Eşimin iyi yanlarını anlatsam bir çoğunuz belanı mı arıyorsun diyecek çok eminim. Ama davulun sesi sadece uzaktan hoş geliyor.
Her zaman ev işlerinde ve yemekte yardımcı değil bizzat sorumluluk alan kişi olmuştur. Evde ne bitti, alışverişten ne alinacak, bugun ne yemek pisecek, çamaşırlar ne zaman yıkanacak, toplanacak vs aklınıza ne gelirse herşeyi o planlar. Yapar da. Ben genelde ona yardımcı olan olurum. 3 senedir işsiz ama zaten oncesinde de ev konusunda boyleydi. Başta ben yapayım diyordum, kontrol etmeyince rahat edemediği için kavga çıkıyordu. Benim de işime geldi açıkçası elimi ayağımı çektim. Ama sonunda kendi evimde misafir gibi olmaya başladım. Evde birşeyi eksik görüp aldığımda hep laf söylüyor bunu bir dahaki ay alacaktık vs diye. Kendime bile hiç birşey alamıyorum. Sürekli elestiri ve "su zaman alacaktik, bu fiyat vardi vs vs" Artık alışveriş hic yapmak istemiyorum. Yapmak icin kendimi zorladığımda simdi bunu alirsam laf soyler diye alamiyorum. Dusunun ki artik pedimi bile o aliyor.
Cocuklarim var ben çalıştığım için cocuklara esim bakiyor. Anneler babalar yok. Hepsi cehennemin dibinde. Asla destek olmuyorlar. İsten geldigimde cok yorgun oluyorum ama o da sabahtan aksama kadar cocuk bakmis oluyor ben de mutfak temizligi, ev temizligi islerini yapiyorum. Ama aşırı dağınık eşim. Her yer toz, yemek, döküntü. Bir günde ev mahvoluyor. Hele tuvalet resmen iğrenç. afedersiniz saga sola sicramis pislikler lavaboya yapismis seyler. Kac kere yalvardim ama duzeltmiyor. Neredeyse her gun 3-4 saat temizlik yapmam gerekiyor evin derli toplu temiz kalmasi icin. Artık ben de saldim. Ama cocuklara cok üzülüyorum boyle bir ortamda buyudukleri icin. Maddi olarak imkan yok yardimci alamiyoruz. Alabilecek olsak bile eşim aksama kadsr evde hngi kadin gelir ki zaten.
Tum bunlarin otesinde ikimizin arasi berbat. Anlatamadigim onlarca olaya ragmen hep onunla sicak iletisim kurabilmek icin cabalayan oldum. Suslenip koku surunup yanina geldigimde bu koku cok agir olmus les gibi filan derdi. Onu biraktim bu sefer de hic suslenmiyorsun filqn diyor. Onceden yataga girdigimde sarilip opup oyle uyumak isterdim kolum agriyor vs deyip arkasini doner yatardi. Sonra ben de biraktim yaklasmayi bu sefer bana sariyor uzaksin soguksun diye. Evde aksama kadsr benimle kose kapmaca oynuyor. Ben salondaysam o mutfakta ben yanina gidersem işi biter salona gecer. Aksam ayni yataga yatariz ben uyuyumca salona gider. Uyanip yanina gitsem.uykusu gelir yatar. Gün içinde ben evdeysem çocuklarla beraber ilgilenelim gel derim uykum var der yatak odasindan cikmaz.
Surekli hastadir mesela. Hep bir yerleri agrir he depresif hep huzursuzdur. Onca senedir hic cok mutlu goremedim onu. Hep hüzünlü. Sorsak deli misin ben seni cok seviyorum diyor peki ben neden öyle hissetmiyorum?
Bakin eşim cok yardimsever bir insan diye dusunmeye zorluyorum kendimi. Çünkü seviyorum ve ondan uzaklasmak asla istemiyorum. Ama artik tukendim. Cok ugrastim depresyonda diye. Hadi git gez arkadaslarinla gorus, sokaklarda dolas ben bakarim coxuklara dedim. Yanina oturdum hadi anlat bana dinleyeyim seni de dedim. Çözüm de bulmaya calistim ama.olmuyor. Bu soguklugundan, konusmamasindan, anlatmamasindan, beni dinlememesinden cok yoruldum. Askerde safak sayiyor gibiyiz. Cocuklar buyusun sistem donsun, biz mi? Biz yok...
