Merhaba arkadaşlar,
Derdimi anlatacak hiç kimsem olmadığı için sizinle paylaşmak istiyorum. Olumlu ya da olumsuz yardımcı olursanız çok memnun olucağım.
ben 5 yıllık evliyim. Eşimle çok zor zamanlar geçirdik ,çok kavgalar ettik son zamanlarda düzelmeye başladı. Ama artık benim tahammülüm kalmadı.Çocuğum yok. Eşime hiç bir zaman çocuk yapacak kadar güvenmedim. bu sorumluluğu alabileceğini düşünmüyorum.Evliliğimizin 2. yılında ayrıldık eşimle.Sebepleri alkol,aldatma,şiddet,sorumsuzluk aklınıza gelebilecek herşey yani. 3 ay sonra kapıma dayandı yalvarmalar yakarmalar naptı etti barıştık. ozamandan beri aldatılma gibi birşey hissetmedim. Son 1 senedirde elini bile kaldırmadı bana Allah için. Önceden haftada 3 4 gece dışarı çıkan adam ayda 1 kere o da belki. Evden işe işten eve. Ama ben artık çok yoruldum. Yontmaktan bıktım artık. Büyük problemleri atlattık ama artık ufaklarına ben katlanamıyorum. Çalışıyorum eve geliyorum yemeği hazırlıyorum yiyoruz ama ondan sonra benden 1 bardak su bile istese cinlerim tepeme çıkıyor. Görevlerimi yaptım daha fazlasını istemesin benden eli ayağı tutuyor. Ama o herşeyi benden istiyor tahammül edemiyorum.Bilgisayarın başına geçiyor onu getir bunu getir. Bide sürekli birilerini çağırıyor eve. Genelde kimse gelmiyor. Eşimin huyudur telefonu alır eve gelince kim gelirse aklına arar. Yemek yicez gel , film izlice gel, bir yere gideceksek şunlarıda çağıralım. Ama o arayıp çağırdıkları nedense hiç bizi bir yere davet etmezler. Neden hep birileri olması lazım yanında . Ben yetmiyor muyum. Mesela az önce yine aynı şeyi yaptı. Eşim şu yemeği yapıyor gel diye tam 4 kişiyi aradı. Hiçbiri gelmedi. 4üncüsü biz şuradyız yanımıza gel dedi. ben yemek hazırlarken. Bi haftasonu bütüngün temizlik yapmışım, özenmişim eşime yemek hazırlıyorum. O yanıma gelip yarım saatliğine gidiyim gelince yeriz diyor. Yaptığım herşeyi attım 'yemek filan yok sen git keyfine bak dedim'. neden herkes benden daha değerli. Hayatımdaki herkezi çıkardım. Ailem dışında. Çalışıyorum evimide ihmal etmiyorum. Bütün hayatım eşim işim ve evim. Ama artık bunalıyorum.Bu kadar şeye katlan ama hiç bir zaman tam olmuyor. Çok sinirli bir insan oldum. Bir yandanda diyorum bu kadar değişti biraz alttan al. Ama zaten onlar olmaması gereken şeylerdi. Bana bunları yaşatması zaten onun hatasıydı. Daha kötüsünü yaşattı diye ufak tefek saygısızlıklarına boyunmu eğmek zorundayım.
Arkadaşlar okuduğunuz için teşekkürler fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Çok ihtiyacım var.
Derdimi anlatacak hiç kimsem olmadığı için sizinle paylaşmak istiyorum. Olumlu ya da olumsuz yardımcı olursanız çok memnun olucağım.
ben 5 yıllık evliyim. Eşimle çok zor zamanlar geçirdik ,çok kavgalar ettik son zamanlarda düzelmeye başladı. Ama artık benim tahammülüm kalmadı.Çocuğum yok. Eşime hiç bir zaman çocuk yapacak kadar güvenmedim. bu sorumluluğu alabileceğini düşünmüyorum.Evliliğimizin 2. yılında ayrıldık eşimle.Sebepleri alkol,aldatma,şiddet,sorumsuzluk aklınıza gelebilecek herşey yani. 3 ay sonra kapıma dayandı yalvarmalar yakarmalar naptı etti barıştık. ozamandan beri aldatılma gibi birşey hissetmedim. Son 1 senedirde elini bile kaldırmadı bana Allah için. Önceden haftada 3 4 gece dışarı çıkan adam ayda 1 kere o da belki. Evden işe işten eve. Ama ben artık çok yoruldum. Yontmaktan bıktım artık. Büyük problemleri atlattık ama artık ufaklarına ben katlanamıyorum. Çalışıyorum eve geliyorum yemeği hazırlıyorum yiyoruz ama ondan sonra benden 1 bardak su bile istese cinlerim tepeme çıkıyor. Görevlerimi yaptım daha fazlasını istemesin benden eli ayağı tutuyor. Ama o herşeyi benden istiyor tahammül edemiyorum.Bilgisayarın başına geçiyor onu getir bunu getir. Bide sürekli birilerini çağırıyor eve. Genelde kimse gelmiyor. Eşimin huyudur telefonu alır eve gelince kim gelirse aklına arar. Yemek yicez gel , film izlice gel, bir yere gideceksek şunlarıda çağıralım. Ama o arayıp çağırdıkları nedense hiç bizi bir yere davet etmezler. Neden hep birileri olması lazım yanında . Ben yetmiyor muyum. Mesela az önce yine aynı şeyi yaptı. Eşim şu yemeği yapıyor gel diye tam 4 kişiyi aradı. Hiçbiri gelmedi. 4üncüsü biz şuradyız yanımıza gel dedi. ben yemek hazırlarken. Bi haftasonu bütüngün temizlik yapmışım, özenmişim eşime yemek hazırlıyorum. O yanıma gelip yarım saatliğine gidiyim gelince yeriz diyor. Yaptığım herşeyi attım 'yemek filan yok sen git keyfine bak dedim'. neden herkes benden daha değerli. Hayatımdaki herkezi çıkardım. Ailem dışında. Çalışıyorum evimide ihmal etmiyorum. Bütün hayatım eşim işim ve evim. Ama artık bunalıyorum.Bu kadar şeye katlan ama hiç bir zaman tam olmuyor. Çok sinirli bir insan oldum. Bir yandanda diyorum bu kadar değişti biraz alttan al. Ama zaten onlar olmaması gereken şeylerdi. Bana bunları yaşatması zaten onun hatasıydı. Daha kötüsünü yaşattı diye ufak tefek saygısızlıklarına boyunmu eğmek zorundayım.
Arkadaşlar okuduğunuz için teşekkürler fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Çok ihtiyacım var.
