- 19 Mart 2024
- 81
- 111
- 25
Ahahahahaahh
AhahahahaahhHangi zor zamanı ? Konu sahibi siz misiniz ?
Nasil ki ailesine sinir çizememis erkekler oluyor kadinlar cile cekiyor sizde de durum tam tersi evlendiyseniz ailenizle yaşadığınızı surat asip evinize yansıtmamaniz gerekiyordu ailen seninle ayni sehirde olmak istiyor diye esin sana uymak zorudna degil sen kabul ederek evlenmissin o adamla farkli sehirde yaşamayı eşinize hak verdim kusura bakmayin eşinize hic saygi duymamışlar huzurunuzu kaciran biri varsa o da aileniz bu saatten sonra evliliginiz düzelir mi sanmamMerhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Mesele gecmis değil farkındaysaniz annesi ile telefonda konuşup sürekli ağlıyor ve esine yansıtıyor ayni sehire taşınmadıgi icin kadin tamamen problem yaniOnca sene evlenmeyi istediği kadına bunları yaşatmak için mi beklemiş.
O yaşlarda sen ailene söz geçirme şansın yoktu ama şimdi nerede yaşayacağınıza karar veremez etkileyemezler. Maden birbirinize bağlısınız ya evlenmeyecektin yada başta konuşacaktın.
Abin olacak kişiye birşey diyemem toplumun bazı kesinlerinde yetişen tipte biri .
Eşin haklı bile olsa herşeyi mahvediyor.
Pireye kızıp sizi kaybediyor değer mi diye düşünsün.
Ailenin ekmeğine yağ sürmesin.
Kızımı kandırdı, bacımı iyiki görüştürmedin gb sinir bozucu etiketlere sizi maruz bırakmasın.
Sizde tatilin tadını çıkarın.
Görüntülü görüşüp kutlayın bayramı.
Sevdiğiniz adama deger verdiğinizi gösterin
esimin annesi esimi arayip her gun aglasa o kaynanaya ben de gicik kaparimMerhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Ne tatlısınız, kompozisyon gibi özenle yazıyorsunuzİçinde bulunduğun zorlu durumu anlıyorum ve duygusal olarak çok yoğun bir süreçten geçtiğini görüyorum. Öncelikle, yaşadığın her duygunun ve endişenin doğal olduğunu belirtmek isterim. Birçok çatışma ve karmaşık duygular arasında dengede kalmak gerçekten zorlayıcı olabilir.
Öncelikle, şunu unutmaman önemlidir: Evlilik, iki ailenin de etkisi altında kalabileceği bir süreçtir, ancak sonuçta en önemli olan sizin aranızdaki iletişim ve anlayıştır. Eşinle yaşadığın sorunların kökeni ailenizle olan ilişkilerden kaynaklanıyor gibi görünse de, asıl odak noktanız eşinizle olan bağınızın sağlamlığıdır.
Eşinle olan iletişiminizin sağlıklı olması ve birbirinizi anlamanız önemlidir. Onun duygularını ve düşüncelerini anlamaya çalışarak, ortak noktalarınızı bulmaya çalışabilirsiniz. Dediğin gibi, geçmişte belki bazı hatalar yapıldı ve bu hataları anlamak ve affetmek önemlidir. Ancak geçmişe takılı kalmak yerine, geleceğe odaklanmak ve birlikte nasıl ilerleyeceğinizi planlamak da önemlidir.
Birbirinizi destekleyebilmeniz için, duygusal olarak birbirinizi şımartacak yaklaşımlar geliştirebilirsiniz. Örneğin, onun duygularını anladığınızı ve onunla birlikte bu süreci aşabileceğinizi belirten cümleler kurabilirsiniz. Özellikle duygusal kriz anlarında birbirinize destek olmak, ilişkinizi güçlendirebilir.
Evlilikte her zaman iniş çıkışlar olabilir, ancak önemli olan birlikte bu zorlukların üstesinden gelmek ve ortak mutluluğu sağlamaktır. İyi iletişim kurmak, anlayışlı olmak ve birbirinize güvenmek bu süreci kolaylaştırabilir.
