• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin Ailesi Bebeğimi Görmeye Gelmeli mi?

Eşimin baba bir ablası -kendi ablamdan farksizdir- o sordu birkaç kere, ne yapmayı düşünüyorsun diye. Gelmesini istemiyorum dedim, uygun olmaz ablam, gelsin görsün bu onun hakkı dedi.

Ki bu ablamin üvey annesi olur kayinvalidem. Birbirlerini zerre kadar sevmezler.

Ablam bunu birkaç kere dile getirince iki ihtimal oluştu kafamda;

1. Gerçekten bu onun hakkı, buna engel olmamam gerek. Ablam bu yüzden böyle söylüyor.
2. Eşim bu konuyu benimle konuşmaya çekiniyor, devreye ablasını sokuyor. (Her ne kadar ablası böyle bir şey yok dese de...)

İster istemez aklımda son günlerde bu durum.

Kayinvalidem inanin umrumda değil. Eşim çok buruk olacak, tek canımı yakan nokta bu.


eşin neden buruk olsun, bak şuan hamilesin arayıp sormamış ilgilenmemiş bebek doğunca ne yapacakki?

hem ordan bir talep gelmemiş, sen bebeği alıp oraya mı götüreceksin

o istiyorsa zaten arar sorar, ya da ne bileyim hastaneye doğuma gelmek ister bir şeyler yapar.

babaanneden bir talep yokki
 
İlk yaptıklarıni şaşkinlıkla okudum yok ayağına kapanmalar falan neyseki sonra akıllanmışsın :KK66: şimdi bilemedim pek normal bir kadın değil göstermezsen eşin ne der bu duruma oda var hastanede görsün uzaktan işte yaptıklarına say de nebileyim

Uzaktan nasıl olacak? Sonuçta hastaneye geldiğinde benim yattığım odaya girecek.

O ani hayal ettiğimde bile kalbim sıkışıyor, buz gibi oluyorum.
 
çok mantıklı bir kadınsınız öncelikle bunu belirtmem lazım. davranışlarınız gerçekten çok olgunca.

evet, eşinin annesidir, torunudur görmek hakkıdır. karşıdan bunu söyleyebilirim. ancak empati yaptığımda sanırım o tavizi vermek istemezdim.
 
eşin neden buruk olsun, bak şuan hamilesin arayıp sormamış ilgilenmemiş bebek doğunca ne yapacakki?

hem ordan bir talep gelmemiş, sen bebeği alıp oraya mı götüreceksin

o istiyorsa zaten arar sorar, ya da ne bileyim hastaneye doğuma gelmek ister bir şeyler yapar.

babaanneden bir talep yokki

Çocuk doğamaya yakin talep olacak. :) Dilerim olmaz, ama olacağını biliyorum.
 
Bence ne yaparsan yap ama çocugu eşinle gönderme. Ben böyle bi kadınla yavrumu tek bırakmazdım
İlla görüşülecekse de o ortamda olun.

Yalnız Kv cocugu görmek istiyor mu. Sizi bu kadar sevmeyen doğurduğunuzudoğurd merak etmez ki. Ordan talep gelmedikçe iş açmayın basınıza bemce
 
Kvyi simarttikca simartip tepenize cikartmissiniz. Ayni olayi benim akrabam yasadi. Cocugun annesi kizi kattiyen istemedi. Onlarda gittiler nikah tarihlerini aldilar kiydilar nikahi, sonradan dugunleri de oldu. Kiz gorusmuyor kv ile. Cocuk kendi gorusuyor. En azindan yaptiklari nikah dugun burunlarindan gelmedi, rezillik cikmadi. Cocuklari olursa nolur bilmiyorum tabi.
 
çocuğu ben olsam babasıyla tek yollamazdım. babası güvenir annesine verir, kadın kim bilir napar. çok gerekirse ya siz gidin ya da o gelsin görsün ya da dışarda görüşün.
Kesinlikle katılıyorum.
Sırf sizin canınızı yakmak için bebeğe zarar bile verebilir.
Boşverin uzak olsun daha iyi.
Eminim torun diye ölmüyordur.
 
Yok güzelim hiç geri adım atma o kadın hakkaten deliymiş onunla uğraşılmaz büyüsün biraz babasıyla gider gösterir , yaşananlar unutulacak ve tekrarlanmayacak cinsten değil iyi niyetli olursan kaybedersin söyleyeyim
 
kv dengesiz zaten .. benim annemde cahil dediginiz kisilerden biri ama kimseye bunlari yapmaz ...bilemedim bu konuda 3unuze de uzuldum ..dunya fani belki hatasindan pisman oldu hangimiz hata yapmadik ... 80 yasinda bir teyze vardı dua et hangimiz gunahsiziz dedi .. ne bileyim ben olsam gosterirdim oldurecek degil ya cocugu ..siz konusmak istemiyorsaniz uzak durursunuzda..hayat bu ilerde sizde hata yaptiginizda cocugunuz bunu yapsin istermiydiniz ..ama ben kv yaptigini yapmam diyebilirsiniz ama yapacaginiz baska bir harekette de olabilir ... hamilesiniz cocugunuzun cocugu goremedigini dusunun..
 
