İyi akşamlar. İçimi boşaltmak amaçlı yazmak istedim. Geçen senede de benzer konular açmıştım. Eşim özellikle çocuğumız olduktan sonra çekilmez bir insan haline geldi. İşi stresli ve trafik derdi var. Bunlar faktör olabilir ancak bu kadarı saygısızlık. Sürekli ama sürekli beni eleştiriyor. Üzerime yürümüşlüğü var. İtiraf ediyorum vurmuşluğu da. Tabi ki sessiz kalmadım ama boş yani. Her konuda o haklı, kendini çok akıllı zannediyor ama duygusal zeka yok. Üst komşu terlikle yürüdü diye deliriyor, uyuyamıyormuş. Alt katın klima sesi geliyormuş. E gelecek napsın bu insanlar? Geçen gün bir operasyon geçirecekti. Uyku sersemi kıyafet arama, şurada demişim çok kötü söylemişim “ne diyorsun sen blablabla diye üzerime yürüdü”. Sabahın köründe. Az önce aynı konu açıldı hala sürdürüyor. Oğluma deseniz %99 ben baktım, sorumluluk aldım. İyi bir eğitim geçmişim var ve çalışma tecrübem var. Kendi tercihim sebebiyle başka bir kariyer yolu çizmeye çalışıyorum. Asla beğenmiyor, saygı duymuyor. Saçma saçma işlerle uğraşıyorsun diyor. Ev benim ve sayemde kira derdimiz yok . Aylık gelirim var. Anlayın diye söylüyorum. Sürekli küfürlü konuşuyor. Trafikte ya da orada burada. Sürekli yok onu mı kırdınız, burası niye böyle, kafamı dinlemek istiyorum. 3 yaşında bir çocukla ben o kadar yorgun hissediyorum ki. Algılayamıyor çocuklı bir aile olduğumuzu. Hakkını yemeyim bazen beni ne kadar sevdiğini, beğendiğini söylüyor. Açıkçası şok oluyorum çünkü davranışları hiç bunu göstermiyor. Boşanmamız şart sanırım ben de saftirik direniyorum, ya sabır modundayım ama sabır kalmadı. Durum bu. Heralde hepiniz boşan dersiniz?
Ah tabi tüm bu süreçlerde eşim ciddi hastalık atlattı ve tedavi gördü. Hastalık benim tam hassas noktam. İnanılmaz paniğimdir. Hastalık çıkınca her şey halı altına süpürülüyor, tamamen kaybetme korkusu çıkıyor vs vs..her kontrolde aman canı sağolsun da moduna giriyorum. Bir daha ciddiye almayacağım konuşsun dursun düşüncesinde oluyorum.
