Sevgililik zamanındada böyleydi ama aynı evde yaşamadığımız için bu kadar rahatsız edici değildi hareketleri şimdi evlenip aynı evin içine girince boğuluyormuşum gibi hissediyorum.Sabretmeye çalışıyorum umarım düzelir.Düzelmezsede ne yapılacağı belliSevgililik zamanıda mı böyleydi? Sonra mı böyle oldu? 4 yıl süreci nasıl işledi?
Yani demem o ki,bu adam bir anda bu hale gelmemiştir.Dört yıllık sevgilik döneminde hiç mi sinyal vermedi?Bende inanmıyorum açıkçası
Hep böyleymiş zaten ama bunu evlilikte anladınız artık. Tahammülünüz kalmamış.Sevgililik zamanındada böyleydi ama aynı evde yaşamadığımız için bu kadar rahatsız edici değildi hareketleri şimdi evlenip aynı evin içine girince boğuluyormuşum gibi hissediyorum.Sabretmeye çalışıyorum umarım düzelir.Düzelmezsede ne yapılacağı belli
O zamanlardada böyleydi ama aynı evin içinde olmadığımız için bu kadar göze batıp rahatsızlık vermiyordu bana.Şimdi aynı evin içine girince anladım ne kadar boğucu hareketler olduğunuYani demem o ki,bu adam bir anda bu hale gelmemiştir.Dört yıllık sevgilik döneminde hiç mi sinyal vermedi?
Siz hiç eşiniz olmadan arkadaşlarınızla buluşmuyor musunuz? ya da eşiniz kendi arkadaşlarıyle siz olmadan buluşamıyor mu şaştım kaldım hiç böyle bir şey duymamıştım.Bu iki tarafın da akıl sağlığını uzun vadede koruyabileceği sürdürebilir bir ilişki değil bence.Değişir mi değişmez mi bilmiyorum da aynı evin içinde boşanma dilekçesi hazırlamak biraz değişik olmuş.
Boşanmak isteyen ya adamı evden gönderir ya kendi gider. Davasını açar.
Bizim evin kurallarından biridir ayrı ayrı takılmak yoktur. O yüzden size yorum yapmam doğru olmaz. Her evin, evliliğin, hayatın dinamiği farklı.
Yok ki kız arkadaşım.
Yani var da aman nolur görüşeyim diye yanmam açıkçası.
İş yerinde görüştüklerim ya da eşli görüşmeler bize yetiyor.
Zaten tüm arkadaşlar ortak bizde.
Aynı ortama gitmekten rahatsız olmayız.
İş arkadaşlar da ortak bu arada.
En yakın dost birbirimiz olduk. İyisiyle kötüsüyle bize birbirimizden başkasına hayır yok şimdilik.
İleride değişirsek bilmiyorum.
Siz hiç eşiniz olmadan arkadaşlarınızla buluşmuyor musunuz? ya da eşiniz kendi arkadaşlarıyle siz olmadan buluşamıyor mu şaştım kaldım hiç böyle bir şey duymamıştım.Bu iki tarafın da akıl sağlığını uzun vadede koruyabileceği sürdürebilir bir ilişki değil bence.
Hiç mi arkadaşlarınızla bi alışverişe gidip iki kazak alıp dönüşte kahve içip sohbet etmek gelmiyor içinizden mesela
Bir evlilik yaparken,ya ben bu insanı değiştirebilirim,ne olacak ki diye yapılmamalı.Bir insan iki olmaz,herkes tolere edebileceğini düşündüğü insanlarla evlenmeli ki,bunlar çokta tolere edilemeyecek şeyler değil.Konu sahibi,bu evliliği çok fazla sürdürebilecek gibi gözükmüyor.Maşallah sizde vazgeçmeye pek hazırmışsınız.Dilekçeler hemen hazırlanıyor..
Boşanın bakalim da o çok kıymetli arkadaşlarınız yüzünüze bakacaklar mı?
Bir de siz bu adamı hiç tanımadan mı evlendiniz? Kıskanç insan elinde olmadan her an kiskançlık yapar..
Boşanmayla benim arkadaşlarımın yüzüme bakmaması olayını pek anlayamadım.Tabiki tanıyordum öncesinde 4 yıllık bir sevgililik sürecimiz oldu ama bu kadar rahatsız edici değildiMaşallah sizde vazgeçmeye pek hazırmışsınız.Dilekçeler hemen hazırlanıyor..
Boşanın bakalim da o çok kıymetli arkadaşlarınız yüzünüze bakacaklar mı?
