ama esim benim ona karsi hemen canim cicim olmami istedi. Ya hep ya hic dedi. Dava acarim dedi.Robot degilim ki ben 1 yildir bu hareketleri tekrarla bosanmak istedigini soyle hakaretler et ben hep affedeyim. Ama affet affet bir yere kadar doldum. Okadar kirginim ki bildiginiz paramparcaydim. Elbet benim de hatalarim olmustur. Ama bir kere saygisizlik yapmadim. Evime baktim ona kadinlik gorevimi yaptim kisaca. Sadece ileriye donuk hayal kurmam mi cok soru sormam mi karisi olarak bazi seylerde kendine ceki duzen vermesi icin uyarmam mi gezmek istemem mi hata oldu?? Biraksinlarda hayal kurmamiza mani olmasinlar.. Artık inceldigi yerden kopsun dedim biraz oluruna biraktim. 3 gun mesafeden sonra esim konusmak istedi konustuk fln hadi bazi sorunlari hallettik (maddi seyler, guzel bir sekilde karısı olarak arabayi üstune almasini istedim bize ait olsun hersey istedim bu cok guvensizlik yaratmisti bende cunku) Ya duygular? Bir daha yapmicam diyor. Özur diliyor. Onun tekrar beni uzmeyecegine, beni birakip gitmeyecegine nasil güvenebilirim? Aileler buaralar gorusmek istemiyormus benimle ilgili onlara herseyi anlattigi icin sagolsun. Zaten ailesi bosanmamizdan yana gibi mutsuz olacagimizi dusunuyorlarmis.. Bilmiyorum ben de bu surecte gercekten bosanmak istedim. Cunku mutlu degilim. Saygımız gitti. Güvenimiz sarsildı. Ve ona olan sevgimi hissetmiyorum. Öfkemden kalbimi paramparca ettiginden belki..Yuva yikmak cok zor. Bir yandan evlilik hayallerim ne olacak? Sizce bosanmali miyim? Esimle ilerimi goremiyorum. Korkuyorum. Cunku cok zit karakterlerdeyiz. 25 gun gecti aradan bendeki kızgınlık kirginlık azda olsa icimde var ve esim kendine ceki düzen vermeye calissada hala ufakta olsa tartismalarimz devam ediyor. Bosanirsam bir daha muttlu olabilirniyim? Kafam cok karısık. Sanırim düsunmek icin zamana ihtiyacim var. sizlerin fikrini almak istedim. Kusura bakmayin yazım cook uzun oldu. Cok dolmusum. Umarım okursunuz.. Tesekkurler simdiden...
 
Son düzenleme:
Çoook uzun araba olayına kadar okudum. Araba evlenmeden önce alınıp tükenmiş değil kullanan sizsiniz ödemelisiniz.
Babanıza üzüldüm allah rahmet eylesin, babanne şahane kök sokturur. Amaaaaa artık aileniz denilince aklınıza eşiniz gelmeli geri kalan akrabadır.
Aile sırlarınızı sokağa dökmeyin.
 
Birbirinize hiç uygun değilsiniz gibi geldi bana

Arabaya verdiğiniz parayı bir şekilde geri alın. Aileniz haklı siz niye üstünüze olmayan arabaya para verdiniz ki? Boşanırsanız o arabada bir hakkınız yok.

Aileniz 1 değil her konuda haklı çıkmış ne yazık ki keşke evlenmeye acele etmeseydiniz.

Konuya geleyim gezmeyen sürekli para para diyen erkeğe ben de katlanamazdım.

Siz bilirsiniz hayat sizin diyorum. Yaşınız genç yani başkasıyla hayat kurabilirsiniz. İyice düşünün ben ölene kadar bu şekilde yaşamak istiyor muyum diye.

Ben olsam sanırsam boşanırdım siz mutsuz umutsuz buraya konu açmışsınız adam hala araba kredisi diyor. Bence çekilcek bir tip değil kocanız öküzün teki.
 
