Eşim Yurt Dışına Gidiyor

Hellohappiness

Popüler Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
20 Haziran 2016
1.618
2.778
39
Herkese merhaba. Biz orta halli bir aileyiz. Evim arabam eşimin de benim de istediğimiz gibi yaşayıp üstüne tasarruf edebildiğimiz gelirimiz var. Yaş olmuş 40, konfor alanımdan çıkacak, her şeye yeniden başlayacak ne enerjim var ne de mecburiyetim. Ancak 2 küçük çocuğum var. Onların geleceğinden endişeliyim. Eğitim her geçen gün kötüye gidiyor. Özel, kamu fark etmeksizin çok kurumda torpil dönüyor, adaletsizlik ayyuka çıktı, mültecilerle güvenlik sorunu katlandı vs vs Sırf çocuklarım için yeni bir ülkede şansımı denemek istiyorum. Eşim Avrupada şartlarının ülkemizden iyi olduğunu düşündüğümüz bir ülkeden iş teklifi aldı. Ancak benim çalıştığım kurumda emekliliğimi hak etmem için 4 yıl daha çalışmam gerekiyor. Sgk değil daha avantajlı bir özel sandığa bağlıyız. üstelik 15 yıldır burada çalışıyorum tazminatım da var. Bu nedenle ben çocuklarımla birlikte 4 yıl sonra eşimin yanına gitmek istiyorum. Bu süre zarfında izinlerimizde burada ya da orada buluşarak idare edelim diyorum. Benzer süreçlerden geçen var mı? Olumlu olumsuz tecrübelerinizi, varsa tavsiyelerinizi dinlemek isterim.
 
Şu an dünya devre sonunda. Yeninin gelmesi için dejenerasyon yaşanması gerekiyor ki, şu an dibine kadar yaşanıyor.

Her zaman söylediğim gibi, şu an idrak edemeyeceğiniz kadar güzel olacak her şey.
Hatta çocukları küçük planlar çok daha avantajlı çünkü onlar büyüyene kadar yeni düzen kurulmuş olacak.

Daha yaşayacağımız olumsuz çok şey olsa da sizin burada 4 sene daha durmanız en mantıklısı.
 
Bu söylediğiniz hayatı memuriyet için yaşayan bir sürü aile var aslında. Tek düşündüren nokta çocuklar için çıktığınız bu yolda çocukların Türkiye' de yanınızda devam edecek olması. 4 yıl eğitim hayatında uzun bir süreç. Babaları ile gitmeleri daha doğru görünüyor.
Biz de tamamen aynı sebeplerle tüm düzenimizi geride bırakıp Avrupa'ya taşındık, şuan uyum sürecindeyiz. Bizim gibi olan tüm ailelerin hakkında hayırlısı olsun. Çok zor bir karar.
 
Beni yanlış anlamayın yaşlar 25-30 olsa çocuk olmasa evliliğin başları olsa bir nevi katlanıyor 4 yıl geçer derdim lakin belli bir yaşta dediğiniz gibi zor gelebilecek bir durum üstüne çocuklar var , eşinizin belki geçireceği 4 yıl çok rahat olacak tek başına başka şehir belki de başına buyruk birisi olacak … ya da size o 4 yıl içerisinde hayal edemeyeceğiniz bir hayatı yaşat ak için uğraşacak bu iki durum tam sınırda ne olacak bilinmez Eşinizi siz iyi tanırsınız , bir süredir de kullandığım bir cümle var vatan toprağın her topraktan iyidir cidden dünyada neler oluyor Almanya mesela bilirsiniz neler oluyor katliam yaşanan yerleri saymıyorum bile …Umarım hayatınız için en doğru kararı verirsiniz .
 
Hepsi güzelde çocuklar için başlattığınız sürece çocukları 4 yıl sonra dahil etmeniz biraz geç gibi snki. Bu konuda başka yapılacak bir şey varsa deneyin derim.
 
Bir çok kez parça parça bile olsa yaşadım bu ayrılıkları (yurt içi) Hele bir keresinde eşimin tayini çıktığı halde, yanıma uzunca bir süre gelemedi, kritik bir durum vardı.(ben tayinle yeni yere gelmiştim) Bu süreçleri birden fazla yaşayınca zorluklarla tek başına mücadele etmeyi öğreniyorsunuz.

