Eşimin aşırı derece olan kıskançlığı

Rest cekmeniz iyi olmus kendine ceki duzen verir insallah her aradiginda acmayin sizde ve acmayacaginizi soyleyin duzelmezse ayrilirsiniz cekilecek gibi degil cok asiri itici cunku surekli hayatim beni unuttun falan bagimli kisilik bozuklugumudir nedir bilemedim
 
Yani ayni fikirde degiliz sanirim bu konuda. Gece esim de biriyle konussa ben de sorarim kiskancliktan degil, bu saatte bir sorun mu var diye o da bana sorar. Ki bence eslerin bu tur sorular sormasi hemen kiskanclik olarak yoorumlanmamali
 
Benim hiç arkadaşım yok. İş arkadaşlarım genel olarak erkek onlarla hep bir mesafe oluyor bu sebeple.
Eşim arada çıkar arkadaşları ile ama ben çıkmam çünkü yok. Ailece görüştüğümüz bir kaç dost diyebileceğimiz aile var. Bir tanesi ile lise yıllarından arkadaşız hatta eşim ilkokuldan arkadaş, bize yetiyorlar.
Ben tek takılmayı, kendimle vakit geçirmeyi çok seviyorum. Ailece görüştüğümüz kişilere zor vakit ayirabilirken bir de sadece kız arkadaş gurubu kesinlikle kuramam.
Bu arada 16 yaşımdan beri eşimle sevgiliyiz ve ben arkadaş defterini 21 yaşımda kapattım. Yaklaşık 12 yıldır tek görüştüğüm arkadaşım yok. Babam askeri meslektendi 2 yılda bir şehir değiştirip arkadaş edinmek sonra ayrılmak beni çok yormustu tabii bir de arkadaşlarımdan yediğim kazıklar vesile oldu. Şimdi kafam çok rahat
 
Üzüldüm sizin adınıza.Ben de 15-16 yaşından beri eşimle sevgiliyim ama onun da benim de arkadaş çevremiz var.Ortak görüştüğümüz arkadaşlarımız da var tek başıma görüştüklerim de var ve inanılmaz yoğun tempoda çalışan biriyim yine de arkadaşlarıma vakit ayırıyorum çünkü bana iyi geliyorlar

Zaten arakadaşınız olmadığı için belki eksikliğini hissetmiyorsunuzdur ama iki üç yakın arkadaşınız olsa eşiniz olmadan da onlarla plan yapıp görüşseniz inanın bu sizi çok mutlu edecektir ve psikolojinize de çok iyi yönde yansımaları olacaktır
 
Hiç bir sevgili eş kız arkadaşın verdiğini veremez.
Bence kız arkadaşlıklar ömür uzatıyor.
Annemin ortaokul liseyi beraber okuduğu kalabalık bir grubu var. İçlerinde sizin gibi evlenince kopanlar oldu. 65ten sonra eşler ölünce o kadar yalnız ve mutsuz kalanlar oldu ki. Hayat uzun ve insanın bu yolda pek çok Farklı ilişkiye ihtiyacı var. Arkadaşın yeri ayrı eşin çocuğun ailenin yeri ayrı hepsine ayrı ihtiyaç var
 
Ben eşine kızmak yerine üzüldüm açıkçası
 
Allah beraber ömür versin ama bu kadar bağımlı ilişkilerde de ileride kayıplarda geride kalan çok zorlanıyor.
Annemin ortaokul lise arkadaş grubu var. Çoğunun eşi öldü. Arkadaşlıklarını koparmayanld boşluğa düşse de arkadaşlıkların yardımıyla kolay toparladı. O dönem evlenip kendini çeken bazı arkadaşları çok zorlandı depresyona girdi terapi aldı.
Aile başka eş başka arkadaşlık Başak. Kız arkadaşlıkların insana kattığı çok fazla güzellikten mahrum kalıyorsunuz üzücü
 
Babam askerî meselekte çalışıyordu ve her 2 bazen 1 yılda tayin görüyorduk. Her gittiğim yerde çok güzel arkadaşlıklar kurdum ama hepsini bırakıp yeni bir ortamda yeniden arkadaş edinmek zorunda kaldım. Mesela 6. Sınıfa kayıt olduğumda aynı sınıf 5 yıldır birlikte okuyordu. Grupların içine girmek, kendini ispat etmek, iyi arkadaşlar edinmek çok zor. Sürekli iyi arkadaşlıklar kurmak sonra da bırakıp gitmek ve zamanla ortak şeylerin yok olması acı verici.
20li yaşlarda da yurtdışında üniversite okudum ve arkadaşlarımın çoğu menfaati için yaklaştı ya da hiç beklemediğim kötülükler yaptı ve o noktada artık arkadaş edinmeye zaman harcamama kararı aldım. Çok yormuştu beni bu süreç. Bir süre yalnızlık çektim ama sonra bunu sevdiğimi, kafamın daha rahat olduğunu fark ettim. İnanın içsel huzurum şuan çok daha iyi. Canım kendimle bol bol vakit geçiriyorum. Ailece görüştüğüm samimi insanlar da bana yetiyor daha fazlası için emek vermek gerekir benim ise buna enerjim ve zamanım yok, istemiyorumda. Enerjimi ve kısıtlı zamanımı aileme vermeyi daha doğru buluyorum çünkü arkadaşlıkların geçici ailenin ise kalıcılığını defalarca deneyimledim.
Benim adıma üzülmeyin herkes kendi seçimlerini yaşıyor. Ben 16 yaşımdan beri arkadaşsız değilim. Kendi seçimim ile 23 yaşımdan beri kimse ile samimiyet kurmuyorum.
 
