Böyle şeyler için üzülmemeyi ögrenirler. Cocukları malları gibi gören ebeveynlere gıcığım. Ilerde bize baksın diye hayatı yenip bitirilen cocuklar dolu etrafta. Ben anneme söylerim hep bende senin gibi yalnızca bir kez genç olucam. Bende senin gibi her yaşı yalnızca bir kez yaşıycam. Tamam seviyoruz görevlerimizi yerine getiricez ama kimseye kendimizi adayarak yaşayamayız. Cocuklarini bir kenarda birakıp onlara dos dogru vakit ayırmayıp anne babasının her dediğinin peşinde koşan o kadar insan var ki. İdrak edilemiyor hala anne babası kendisi bir aile olarak görüyor insanlar. Eş cocuklar ihmal ediliyor. Yaşlı insanların anlamsız kaprislerinden. Benim eşimde maalesef bu potansiyele sahip. Ben annemin her şeyine koşarım. Doktoruna götürürüm gezmeye götürürüm alışverişe gideriz. Geçen gün annemi doktora götürdüm sonra gezdik dolaştık evine bıraktım gel sende dedi. Yok anne aksam disari çıkıcam biraz kafamı dağıtayım yorgunum bu aralar dedim. Tamam kızım iyi gezmeler dikkat et kendine dedi. Kızıp üzülüyorsada üzülür. Cocugunun mutluluğundan rahatsızlık duyan bir anne bana göre hastadır. Eşim surekli annesinin ağzına bakmaya devam ederse muhtemelen boşanmaya gider. Ihtiyaçlarini karşılayacağız gezdirecegiz yüzlerine güleceğiz tamam görevimiz ama birazda saygı