Bir de siz bu adamı hiç tanımadan mı evlendiniz? Kıskanç insan elinde olmadan her an kiskançlık yapar.
Haklısınız.Eşim terapiste gidiyor zaten.Umarım yararlı olur yoksa bende yuvam bozulsun istemem boşanmayı kim ister ki ama bu tarz hareketlerine devam ederse sonu boşanmak görünüyor malesefEsinizle bir terapiste gidin. Cogu zaman böyle takintili davranislarin altinda korkular yatiyor (aldatilma, terk edilme korkusu felan). Insanlar kendi davranislarin 38 yasindada ceki düzen verebilir, ama bunun icin önce temel soruna Inmek lazim. Örnegin küsme huyum cocukluktan kalma birseydi. Onu attigimda 32 yasimdaydim.
Bence kıskançlığından ziyade jimsesizlikten yapıyor bende.onun bayan versiyonunum aynı evin içinde olsak bile eşim surekli yanımda olsun istiyorum. Ailem ve eşim dışında samimi olduğum kimse yok bende bağımlılığımi buna bağlıyorumEşiminde arkadaşları ve çevresi var aslında o da görüşüyor ediyor ama ben ona bunları yapmıyorum.Terapiste gidiyor zaten onunlada birlikte düzeleceğini söyledi bana.Beni çok darlıyor ama sürekli yanında olayın bir yere gitmeyeyim bensiz uyumak istemiyor benimde yanında olmamı istiyor her daim.Bunlar iyi şeyler gibi görünüyor ama belli bir yerden sonra akıl sağlığını bozuyor insanın
Haklısınız.Eşim terapiste gidiyor zaten.Umarım yararlı olur yoksa bende yuvam bozulsun istemem boşanmayı kim ister ki ama bu tarz hareketlerine devam ederse sonu boşanmak görünüyor malesef
Bu nedir ya. Çok itici değil mi? Kıskançlık diyemiyorum çünkü kıskanma eylemi bile maskülen bir tavır barındırır. Adam sürekli bir mıçmıçlık peşinde. Evlerden ırak. Böylesine bir saat katlanamam.napıyorsunuz hayatım instagramda storylerini gördüm eğleniyorsunuz ama beni unuttun aramıyorsun beni hiç özlemiyorsun
Merhaba hanımlar.Eşimle 1 yıllık evliyiz evlilikten öncede 3 yıl bir sevgililik sürecimiz oldu.Aramızda 9 yaş var benden büyük kendisi.O beni çok seviyor ama ben çok büyük sevgi ile evlenmedim.Kendi ailemde yaşadığım bir takım problemlerden dolayı evliliği bir kurtuluş olarak seçtim.Hemen uzatmadan konuya geleyim.Eşimin her hareketi bana batıyor biraz gergin bir insan kendisi askeri okulda yetişmiş onunda etkileri var tabi ama genel olarak babayı rol model almış.Bana en ufak sesini yükseltmesi bile beni tırmandırmaya yetiyor.Belkide çok fazla sevmediğim için tahammülüm yok kendisine.Evde sürekli kavga sürekli huzursuzluk var mutlu değilim.Eşim beni çok seviyor aşırı değer veriyor çokta ilgili bir insan bana karşı.İkimizde çalışıyoruz ev işleri olsun yemek vs..kendisi elinden geldiğince hep yapar yorulmamı istemez.Maddi açıdanda bir sıkıntımız yok çok şükür ama çok fazla sevmediğim için en ufak yaptığı bir hareket bile gözüme batıyor tüm gemileri yakabiliyorum çok çabuk.Ayrılmak istiyorum ama baba evinede dönmek istemiyorum.Ama ayrılırsamda her türlü baba evine dönmek zorunda kalacağım.Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum.Değerli yorumlarınızı benimle paylaşırsanız çok sevinirim.
