- 31 Mart 2008
- 3.704
- 10
- 356
kızlar buraya yazı yazacağım hiç aklıma gelmezdi
sağolsun eşimin sayesinde burayada geldim
neyse
olay şu
ben 15 yıllık evliyim ilk seneden itibaren hep çocuk istedik 4 sene sonra tedaviyle bir oğlum oldu (allah uzun ömür versin)
şimdi oğlum 11 yaşında 3 sene önce tedaviyle hamile kaldım malesef düştü
sonra eşim kaza geçirdi 3 yıl eşimin iyileşmesi için uğraştık
herşey yolundaydı artık eşim iyiydi
hamile kalamayan ben hamile kalmıştım çok mutluyduk taki bebeğimizin kalbinin atmadığını öğrenene kadar
ben çok üzüldüm fakat allah dünyadaki çocuğuma uzun ömür versin dedim
eşimde çok üzüldü fakat belli etmedi
elinden geldiğince destek olmaya çalıştı
bu gün çocuğumu düşürdüm hatta yaklaşık 2 saat önce düşürdüm
eşim parçayı görmek istedi ben hayır desemde ısrar etti bende gösterdim
sonra niye düştüki neden düşüyo bizm bebelerimiz hep dedi gitti içeri
neyse bende o an şoktaydım bişey demedim
biraz dışarı çıktı geldi
kendini kötü hissedersen söyle doktora götürim dedi
ardından ben çocukları çok seviyorum iyiki oğlum olmuş başka olmuyo zaten o olmasaydı derken düşünceli bşekilde duruyo
yaşım kaça geldi ilk evlendiğimizde olsaydı düşürdüklerinde olsaydı bir sürü çocuğumuz olurdu dedi
milletin bir sürü çocuğu oluyo bide bize bak bi türlü olmuyo ben kalabalık bi aile olmayı çok istiyodum dedi
bu sözler üzerine hiç bişey söylemedim
kırıldığımı bile fark etmedi
ama ben çok üzüldüm çok ağladım sessizce
keşke tanımasaydım eşimi gidip benimle değil kendisine çok çocuk yapabilicek birisiyle evlenseydi dedim içimden
hatta yanına gidip istersen ayrılalım demeyi bile düşündüm
kendmi çok kötü hissetmeme sebep oldu sözleri
ben kendimi teselli ediyorum oğlum var en azından oda olmasaydı napardım diyorum eşimin dediğine bak
kızlar sizinle dertleşmek istedim sadece kendimi çok yanlız hissediyorum
ne benim ailemden ne eşimin ailesinden hiç kimsemiz yok yanlız bu hayatta 3 kişiyiz
bende bebeğimn düşmesini istemezdim hatta o kadar çok dikkat ettimki bişey olmasın diye ama oluca varsa oluyo elden ne gelir
kızlar kendimi işe yerema bi insan gibi hissediyorum sağolsun eşim sayesinde tabiki
sağolsun eşimin sayesinde burayada geldim
neyse
olay şu
ben 15 yıllık evliyim ilk seneden itibaren hep çocuk istedik 4 sene sonra tedaviyle bir oğlum oldu (allah uzun ömür versin)
şimdi oğlum 11 yaşında 3 sene önce tedaviyle hamile kaldım malesef düştü
sonra eşim kaza geçirdi 3 yıl eşimin iyileşmesi için uğraştık
herşey yolundaydı artık eşim iyiydi
hamile kalamayan ben hamile kalmıştım çok mutluyduk taki bebeğimizin kalbinin atmadığını öğrenene kadar
ben çok üzüldüm fakat allah dünyadaki çocuğuma uzun ömür versin dedim
eşimde çok üzüldü fakat belli etmedi
elinden geldiğince destek olmaya çalıştı
bu gün çocuğumu düşürdüm hatta yaklaşık 2 saat önce düşürdüm
eşim parçayı görmek istedi ben hayır desemde ısrar etti bende gösterdim
sonra niye düştüki neden düşüyo bizm bebelerimiz hep dedi gitti içeri
neyse bende o an şoktaydım bişey demedim
biraz dışarı çıktı geldi
kendini kötü hissedersen söyle doktora götürim dedi
ardından ben çocukları çok seviyorum iyiki oğlum olmuş başka olmuyo zaten o olmasaydı derken düşünceli bşekilde duruyo
yaşım kaça geldi ilk evlendiğimizde olsaydı düşürdüklerinde olsaydı bir sürü çocuğumuz olurdu dedi
milletin bir sürü çocuğu oluyo bide bize bak bi türlü olmuyo ben kalabalık bi aile olmayı çok istiyodum dedi
bu sözler üzerine hiç bişey söylemedim
kırıldığımı bile fark etmedi
ama ben çok üzüldüm çok ağladım sessizce
keşke tanımasaydım eşimi gidip benimle değil kendisine çok çocuk yapabilicek birisiyle evlenseydi dedim içimden
hatta yanına gidip istersen ayrılalım demeyi bile düşündüm
kendmi çok kötü hissetmeme sebep oldu sözleri
ben kendimi teselli ediyorum oğlum var en azından oda olmasaydı napardım diyorum eşimin dediğine bak
kızlar sizinle dertleşmek istedim sadece kendimi çok yanlız hissediyorum
ne benim ailemden ne eşimin ailesinden hiç kimsemiz yok yanlız bu hayatta 3 kişiyiz
bende bebeğimn düşmesini istemezdim hatta o kadar çok dikkat ettimki bişey olmasın diye ama oluca varsa oluyo elden ne gelir
kızlar kendimi işe yerema bi insan gibi hissediyorum sağolsun eşim sayesinde tabiki