Eşimin yalanları

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

notdefteri2_

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Mayıs 2015
5.011
6.604
Merhaba, 7 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var. Memurum. Eşim çalışırken bana karşı yaklaşımı çok iyi olan, doğum günlerimde sürprizler yapan, evlilik yıl dönümlerinde hediyeler alan, nazik, sorumluluk sahibi bir insandı. çalışıp ihtiyaçlarımızı karşılayan, aynı zamanda evde de bana destek olan biriydi.

Kızım 6 aylıkken işi bırakmak zorunda kaldı. Lohusalığımdan itibaren annemden destek göremedim, saçma sapan sebeplerle bana küstü ve 1 yıldan fazla görüşmedik ( annemin ilgisizliği ayrı bir konu ve yara)

Bu süreçte eşim kendi işimi yapacağım, dolaşıp dükkan dükkan mal satacağım dedi. 1 yıl boyunca sabah çıkıp akşam geldi eve. Ben çocukla tek başıma, çok zorlandım (bebeğim gazlıydı, kusma problemi vardı, defalarca hastanede yattı, entrokolit rahatsızlığı olduğunu öğrendik) kısacası kendime yemek yapmayı bırakın, mutfaktan yiyecek alıp yiyemedim, doğumdan sonra hızla 26 kilo verdim.

Meğer eşim iş bulamamış, mal da satamamış, bebeğimin altınlarını ben evde yokken satıp kirayı ödemiş, mutfak alışverişini onlarla yapmış. Bunu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çok tartıştık, üste çıkmaya çalıştı, bebeğimin önünde bana bağırdı, üzerine yürüdü, ailemin de yanında olmadığını bildiği için çok kolay oldu onun için. Bebeğim 2 yaşında, halen eşim işsiz. Ben ücretsiz izindeyim, şubatta işe başlayacağım.

Eşim iş bulamıyorum arıyorum diyor, başvurduğu yerleri gösteriyor. Pandemide de 2,5 yıl iş bulamadı. Boşanmayı düşünüyorum ama şu an bana destek olacak kimse yok. Çalışmaya başlayınca bakıcı bulacağım. Maaşım kira ve bakıcıya gidicek. Tek başıma yapabilecek miyim bilmiyorum. Bütün bunların affedilir yanı var mı bilemiyorum. Sizlerin fikrini almak istedim
 
En azından günde 2 saat kızımı parka götürüyor, yemek yapıyorum, duş alıyorum, temizlik yapıyorum. Onu götürmezse asla yapamam, benden asla ayrılmıyor bebeğim.
Aşkım sen bilirsin. Ama senin yaşadığın kolay değil bosan veya boşanma diyemem ama gerçek bir desteğe ihtiyacını olduğu cok açık simdi sen ise başlayinca roller değişecek o ev hanımı sen evin erkeği olacaksın
 
Merhaba, 7 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var. Memurum. Eşim çalışırken bana karşı yaklaşımı çok iyi olan, doğum günlerimde sürprizler yapan, evlilik yıl dönümlerinde hediyeler alan, nazik, sorumluluk sahibi bir insandı. çalışıp ihtiyaçlarımızı karşılayan, aynı zamanda evde de bana destek olan biriydi.

Kızım 6 aylıkken işi bırakmak zorunda kaldı. Lohusalığımdan itibaren annemden destek göremedim, saçma sapan sebeplerle bana küstü ve 1 yıldan fazla görüşmedik ( annemin ilgisizliği ayrı bir konu ve yara)

Bu süreçte eşim kendi işimi yapacağım, dolaşıp dükkan dükkan mal satacağım dedi. 1 yıl boyunca sabah çıkıp akşam geldi eve. Ben çocukla tek başıma, çok zorlandım (bebeğim gazlıydı, kusma problemi vardı, defalarca hastanede yattı, entrokolit rahatsızlığı olduğunu öğrendik) kısacası kendime yemek yapmayı bırakın, mutfaktan yiyecek alıp yiyemedim, doğumdan sonra hızla 26 kilo verdim.

Meğer eşim iş bulamamış, mal da satamamış, bebeğimin altınlarını ben evde yokken satıp kirayı ödemiş, mutfak alışverişini onlarla yapmış. Bunu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çok tartıştık, üste çıkmaya çalıştı, bebeğimin önünde bana bağırdı, üzerine yürüdü, ailemin de yanında olmadığını bildiği için çok kolay oldu onun için. Bebeğim 2 yaşında, halen eşim işsiz. Ben ücretsiz izindeyim, şubatta işe başlayacağım.

