Merhaba arkadaşlar. 5 senelik evliyim ve iki yaşında çocuğum var. Çocuğumuz doğduğundan itibaren hastane sürecinde başlayıp iki senedir devam eden psikolojik ve bir iki kere de fiziksel şiddete maruz kaldım. Lohusa sürecinde başlayan sürekli yetersiz annesin lafları ve kavgaları iki senedir devam ediyor. Çocuğumu dünyalar kadar seviyorum. Sürekli onun beslenmesi eğitimi uykusu vs iki senedir bütün dünyam böyle diyebilirim. Ama bu adamın gözünde sürekli yetersiz anneyim. Bunu da psikolojik şiddet olarak kullandığını anladım artık. Beyefendi iki kere yurtdışına tatile bile gitti asla karışmadım belki düzelir ruh sağlığı diye. Ama ben iki senedir evden işe işten eve şekildeyim öğle aramda bile koşarak çocuğuma bakmaya geliyorum. Ben işteyken çocuğa annem bakıyor. O yüzden annem de bir çok kötü duruma şahit oldu ama idare et hiç cevap verme boşver diyor.
Cinsel birlikteliğimiz iki senedir neredeyse sıfır diyebilirim ve kaç defa konuştuğum halde umrunda değil. Bütün bunları yaparken sürekli stresli işi olduğunu onu anlamadığımı söylüyor. Bu arada da bir iki aydır geçici süreliğine şehir dışında çalışıyor haftada bir geliyor çocukla bir iki oynuyor gezdiriyor gidiyor. Yani yüzde doksan ben yokmuşum gibi. Yaptığı iyi şeyler de var. Ama dibine kadar yalnızım. Adam bir öyle bir böyle davranıyor. İyi davranıyor ertesi gün kötü veya soğuk davranıyor. Beynim sis bulutu gibi. Konuşacak mantıklı hiç kimsem yok o yüzden buraya yazdım ki zaten bende de mantık ve zeka kalmadı bu süreçte.