Yanıma sık gelemedi çünkü izinlerin kapalıydı (ohal) 1 sene sürdü nerdeyse ve tempo yoğun olunca, koşturmaktan, özlem hariç nasıl geçti anlamadım.

Zor süreçler bunlar ve her şeyi aşsanız bile gençlik, özlem bunları aşmak kolay olmuyor. Biyolojik saatin ilerlediği her dakika kayıp. Ama işte bazen geçim derdi, çocukların istikbali için kendimizden çalıp, onlara veriyoruz. Anne ve baba olmak bu yüzden büyük misyon ve zor.

Geçer, geçmez değil. En çokta çocuklar uyuyunca, gece başlar uzun uzun özleminiz, düşünceleriniz. Şu an ki imkanlarla (görüntülü konuşma) daha az sancılı geçiyor, yetiyor mu? Cıks...

Motiveniz "Güzel günler göreceğiz" olsun. En azından çocuklarınız için buna katlandığınızı düşünün.

Bize ailecek bu hak tanımıştı. İlk ben ve çocukların gitmesi gerekiyordu. Eşim çok sonradan dahil olacaktı. O sıra, o gücü kendimde bulamadım sanırım. Her zaman ben, daha yerleşik düzende, eşim dısardaydı. Bu kez yeni bir ülke, yeni düzen, kültür vs. Çocukların adapte süreci şu bu bunları tek başıma aşmak düşündürdü ve olumsuz baktım. Şu an diyorum ki keşke olumlu baksaydım. Ülke ne hallere geldi. Bu fırsatı değerlendirseydim keşke diyorum ama iş işten geçti. Şu an yeşil pasaport, koşullar uygun ama daha zorlu bir süreç gitmek istersem. Düşünmüyor değilim, şu an için gündemde değil.
 
Ben esimle ilk evlendigimde 5 yil ayri yerlerde kaldik. Hatta bizim oyle avrupa falan da degildi. Ben ilk once avrupada o guney koredeydi sonra ben istanbula geldim o avrupaya gecti. En son Avrupada bulustuk Biraz zorlayici oldu bizim icin ama idare edilemeyecek kadar zor bir surec degil.
Tek onemli nokta, bazen sartlar geregi isler ters gidebilir, o durumlarda birbirinizden sinirinizi cikarmamaniz gerekiyorr. Cunku sizin elinizden gelen bir sey olmuyor bazen. Bir de bu yolu sizin sectiginizi ve gecici bir sure oldugunu birbirinize hatirlatirsaniz en azindan bir tik daha insanin ici rahatliyor
 
4 sene sonra çocukların adapte olması daha zor. Dil öğrenmeleri şimdi daha kolay. Bir yere gidilecekse ailece gidilmesi daha mantıklı geliyor. Kendim deneyimlemedim ama, Çevremde Eşi ülke dışında olup daha sonra ülkeye gelenlerin çoğu boşandı.

Önüme yurt dışı fırsatı gelse gitmem... Üç beş fazla kazanacağım diye bu yaştan sonra değmez...
 
balbazaar .!.:
Hepsi güzelde çocuklar için başlattığınız sürece çocukları 4 yıl sonra dahil etmeniz biraz geç gibi snki. Bu konuda başka yapılacak bir şey varsa deneyin derim.
Genişletmek için tıkla...
çocuklar çok küçük. büyük kızım 7 yaşında. biz de bir an önce onları götürmekten yanayız ama eşim çalırken ve 2 ayda bir gibi yurtdışına çıkması gerekecek orada da. çocuklara bakacak kimse olmayınca yapamayız.
 
Gözden uzak olan, gönülden de ırak olur derler. Sadece eşinizle sizin aranızdaki eş/ sevgili bağı değil; eşinizin çocuklarla aralarındaki baba - çocuk bağı da zarar görecek.

4 yıl sonra yurt dışına gitseniz dahi çocuklarınızın orada mutlu olup olmayacakları da belirsiz. Büyük kızınız orta öğretim aşamasına geçmiş olacak; başka bir ülkeye gitmek istemeyecek belki de.
 
4 yıl sonra ortaokulda olacaklar. Hemen götürmek isterim ama şartlar.. çok küçükler babası hem çalışıp hem tek başına bakamaz. Ben de burada birikmiş tazminatımı ve özel sandık emekliliğimi yakamam. Olur da işler ters gider ve dönersek tutunacağım bir şey olmalı. burasayken dil öğrenmeleri için kurslara göndermeyi düşünüyorum.
 