Baba evinde şiddet gördüğüm ve kurtulmak istediğim için evlendim.Şimdi ise pişmanlık duyuyorum ve boşanırsamda beni tek başıma bırakmayacaklarını biliyorum.Babam zorba bir insan ne yapar eder gelip benim huzurumu kaçırır alıp götürür beni.O sebeple boşanma fikride düşündürüyor beni şuanda
Biz eşimle 3 yıl sevgili kaldık ve o süreçte ben zaten evlenmeyi düşünmüyordum.Kendisi bana ben artık seninle evlenmek istiyorum bu şekilde sevgili olarak devam etmek istemiyorum niyetim ciddi o sebeple evlenmeyeceksende benimle ayrılalım çünkü ben seni hayat arkadaşım olarak istiyorum demişti.Yani ben değil o evlenmek için taklalar atmıştı hanımefendi.Birazda siz utanın bence
Merhabalar güzel hanımlar.Birşey danışmak istiyorum sizlere,henüz 1 yıllık bir evliliğim var eşimle onun öncesindede 3 yıl sevgililik sürecimiz oldu.4 yıldır tanıyorum kendisini ve eşimin öfke problemi var.İkimizde çalışıyoruz vardiyalı bazen o işe gidiyor ben geliyorum eve ya da o evde olduğunda da ben işe gitmiş oluyorum iki,üç günde bir denk gelebiliyoruz anca.O denk geldiğimiz gündede tartışma kaçınılmaz oluyor.Karşılıklı tartışmalarda eşim öfkesini kontrol edemiyor sinirlendiği zaman dışarıda olsun evde olsun sesini yükseltip bağırıyor.Evde neysede dışarıda bunu yapınca çok rencide oluyorum.Babası emekli astsubay,eşimde askeri okulda okumuş birkaç yıl,asker kökeni var yani.Ondan kaynaklıda olabilir bu bilmiyorum.Sinirlendiğinde şiddet vs..olmuyor hiçbir şekilde sadece o an sesini yükseltip bağırıyor evdeysek kapıları çarpıyor,elinde bir nesne varsa onu atıyor yere öfkesini bu şekilde çıkarıyor.Hani saman alevi derler ya aynen öyle parlıyor ve hemen sönüyor.O an bende sinirleniyorum böyle şeyler yaptığı için karşılıklı bağırışıyoruz ben bir odaya o bir odaya gidiyor.Aradan yarım saat bile geçmeden yanıma gelip hiçbirşey olmamış gibi davranmaya,benimle şakalaşıp beni öpmeye çalışıyor.Hatasının farkına varıp özür diliyor kendisini affettirmeye çalışıyor ama bu beni çok yormaya başladı henüz 1 yıllık evliyiz 2 günde bir bu bahsettiğim olayı yaşıyoruz biz ve evliliğimizde yıpranıyor bu şekilde.Ve bana artık samimide gelmiyor 2 günde bir böyle yapıyor gelip özür diliyor bir daha olmayacak vs. 2 gün sonra bir daha başa sarıyoruz.Şuan psikologa gidiyor kendisi öfke probleminden dolayı 3,4 seans oldu ama henüz verim göremedik biliyorum uzun bir süreç bu fakat bende çok yoruldum artık.Beni çok seviyor değer veriyor bunu hissettiriyorda ama ah şu öfke problemi olmasa.Nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum bazen öyle durumlar oluyor ki benimde canıma tak ediyor ve boşanmak istiyorum net karar verip eşimde ağlıyor üzülüyor boşanmak istemediğini bu konuda kendiside değişmek istediğini ve bu sebeple psikologa gittiğini söylüyor ikna ediyor beni ama 2 gün sonunda yine aynı şeyler.Sizlere sorum nasıl bir yol izlemeliyim kendi ailemede anlatamıyorum akılları kalmasın üzülmesinler diye.Ama bu şekildede mutsuz oluyorum sürekli.Değerli yorumlarınızı bekliyorum şimdiden teşekkür ederim zaman ayırdığınız için
O kadar gereksiz konulardan tartışma çıkarıyor ki anlatamam.Mesela kendisine doğum günü için ayakkabı aldım istiyordu zaten alıcam diyordu bende kendi zevkime göre birşey beğendim sipariş verdim.Dün avm ye gittiğimizde beğenecek mi acaba diye sipariş ettiğim ayakkabı modelini gösterdim nasıl sence bu model olarak dedim.Hiç beğenmedim benim tarzım değil dedi.Bende söyledim sana bu ayakkabıdan sipariş verdim beğenirsin diye düşündüm dedim.Bağırmaya başladı avm de girdiğimiz mağazanın içinde.Kime sordunda bunu sipariş ediyorsun ben bunu giymek zorunda mıyım kendi kafana göre ayakkabı seçip birde sipariş veriyorsun demeye bağırmaya başladı.Tek suçum doğum günü yaklaştığı için ona hediye almaktı.Bu bir örneğiydi mesela bunun gibi bir sürü şey
