- 31 Ağustos 2014
- 1.186
- 704
- 163
Sacmalama al karsina konus.. savunmamana cok kirildim vs guzelce konus..ben bunu hak etmedim vsvsvs de geriye at konuyu Gorumcene inaaat sarillllll onun istedigini yapiyosun suan
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Eşimi evden kovdum...
- Konu Sahibi EXXWOMAN
- Başlangıç Tarihi
- 4 Eylül 2011
- 11.003
- 23.685
- 598
aynen demek istediğim buydu. erkek milleti çocuk gibi. idare etmeyi bilmek gerekiyor sanırım
- 5 Ekim 2014
- 47
- 25
- 18
- 38
- 4 Aralık 2012
- 1.910
- 1.103
- 408
- 27 Eylül 2013
- 4.237
- 8.122
- 248
Hatalı olduğunuz yerler var bence, ablası kim ki? En başından onun lafının altında kalmamak için ne uğraşıyorsunuz ki? Abla hamilesin zaten kendi sorunumuzu kendimiz çözeriz deseydiniz zaten susar kalırdı, elimi sallamam ellisi muhabbetini neden onla yapasınız? Ablası bunun üstüne ne diyebilirdi, eşinin yanına git diyebilirdi kardeşine en fazla, beni sorunlarına karıştırmıyorlar 
mı diyecekti?
Saygısız lafına alınmanız normal ama yine de sorumu tekrarlıyorum, ablası kim ki?
Eşinize bir daha şunu yapmayacaksın demenize uyacağını düşünmeniz ilginç, kuaförlüğü sevmiyor olabilir, ablasının çağrısına da uyması da saçma iki saat uzaklıktan ama eşinize bir şeyi asla yapmamasını söylediğiniz ve onun da bir daha asla yapmadığı ideal bir dünya sadece kafanızda mevcut. Erkekler ve yapma dedikleri şeyleri yapmayan kadınlar durumu daha tanıdık tabi ama kimse kimsenin emriyle bir şey yapmasın zaten. Ricasına uymaya çalışıp alışkanlık haline getirebilir kendi isteğiyle, o ayrı.
Bu kovup, geri çağırma, geldiğinde de kırgın olma halini siz biliyorsunuz ama eşinizin olmasını istediğiniz halinde senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? ya dönerdi iş, kovulduğu yere neden geri gelsin bir insan? Zayıflığından diye düşünüyorsanız, çağırmayın geri, ablasının yanına gitmeyip tekrar evine geldiyse, emin olun ablasına olan kapının bir mesajı sebebiyle kapanması falan değildir, size değer vermesidir. Eşiniz olması gerçeğini bir boşanma kağıdı değiştirir ama kardeşi olması gerçeğini değiştiremezsiniz ona yakın olduğu kadar size de yakın olmasını sağlayabilirsiniz her zaman.
mı diyecekti?Saygısız lafına alınmanız normal ama yine de sorumu tekrarlıyorum, ablası kim ki?
Eşinize bir daha şunu yapmayacaksın demenize uyacağını düşünmeniz ilginç, kuaförlüğü sevmiyor olabilir, ablasının çağrısına da uyması da saçma iki saat uzaklıktan ama eşinize bir şeyi asla yapmamasını söylediğiniz ve onun da bir daha asla yapmadığı ideal bir dünya sadece kafanızda mevcut. Erkekler ve yapma dedikleri şeyleri yapmayan kadınlar durumu daha tanıdık tabi ama kimse kimsenin emriyle bir şey yapmasın zaten. Ricasına uymaya çalışıp alışkanlık haline getirebilir kendi isteğiyle, o ayrı.
Bu kovup, geri çağırma, geldiğinde de kırgın olma halini siz biliyorsunuz ama eşinizin olmasını istediğiniz halinde senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? ya dönerdi iş, kovulduğu yere neden geri gelsin bir insan? Zayıflığından diye düşünüyorsanız, çağırmayın geri, ablasının yanına gitmeyip tekrar evine geldiyse, emin olun ablasına olan kapının bir mesajı sebebiyle kapanması falan değildir, size değer vermesidir. Eşiniz olması gerçeğini bir boşanma kağıdı değiştirir ama kardeşi olması gerçeğini değiştiremezsiniz ona yakın olduğu kadar size de yakın olmasını sağlayabilirsiniz her zaman.