Konuyu okuyunca kv yi arayıp "anne seni çok seviyorum" dedim :KK1: Bu nasıl bi ruh hastası kv yaa gerçekten inanılmaz :skandal: Ben olsam hastaneye veya eve kabul etmem.. Hele lohusayken asla.. Bişey der bişey yapar moralinizi bozar hiç gerek yok sütünüzün kesilmesi riskini almaya.. Biraz büyüyünce eşinizle gönderirsiniz görür torununu hiç muhattap bile olmayın
 
Böyle bir durumda olsaydım eşimin hatrına çocuğu göstermemezlik yapmazdım ama evime de kabul etmezdim. Eşimle birlikte giderdim evlerine. Çocuğu görmeleri sevmeleri için 30 dakika müddet. Bir kenarda oturup seyrederdim. Yalnız göndermeye gönlüm el vermezdi.
 
Eşimin annesi ilk başlarda hiç istemedi beni. Esim annesinin sorunlu bir kadin oldugunu, onun haberi olmadan evlenmeyi teklif ettiginde bana, once annem sonra da ben karsi ciktik bu teklife. Annenin rizasini alana kadar cabala oglum, onun gonlu olmazsa yuvanizda huzur bulamazsiniz dedi annem. Esim Allah var cok cabaladi. Cabalarinin sonucunda da annesi benimle tanismaya razi oldu. Tanistiktan sonra da çok sevdi.

Saygıli bir gelin olabilmek için dik laflarina, cahil söylemlerine, taleplerine, her şeye güldüm geçtim. Sınıf ayrımı filan yapmıyorum, eşimin annesi gerçekten cahil bir kadın, annem üniversite mezunu kariyerli biri. Normalde paylasabilecekleri ortak bir noktaları yok. Fakat annem sırf benim mutluluğum için çok iyi arkadaş oldu kayinvalideme. Derttasi oldu. Onu anlamaya, yaşadığı zorlu hayatın onu bu hale getirdiği fikrine alışmaya başlamıştı.

Fakat kayinvalidem biz ona karşı anlayışlı davrandikca dozu artırdı.

Biz evlenirken tek kuruş yardımı olmadığı gibi (ki bu imkanı vardi) bir de eşim evlenirken kredi çekiyor diye yanımda eşime bir ton laf saydı. Güldüm geçtim.

Tesadüfen karşımıza çıkan bir kuyumcuda esimle yuzuklerimizi görüp beğendik ve satın aldik diye nisanimizdan 1 gün önce ortalığı ayağa kaldırdı. Nasıl ikimiz almışız yüzükleri... ona neden sorulmamis... nişana gelmeyeceğim dedi tutturdu. Gittim yanına. Önüne diz çöküp oturdum. Haklısın anne dedim. Cahillik ettik dedim. Bak biz seni çok seviyoruz, bundan sonrasına dahil olacaksın dedim. Annem bize getir oturalim sakinlessin dedi, anneme goturduk. Nişanda sorun çıkmadı böylece.

Mobilyaları secerken ben de geleceğim dedi. Peki dedim ama hayalim hep esimle ikimiz başbaşa karar verelim seklindeydi. Allah'tan gelen bir uyarı miydi, tesadüf mu bilemiyorum, kayinvalidem ayağını kırdı ve düğün tarihine kadar ayağı alcida evde oturdu. Ne yalan soyleyeyim duruma üzüldüm ama rahat rahat alisverisimizi yapabildigimize de sevindim.

Düğünden 1 hafta önce eşimin eşyalarını eve yerleştirmeye geldi esimle birlikte. Ben de erkek kardesimle onlara yardıma geldim. Olan orda oldu zaten. Daha tasinmadigim apartmanın önünde dizlerini dove dove ağlamaya, oğluna ben seni bugünler için mi doğurdum, bi kızın peşinden buralara taşındın diye bağırmaya ve hatta bu cümleleri kurarken daha argo kelimeler kullanmaya başladı. Kardeşim de ben de sustuk, o devam etti. Biz sustuk, o daha çok bağırdı. Sustuk, saçını başını yolmaya başladı.

Çıkardım parmagimdaki yüzüğü. Al dedim anne, oğlun evlenmesin, seninle yaşamaya devam etsin. Ben yokum. Çıktım gittim.