Ne yapacağım ben...
Her zaman ev işlerinde ve yemekte yardımcı değil bizzat sorumluluk alan kişi olmuştur. Evde ne bitti, alışverişten ne alinacak, bugun ne yemek pisecek, çamaşırlar ne zaman yıkanacak, toplanacak vs aklınıza ne gelirse herşeyi o planlar. Yapar da. Ben genelde ona yardımcı olan olurum. 3 senedir işsiz ama zaten oncesinde de ev konusunda boyleydi. Başta ben yapayım diyordum, kontrol etmeyince rahat edemediği için kavga çıkıyordu. Benim de işime geldi açıkçası elimi ayağımı çektim. Ama sonunda kendi evimde misafir gibi olmaya başladım. Evde birşeyi eksik görüp aldığımda hep laf söylüyor bunu bir dahaki ay alacaktık vs diye. Kendime bile hiç birşey alamıyorum. Sürekli elestiri ve "su zaman alacaktik, bu fiyat vardi vs vs" Artık alışveriş hic yapmak istemiyorum. Yapmak icin kendimi zorladığımda simdi bunu alirsam laf soyler diye alamiyorum. Dusunun ki artik pedimi bile o aliyor.
Cocuklarim var ben çalıştığım için cocuklara esim bakiyor. Anneler babalar yok. Hepsi cehennemin dibinde. Asla destek olmuyorlar. İsten geldigimde cok yorgun oluyorum ama o da sabahtan aksama kadar cocuk bakmis oluyor ben de mutfak temizligi, ev temizligi islerini yapiyorum. Ama aşırı dağınık eşim. Her yer toz, yemek, döküntü. Bir günde ev mahvoluyor. Hele tuvalet resmen iğrenç. afedersiniz saga sola sicramis pislikler lavaboya yapismis seyler. Kac kere yalvardim ama duzeltmiyor. Neredeyse her gun 3-4 saat temizlik yapmam gerekiyor evin derli toplu temiz kalmasi icin. Artık ben de saldim. Ama cocuklara cok üzülüyorum boyle bir ortamda buyudukleri icin. Maddi olarak imkan yok yardimci alamiyoruz. Alabilecek olsak bile eşim aksama kadsr evde hngi kadin gelir ki zaten.
Tum bunlarin otesinde ikimizin arasi berbat. Anlatamadigim onlarca olaya ragmen hep onunla sicak iletisim kurabilmek icin cabalayan oldum. Suslenip koku surunup yanina geldigimde bu koku cok agir olmus les gibi filan derdi. Onu biraktim bu sefer de hic suslenmiyorsun filqn diyor. Onceden yataga girdigimde sarilip opup oyle uyumak isterdim kolum agriyor vs deyip arkasini doner yatardi. Sonra ben de biraktim yaklasmayi bu sefer bana sariyor uzaksin soguksun diye. Evde aksama kadsr benimle kose kapmaca oynuyor. Ben salondaysam o mutfakta ben yanina gidersem işi biter salona gecer. Aksam ayni yataga yatariz ben uyuyumca salona gider. Uyanip yanina gitsem.uykusu gelir yatar. Gün içinde ben evdeysem çocuklarla beraber ilgilenelim gel derim uykum var der yatak odasindan cikmaz.
Surekli hastadir mesela. Hep bir yerleri agrir he depresif hep huzursuzdur. Onca senedir hic cok mutlu goremedim onu. Hep hüzünlü. Sorsak deli misin ben seni cok seviyorum diyor peki ben neden öyle hissetmiyorum?
Bakin eşim cok yardimsever bir insan diye dusunmeye zorluyorum kendimi. Çünkü seviyorum ve ondan uzaklasmak asla istemiyorum. Ama artik tukendim. Cok ugrastim depresyonda diye. Hadi git gez arkadaslarinla gorus, sokaklarda dolas ben bakarim coxuklara dedim. Yanina oturdum hadi anlat bana dinleyeyim seni de dedim. Çözüm de bulmaya calistim ama.olmuyor. Bu soguklugundan, konusmamasindan, anlatmamasindan, beni dinlememesinden cok yoruldum. Askerde safak sayiyor gibiyiz. Cocuklar buyusun sistem donsun, biz mi? Biz yok...
Ne yapacağım ben...