Bir daha böyle bir şey olursa direkt ailemle paylaşacağımı ve bunu asla kabul etmeyeceklerini söyledim. Bu tabi benim mizacım.Bence açık bir şekilde konuşun ve uyarın eğer olmayacaksa boşanmak istediğinizi söyleyin deneme süreci tanıyın. Bu süreçte sizde bir şeyleri değiştirin şiddet kısmında herkes çok haklı benim eşim yapsam düşünmem bile giderdim . Ama seviyorsun ki gitmemişsin. Bence birde para harcarttır. Parası değerlidir onun ne kadar çok sana harcarsa değerli olursun derler ya yapabilirsen yap ben hiç yapamadım ama bu aklı herp derim
Ama onun alması değil siz isticeksiniz o alıcakBir daha böyle bir şey olursa direkt ailemle paylaşacağımı ve bunu asla kabul etmeyeceklerini söyledim. Bu tabi benim mizacım.
Harcıyor aslında hakkını yemeyim. Gidip sürekli bir şeyler alıyor bana ve oğlumuza. Kartımı yemek ya da başka uygulamalara niye tanıttım diye kızıyor
İyi akşamlar. İçimi boşaltmak amaçlı yazmak istedim. Geçen senede de benzer konular açmıştım. Eşim özellikle çocuğumız olduktan sonra çekilmez bir insan haline geldi. İşi stresli ve trafik derdi var. Bunlar faktör olabilir ancak bu kadarı saygısızlık. Sürekli ama sürekli beni eleştiriyor. Üzerime yürümüşlüğü var. İtiraf ediyorum vurmuşluğu da. Tabi ki sessiz kalmadım ama boş yani. Her konuda o haklı, kendini çok akıllı zannediyor ama duygusal zeka yok. Üst komşu terlikle yürüdü diye deliriyor, uyuyamıyormuş. Alt katın klima sesi geliyormuş. E gelecek napsın bu insanlar? Geçen gün bir operasyon geçirecekti. Uyku sersemi kıyafet arama, şurada demişim çok kötü söylemişim “ne diyorsun sen blablabla diye üzerime yürüdü”. Sabahın köründe. Az önce aynı konu açıldı hala sürdürüyor. Oğluma deseniz %99 ben baktım, sorumluluk aldım. İyi bir eğitim geçmişim var ve çalışma tecrübem var. Kendi tercihim sebebiyle başka bir kariyer yolu çizmeye çalışıyorum. Asla beğenmiyor, saygı duymuyor. Saçma saçma işlerle uğraşıyorsun diyor. Ev benim ve sayemde kira derdimiz yok . Aylık gelirim var. Anlayın diye söylüyorum. Sürekli küfürlü konuşuyor. Trafikte ya da orada burada. Sürekli yok onu mı kırdınız, burası niye böyle, kafamı dinlemek istiyorum. 3 yaşında bir çocukla ben o kadar yorgun hissediyorum ki. Algılayamıyor çocuklı bir aile olduğumuzu. Hakkını yemeyim bazen beni ne kadar sevdiğini, beğendiğini söylüyor. Açıkçası şok oluyorum çünkü davranışları hiç bunu göstermiyor. Boşanmamız şart sanırım ben de saftirik direniyorum, ya sabır modundayım ama sabır kalmadı. Durum bu. Heralde hepiniz boşan dersiniz?
Ah tabi tüm bu süreçlerde eşim ciddi hastalık atlattı ve tedavi gördü. Hastalık benim tam hassas noktam. İnanılmaz paniğimdir. Hastalık çıkınca her şey halı altına süpürülüyor, tamamen kaybetme korkusu çıkıyor vs vs..her kontrolde aman canı sağolsun da moduna giriyorum. Bir daha ciddiye almayacağım konuşsun dursun düşüncesinde oluyorum.
Ooo öyle demeyin, çok önemli bir işi var. Ben ise evdeyim zavallıŞöyle düşünün yaşanacak sadece bir ömür şansınız var o da bu adamla geçirmeye değer mi?
Kendinizi ezdirmeyin sizin olan evde size şiddet uygulanmış. Çocuğa da kendiniz bakıyorsunız bu adam öyleyse ne işe yarıyor?
