- 10 Kasım 2019
- 695
- 580
Eşiniz resmen özgüven yıkan makine. Bu nedir arkadaş.Sevmiyormu da böyle davranıyor. Ya da alıştığı düzenden çıkamamış hala. Sinir oldum ya. Yapma kız yemekte, çamaşır da.
Eşiniz resmen özgüven yıkan makine. Bu nedir arkadaş.Sevmiyormu da böyle davranıyor. Ya da alıştığı düzenden çıkamamış hala. Sinir oldum ya. Yapma kız yemekte, çamaşır da.Yeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Bu koca kv betermis be.Sende ona kusur bul elestir anlasin insan yardimci olur cesaretlendirir.Allah yardimcin olsun ne diyeyim bilemedim.Esinle bir buyugun oyle bir davranis sergiledigi zaman konusmasi lazim cok ayip yaptigiYeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
VAllahi okurken inanin kendi hayatimu gördüm sizin hayatinuzda ayni ya resmen sizin esinizle benim esim ayni durumda o da beni begenmez sscilik okumama ragmen hala yemeklerimi begenir ama iste sogan koydugumda niye kodun su niye böyle giydigim kiyafete alisveriste burnumdna getirir disari ciktigimizda kavag eder henen geri döberiz evliligimizin ilk zamanlari cok sikinti cektim herseye karisirdi sükür simdi bi nebze azaldi o kadar yok ama cok zor bende ilgi sevgi bekliyorum ama yok sadece dikkatimi ceken su oldu cocugumuz olsa severmisin böyle dediginizde tabi canim bizim coxugumuz nasil olur sevilmezmi demesi gerekirdi yani esiniz ama iste ne didyeyimki allah akil fikir versin benim esimde cok israr etti aileler istemedi bi laf söylüyoröar lafin nereye gidecegini düsünmüyorlar görümcenin yemeklerini begenmeside ayri bi tuhaflii bizinkide öLe yefi gelir kavga ederler ailesiyle bi bakarim hic birsey olammis gibi davranirlar cok sinir olurum bende ins aynisi sizin aulenin basiniza gelirde o zaman anlarsiniz beniim kiymetimi benimde cok kalbin kirildi halen öyle devam ediyor ayni huylar mesela disari onunla cikmamayi ögrendim tek cikiyorum o kadar sevgi beklemiyorum artii k kendisiinden alistim yani kendimi cocugunla ilgilenuyorum telle takiliyorum ve yahut is yapiyorum ana ilgisiz adamlada ömür gecmiyor sncak bu sekilde allah yardimciniz olsun bu durumda beklentinizi azaltin üzülen heps siz olursunuzYeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
sizde onun sinir olacagi seyler söyleyin sizde onu sürekli elestirin ilgisiz davranin bu sekilde davrana bi insan ya dedigim gibi psikolojisi bozuk nirmal degil ya da ne bileyim sevmiyor cok o yüzden böyle karisisundakini üzmek isteiyor basta bi hevesle evlenilmis ve evleliggin sandigi gibi olmadigini gördü herhalde digrusu ben esimde bildigim kadariyla sizin yazdiklariniza istinaden yazdimYeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Maalesef bu adamla uzun süre evli kalırsanız kendi öz saygınızı yitireceksiniz.Çünkü bir süre sonra bastırılmaktan ve sürekli eleştieilmekten gerçekten de eliniz ayağınıza dolaşacak,gerçekten öyle olacaksınız.Eşiniz size hiç saygı duymuyor ve toplum içinde sizi ezerek sizden utanıyor sanki.Lütfen yol yakınken kurtulun.Yeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Bu tipler anaları ve koz kardeşleri ile çok takılmış onların baskısı altımda kalmış tipler oluyor genelde. Omlarım her dediği doğru en mükemmel onlar gibi bir algı oluyor. Zaten neden evlenirler hiç anlamam ama büyük ihtimal