Eşim iş bulamıyorum arıyorum diyor, başvurduğu yerleri gösteriyor. Pandemide de 2,5 yıl iş bulamadı. Boşanmayı düşünüyorum ama şu an bana destek olacak kimse yok. Çalışmaya başlayınca bakıcı bulacağım. Maaşım kira ve bakıcıya gidicek. Tek başıma yapabilecek miyim bilmiyorum. Bütün bunların affedilir yanı var mı bilemiyorum. Sizlerin fikrini almak istedim

Kocan neye güvenip çalışmıyor? Yaşadığınız yerde iş bulma şansı yok mu? Geçici işlerde çalışabilir. Çalışmadığı süreçte böyle çok zorlanırsınız.

Bir kadının temiz, düzgün, güvenli çalışmak için iş araması uzun sürer ama bir erkek için aynı şey geçerli değil. Taciz derdi yok, sokakta sabah erken saatte yalnız yürüse korkmaz, erkek diye gelen giden öyle çok ezemez. Vasıfsız, tecrübesiz, diplomasız birçok yerde çalışabilir.
 
En azından günde 2 saat kızımı parka götürüyor, yemek yapıyorum, duş alıyorum, temizlik yapıyorum. Onu götürmezse asla yapamam, benden asla ayrılmıyor bebeğim.

Bebek artık iki yaşına gelmiş, çok rahat babayla zaman geçirebilir. Ne günde iki saati. Tüm gün bakabilir isterse. Adam evde yan gelip yatıyor mu? Yemek yapmıyor, temizlik yapmıyor, çocukla düzgün ilgilenmiyor sana alan yaratmıyor napıyor fok balığı gibi evde yatıyor mu?
 
Bütün bunların affedilir yanı var. Çünkü parayı kumarda yememiş ya da çar cur etmemiş

Tabi kirilmakta çok haklısınız. Çocugun altınlarını satması feci bi şey . Gerçekten travma sebebi. Güven kırıcı. Kimsenin başına gelmesin umarım . Ama iş aramış bulamamış. Çaresiz kalmış belli ki.

Ben olsam bi kere daha şans verirdim. Hakkınızda hayırlısı olsun
 
Eşiniz kendi mesleğinde iş sahibi olmayı istiyor o yüzden iş bulamıyor sanırım. Ama bu şekilde gitmez. Zincir marketlere falan girebilir en azından. Bir süre idare eder. O sırada karşısına daha iyi bir iş çıkarsa ona geçebilir. Epeydir işsiz olmak sıkıntılı gerçekten erkek için. Onun da psikolojisi perişandır. Toparlanırsınız inşallah
 
Bir öğretmen arkadaşımın da eşi işsiz.1 yılı geçmiştir en az. Arkadaş gelir gelmez doğum iznine ayrıldı. çocuğu beş aylıkken doğum izninden döndü geçtiğimiz şubatta. Altın bozdurmayı bilemem ama evi bildiğin kadın geçindiriyor. Adam bebeğe bakıyor evde. Sizin eşinizde kötü niyet göremedim, mecbur kaldığını düşünüyorum. Çalışamayacak durumdaysa bakıcı tutmayın, evde çocuğa baksın. Yapamam edemem kabul etmeyin, arkadaş geçen gün telefonda yemek tarifi veriyordu.
 
Merhaba, 7 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var. Memurum. Eşim çalışırken bana karşı yaklaşımı çok iyi olan, doğum günlerimde sürprizler yapan, evlilik yıl dönümlerinde hediyeler alan, nazik, sorumluluk sahibi bir insandı. çalışıp ihtiyaçlarımızı karşılayan, aynı zamanda evde de bana destek olan biriydi.

Kızım 6 aylıkken işi bırakmak zorunda kaldı. Lohusalığımdan itibaren annemden destek göremedim, saçma sapan sebeplerle bana küstü ve 1 yıldan fazla görüşmedik ( annemin ilgisizliği ayrı bir konu ve yara)

Bu süreçte eşim kendi işimi yapacağım, dolaşıp dükkan dükkan mal satacağım dedi. 1 yıl boyunca sabah çıkıp akşam geldi eve. Ben çocukla tek başıma, çok zorlandım (bebeğim gazlıydı, kusma problemi vardı, defalarca hastanede yattı, entrokolit rahatsızlığı olduğunu öğrendik) kısacası kendime yemek yapmayı bırakın, mutfaktan yiyecek alıp yiyemedim, doğumdan sonra hızla 26 kilo verdim.

Meğer eşim iş bulamamış, mal da satamamış, bebeğimin altınlarını ben evde yokken satıp kirayı ödemiş, mutfak alışverişini onlarla yapmış. Bunu öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Çok tartıştık, üste çıkmaya çalıştı, bebeğimin önünde bana bağırdı, üzerine yürüdü, ailemin de yanında olmadığını bildiği için çok kolay oldu onun için. Bebeğim 2 yaşında, halen eşim işsiz. Ben ücretsiz izindeyim, şubatta işe başlayacağım.