Evet yuva tabiki kolay kurulmuyor ama orta düzey şiddet var (esya kırıp döküyor demissiniz) esinizin burnunu sürtmeniz lazım. Terkedip gidin. Daha mi mutsuz olacaksınız bu durumdan sizce. Bosanacam diyip duran adama oyle bosanilmaz böyle bosanilir deyin. Bakın gelip köpek mi olacak yoksa defolup gidecek mi. Hayart mutsuzluk icin cok kisa bunu unutmayin
 
Şunu da sormak isterim cevabi bana vermek zorunda degilsiniz kendinize cevap verin. Bu adama gerçekten aşık oldunuz mu. Ya da o sizi gercekten seviyor mu. Atanan arkadaşlardan bazıları gittikleri yerde yapacak birsey olmayinca ve maalesef görüştükleri cok sınırlı sayıda insan olunca iki muhabbeti etkilenme sanıyorlar. Belki bosluktan oldu sizinde. Iyi düşünün ve hayatınıza yön verin
 
ne alaka simdi arabayi kullananda onlar odeyenlerde onlar ancak mal baskasinin ustune ait
 
1 yilda bir insani ne kadar taniyabilirsiniz ki?Hele evlilik icin insan kirk kere dusunmeli.
Siz esinizi biraz gec tanimissiniz.Mutlu degilseniz ayrilin.
 

Bana da böyle geldi ne yazık ki
Konu sahibesi ve eşin pek ortak noktası yok gibi
 
cok sevmek birsey ifade etmiyor uyusmak mıs önemli olan bence maaaşınıda baska hesabına gecir . o araba bosanırsnız senin olmayacak cok zekiler
 
İlişkiniz çok eski olmamasına rağmen evlilikle birlikte çabuk yıpranmışiniz.
Araba mevzusunda size hak verdim. Hem bir erkeğin bayandan beklentiye girmesi hoş olmadığı halde üzerinize kayıtlı olmayan araba taksitini ödetmek istemesi doğru olmamış. İnşallah olmaz da diyelim ki boşanma oldu, araba üzerinde hiç bir hak iddia edemeyecek ama bütün kazancınızı ona yatırmış olacaksınız.
İki tarafın ailesi de fazla araya giriyor. Eşiniz az daha düşünceli olsa aileler karismasa daha az sorun olur belki
 
Arkadasim ben okurken bile ne kadar yiprandigini yorulduğunu hissettim. Evlilik aslinda bı hayatı paylaşmak daha da anlamlı kılmak için yapılmaz mı? Sen ve esinde maalesef yipranmissiniz. İnşallah düzelir ama hiç düzelecek gibi durmuyor. İnşallah araba kredisinin bitmesini beklemiyordur eşin. Bu arada tekrar mutlu olabilir miyim diye sormussun.. olursun canım.. şimdikinden emin ol daha mutlu olursun..
 
Ben size çok üzüldüm. Kim bilir, belki de yazinizin pek çok kısmında kendimi gördüğüm içindir.. Ama size teselli olacak bir sözüm ne yazık ki yok. Çünkü ben de kimi zaman kendimi en az sizin kadar çaresiz hissediyorum. Sizinle farkimiz siz bir düşünecekseniz ben on düşüneceğim çünkü cocuklarim var ( Allah yolunuzu hayirlara cikarsin insallah.
 
İyi düşünün tartın, en doğru kararı vermeye çalışın. Bilmiyorum tavsiye veremem Benim de çok yolunda giden bi evliliğim Yok ama bildiğim değişmiyor zamanla. Keşke 10 yıl önce burayı okuyor olsaydım çok farklı davranırdım. İnsan içinde olunca anlayamıyor ama böyle dışardan bakınca gerçekten devam ettirmeye ne gerek var diye düşünüyor insan.
Çocuk yapmayın, biraz zaman tanıyın , olmuyorsa da Yol yakınken kendi yolunuzu çizin. Çocuklar olup ,düzelir diye bekleyip zaman geçtikten sonra bırakmak da zorlaşıyor
Hakkınızda hayırlısı olsun
 
ne alaka simdi arabayi kullananda onlar odeyenlerde onlar ancak mal baskasinin ustune ait
Askerden geldi esim cok istiyodu araba aldi 3 ay sonra dugunumuz olacaktı okumuştum. İşte bu alaka buraya kadar okudum zaten. Şimdi buldurup alıntı yaptırmayın. Esim x'e araba aldı desen ona göre yorumlardım.
Başta da belirtmiştim oraya kadar okudum diye. Amaan kimse yazmamış bişeyler yazayım dedim.demeseymisim. sanki bi arabaya yorum yapmışım gibi algilamışiniz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…