Bu tipler bemcw değişmez.2,3 tane bana da denk gelmişti.yıllarca uğraştım, güzellikle.söyledim olmadı, bağırdım çağırdım olmadı.kısaca olmuyor.açma sen de.sessize al gitsin.ne yapacak ko.
 
Ayrı ayrı takılmak yok mudur ?.insan kafayı yer be.nasıl bir modelsiniz .keşkd konu sahibinin eşiyle sizi buluştursak çifte kumrular gibi yaşardınız.
 
Evet haklisiniz , dinamikler farklı size iyi gelen de budur. Ama dikkatimi çeken bir şey oldu izninizle üzerine konuşmak isterimm. Ayrı ayrı takılmak yok diye bir kural olması, uzmanların da söylediği üzere, sağlıklı değil aslında. Bireysel bir alanınız olmuyor ve bu uzun vadede sorun getirecek bir şey. Mesela bi kız arkadaşınızla başbaşa eşler olmadan dışarda görüşemeyecek misiniz? Bu düzeyde mı sizin bahsettiğiniz kural , yoksa daha esnek mi
 

Yok.

İkimizin de birbirimizden başka özel hayatı yok.

Gerçekten yok.

Çok yoğun çalışıyoruz. Boş vakitlerde arkadaşlar yerine birbirimizle vakit geçirmeyi tercih ediyoruz.

Konu yeniden gündeme gelmiş.
Daha önce bu şekilde cevap vermiştim.
İsterseniz buyurun okuyabilirsiniz.
 
Boşanmayla benim arkadaşlarımın yüzüme bakmaması olayını pek anlayamadım.Tabiki tanıyordum öncesinde 4 yıllık bir sevgililik sürecimiz oldu ama bu kadar rahatsız edici değildi
Eşinizin size bağımlı olduğunu düşünüyorum. Eşinizi çok iyi anlıyorum çünkü 20 li yaşlarımın basında ben de onun yaptıklarını ve daha fazlasını partnerlerime yapıyordum. Bunun sizinle veya sizin yaptığınız eylemlerle ilgisi yok. Pencereden kafasını çıkartmayan biri bile olsanız eşiniz böyle olurdu çünkü konu siz değilsiniz , eşinizin zihni , kalbi ve duyguları. Ben şimdi 28 yaşındayım, evliyim önceki kadar olmasa da yine de eşime bu bunalıyorum diye bahsettiğiniz şeyleri yapıyorum maalesef. Eşim de ayda yılda bi evden çıkan, telefonla alakası bile olmayan, evde ve sadece benimle olmayı seven biri. Buna rağmen böyleyim bakın, konu siz değilsiniz yani. Sevgiliyken eşim bundan bunalıp ilişkimiz 3 yillikken ayrılma girişimlerinde bulundu, 6 ay kadar sürüncemede kaldık, ben de eşiniz gibi ayaklarına kapanıp ağladım beni bırakma nefes alamıyorum diye. Şimdi bakınca bugün beni terk etmeye kalksa gitme diye yalvarmam. Insan mutlu ve huzurlu olduğu yerde gitmekte ısrar etmez zaten, demek ki değil diye düşünürüm. Çünkü bağımlı kimliğimden kurtuldum terapi sayesinde. Bence eşiniz sizi tahmin edemeyeceğiz kadar çok seviyor ve bir takim çocukluk travmaları sebebiyle de bağımlılık geliştirmiş. Çözülemeyecek bir şey değil
 
Aaaa bu şey değil mi ya BEN
 
Herkesin dinamiği farklı demek ki. Benim eşim haftada bir dışarı çıkar çıktığı zaman arayıp rahatsız etmem gece 12-1 de de eve dönebilir ama bu sayı arttığı zaman haftada 2-3 e çıkarsa bende rahatsız oluyorum. Bi ara bunun yüzünden tartışmıştık.
zaten akşama kadar iş oluyor akşam eve gelince yemekti falan derken birbirimize günlük ayırdığımız vakit ancak 2 saat. Bir hafta sonu var bunun bir gününü dışarda geçiriyorsa bir gün de benimle geçirmeli tabi diye düşünüyorum. O kadar vakit geçirmeyeceksek birbirimizle niye evlendik
Bir aradayken zaten sıkılma derdimiz yok eşim de ben ayrı odaya bile gitsem yanıma gelir gel yanımda otur diye biraz bağımlıyız birbirimize
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…