- 3 Kasım 2013
- 1.096
- 578
- 198
- 34
Hatalı olduğunuz yerler var bence, ablası kim ki? En başından onun lafının altında kalmamak için ne uğraşıyorsunuz ki? Abla hamilesin zaten kendi sorunumuzu kendimiz çözeriz deseydiniz zaten susar kalırdı, elimi sallamam ellisi muhabbetini neden onla yapasınız? Ablası bunun üstüne ne diyebilirdi, eşinin yanına git diyebilirdi kardeşine en fazla, beni sorunlarına karıştırmıyorlar
Saygısız lafına alınmanız normal ama yine de sorumu tekrarlıyorum, ablası kim ki?
Eşinize bir daha şunu yapmayacaksın demenize uyacağını düşünmeniz ilginç, kuaförlüğü sevmiyor olabilir, ablasının çağrısına da uyması da saçma iki saat uzaklıktan ama eşinize bir şeyi asla yapmamasını söylediğiniz ve onun da bir daha asla yapmadığı ideal bir dünya sadece kafanızda mevcut. Erkekler ve yapma dedikleri şeyleri yapmayan kadınlar durumu daha tanıdık tabi ama kimse kimsenin emriyle bir şey yapmasın zaten. Ricasına uymaya çalışıp alışkanlık haline getirebilir kendi isteğiyle, o ayrı.
Bu kovup, geri çağırma, geldiğinde de kırgın olma halini siz biliyorsunuz ama eşinizin olmasını istediğiniz halinde senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? ya dönerdi iş, kovulduğu yere neden geri gelsin bir insan? Zayıflığından diye düşünüyorsanız, çağırmayın geri, ablasının yanına gitmeyip tekrar evine geldiyse, emin olun ablasına olan kapının bir mesajı sebebiyle kapanması falan değildir, size değer vermesidir. Eşiniz olması gerçeğini bir boşanma kağıdı değiştirir ama kardeşi olması gerçeğini değiştiremezsiniz ona yakın olduğu kadar size de yakın olmasını sağlayabilirsiniz her zaman.
Ablası başta bu evliliği istiyordu ama sonraları değişti. Eşimle ablası çok sıkı fıkılardı. Evlenince uzaklaştı eskisi gibi değiller. Kaprisler yapmaya başladı kardeşine. İstiyor ki kardeşi bekarlık zamanında olduğu gibi hep yanında olsun her şeyine koşsun...
İçimdeki kırgınlık değersizlik hissi geçmiyor, evet bir boşanma kağıdı değiştirir durumu ve ablası da bunu ima etti zaten. Bu sebeple kendimi değersiz hissediyorum. Bu evlilik sadece benim çabamla mı yürüyor sadece? o istemiyor da ben mi çabalıyorum. Eve gelmek zorunda kaldı nereye gidecek başka, otel köşelerinde kalamaz ya. Beni düşündüğü için aramızdaki sorunları çözmek için geldiğini düşünmüyorum. Bir adım atmak da istemiyorum artık, çünkü o zaman kendimi mutlu hissetmiyorum, daha önce hep ben adım attım iyi olalım değmez böyle şeylere diye ama o öyle düşünmüyor demek ki. Beni dinlemiyor bile zaten, konuşsam da kavga edeceğiz gene. hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor ama ben çok kırgınım olanlara...iyice değersizleşmekten korkuyorum. Ne yapacağım ya
Ablası daha önce de laflar söylemişti ama hiçbirini duymadım. Bu kadar abartmamıştı.
Eşim tam 34 yaşında ne yaşı küçüğü...Ablası onu bu hale getirdi, oğlumdan farksıuz o beni için başka dünya bir yana o bir yana diyor ki ikiz zannediyorlar onları aralarında bir yaş var. ablasının 2. evliliği şu an. . ilk evliliğinden boşanınca eşim çok sahip çıkmış elinden tutmuş...o yüzden şimdi ona bu kafdar müdahele ediyo eşim de onu annesi gibi görüyor sanırım, kayın validem ağzı var dili yok bir kadınken bu niye böyle bilmiyorun... ama kayın validem de çok düşkündür görümceme çünkü tek kızı....
ablası aşırı derecede anaçlık yaptığı için eşim de çocuk gibi ona karşı, laf söylemez...