cinsellik inçin. Sen de ne gerek bar soruyorsun çocuğumuz olursa sever misin diye. Eşşek gibi sevecek sevmiyorsa yapmayacak. Ama sana tavsiyem çok üstüne gitme . Yemek yap sorma bile nasıl olmuş diye beğenirse yer beğenmezse kendi bilir. İlla eline sağlık demesini de bekleme. Sen sevdiysen ye gitsin. Kardeşimden yemek falan da getirme bir daha evine burası benim evim de sokma istiyorsa gitsin onda yesin. Bu arada her dediğini alttan almak zorunda değilsin. Yani ne demek abuk sabuk şarkı bir o mu zevkli o hayatta. Ortak yaşam alanınız araba ev senim de fikirlerini tıpış tıpış önemseyecek. Ay çok arıyor musunuz bu tipleri yahu. Sinir oluyorum böyle sessiz kalınınca.Yeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Kesinlikleckatılıyorum bu adam seni sindirmiş.bu saatten sonra asla bişey bekleme.çocuk lafı geçtiği için yazıyorum aman acele etme.bak ben ayrıldım 10 yıllık eşimden krşne ilk 1 senede ayrılsaymışımda çocuklarımın kanına girmeseymişim diyorum.aynı benim kocamı anlatmışsın:) üstelik adam brnim iyi niyetimden saflığımdan faydalanıp bide 3 sene aldattımı:) sinirimden gülüyorum.gözünü aç cnm çok dikkat et aman.ben krndimden ötnek verdim anlattıkların brnim eş kişisine o kadar brnziyoki yazmak istedimSen bu adamla silah zoruyla mi evlendin? Sevmiyor seni, apacik ortada
Hahahha harika olmusCanım yeni evliyiz poğaça yapmışım eş görümce kayınvalide ben çayla içiyoruz. Eş yok tuzu çok kaçmış yok kabarmamış görümce yok şöyle yap o zaman tam kıvamında oluyor. Eşimin elindekini ağzına götürürken çekiverdim “canım bi dahakini öyle yapalım sen beğenmediysen ben yerim” diyip kendi ağzıma attım. Bunu da alayım diye tabağındakini de kendi tabağıma boşaltıp yedim. Tabağı im bitince de görümceme dönüp sen yiyecek misin yok beğenmemiştim alıyorum dedimkaynanam iki çocuğunun da poğaçasını alıp löp löp yuttuğum için dehşete düştü ama bişi diyemedi. Şimdi kimse Gık diyemez
Ya kusura bakma hepsini okuyamadimYeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Üzgünüm ama eşiniz size değer vermiyor.Çorap katlama şekline bile takmış.Beğenmiyorsan kendin yap diyip geçip.Uğraşmayın uğraştıkça daha fazlasını bekleyecek.Ben çamaşır toplamayı filan hiç sevmem Buda yaptığım işe yansır.Bir kere şakayla karışık sabahları iki saat çorap bulmak için uğraşıyorum hep farklı eşleri iç içe geçirmişsin dedi bende aaa öle mi olmuş ayırt edemiyorum demek bundan sonra sen yap dedim ve o günden sonra kendi yapıyor.Kendinizi parçalamayın bazı şeyler için çünkü sonu gelecek bir olay değil.Yeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Sen bu kaynana kılıklı koca ile sinir hastası olursun canımYeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Benim taktiğimde bu...Belkide yanlış fikir veriyor olacağım ama ben olsam ne yapardım onu söyleyeyim
Kendiside kusursuz değildir ama olsa bile bulurum sen arabayı güzel süremiyosun vites değiştirirken çok yavaşsın... nebileyim bir erkeğe yapılabilecek eleştirileri bulur yaparım bana hissettirdiklerinin aynılarını ona hissettiririm. Kendini toparlamassa kendi kaybeder bu ne ya terbiyesiz adam ben bile sinir oldum okurken
Evdeki tüm işleri bırak. Eşin bıkana kadar bırak ya da sen de onu eleştir ama devamlı eleştir. Bakalım ne yapacakBöyle biri değildi ki başta