Sağlıklı bir psikoloji değil, çift terapisi almalısınız mutlaka.Kızlar merhaba daha öncede burdan buna benzer sorular sormuştum.Konuya geçeyim hemen eşim çok kıskanç biri.Ben çalışan bir kadınım.İş yerinden kız arkadaşlarım var birkaç tane samimi olduğum ailecekte görüştüğümüz.Arkadaşımla bazen izin günlerimiz denk geldiğinde görüşüyoruz annesinide tanıyorum üçümüz görüşüyoruz eşimlede tanıştılar çoğu kez toplu olarakta görüştük.Arkadaşlarımla ne zaman dışarı çıksam insanların yanında saat başı arar "napıyorsunuz hayatım instagramda storylerini gördüm eğleniyorsunuz ama beni unuttun aramıyorsun beni hiç özlemiyorsun"vs.. tarzında cümleler söylüyor ben insanların yanında ne söyleyeceğimi şaşırıyorum ve bunu saat başı yapıyor.Yine arıyor ve "Napıyorsunuz nerde oturuyorsunuz mekan düzgün bir yer mi çok geçe kalmayın"felan diyor.Biz zaten eşimle bu konuyu konuşmuştuk en geç akşam 10 da evde olacağımı ama o daha 9 buçukta arayıp rahatsız etmeye başlıyor "kalktınız mı hayatım bak saat 9 buçuğa geliyor böyle konuşmamıştık ama biz"demeye başlıyor.Çoğu zaman saate dikkat ediyorum ama her zamanda saat tam 10 da evde olamıyorum muhabbet uzuyor ve zaten onların arabası var toplu taşımayla dönmüyoruz.Arabayla beni eve bırakıyorlar.Başka arkadaşlarımlada görüştüğüm zamanda ben bizim arabayla gidiyorum dönüştede yine herhangi bir toplu ulaşım aracı kullanmadığım için eşime içinin rahat olmasını zaten arabayla dönüyorum dememe rağmen o bunaltmaya devam ediyor.Bir başka örnek ise kız arkadaşlarımla mesajlaşıyorum bazen saat akşam 11 de felan bu başlıyor kimle konuşuyorsun,ne konuşuyorsunuz,eee o ne yapmış bu ne yapmış gibi gülerek sorular sorup olaya dahil etmeye çalışıyor kendini.Beni çok bunaltıyor en son bir ürün almıştım bir sayfadan bedeni olmadığı için iade ediyordum telefondan onunla uğraşıyordum saat akşam 12 di.Bu başladı kimle konuşuyorsun hayatım bende aldığım kazağı iade etmekle uğraşıyorum dedim.Hmm bu saatte cevap veriyorlar mı ki diye sordu bilmiyorum ne zamana cevap verirlerse artık dedim.Yazdığın kişi erkek mi diye sordu ben orda çıldırdım artık.Aramızda çok büyük bir kavga çıktı bağırdım ağlamaya başladım nefes alamıyorum artık bu evin içinde seninle dedim ne yapıyorum ben sana dedi.Sabaha kadar uyumadım ağladım bu böyle gitmez boşanacağım senden dedim ben boşanmıyorum seni çok seviyorum ben kötü bir insan değilim seni çok sevdiğimden yapıyorum bunları deyip o da ağlamaya başladı.Sabah olduğunda ben boşanma dilekçesini yazmaya başka bir odaya gittim yarısına kadar yazmıştım sonra geldi aldı elimden kağıdı ben senden boşanmayacağım seni çok seviyorum kendi canımdan daha çok seviyorum beni bırakma deyip ayaklarıma sarılıp ağlamaya başladı.Sonra bana söz verdi kendini bu konuda düzelteceğine dair.Eğer sözümü tutmayacak gibi olursam o zaman gidip boşanma dilekçesini verirsin hiç lafım olmaz işte o zaman dedi.Bundan sonra arkadaşlarımın yanında saat başı aramayacağını gece 12 dede gelsem sorun çıkarmayacağını çünkü arabayla dönüyorsunuz bu sebeple içim rahat dedi.Gece mesajlaştığında sana kimle konuşuyorsun gibi sorular sormayacağım çünkü ben sana güveniyorum ve senin yanlış birşey yapmayacağını biliyorum bu tarz haraketlerde bulunup seni bunaltmayacağım dedi.Ben çok güvenemedim söylediklerine 38 yaşına gelmiş huylu huyundan vazgeçmez bence.Yinede tamam deyip kabul ettim şuanlık birşey demiyor belkide rol yapıyor bilemiyorum.Sizde değişir mi yoksa rol mu yapıyor artık dayanamıyorum çünkü bu tarz hareketlerine.Kendimi kötü hissediyorum sanki ben yanlış şeyler yapıyormuşum gibi hissettiriyor.Bunlar kıskanç hareketlerinden sadece birkaç tanesi diğerlerini yazmadım bile.Artık aşırı bunaldım kafayı yemek üzereyim eğer bu tarz haraketlerine devam ederse dayanılacak gibi değil.Sizce değişir mi ?