Tamamdır deneyeceğimAma onun alması değil siz isticeksiniz o alıcak
Katıyorum size. Babası bile antidepresan hap verdi (doktor kendisi) ve seni bi terapiye götürelim dedi. Ben de tüm sinirini benden çıkardığını düşünüyorum. Yani klima sesine kızmak normal mi? Bu çok fazla değil mi millet istediğini yapar.eşinizin psikolojik tedaviye ihtiyacı var bence. beraber psikoloğa gitmenizi tavsiye ederim. stres yönetiminde problem olduğundan belli ki 2 dakika huzurlu kalamıyor adam. öfke kontrolünde de sorun varsa gidip her şeyi size yansıtıyordur, sizden sinirini çıkarıyordur. psikolojik tedaviyle çözebilirsiniz gibi geldi bana. nazikçe iletin bence bu durumu. sıkmadan ısrarcı olun.
Tamamdır deneyeceğim
Katıyorum size. Babası bile antidepresan hap verdi (doktor kendisi) ve seni bi terapiye götürelim dedi. Ben de tüm sinirini benden çıkardığını düşünüyorum. Yani klima sesine kızmak normal mi? Bu çok fazla değil mi millet istediğini yapar.
katılıyorum size. Zaten sevdiğini söyleyince sevinmiyorum aslında şaşırıyorum. İnandırıcı gelmiyor.Şiddet varmış zaten olmasa bile benim içim çekilecek şeyler değil anlattıklarıniz. Evimde, özel alanımda istediğim gibi yaşayamadiktan, sürekli eleştiri, dırdır dinledikten sonra eşim bana sevdiğini söylese ne söylemese ne?
Etrafla ilgili takıldığı şeylerde normal değil ayrıca. Var bir psikojik rahatsızlığı ama onunla mı uğraşacaksıniz? Kendisi isteyecek insan gibi davranmayı.
Ve beni hep manipule etmeye çalışıyor. Haklısınız anlıyorlar. Her gün her gün şahit olduğu hir kavgamız yok da dırdır var.Psikolog değilim ama bir avukat olarak kısaca eşinizin davranışlarının psikolojik şiddet olduğunu bilin istedim.
Vurmuş size. Bu konu zaten tartışmaya açık değil.
Artık adamin nefes almasından kopacak fırtınayi anlıyorsaniz boşanma davasını açın derim.
Ayrica çocuğunuz bu olanların farkında.
Benim oğlum daha iki yaşında bile değil ve geçende eşim iş yerinden üzgün geldi. Oğlum yanina yaklaşıp yüzünü okşadı. Anlıyorlar ve üzülüyorlar
Ayrıca böyle bir babaya maruz kalan bir çocuğunuz var. Bosaninca da babası olacak ama az vakit geçireceği icin gördüğü zarar da ona göre olacak.
Mizofoni psikolojik rahatsızlığı olan kişilerde de çok görülüyormuş. Kesin var bence de normal değil. Bunu teklif edeceğim mutlaka. Tek çocuk değil ama kendi ailesi de sese duyarlı. Babası aslında kavgacı biri.fazla evet. kendisinde mizofoni hastalığı olabilir, tek çocuk olarak büyüdüyse sessizliğe alışkın olabilir, stresi yönetemiyordur vb vb. en temizi psikolog tedavisi olur onun için. siz uygun zamanda nazikçe söyleyin. kabul etmeyebilir ama siz geniş bir zamana yayıp konuyu ısrarcı olun, sıkmayın kendisini ama nazikçe söylemeye de devam edin. yine de hala sizi reddetmeye devam ederse kendiniz alın randevuyu, emrivaki şekilde götürürsünüz.
Ben de kavga gürültü içinde büyüyen bir çocuğum. Annemle babamı ben ayırırdım. Bu yüzden pek tartışmayı sevmem aslında hayatımda ılımlı olmaya çalışırım çok kızsam bile sonrasında büyütmek istemem. Ondandır belki bu tavrım.Konusahibi şuanda psikolojik şiddete maruz kaldığı için beyni flight or fight modusunda. Algısı bulanik.
Çocuğu dişardan bir göz olarak gözlemlese zaten 2 dakika kalmaz böyle bir ortamda.
