Bu yazdıklarında kendimi gördüm resmen. Ben doğumdan sonra kv ile sorun yaşadım, bana yaptıkları yetmiyormuş gibi aileme de saygısızca davrandı. Dayanamayıp doğum yapalı 3 gün olmuşken bana bunları bunları yaptın diye söyledim. O kadar terbiyesizliği yapmasına rağmen eşimin ailesine ne anlattıysa herkes bana cephe aldı. Kp, görümcem, eşimin amcası beni üzecek neler neler yaptılar, ama eşim hep ailesini uzlaşmacı gördü çünkü telefonda eşimi aradıklarında bana selam söylüyorlarmış. O kadar iki yüzlüler ki bana terbiyesizlik yapıp eşimle benim hakkımda hiç bir şey olmamış gibi konuşuyorlardı. Eşim ne yazık ki hep ailesinin yanında oldu, evlendiğimizden beri en büyük korkusu hanım köylü diye adlandırılmaktı. O kadar çok şey oldu ki psikologlara gittik, eşime annesinin sorunlu olduğunu anlattılar, boşanmaya karar verdik. En son gittiğimiz psikolog bana kv'nin hasta olduğunu ve onu ciddiye almamam gerektiğini söyledi. Çünkü evlendiğimizden beri kadın hep iyi bir kv imajı oluşturmuştu, benim haklı olarak verdiğim tepkileri bile bana karşı kullanıyordu. Çok zor olduğunu biliyorum ama en azından bir seferlik git, mümkün olduğunca konuşma, ağrım oluyor keyifsizim filan de. İnan ki eşin bunu büyük bir adım olarak görecek, eğer sen gitmezsen sorun büyüyecek ve eşin de senin ailene karşı tavırlı olacak. Bunların hepsini 1,5 yıldır yaşadım ve hala yaşıyorum. İstemeye istemeye eşimin ailesine gittim, son bayramda kv ile öpüştük bile ama arayıp sormuyorum kimseyi. Psikolog daha atak olup kv'yi şaşırtmamı ve allak bullak etmemi istiyor ama yapamıyorum ben elimden gelen bu kadar. Çocuk doğmadan en azından eşinle aranı iyi tutacak adımlar atmalısın inan ki doğumdan sonra eşinin ve kendi ailenin desteğine çok ihtiyacın olacak.