Arkadaslar Merhaba
Bu konuyu buraya yazmak bile benim için utanç verici ama kimseyle konuşamiyorum fikir almam lazım tikandim artık
4 yıl önce eşimle evlendik ilk yıl iyi geçti sayılır 2. Yılın içinde bebek istedik olmayınca doktora gittik eşimin varikoseli olduğunu ve sperm sayısının yok denecek kadar az olduğunu öğrendik çok zorlu günlerdi eşim amelyat oldu yine olmadı
tup bebek yaptık allaha binlerce kez şükürler olsun oglumuz oldu tabi sorun bitmedi
Hamileliğim boyunca eşim karnima bile dokunmazdi korkardi bebeğe bişi olmasından bebeğimiz doğdu suan 14 aylık ve eşim bana elini surmuyo konuştum Kavga ettim sakinlestim tekrar konuştum hep bebek var diyo çocuğun yanında mi yapıcaz diyo çocuk uyurken başka odadayken de bahaneleri var en son beni edepsizlikle suçladı 4 ay önce bende bıraktım artık o sözden sonra
Tabi bu süreç çok yipratici geciyo benim için kendimi kadın gibi hisetmiyorum hircinlastim evde hergün kavga var oglum doğduktan sonra ev aldik borcumuz var eşim onun stresi var bende diyo adam resmen evine Tapan oldu her haftasonu evde tadilat var hep uğraşcak birseyler buluyo kendine oğluyla ilgileniyo ama ben yokum hayatında oğlumun bakicisi evin hizmetlisi gibiyim dün gece banyo yaptım sacimi kurutilurken banyoyu topla ben rahatsız oluyorum dan çıktı bu arada dağınık bir kadın değilim ama eşim bebek olan bir evi Mobilyacı dükkanı gibi istiyo tüm bunların yanında şimdi borcumuz var çalışman lazim demeye başladı kariyerden is ilanlarına bakiyo benim için
Düşünüyorum ben bu evde neyim eşimin gözünde neyim artık olmuyo boşanmak istiyorum ailemle yasasam babam alkol bağımlısı o evde çocuk buyutemem çok kötüyüm ben ne yapmalıyım bir fikir verin çok uzun oldu hakkınızı helal edin