Çocuklar yüz ifadesinden agresyonu kolayca okuyabiliyorlar. Çok üzülüyorum böyle ortamlara maruz kalan bebelere
katılıyorum size. Zaten sevdiğini söyleyince sevinmiyorum aslında şaşırıyorum. İnandırıcı gelmiyor.
Ve beni hep manipule etmeye çalışıyor. Haklısınız anlıyorlar. Her gün her gün şahit olduğu hir kavgamız yok da dırdır var.
Haklısınız. Baba oğul pek görüşmüyorlar gibi aslında. İşten geç geliyor, oğlum uyumuş oluyor. O salonda oluyor, biz içeride oynuyoruz. Haftasonları hatta her gün ben gezdiriyorum zaten. Kıyamam tabi babası onunla oynasın, çok mutlu oluyor.Kavga etmeye gerek yok. Çok klasik olacak ama bir danışanim eşinin yürüme stilinden evde çıkacak kavgayi anliyorum demişti.
Bu tür durumlar beyinde hasara yol acıyor malasef. Helede 7 yaşina kadar cocuklarda çok çok dikkatli olmaniz gerekli.
Eşinizin babası doktormuş. Oğluna tedavi sağlasın. Siz kendi çocuğunuza sahip cikin.
Ben de kavga gürültü içinde büyüyen bir çocuğum. Annemle babamı ben ayırırdım. Bu yüzden pek tartışmayı sevmem aslında hayatımda ılımlı olmaya çalışırım çok kızsam bile sonrasında büyütmek istemem. Ondandır belki bu tavrım.
Biz mi gelip ayıralım? Adam ha bire üstünüze yürüyor, hastalığı mı kalmış bunun?İyi akşamlar. İçimi boşaltmak amaçlı yazmak istedim. Geçen senede de benzer konular açmıştım. Eşim özellikle çocuğumız olduktan sonra çekilmez bir insan haline geldi. İşi stresli ve trafik derdi var. Bunlar faktör olabilir ancak bu kadarı saygısızlık. Sürekli ama sürekli beni eleştiriyor. Üzerime yürümüşlüğü var. İtiraf ediyorum vurmuşluğu da. Tabi ki sessiz kalmadım ama boş yani. Her konuda o haklı, kendini çok akıllı zannediyor ama duygusal zeka yok. Üst komşu terlikle yürüdü diye deliriyor, uyuyamıyormuş. Alt katın klima sesi geliyormuş. E gelecek napsın bu insanlar? Geçen gün bir operasyon geçirecekti. Uyku sersemi kıyafet arama, şurada demişim çok kötü söylemişim “ne diyorsun sen blablabla diye üzerime yürüdü”. Sabahın köründe. Az önce aynı konu açıldı hala sürdürüyor. Oğluma deseniz %99 ben baktım, sorumluluk aldım. İyi bir eğitim geçmişim var ve çalışma tecrübem var. Kendi tercihim sebebiyle başka bir kariyer yolu çizmeye çalışıyorum. Asla beğenmiyor, saygı duymuyor. Saçma saçma işlerle uğraşıyorsun diyor. Ev benim ve sayemde kira derdimiz yok . Aylık gelirim var. Anlayın diye söylüyorum. Sürekli küfürlü konuşuyor. Trafikte ya da orada burada. Sürekli yok onu mı kırdınız, burası niye böyle, kafamı dinlemek istiyorum. 3 yaşında bir çocukla ben o kadar yorgun hissediyorum ki. Algılayamıyor çocuklı bir aile olduğumuzu. Hakkını yemeyim bazen beni ne kadar sevdiğini, beğendiğini söylüyor. Açıkçası şok oluyorum çünkü davranışları hiç bunu göstermiyor. Boşanmamız şart sanırım ben de saftirik direniyorum, ya sabır modundayım ama sabır kalmadı. Durum bu. Heralde hepiniz boşan dersiniz?
Ah tabi tüm bu süreçlerde eşim ciddi hastalık atlattı ve tedavi gördü. Hastalık benim tam hassas noktam. İnanılmaz paniğimdir. Hastalık çıkınca her şey halı altına süpürülüyor, tamamen kaybetme korkusu çıkıyor vs vs..her kontrolde aman canı sağolsun da moduna giriyorum. Bir daha ciddiye almayacağım konuşsun dursun düşüncesinde oluyorum.