Eşim çok yalvardi sonra günlerce. Annemin psikolojisi iyi değil dedi. Yapamam ben annenle, ama o senin annen, sen kopamazsin, beni bırak annenle mutlu olun dedim. Dinlemedi. Şart kostum o zaman. Evlendikten sonra annesiyle asla gorusmeyecegime dair. Ama eşim istediği zaman, istediği kadar görüşebilir. Bunun onun en doğal hakkı ve evlatlık vazifesi çünkü.

Sonuç olarak biz evlendik. Ama hala bakamam düğün fotolarimiza, videoyu hiç izlemedim mesela.

Çünkü kV düğün günü de kiyametleri kopardı, illa benim evimden gelin çıkacak yoksa gelmiyorum düğüne diye tehdit etti eşimi. Eşim o kızın ailesi yok mu neden bizim evden gelin çıksın dedi diye ona o günü zindan etti. Düğünde de gece boyunca gelen davetlilere bile anlatmış durmuş -ne anlattıysa artık. Yetmemiş, ki benim için bardağı taşıran son damladir bu, annem hakkında küfürlü konuşmuş. Sonrasında kaç kişiden duydum bunu. Bizimle fotoğraf çekilmedi, eşim foto için cagirdiginda herkesin içinde bas bas bağırdı. Ve malesef bu sırada eşimin ablası, ablasının eşi ve eşimin dayısı da anneye destek verdi. Gariptir, son dakikaya kadar kV ni hayatına sokarsan evliliğin yürümez, hasta bizim annemiz/ablamiz diyen insanlardi bunlar.

1.5 sene önce en son düğünde gördüm hepsini.

Eşimin baba tarafiyla oldukça güzel bir ilişkimiz var, cok saygıdeğer insanlar. Eşimin anne ayrı baba bir ablası, kendi öz ablamdan farksız. Ama anne be anne tarafini affetmem imkansız.

Şimdi 20 haftalik hamileyim. Çevremdeki herkes kV bebeği görmeye gelmek isterse ne yapacaksın diyor. Benim olduğum yere gelmesin, çocuk babayla basbasa kalır duruma geldiğinde eşim istediği zaman götürebilir annesine diyorum. Bu da en az 3-4 ayı alır tabii. Belki daha fazla.

Bir yanim sırf eşim için, onun bir yani eksik kalmasın diye gelip görsün sonra yine koy aynı mesafeyi diyor. Diğer yanim bir kere taviz verirsen gerisi gelir diyor.

Yavrumu sağlıkla alayım kucağıma inşaallah, gerisi çözümü olacak şeyler ama bu konuyu esimle hiç konuşmuyoruz. Akıl danışma ihtiyacı hissediyorum.

Fakat saçma sapan yorumlar yerine gerçek empatiye ihtiyacım olduğu da lütfen unutulmasin.
ben de 4-5 sene önce benzer bir konu açmıştım.
kv asla değişmediği için taviz vermedim.
çocuklarımı 40 ım çıktıktan sonra gördü. o zaman evime gelmesine izin verdim.
şimdi de bayramdan bayrama ancak görüşüyoruz.

çocuklarımı asla eşimle yalnız göndermedim, göndermem.
beni istemeyen, her çirkefliği reva gören çocuğum üzerinde hak iddia edemez.

bakacağı yüze tükürmeyecekti.
 
Gelini istemeyince torunu da sevmiyorlar. Benimki gebeliğime hayırlı Olsun dememişti. Sorsan kurban olur amaa..
Valla canlari bilir. Cocuk bizim. İster gelip gorsunler ister begenmeyip gelmesinler. Cok da fifi demek lazim. Ama yok gelmesin yok istemem dedikce insanin kendi sinirleri bozuluyor. Onlara bir halt oldugu yok mutlu mesut oturuyorlar nasilsa. Ben de erkek cocuk annesiyim,ileride arar musade isterim gitmek icin. Gel derlerse giderim, gelme derlerse gitmem bana ne. Kapilarda deli danalar gibi aglayip da toruuuuun toruuuuun diye kendimi rezil etmem yani ne yalan soyleyeyim
 
Bence talep gelsin ona göre değerlendirin.
Hani aklını başına alıp da rica edecekse bir ihtimal görüştürürsün, yok aynı hal ve tavır içindeyde ne sana ne bebeğine iyi gelmez bu görüşme, o yüzden hiç gerek yok, eşin için yeterince alttan almışsınız, daha fazlasını kimse talep edemez.
 
Görmesin lüzumsuz insan.. Görse nolur görmese nolur..? Böyle insanlar bence hiçbir güzellliği haketmiyor.. Kaldı ki bu kadın sizin çocuğunuzu bağrına basmaz... Kesinlikle görüşmeyin...Hastaneye de gelmesinler... Evine de... Yalvarsın.. Ama ben böyle kötü kalpli bir insanın değişeceğine asla inanmıyorum... Kötü insan kötüdür..
 
Back