Konuşmadık, eve geldi bana ne yapıyorsun dedi bilgisayardaydım. İnternetteyim dedim. Sonra da gitti salona yattı ben hiçbir şey demedim gel falan da demedim. Sonra ben de odaya geçip uyudum.
hiçbir şey olmamış gibi davranmamı mı bekliyordu bilmiyorum ki. O konuşana kadar konuşmayacağım ve barışalım diye uğraşmayacağım çünkü hep ben öyle yapıyordum konuşmaya çalışıp barışıyordum, sıkıntılı olduğum beni üzen konuarı anlatıyordum ama sonra adım çok konuşana çıktı. O yüzdden konuşmayacağım zaten çok kırgınım içimden de gelmiyor yine tartışacağız yine kavga yine ağlayacağım....Acaba beni sevmiyor mu dye düşünüyorum...kendimi değersizleştirdiğimi düşünüyorum.
- 27 Eylül 2013
- 4.237
- 8.122
- 248
Ablası başta bu evliliği istiyordu ama sonraları değişti. Eşimle ablası çok sıkı fıkılardı. Evlenince uzaklaştı eskisi gibi değiller. Kaprisler yapmaya başladı kardeşine. İstiyor ki kardeşi bekarlık zamanında olduğu gibi hep yanında olsun her şeyine koşsun...
İçimdeki kırgınlık değersizlik hissi geçmiyor, evet bir boşanma kağıdı değiştirir durumu ve ablası da bunu ima etti zaten. Bu sebeple kendimi değersiz hissediyorum. Bu evlilik sadece benim çabamla mı yürüyor sadece? o istemiyor da ben mi çabalıyorum. Eve gelmek zorunda kaldı nereye gidecek başka, otel köşelerinde kalamaz ya. Beni düşündüğü için aramızdaki sorunları çözmek için geldiğini düşünmüyorum. Bir adım atmak da istemiyorum artık, çünkü o zaman kendimi mutlu hissetmiyorum, daha önce hep ben adım attım iyi olalım değmez böyle şeylere diye ama o öyle düşünmüyor demek ki. Beni dinlemiyor bile zaten, konuşsam da kavga edeceğiz gene. hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor ama ben çok kırgınım olanlara...iyice değersizleşmekten korkuyorum. Ne yapacağım ya
Ablası daha önce de laflar söylemişti ama hiçbirini duymadım. Bu kadar abartmamıştı.
Ama işte kaprisini hamileliğine, eski samimiyetlerine verin demem zaten de, ablasını gerçekten dert etmek zorunda değilsiniz, yanyana gelişlerinizde bundan sonra zaten çocuğuna cici deyip geçer gidersiniz, yeğenine eşiniz zaten sevgisini gösterecek, bunlar önüne geçebileceğiniz şeyler değil. Otel köşelerinde de kalırdı neden kalamasın, imza mı yani her akşam eve gelmeyi sağlayan kocalara, bazısı alışkanlık, bazısı da gidecek başka bir yerleri olmadığından geliyor ama ayaklarının geri geri gitmesiyle eve gelmeye heves etmesi arasındaki farka sizin de etkiniz olacak, doğal olarak. Ben dinlemediğine inanmadım, eve geldiğinde de hiç bir şey olmamış gibi hoşgeldin bak internette ne var diye normal davranmaya çalışırdım, fırsatını bulduğumda da beni çok üzdün derdim, beraberliğimizin değeri var çünkü, başkasına anlatsam belki yüzsüzlük denir ama benim için değil, kafam da rahat, çabama karşılık göstermiyorsa hiç bir zaman, o zaman sorun olur ama çabasını bildiğim şekilde gösteriyorsa, takmam gerisini. Değeriniz onu mutlu etmenizle, onun değeri sizi mutlu etmesiyle artacak, öteki hallerde düşüşten başka bir yol yok. Kendinize verdiğiniz değer başkasıyla artıp, eksilmez zaten. Ablasının ilgisi zaten bölünecek kısa zamanda, öncelikleri iyice kendine ve çocuğuna kayacak. Esas kapının surata çarpılma hissini o zaman görecek bence eşiniz, yanında olursanız, içiniz de hala umut da varsa bu fırsattan bence dolu dolu faydalanırsınız.
Benzer Konular