Son olarak, kendini değersiz hissetmemeli ve duygularınızı ifade etmekten çekinmemelisiniz. İyi niyetle ve sevgiyle iletişim kurduğunuz sürece, ilişkinizin sağlıklı bir şekilde devam etmesine katkıda bulunabilirsiniz.
Umarım bu süreçte size yardımcı olabilmişimdir. İhtiyacınız olduğunda buradayım. Her şeyin en iyisi sizinle olsun.
Çok sert olacağım şimdiden belirtmek isterimMerhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Eşiniz yerden göğe kadar haklı. Pardon siz muhafazakarsınız dışarı çıkmayın ama abiniz birlikle aynı evi paylaşıp yayıp kalksın her haltı yapsın. İğrenç bir durum bu el alemşn kızına gelince günah değilmi?Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Sizin gibi ana baba kuzusu insanların anlayamadığı bir şey var. Eşlerinizin aileleriniz ile görüşmemesi demek evliliğinizin bitmesi anlamına gelmiyor. Ailenizin ikiyüzlülüğü çifte standardı sizin midenizi bulandırmadığı için empati yapamıyorsunuz, aynı şeyi bi yaşatsalar size halbuki o zaman dank eder. Siz görmüyorsunuz ama elin oğlu/kızı görüyor. Siz katlanıyorsunuz, kabulleniyorsunuz diye o da öyle yapmak zorunda değil. Bu ailemle görüşmezsen ben de senin ailenle görüşmem tavrı erkeklerde alışık olduğumuz şey, zamanla elinizde patlar, insanlar size durduk yere bilenir, düşman kazanırsınız, cepheler birken iki olur benden demesi. Elbet o da kendi gibi yetişen biri ile olsaymış diyenler çıkacaktır, ama aynı şey sizin için de geçerliydi, kızından sakındığını oğluna reva görmeyen aileler de var siz de öyle birilerini bulsaydınız, şimdi hiç laf çekmezdiniz.Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Var bende aynı modelden kaynana.esimin annesi esimi arayip her gun aglasa o kaynanaya ben de gicik kaparim
Ailenizle sevgililiğinizin başlarında tanışınca ne olacaktı acaba, neden bunun eksikliğini hissetmiş bu kadar? Zamanı gelince tanışmışlar ve evlenmişsiniz işte. Eşinizin bu konuya bu kadar takılması çok saçma.Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Abisi bunların buluşmasına izin vermiyormuş halbuki evde kendi ne cevizli kırıyormuş. Konu bu yani tanışmamak değil.Ailenizle sevgililiğinizin başlarında tanışınca ne olacaktı acaba, neden bunun eksikliğini hissetmiş bu kadar? Zamanı gelince tanışmışlar ve evlenmişsiniz işte. Eşinizin bu konuya bu kadar takılması çok saçma.
Fakat sizde de bi lüzumsuzluk sezdim. Abinizin sevgilisiyle yaşamasından sizin kocanıza ne? Veya sizin ilişkinizle ilgili yaptıklarını niye direk kocanıza anlattınız? Ne ailenin dedikleri direk kocaya anlatılır, ne de kocanın dedikleri aileye. Birbirlerine karşı kinlendirmek sizinki.
Eşiniz mesafe koymak istiyorsa koysun, kendi tercihi. Üstüne gitmeyin.
Abisinin yaptigi dogru degil fakat konu sahibi bunlari kocasina anlatarak eline koz vermis oldu, eside bayagi kinlenmisAbisi bunların buluşmasına izin vermiyormuş halbuki evde kendi ne cevizli kırıyormuş. Konu bu yani tanışmamak değil.
Dalga mı geçiyorsunuz ciddi misiniz anlamadım. Buluşacaklarken abisi izin vermiyormuş bunu mu saklasaydı? Adam aileye girmiş tabi ki biliyordur abinin sevgilisiyle aynı evde yaşadığını. Ağzına da iyi ki laf vermiş, yaparken utanmamis madem saygıyı da hak etmiyor.Abisinin yaptigi dogru degil fakat konu sahibi bunlari kocasina anlatarak eline koz vermis oldu, eside bayagi kinlenmis