- 9 Ocak 2012
- 14.780
- 28.312
- Konu Sahibi sonundaoldu
- #1
meraba arkadaşlar. öncelikli ricam lütfen konumda tartışmaya dönecek sözler sarfedilmemesi. konum kendiliğinden değil de ben istediğim için kapatılsın istiyorum.
ben eşim ve oğlum olarak 3 kişi yaşıyoruz. bulunduğum il kendi memleketimiz ama adam akıllı çocuğuma baktıracağım kimse yok. mecbur kreşe gidiyor. ve 2 hafta olmasına rağmen hastalıkların biri bitip diğeri başlıyor. bağışıklık kazansın hep mecbur diye ilaç da kullanmıyorum. antibiyotikten çok korkuyorum.
bu kısa açıklamadan sonra konuma geçeyim. annem ve 2 kardeşim var. babam rahmetli oldu. kardeşimin biri başka bir ilde okuyor diğeri başka bir ilin köyünde görev yapıyor annem de yanında tek kalamıyor çünkü. şu an sömestr olduğundan memleketteler. neyse dün beni aradılar müsaitseniz size gelelim diye. ben de olur olur dedim hemen. zaten özledim, oğlum deseniz aşık onlara. eşim iş çıkışı oğlanı aldı geldi. bizimkilerde yanıma geldi. oğlandan sonra eşim bizi aldı eve geçtik.
evim her çocuklu evler gibi darma duman. annem hemen temizliğe girişti. yemek yedik, çay içtik. kadın sen çalışıyorsun otur diye bütün bulaşığı halletti solsun. çayı içtik, pasta yedik. bunları neden anlatıyorum tıka basa doluyuz. sonra eşimin telefonu çaldı ee sizi bekliyoruz diye. meğer arkadaşı çaya davet etmiş eşimde unutmuş! çalışan kadın bir sürü hazırlık yapmış. zaten doluyuz. misafirin tabağı dolu dolu bırakması ayrı bir terbiyesizlik. (ki kusana kadar yedik ne yapalım.) hadi kalk gidelim dedi. ben de kaş gözle hayır diyorum. ama bir yandan da o kadının yerinde olsam çıldırırım çok ayıp çok! neyse biz kalktık gittik. annemler de gidin falan dedi ama acayip üzüldüm. eşimin ailesi bizde olsa böyle davranmayabilirdi. bunu sorucam bugün. oğlan da gelmek istemedi. en sevdikleri var çünkü. gittiğimiz evin kızı hayal kırıklığına uğradı. arkadaş arkadaş diye oğlumu bekliyormuş kuzum meğer.
neyse geldik eve 12 falan. oğlanı yatırdım. sabah 5 de çocuk kalktı bir ağlıyor bir ağlıyor. anneanne gitme, teyze gitme diye. rüyasında gittiklerini gördü herhalde dedik. ama yok . onların yanına götürdüm tepki gene aynı. kulağını tutuyor anladık kulağı ağrıyor. eşim hemen eczaneye gitti geldi ilaç almış. ben de çocuğun kreş çantasını hazırlıyordum. gördü beni bir azarladı bu halde çocuğu kreşe mi yollayacaksın diye. dedim ki annemler bakacak biraz öğlene doğru da kreşe götür ki soğumasın çocuk zaten yeni başladı. haftasonu da geldi. tabi beni azarladı izin al diye. ben de sen izin al o zaman dedim. sürekli izin almaktan müdürü aramaya utandım. tabi tabi benim işimde zaten izin verirler diye azarladı yine. bu işten başka ek işi var. oğlan az kırgın olunca derdim bugün o ek işe gitme, senin kendi işin zaten. hemen işte bugün şunu yapmalıyım bugün bunu yapmalıyım der. ben de bunu dedim. onun içinde lafı çarptı. oğlanda ağladı beni arkadaşa gidicem diye götürdü kreşe. sonra da hiçbir şey olmamış gibi aradı. ciddi anlamda çok kırgınım. ben zaten çocuğumu düşünürüm. o Allah korusun ciddi hasta ise gitmem işe de. ama bu hafif bir kulak ağrısıydı yani başka da birşeyi yok çok şükür. kaldı ki kreş çocukları hep hastalar. birbirlerine bulaşıyor. biraz bağışıklık kazanması gerek. yani ben kırılmakta haksız mıyım arkadaşlar?? halıysam akşam konuyu açmak niyetindeyim. o bir şey yokmuş gibi davranıyor çünkü. nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum.