Eşim iş bulamıyorum arıyorum diyor, başvurduğu yerleri gösteriyor. Pandemide de 2,5 yıl iş bulamadı. Boşanmayı düşünüyorum ama şu an bana destek olacak kimse yok. Çalışmaya başlayınca bakıcı bulacağım. Maaşım kira ve bakıcıya gidicek. Tek başıma yapabilecek miyim bilmiyorum. Bütün bunların affedilir yanı var mı bilemiyorum. Sizlerin fikrini almak istedim
Böyle culsuz adamları baş tacı yapı yapıyosunuz sonra ah vah. Bosanin bence siz zaten hayatı yalnız yaşıyorsunuz.
 
Şimdi evlilik yılına ve eşinizin ıssız kalma durumuna bakarak demekki o kadar yıldır işler yolundaymis .Anneniz ile olan problemde çocuk sizin onu yapma kararı sizin gerisini bilemem .Ben genelde kimseden birşey beklemem yapilirsa minnettar olurum yapılmazsa seçim benim der yoluma bakatim.Sizde iyi kötü büyütmüşsünüzdür.Peki eşiniz tek tek bu altınları götürürken hiç mi farketmediniz.Onlari satarken peki sattı hani bu gün tam altını er eve gelmedi hani çalışıyor ya sözde mesela nerde vakit geçirmiş .Ciddi yalan sözkonusu gelip size söyleyecek burada gurur yapmış bilmemne diyenlere bakilmamasi elzemdir bu kadar ay yada gün bu kadar profosyonel yalan söylemek ciddi semptom dur.Dikkar edin mali konularda dimdizlak kalmayın.Altin önemli değil karakter önemli tezimi dogruladiniz bu konuyla .Ben evliliğinizin çok sorunsuz olduğuna ikna olmadım beni ikna mecburiyetiniz yok zaten.İs olayından öncede birtakim yalnız birakilmislariniz var diye düşünüyorum.Esiniz sanki herşey iyiyken siz çalışırken pek iyi imiş.Dikkat edin benim yorumum bu
 
2 saat bakıyor diye seviniyorsunuz ama zaten parasını verseniz 6-8 saat bakacak insanlar var. Durumunuz zor, nerede yaşıyorsunuz bilmiyorum ama bu zamanda iş bulamamak diye bir şey olduğuna inanamıyorum. Evet maaş çok iyi olmaz , koşulları kötüdür ama yine de çalışılacak iş vardır. Sanki nasılsa siz memursunuz diye size güvenip de rahatını bozmak istemiyor gibi eşiniz. Üstelik iş bulamadı ise bunca zaman evde günde 2 saat değil 4-5 saat size destek olmalıydı .
En azından günde 2 saat kızımı parka götürüyor, yemek yapıyorum, duş alıyorum, temizlik yapıyorum. Onu götürmezse asla yapamam, benden asla ayrılmıyor bebeğim.
 
Bebek artık iki yaşına gelmiş, çok rahat babayla zaman geçirebilir. Ne günde iki saati. Tüm gün bakabilir isterse. Adam evde yan gelip yatıyor mu? Yemek yapmıyor, temizlik yapmıyor, çocukla düzgün ilgilenmiyor sana alan yaratmıyor napıyor fok balığı gibi evde yatıyor mu?
Çocuk uyanınca uyanıyor, ben kızımla oynarken kahvaltı hazırlıyor, kahvaltıdan sonra alıp prka götürüyor. Öğlen kızı eve bırakıp kahvesini yapıp dışarı çıkıyor. İş arıyormuş, mal satmaya çalışıyormuş. Akşama doğru eve gelip mutfağı topluyor, çamaşırları yıkıyor. Çocukla ilgileniyor, böyle
 
Bütün bunların affedilir yanı var. Çünkü parayı kumarda yememiş ya da çar cur etmemiş

Tabi kirilmakta çok haklısınız. Çocugun altınlarını satması feci bi şey . Gerçekten travma sebebi. Güven kırıcı. Kimsenin başına gelmesin umarım . Ama iş aramış bulamamış. Çaresiz kalmış belli ki.

Ben olsam bi kere daha şans verirdim. Hakkınızda hayırlısı olsun
Teşekkür ederim. Yani o travma gerçekten çok ağırdı, hiç beklemediğim kişiden geldi. Babam da zamanında anneme yapmıştı, kocam yapmaz derdim hep. Çaresiz kaldım, sen lohusaydın, iş yok diyemedim üzülme diye diyor, yerine koyacaktım koyamadım vs. Evet kendine hiç çöp almaz, bize harcadı ama son zamanlarda yine yalan söyledi. Benden para istedi sermaye yapacağım, bir dükkana mal vereceğim, karı da senin olacak dedi. Güvenmedim, vermedim. İyi ki vermemişim, bu da yalanmış, 2 aydır kira yatmıyormuş. Ablaları gönderiyordu artık göndermiyorlar
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X