Eşinizi karşınıza alın.
Sorun eşinizden kaynaklı kayınvalidenin bir suçu yok.
Yapısı bu, ağzını büzemezsin, kürekle vuramazsın, evine gelse kovamazsın, gitmen gerekse gitmemezlik yapamazsın.
Tamamen eşinin zaaflarından kaynaklı.
Eşin dur diyecek, durmuyorsa mesafe kuracak, sen de eşinin arkasında duracaksın bu kadar basit aslında çözüm.
Benim kayınvalidem ben ilk evlendiğim sene çok sorunlar yaşattı bana.
Beni eşimi evimi yönetmeye çalıştı, nereye gittik ne yaptık ne ettik herşeyi bilmek istedi.
Ben baskın karakterli bir insanım, özelime düşkünüm, kimseye de hesap veremem bu yaştan sonra.
Evlenmişim yuvamı kurmuşum, ev benim, eş benim, diğerleri fikir danışırsak destek olur, sormazsak karışmasınlar bi zahmet şeklinde tavır takınıyordum.
Netice itibariyle 6 senelik evliyim, kayınvalidem artık durması gereken noktayı öğrendi.
Ne bana karışıyor, ne kıyafetime karışıyor ( zamanında ay şu güzel olmamış, saçını şöyle yapsaydın) vs. karışırdı, belki iyi niyetle, ancak kayınvalide olduğu için insana yeri geldi mi o bile batıyor, moralini bozuyor.
İlk oğlum doğduğunda o da ameliyat geçirdiği için çok müdahil olamadı bende içimden Mevlam neylerse güzel eyler diye şükrettim.
Sonrasında karışmaya çok çalıştı, herşeyimi anneliğime kadar eleştirmeye kalktı.
Ancak eşim hep engel oldu. Zamanla eşime durumları anlatarak, göstererek, uyararak onunda anlamasını sağladım.
Aksi halde kendi ev huzurum kalmıyordu.
Takmayın desekte, takılıyor kafaya çünkü yaşayan bilir.
Kimse oturup "ay bugün kaynanamı nasıl kafama taksam" demez herhalde.
Güzel canını durduk yere eften püften kimse sıkmak istemez.
Ancak dediğim gibi, mesafe oluşturun.
Gerekirse bazen görüşmeme kararı alın, hatalarını kayınvalidenizin anlamasını sağlayın.
Sizin özelinizi millete açmasın, kendi fikirlerini kendisine saklasın.
Zaten danışılacak birşey varsa insan sorar, şu konuda fikrini alalım der.
Aksi halde herkes kendi yaşantısını yönetsin, başkalarını yönetmeye çalışmasın.