destan olmuş kusura bakmayın.
ben eşim ve oğlum olarak 3 kişi yaşıyoruz. bulunduğum il kendi memleketimiz ama adam akıllı çocuğuma baktıracağım kimse yok. mecbur kreşe gidiyor. ve 2 hafta olmasına rağmen hastalıkların biri bitip diğeri başlıyor. bağışıklık kazansın hep mecbur diye ilaç da kullanmıyorum. antibiyotikten çok korkuyorum.
bu kısa açıklamadan sonra konuma geçeyim. annem ve 2 kardeşim var. babam rahmetli oldu. kardeşimin biri başka bir ilde okuyor diğeri başka bir ilin köyünde görev yapıyor annem de yanında tek kalamıyor çünkü. şu an sömestr olduğundan memleketteler. neyse dün beni aradılar müsaitseniz size gelelim diye. ben de olur olur dedim hemen. zaten özledim, oğlum deseniz aşık onlara. eşim iş çıkışı oğlanı aldı geldi. bizimkilerde yanıma geldi. oğlandan sonra eşim bizi aldı eve geçtik.
evim her çocuklu evler gibi darma duman. annem hemen temizliğe girişti. yemek yedik, çay içtik. kadın sen çalışıyorsun otur diye bütün bulaşığı halletti solsun. çayı içtik, pasta yedik. bunları neden anlatıyorum tıka basa doluyuz. sonra eşimin telefonu çaldı ee sizi bekliyoruz diye. meğer arkadaşı çaya davet etmiş eşimde unutmuş! çalışan kadın bir sürü hazırlık yapmış. zaten doluyuz. misafirin tabağı dolu dolu bırakması ayrı bir terbiyesizlik. (ki kusana kadar yedik ne yapalım.) hadi kalk gidelim dedi. ben de kaş gözle hayır diyorum. ama bir yandan da o kadının yerinde olsam çıldırırım çok ayıp çok! neyse biz kalktık gittik. annemler de gidin falan dedi ama acayip üzüldüm. eşimin ailesi bizde olsa böyle davranmayabilirdi. bunu sorucam bugün. oğlan da gelmek istemedi. en sevdikleri var çünkü. gittiğimiz evin kızı hayal kırıklığına uğradı. arkadaş arkadaş diye oğlumu bekliyormuş kuzum meğer.
neyse geldik eve 12 falan. oğlanı yatırdım. sabah 5 de çocuk kalktı bir ağlıyor bir ağlıyor. anneanne gitme, teyze gitme diye. rüyasında gittiklerini gördü herhalde dedik. ama yok . onların yanına götürdüm tepki gene aynı. kulağını tutuyor anladık kulağı ağrıyor. eşim hemen eczaneye gitti geldi ilaç almış. ben de çocuğun kreş çantasını hazırlıyordum. gördü beni bir azarladı bu halde çocuğu kreşe mi yollayacaksın diye. dedim ki annemler bakacak biraz öğlene doğru da kreşe götür ki soğumasın çocuk zaten yeni başladı. haftasonu da geldi. tabi beni azarladı izin al diye. ben de sen izin al o zaman dedim. sürekli izin almaktan müdürü aramaya utandım. tabi tabi benim işimde zaten izin verirler diye azarladı yine. bu işten başka ek işi var. oğlan az kırgın olunca derdim bugün o ek işe gitme, senin kendi işin zaten. hemen işte bugün şunu yapmalıyım bugün bunu yapmalıyım der. ben de bunu dedim. onun içinde lafı çarptı. oğlanda ağladı beni arkadaşa gidicem diye götürdü kreşe. sonra da hiçbir şey olmamış gibi aradı. ciddi anlamda çok kırgınım. ben zaten çocuğumu düşünürüm. o Allah korusun ciddi hasta ise gitmem işe de. ama bu hafif bir kulak ağrısıydı yani başka da birşeyi yok çok şükür. kaldı ki kreş çocukları hep hastalar. birbirlerine bulaşıyor. biraz bağışıklık kazanması gerek. yani ben kırılmakta haksız mıyım arkadaşlar?? halıysam akşam konuyu açmak niyetindeyim. o bir şey yokmuş gibi davranıyor çünkü. nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum.
destan olmuş kusura bakmayın.
Son düzenleme:
bana ayıp etti. aslında bu hastalık izin konusu ilk olmadığından patladım sanıyorum.
