Basitçe bahsettim ama çok laf ettiler. Eşim araya girmese görümcem belki de vuracaktı bana. Kayınvalidem tüm bu olanlar karşısında önce ateşi körükledi sonra kollarını kavuşturup izledi. Napıyorsunuz deyip bir büyük olarak kimseye bir şey demedi. Benim babamın psikolojik rahatsızlıkları var. Eğer konuşursa çok ağır konuşur dönüşü olmaz. Annem bir kaç kez denedi eşim müsade etmedi, konuyu değiştirdi problem yok gibisinden.
Hayır özür filan olmadı. Sadece Çınar domuz gribi olduğundan kayınpeder ve kayınvalide geldiler. Hoş geldiniz dedim. Tek konuşma bu. 3 saat oturdular gittiler. Ondan sonra gelen giden olmadı. Benim eğilmem isteniyor. Çınar için geldiklerinden dolayı bir adım atılmış gibi görünüyor. Ama işin aslı öyle değil. Kimse burnunu yere indirmiyor.
Bu kadar buyumemelıydı bu mesele
Özür de beklemiyorum. Oldu bir şeyler kızım unutalım sen benim kızımsın dese ben yine affederim. Öyle kindar biri değilim. Ama bu şekilde gidersem daha da üzerime basıp geçecekler. Üzülme canım düzeleceğini sanmıyorum. Kadersizim ben ne ailede yüzüm güldü ne evlilikte. Bir karar vereceğim ama kısa vadede başarabilir miyim bilmiyorum.
Devlet memuruyum fakat ev borcumuz olduğu için çalışmak zorundayım. Oğlum 11 buçuk aylık olana kadar çalışmadım.
Bu kararı vermesi kolay ama bir yandan da çok zor. Ben kendi sevgimden de emin değilim artık.
CuteMom ve bir kaç arkadaş beni tanıyor. Öyle yüzüne bakılmayacak biri de değilim ama iyi niyet tip yetmiyor demek ki.
Bu kararı vermesi kolay ama bir yandan da çok zor. Ben kendi sevgimden de emin değilim artık.
Hakkımda hayırlısı olsun abla ne diyeyim. Dün gece telefonunu karıştırdım. Belki aldatıyor filandır da boşanmak kolay olur dedim de bir şey bulamadım.
Bizim de borcumuz vardı ek iş yaptı eşek gibi ödedi. Sen de tehdit et üstesinden gelemiyorum ücretsiz izne ayrılacağım ek iş yapıp ödersin diye. Belki işe yarar
Zaten sorun başlı başına eşim. Arkamda dursa ailesini takar mıyım hiç? Ben 3 aydır onlarla ilgili tek kelime etmiyorum. Adları bile geçmiyor. Ama eşim tarafından sürekli görüşme baskısı görüyorum, evdeki konularla ilgili eleştiriliyorum. Evin yükünün yüzde 70 i bende olmasına rağmen her şeyi beraber yapıyoruz diyor yaptıklarımın kıymeti yok. Bilmiyorum ki boşanmak istiyorum aslında da cesaretim yok.
Söyledikleriniz sonraki aşamada yapılacak şeyler. Şuan o konuşmadığı sürece ben adım atmayı düşünmüyorum. Yatağı ayıracak kadar ne yaşadık ki o bana bağırdı giden de o. Teşekkür ederim yapıcı yorum için.
Mükemmel evlilik ve benCanım çok çok üzüldüm ben yaaa..
Ben seni o ayrı kaldığınız dönem bittiğinde tamamen düzeldiniz sanıyordum.
Çok mutlu bir evlilik, bir de çocuk.
Harika bir düzen kurdular nihayet ne mutlu diye düşünüyordum.
Hatta bu beceriksizlik eşimle bana özgü diye düşünüp
onu daha çok boğmak istiyordum..
Evlilik zor dediğimde, evlilik zor değil siz zor insanları seçtiniz falan diyorlar da..
Afedersiniz hepimiz mi salaktık?
Bu herifler bizi nikah masasına oturtmak için amuda kalktılar resmen.
Şimdi mutlu bir hayat sunmak adına yaptıkları ne var?
Hepsinin üzerine bomba atıp, ''Pardon, yanlışlıkla oldu!'' demek istiyorum..
Ha geçti ha geçecek bu günlere geldik geçmiyor canım. Kapıma gelen çiçekler, sadece camdan görebilmek için kilometrelerce yol gelip geri dönmek... Hepsi yalanmış. Annesinin eteğinden düşemeyen bir çocuk büyütüyorum ben. Düzelmeyeceğini bile bile. Gidebilsem, beceremiyorum 
Oğlum iyi ki var onun varlığından bir gün bile pişman olmadım da ileride pedagog pedagog gezeceğiz diye korkuyorum. Mükemmel evlilik ve ben
yani değişmiyor eşiniz de değişmez .
