Herkese merhaba, uzun bı yazı olacak fakat insan dertliyken anlaşılmak ister ya hani. 2 yıllık evliyim biz evlenirken eşimin ailesi maddi imkanı olmadığı için maddi olarak sadece eşim üstlenecekti tüm masrafları bende ailemle bu şekilde konuştum iki tarafta kabul edildi zaten düğün borcu yine eşlere düşer dedik yani bu bı kenarda dursun. Biz daha nisanlanmadan eşimin annesi bi akrabalarından düğünden sonra ödemek için "düğünden sonra oderim" diyerek, ne eşime ne bana sormadan birinden borç altın almış(kendi evlerini yenilemek için) . Nikaha bı kaç gün kala ben bu olayı eşimden öğrendim konuştuk dedim bizde borçluyuz şuan kimsenin borcunu odeyemeyiz. Eşim tamam dedi. Balayına gittik döndüğümüzde eşim annesiyle konusacakti, alacaklilarda borcu verin diye kapıya gelmiş o sıra, eşim o ara annesi üzülmesin diye düşünürken ablası demiski ben ödeyeyim ceyrekleri anneme siz vermiş gibi yapın borcu kapansın. Eşimde tamam demiş bana sormadan. Balayı dönüşü alelacele biz başkalarının evine bizim borcumuzmus gibi düğünde takilanlarmis gibi gittik borç ödedik öyle zoruma gitti ki. Bu arada bu bizden alinani eşimin annesi sözde her ay ödeyecekti bize para olarak aydan aya biraz biraz bizde gorumceme verecektik böylece olay çözülmüş olacaktı ama benim içime zaten sinmiyordu ve bu olayın üstünden aylar geçti annesinden hâlâ borçtan ses yok. En son dedim annenle görüş ablanın parası olduğunu bilsin dedim. Bı şekilde konuşuldu ama kaynanam nasıl sinirlendi ben ona verme demiştim kaynanası ne düşünecek onun hakkında falan dedi ve bu olayın üzerine aradan bı ay belki geçmeden kızının altınlarıni hemen ödedi. Bu haksızlık zoruma gitti. Sonra bu 2 yıllık evliliğimde sürekli beni aramiyorsun falan muhabbetleri çıktı ama aradığımda evimde pazardan aldığım rokayi buzdolabıma nasıl koyacağıma kadar karışmaya çalıştığı için ve bende pek telefon görüşmesi sevmediğim için genel olarak, mesaj falan attım özel günlerde veya esimle konusurlarken bende bazen selam verdim. Ta ki gecen Kadir gecesine kadar, içinde biriktirmiş bı dünya laf söyledi tartıştık telefonu yüzüme kapatti ona rağmen eşim arada kalmasın diye uzak memleketten kalktım evine geldim bı hoşgeldin bile demedi. O akşam konusmak istedim tüm bu yaşananlari ama sadece kendi hislerimi anlatmak istedim gerçekten suçlamak değil ve hep şöyle hissettim vb dedim konuşurken. Bana bu altın konusunda dediki elden mi isteyeceğim tabi sizden isteyecem dedi dedim o zaman bizim ihtiyacımız vardı kızından niye almadın dedim onun elinde yoktu o zaman falan dedi. Sonra sinirlerime hakim olamadım eşime dedim bu evden gitmek istiyorum beni götür burdan teyzeme dedim evden çıktık. Saatlerce konuştuk eşimle sonra dedimki sen arada kalma ben o eve dönerim ama dedim muhatap olmam dedim. O sırada görümcem aradı işte ben seni kardeş olarak görüyorum vb konuşmalar yaptı annemin elini opmemissin eve gelince cahillik etmişsin falan dedi. Küslük olmasın bayram günü elini op dedi tamam dedim neyse eşim için sustum. Bayramda elini öptüm 2 gün evinde kaldım ama ne yemek yedim ne su içtim bı kez donupte neden diyen olmadı kendimi öyle yalnız hissettim ki. Dönerken bende Allah'a emanet ol demedim. Sadece hislerimi anlatmak isterken böyle bı şey oldu. Şuan kendi yasadigimiz memlekete döndük eşim her şeyi çözeceğini söyledi ama kafaya taktım birileri beni anlasın istiyorum o söylemek istediklerim hep yarım kaldı anlaşılmadım ya içimde dert oldu. Bayram biteli kaç gün oldu ama hâlâ icim acıyor. Sadece anlaşılmak istemistim, haklısın o zaman hata etmişiz diye samimiyetle konusulsa zaten ben hemen vicdanen rahat ederdim. Kurban Bayramı'nda gitmek bile istemiyorum.