Hangi ülkeye, gidilecek ülkenin neresine gidileceğine göre, hangi işin yapılacağına göre değişir size gelecek cevaplar.

Çocuklar lisede değillerse, bir sıkıntı olmaz eğitim açısından, eğer lise öğrencisi çocuğunuz varsa ib eğitimi veren, avrupa ülkelerinde geçerli müfredatı olan okula yazdırın. Dil öğrenmeden gitmeleri zor olur büyük çocukların, yaşıtlarıyla iyi anlaşmaları gerek arkadaşlık etmek için. Bebek-anaokulu çağı çocukları için dil öğrenimi çok iyi seviyede olmak zorunda değil, ama ilkokuldan sonrası çocukların dilinin iyi olması gerek.

Bu arada türkiye'de ilkokullarda erasmus projeleri, öğrenci değişim programları var. Öğrencileri ilkokuldayken lisedeyken avrupa'ya değişim programı ile gönderiyorlar bir veya iki dönem için. Böyle kısa süreli gidip gelmeli süreç yaşarlarsa daha iyi uyum sağlarlar.
 
Buradaki haklarınızdan vazgeçmeyin. Mantıken doğru yoldasınız. Kimsenin eline düşmeyecek bir fırsat.
 
Sigrid .!.:
bu şartlar altında taşınıyor olmanızın hiçbir anlamı yok.
Genişletmek için tıkla...
neden böyle düşündünüz merak ettim. benim burada rahatım yerinde. çocuklarım için dertlenmesem keyfime bakarım, hiç rahatımı bozmam. ama hangi okula göndereceğim? isterim ki yüksek öğrenim görsünler. onlar da başardı diyelim (ki artık üniversite okumak burada ayaklar altında,”başarmak” ne kadar doğru ifade bilemedim) hangi meslekte hak ettiği yere geleblecek? birinin yeğeni önüne geçmeyecek mi? hangi meslekte mutlu olabilecek?
 
Gideceğiniz ülkede bu saydıklarınızın olacağının garantisi var mı ?
 
Size katılıyorum, genel olarak böyle fakat sadakat ve sorumluluk bilincinde, iyi bir baba/anneyse ve evliliğin temelinde çocuklarda bu duruma alışıksa, özlem dışında ters giden bir şey olmuyor. Hıı zor mu? Zor hele çalışıyorsan iş, ev, erkek işleri hep sende, tempo çok yorucu oluyor.

Burda asıl iş, tek yaşayan ebeveyne daha çok düşüyor. Eşim uzaktayken elinden gelenin fazlasını yapar, eve gelincede olabildiğince destek olur. Şöyle ki, işi kolay bir iş değil ama extra çocuklar yanımda olduğundan dolayı yorgunluğu bir kenara bırakır. Mesela ev işleri yapılacaksa sen dinlen, kendine zaman ayır ben hallederim. İşleri halledince çocuklarımla şunu yapacağım, istersen bize katıl veya kafan dinlensin. Çoğu kez kendi arkadaşları yerine, "Hadi şu planı yaptım, sen seversin" gibi yükümü alır.

Maalesef bu zamanın şartlarında eskisi gibi ne tek maaş, ne de çift maaş extra konfor sağlıyor. Tek maaş zaten yoksul sayılır. Çift maaşla ancak daha iyi yaşarsın ama extralar çocukların için. Ben de isterim daha yerleşik bir hayatım olsun ama, bu ekonomide çocuğun iyi bir okula gitsin, kurslara gitsin, güzel beslensin, taaa şu zamandan üniversite eğitimleri ve sonraki eğitimleri için hesaplarına bütçe ayırıyoruz mesela.

Bunlar düşünüldüğünde çok zor ama mantıken bu yollara başvuruyorsun. Yoksa kim ister il il sürünmek, tek kalmak, yurt dışına çıkmak.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Ben ne yapıyorum?😔
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
7K
bebeklinick
B
Baba Korkusu
5 6 7
Yorumlar
137
Görüntüleme
48K
deniz1991
D
Erdoğan: Siyasi hayatımda ne aldanan oldum ne aldatan
Yorumlar
18
Görüntüleme
2K
HanimKelesimiGetir
Demirtaş,PKK'dan korkmuyoruz.
Yorumlar
4
Görüntüleme
493
yercekimli karanfil
Demirtaş: HDP barajı aşamazsa görevi bırakırım
Yorumlar
1
Görüntüleme
1K
tiona
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…