Günaydın kızlar sabah sabah bir dertle karşınızdayım fikirlerinize ihtiyacım var. Uzun olabilir baştan söyleyeyim çünkü çok doluyum. Eşimle 4 yıldır evliyiz ailesiyle de aynı binadayız altlı üstlü oturmamıza rağmen karışma etme durumları yok memnunum. Konumuza gelecek olursak çalışıyorum, eşimle evlenirken herşeyimizi birlikte yaptık maddi manevi olarak hep yanında oldum. Birimizin parasıyla borç ödediysek birimizinkiyle evi geçindirdik falan. Bu zamana kadar ne karar aldıysak hep birlikte aldık. Oturup sunu alalım, buraya bu kadar ödeyelim vs. maddi konularda asla birbirimizden ayrı iş yapmadık. Arabamızı aldık, geçen ay arabanın borcunu kapattık. Şimdi bize yakında 20- 25 bin bir yerden para gelecek. Eşimle o paraya dair şuan acil ihtiyacımız olmadığını konuşup altına falan yatırım yaparız diye düşünmüştük. (oğlum var onun geleceği için kullanmak istiyorum belki üzerine ekleyip ev peşinatı bile yaparız diye konuştuk hep) dün eşim durup dururken bana o parayla babama araba alacağım dedi. Şaka yaptığını düşündüm zira kp arabası var çok lüks olmasa da iş görüyor uzun yola gidecekse de bizimkiyle gidiyorlar problem etmem asla. Ne alaka şimdi dedim. Babam arabayı değiştirmeyi düşünüyor kredi çekeceğine ben ona araba alayım diyorum o bana sonra öder dedi. (nezaman ödeyeceği meçhul çünkü zaten yeterince borcu var) Böyle bir şeye şuan gerek olmadığını, kp zaten arabası olduğunu, acil ihtiyaçları olsa son kuruşuna kadar verebileceğini ama şuan öyle bir durum olmadığı için açıkcası benim razılığım olmadığını sakince söyledim. Kızlar bunu istemememin nedeni birincisi acil bir ihtiyaç değil şuan onlar için yeni araba ikincisi de (en önemlisi)biz düğün yapacağımız dönemde hiç paramız yokken kp bize benim param yok nasıl yapacaksanız yapın dedi kibar dille biz kredi çekip hem evin tadilatı hem düğünü yaptık (o yapmak zorunda değildi zaten sadece bilin diye söylüyorum) ama bir ay sonra gidip kredi çekip köydeki evi tadilat yaptırdı. Köydeki ev dediğim de duran eden yok tamamen yazlık gibi keyfiyeten yapıldı daha gidip bir gün kalmadılar. O dönemde benim de eşimin de çok zoruma gitmişti. Oğlum düğün yapacak olsa gider onun için kredi çekerim madem çekeceksem o zorlanırken ben hiç durmayacağım bir ev için kredi çekmem neyse olsun dedim eşime boşver biz ikimiz herşeyin üstesinden geliriz. Çok şükür geldikte Neyse çok uzattım, ben eşime razılığım olmadığını söyledikten sonra eşim bana ben o arabayı alıcam! dedi sert şekilde. Madem neden bana soruyorsun kendi istediğini yapacaksan buyur yap dedim. Konuyu kapattım. Bütün gün suratsız şekilde geçirdik. Bu sabah kahvaltıda bana kredi kartlarını öde dedi. Ben de beni ilgilendirmiyor dedim. Benim param mı kaldı dedi (bu ay harcamaları ondan yaptık kredi kartlarını ve kurban parasını benim maaaşımdan ödeyecektik) Maaş kartım zaten sen de çek yatır her zaman sen ödüyorsun kartları dedim ben ödemesini bile bilmem. Ayrıca bundan sonra da herkes kendi parasını istediği gibi kullanacakmışya bana bunu ödeyalim şunu ödeyelimle gelme dedim. (Dünün sinirini atıyorum kendimce.) O da tamam ben hallederim istemiyorum senin paranı gibi birşeyler geveledi kalktı kahvaltı masasından. Ben ne yapacağımı biliyorum dedi sinirli şekilde. Ben de benim parama artık ihiyacın kalmadıya ondan böyle yapıyorsun demek ki dedim madem öyle benim hesabıma 35 bin tl yatır babanla istediğiniz arabaya binersiniz dedim. Bi an sinirle o da tamam dedi. Kızlar aramızda hiç böyle senin paran benim param muhabbeti olmazdı böyle olmasına çok üzüldüm. Eşim bana ilk defa kendimi çok değersiz hissettirdi. Yerimde olsanız ne yapardınız ne düşünürdünüz. İnanın mesele benim için para değil. Benim isteğim oladığı halde yapıcam demesi.
